ទ្រង់ស្នើឲ្យយើងធ្វើជាព្រះហស្តរបស់ទ្រង់
ការបម្រើដូចជាព្រះគ្រីស្ទពិត គឺជាការបម្រើដែលមិនអាត្មានិយម ហើយផ្តោតលើអ្នកដទៃ ។
« ស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅ ដូចជាខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នា » ។១ ពាក្យទាំងនេះ ត្រូវបានច្រៀងដោយក្រុមចម្រៀងដ៏អស្ចារ្យនេះ គឺជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវប៉ុន្មានម៉ោងមុនពលិកម្មធួនដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ—ជាពលិកម្មមួយដែលអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន បានពិពណ៌នាថាជា ការ « បង្ហាញពីក្ដីស្រឡាញ់ដ៏បរិសុទ្ធបំផុត តាមដែលធ្លាប់បង្ហាញនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃពិភពលោកនេះ » ។២
ព្រះយេស៊ូវមិនត្រឹមតែបង្រៀនយើងឲ្យចេះស្រឡាញ់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់បានរស់នៅតាមអ្វីដែលទ្រង់បានបង្រៀនផងដែរ ។ នៅក្នុងការបម្រើរបស់ទ្រង់ព្រះយេស៊ូវ « យាងចុះឡើងធ្វើការល្អ »៣ ហើយ « បានអង្វរមនុស្សគ្រប់រូបឲ្យធ្វើតាមគំរូរបស់ទ្រង់ » ។៤ ទ្រង់បានបង្រៀនថា « ដ្បិតអ្នកណាដែលចង់ឲ្យរួចជីវិត នោះនឹងបាត់ជីវិតទៅ ៖ តែអ្នកណាដែលបានបាត់ជីវិតដោយព្រោះខ្ញុំ នោះនឹងបានជីវិតវិញ » ។៥
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ដែលបានយល់ និង រស់នៅតាមពាក្យបង្គាប់ឲ្យស្រឡាញ់អ្នកដទៃនេះមានប្រសាសន៍ ៖ « ខ្ញុំជឿជាក់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះកំពុងតែមានបន្ទូលប្រាប់យើងថា លើកលែងតែយើងលះបង់ខ្លួនឯងនៅក្នុងការបម្រើដល់មនុស្សដទៃ បើពុំនោះសោតទេ ជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងគឺមានគោលបំណងតិចបំផុត ។ អ្នកណាដែលរស់នៅសម្រាប់តែខ្លួនឯង នៅទីបំផុតនឹងចុះថយខាងវិញ្ញាណ … បាត់បង់ជីវិតរបស់ខ្លួន ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកដែលលះបង់ខ្លួនឯងក្នុងការបម្រើអ្នកដទៃនឹងរីកចម្រើនកាន់តែច្រើនឡើង—និងជាប្រយោជន៏សម្រាប់សង្គ្រោះជីវិតរបស់ពួកគេវិញ » ។៦
ការបម្រើដូចជាព្រះគ្រីស្ទពិត គឺជាការបម្រើដែលមិនអាត្មានិយម ហើយផ្តោតលើអ្នកដទៃ ។ ស្ត្រីម្នាក់បានមើលថែស្វាមីរបស់ខ្លួនដែលពិការបានពន្យល់ថា « ចូរកុំគិតថាកិច្ចការរបស់អ្នកគឺជាបន្ទុកឡើយ ចូរគិតថាវាគឺជាឱកាសមួយដើម្បីរៀនពីអត្ថន័យពិតនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ » ។៧
កាលថ្លែងនៅក្នុងការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាននៅ ប៊ី. វ៉ាយ. យូ ស៊ិស្ទើរ សុនដ្រា ឌី ហេស្តុនបានសួរ ៖ « ចុះប្រសិនបើយើងស្គាល់ចិត្តថ្លើមគ្នាពិតប្រាកដវិញនោះ ? តើយើងយល់ចិត្តគ្នាបានប្រសើរជាងមុនដែរទេ ? ដោយយល់ពីអារម្មណ៍របស់អ្នកដទៃ យល់ឃើញដូចអ្នកដទៃយល់ឃើញ ហើយស្តាប់អ្វីដែលអ្នកដទៃស្តាប់ តើយើងបានឆ្លៀតពេលបម្រើអ្នកដទៃទេ តើយើងនឹងប្រព្រឹត្តិដាក់ពួកគេល្អជាងមុនឬទេ ? តើយើងប្រព្រឹត្តិនឹងពួកគេដោយអត់ធ្មត់ សប្បុរស និង អត់ឱនជាងមុនទេ ? »
ស៊ីស្ទើរ ហេស្តុនបានចែកចាយបទពិសោធន៍មួយ កាលគាត់បម្រើនៅក្នុងការបោះជំរុំយុវនារី ។ គាត់បានថ្លែង ៖
« អ្នកថ្លែងសុន្ទរកថាម្នាក់ … ក្នុងការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាននោះ … បានបង្រៀនយើងអំពី ‹ ការប្រែក្លាយខ្លួនយើង › ។ គាត់បានថ្លែង … ថា ‹ ក្លាយជានរណាម្នាក់ដែលឈោងទៅស្គាល់ និង បម្រើអ្នកដទៃ—ដោយឈប់គិតច្រើនតែពីខ្លួនឯង ហើយគិតពីអ្នកដទៃវិញ › ។
« ដើម្បីបង្ហាញពីចំណុចនេះ គាត់បានហៅយុវនារីម្នាក់ ហើយសុំឲ្យយុវនារីនោះឈរទល់មុខគាត់ ។ បន្ទាប់មក [ គាត់ ] បានទាញកញ្ចក់មួយមក ហើយដាក់នៅចន្លោះគាត់ និង យុវនារីនោះ ប្រយោជន៍ឲ្យគាត់ [ អ្នកឡើងនិយាយ ] អាចមើលកញ្ចក់ ខណៈដែលគាត់ព្យាយាមនិយាយជាមួយយុវនារីនោះ ។ មិនគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលឡើយ វាមិនមែនជាការសន្ទនាមួយដែលមានប្រសិទ្ធិភាព ឬ ដ៏ស្មោះសរមួយឡើយ ។ នេះជាមេរៀនដ៏មានឥទ្ធិពលមួយ ដែលបានបង្ហាញថាតើវាពិបាកខ្លាំងប៉ុណ្ណា ក្នុងការនិយាយ និង បម្រើអ្នកដទៃ ប្រសិនបើយើងបារម្ភខ្លាំងតែពីខ្លួនយើង ហើយឃើញតែខ្លួនឯង និង តម្រូវការរបស់យើងនោះ ។ បន្ទាប់មក [ គាត់ ] ដាក់កញ្ចក់នោះចុះ ហើយទាញយកស៊ុមបង្អួចមួយមក ហើយដាក់វានៅចន្លោះមុខនាង និង មុខយុវនារីនោះ ។ … យើងអាចមើលឃើញថាយុវនារីនោះបានក្លាយជា មនុស្សសំខាន់ដែល [ នាង ] ផ្តោតចិត្តទុកដាក់លើ ហើយការបម្រើដ៏ពិតនោះតម្រូវថា យើងត្រូវផ្តោតយកចិត្តទុកដាក់លើតម្រូវការ និង សតិអារម្មណ៍របស់អ្នកដទៃ ។ ជារឿយៗ យើងបារម្ភខ្លាំងពេកពីខ្លួនយើង និង ជីវិតដ៏មមាញឹករបស់យើង—នៅពេលយើងផ្តោតយកចិត្តទុកដាក់តែលើខ្លួនឯង ខណៈព្យាយាមរកឱកាសដើម្បីបម្រើ —នោះយើងមើលពុំឃើញច្បាស់ដូចការបម្រើដែលយើងផ្តោតយកចិត្តទុកដាក់លើអ្នកដទៃទាំងស្រុងឡើយ » ។៨
ជារឿយៗ ប្រធាន ម៉នសុន បានរំឭកយើងថា « យើងរស់នៅជុំវិញមនុស្សដែលត្រូវការការយកចិត្តទុកដាក់ ការលើកទឹកចិត្ត ការគាំទ្រ ការលួងលោម និង សេចក្តីសប្បុរសពីយើង—ពួកគេអាចជាសមាជិកនៃគ្រួសារ មិត្តភក្តិ អ្នកស្គាល់មុខ ឬ ជនប្លែកមុខផ្សេងៗទៀត » ។ លោកមានប្រសាសន៍ថា « យើងគឺជាព្រះហស្ដរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅលើផែនដីនេះ ជាមួយនឹងបញ្ជាឲ្យបម្រើ និង ជួយកូនចៅរបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់ពឹងផ្អែកលើយើងម្នាក់ៗ » ។៩
កាលពីខែមករាឆ្នាំមុន ទស្សនាវដ្តី Friend និង លីអាហូណា បានអញ្ជើញក្មេងៗទូទាំងពិភពលោកឲ្យធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ប្រធាន ម៉នសុន—ដើម្បីធ្វើជាព្រះហស្តរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ក្មេងៗត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យធ្វើការបម្រើនានា—ទោះបីធំ ឬ តូចក្តី ។ បន្ទាប់មកពួកគេត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យគូសដានបាតដៃរបស់ខ្លួនលើក្រដាសមួយសន្លឹក កាត់វា ដោយសរសេរលើក្រដាសនោះពីការបម្រើដែលពួកគេបានធ្វើ ហើយផ្ញើវាទៅក្រុមទស្សនាវដ្តី ។ ភាគច្រើននៃកុមាររាប់ពាន់នាក់នោះប្រហែលជាកំពុងស្តាប់សន្និសីទយប់នេះ គឺជាអ្នកដែលបានធ្វើការបម្រើដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់ ហើយបានផ្ញើវាមកពួកយើង ។១០
ពេលក្មេងៗរៀនរបៀបស្រឡាញ់ និង បម្រើអ្នកដទៃតាំងពីក្មេង នោះពួកគេធ្វើជាគំរូនៃការបម្រើពេញមួយជីវិត ។ ជារឿយៗ ក្មេងៗបង្រៀនយើងទាំងអស់គ្នាថា ការបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ និង ការបម្រើមិនចាំបាច់ត្រូវតែជារឿងធំដុំ និង គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដើម្បីឲ្យវាមានអត្ថន័យ និង មានការផ្លាស់ប្តូរឡើយ ។
គ្រូបង្រៀនថ្នាក់បឋមសិក្សាម្នាក់បានចែកចាយឧទាហរណ៍ដូចតទៅនេះ ។ គាត់និយាយថា « ថ្ងៃនេះ សិស្សអាយុ ប្រាំ និង ប្រាំមួយឆ្នាំរបស់យើងបានធ្វើខ្សែ-កនៃក្តីស្រឡាញ់ ។ ក្មេងម្នាក់ៗបានគូសរូបភាពនៅលើចម្រៀកក្រដាសជាច្រើន ៖ រូបមួយជារូបខ្លួនពួកគេ មួយជារូបព្រះយេស៊ូវ ហើយមួយទៀតជារូបនៃសមាជិកគ្រួសារពួកគេ និង រូបមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ ។ យើងបានបិទចម្រៀកក្រដាសនោះជាកងៗ ដែលប្រទាក់គ្នាធ្វើជាច្រវ៉ាក់ក្រដាស ដែលវាឲ្យក្លាយជាខ្សែ-កនៃក្តីស្រឡាញ់នោះ ។ នៅពេលយើងកំពុងគូររូប ក្មេងៗបាននិយាយអំពីគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។
« ហេឌើរ បាននិយាយថា ‹ ខ្ញុំគិតថា បងស្រីខ្ញុំមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ ។ យើងឈ្លោះគ្នារហូត ។ … សូម្បីតែខ្ញុំក៏ស្អប់ខ្លួនឯងដែរ ។ ជីវិតខ្ញុំមិនល្អសោះ › ។ ហើយនាងបានយកដៃជ្រោងសក់ឡើង ។
« ខ្ញុំបានគិតអំពីស្ថានភាពរបស់គ្រួសារនាង ហើយមានអារម្មណ៍ថា នាងប្រហែលជាពិបាករស់នៅមែន ។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពី ហេឌើរបាននិយាយបែបនេះហើយ អាន់ណា ដែលនៅក្រោមតុម្ខាងទៀតនោះបានឆ្លើយថា ‹ ហេឌើរ ខ្ញុំកំពុងដាក់រូបឯងនៅក្នុងខ្សែ-ករបស់ខ្ញុំ រូបឯងនៅចន្លោះខ្ញុំ និង ព្រះយេស៊ូវ ដោយសារទ្រង់ស្រឡាញ់ឯង ហើយខ្ញុំក៏ស្រឡាញ់ឯងដែរ › ។
« ពេលអាន់ណានិយាយដូច្នោះ ហេឌើរបានលូនកាត់ក្រោមតុទៅរកអាន់ណា ហើយឈោងដៃទៅឱបនាង ។
« ពេលចប់ថ្នាក់ ជីដូននាងបានមកទទួលនាង ហេឌើរបាននិយាយថា ‹ តើលោកយាយដឹងទេ ? ព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់ចៅ › » ។
ពេលយើងជួយ ហើយបម្រើមនុស្សដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ សូម្បីតែជាការបម្រើតូចតាចក្តី ដួងចិត្តពួកគេនឹងផ្លាស់ប្តូរ ហើយទន់ភ្លន់ដោយសារពួកគេទទួលអារម្មណ៍នៃក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអម្ចាស់ ។
ប៉ុន្តែពេលខ្លះ ដោយសារមានមនុស្សរាប់មិនអស់ដែលនៅជុំវិញយើង ត្រូវការជំនួយ និង ការធូរស្បើយពីបន្ទុករបស់ខ្លួន វាអាចជាការពិបាកដើម្បីបំពេញតាមសេចក្តីត្រូវការភ្លាមៗដ៏ច្រើននោះ ។
បងប្អូនមួយចំនួនដែលកំពុងស្តាប់នេះអាចមានអារម្មណ៍ថា បានធ្វើអស់ពីលទ្ធភាពបម្រើដើម្បីបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់សមាជិកគ្រួសារ ។ ចូរចងចាំថា ពេលបងប្អូនធ្វើកិច្ចការផ្ទះជាប្រចាំថ្ងៃ និង ច្រំដែលទាំងនោះ នោះបងប្អូន « នៅក្នុងការបម្រើដល់ព្រះរបស់បងប្អូនហើយ » ។11
មានបងប្អូនខ្លះទៀត អាចមានអារម្មណ៍ថា ជីវិតខ្លួនគ្មានភាពពេញលេញឡើយ បើគាត់មិនរកឱកាសជួយអ្នកជិតខាង ឬ សហគមន៍របស់ខ្លួន ដើម្បីជួយសម្រាលបន្ទុករបស់មនុស្សដទៃផ្សេងទៀតនោះ ។
យើងទាំងអស់គ្នាអាចធ្វើការបម្រើមួយចំនួនក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ។ យើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកមួយដែលមានវិវាទ ។ យើងផ្តល់ការបម្រើ ពេលយើងមិនរិះគន់ ពេលយើងមិននិយាយដើម ពេលយើងមិនវិនិច្ឆ័យ ពេលយើងញញឹម ពេលយើងអរគុណ និង ពេលយើងមានភាពអត់ធ្មត់ និង សប្បុរស ។
ការបម្រើមួយចំនួនទៀតត្រូវការពេលវេលា ការដាក់ផែនការដោយតាំងចិត្ត និង កម្លាំងបន្ថែមទៀត ។ ប៉ុន្តែការបម្រើទាំងនោះវាសក្តិសមនឹងការខ្នះខ្នែងរបស់យើង ។ ប្រហែលយើងអាចចាប់ផ្តើមដោយសួរខ្លួនយើងនូវសំណួរទាំងនេះ ៖
-
តើមនុស្សនៅជុំវិញខ្ញុំណាខ្លះដែលខ្ញុំអាចជួយពួកគេនៅថ្ងៃនេះ ?
-
តើខ្ញុំមានពេលវេលា និង ធនធានអ្វីខ្លះ?
-
តើខ្ញុំអាចប្រើទេពកោសល្យ និង ជំនាញរបស់ខ្ញុំដើម្បីផ្តល់ពរដល់អ្នកដទៃតាមរបៀបណាខ្លះ ?
-
តើយើងអាចធ្វើអ្វីបានខ្លះជាមួយនឹងគ្រួសារយើង ?
ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វបានបង្រៀន ៖
« អ្នកត្រូវធ្វើ … អ្វីដែលពួកសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើនៅក្នុងគ្រប់គ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រា ៖ ប្រឹក្សាជាមួយគ្នា ប្រើគ្រប់ធនធានដែលមាន ស្វែងរកការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណ ទូលព្រះអម្ចាស់សុំការបញ្ជាក់ពីទ្រង់ បន្ទាប់មកលាត់ដៃអាវរបស់អ្នកហើយចេញទៅធ្វើការ ។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា « ខ្ញុំសូមសន្យានឹងបងប្អូនថា ប្រសិនបើបងប្អូននឹងធ្វើតាមគំរូនេះ បងប្អូននឹងទទួលការណែនាំជាក់លាក់ យ៉ាងលម្អិតថាតើ នរណា អ្វីខ្លះ ពេលណានិង កន្លែងណា ដើម្បីឧបត្ថមតាមមាគ៌ារបស់ព្រះអម្ចាស់ » ។12
នៅពេលណាខ្ញុំឆ្ងល់ថាតើវានឹងប្រែទៅជាដូចម្តេចនៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះយាងមកម្តងទៀត នោះខ្ញុំគិតអំពីការយាងមករបស់ទ្រង់ជួបពួកសាសន៍នីហ្វៃពេលទ្រង់បានសួរ ៖
« តើនៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មានអ្នកណាឈឺទេ ចូរនាំអ្នកទាំងនោះមកទីនេះចុះ ។ តើមាននរណាខ្វិន ឬខ្វាក់ ឬគ ឬបាក់ដៃបាក់ជើង ឬឃ្លង់ ឬស្ពឹកស្រពន់ ឬថ្លង់ ឬក៏ត្រូវរងទុក្ខដោយហេតុណាផ្សេងទៀត ? ចូរនាំពួកគេមកទីនេះចុះ ហើយយើងនឹងប្រោសឲ្យពួកគេបានជា ដ្បិតយើងមានចិត្តអាណិតអាសូរដល់ពួកអ្នករាល់គ្នា ចិត្តយើងពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា ។ …
« … [ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ] បានប្រោសឲ្យជាសះស្បើយគ្រប់ៗគ្នា » ។១៣
ដ្បិតពេលនេះ ទ្រង់ស្នើឲ្យយើងធ្វើជាព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ ។
ខ្ញុំបានដឹងថា សេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និង អ្នកជិតខាងនឹងធ្វើឲ្យជីវិតយើងមានអត្ថន័យ ។ ចូរយើងធ្វើតាមគំរូ និង ព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ឲ្យឈោងទៅជួយមនុស្សដទៃដោយក្តីស្រឡាញ់ ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ពីការពិតនៃការសន្យារបស់ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង « ថា ប្រសិនបើ [ យើងនឹង ] ប្រើអំណោយទាន [ របស់យើង ] ដើម្បីបម្រើនរណាម្នាក់ទៀត នោះ[ យើងនឹង ] ទទួលអារម្មណ៍នៃក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះបុគ្គលនោះ ។ [ យើងក៏នឹង] ទទួលអារម្មណ៍នៃក្តីស្រឡាញ់ចំពោះខ្លួន [ យើង ] » ផងដែរ ។១៤ នៅក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។
កំណត់ចំណាំ ៖ នៅថ្ងៃទី ២ ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១៦ បងស្រី អេសព្លីន ត្រូវបានដោះលែងពីទីប្រឹក្សាទីមួយនៅក្នុងគណៈប្រធានបឋមសិក្សាទូទៅ ។