Ako Anak sa Dios

Ang atong pinakamahinungdanong doktrina naglakip sa kahibalo nga kita mga anak sa buhi nga Dios. Mao kana nganong usa sa Iyang labing sagrado nga mga pangalan mao ang Amahan—Langitnong Amahan. Kini nga doktrina klaro nga gitudlo na sa mga propeta sa tanang kapanahunan:

• Sa dihang gitintal ni Satanas, si Moises mipakgang kaniya, nga nag-ingon: “Kinsa ikaw? Kay tan-awa, ako anak sa Dios.”¹

• Namulong ngadto sa Israel, ang Salmista miingon, “Kamong tanan mga anak sa Hataas Uyamut.”²

• Si Pablo mitudlo sa mga taga-Atenas sa Areopago nga sila “kaliwat man diay sa Dios.”³

• Si Joseph Smith ug Sidney Rigdon nakadawat og usa ka panan-awon diin ilang nakita ang Amahan ug Anak, ug usa ka langitnong tingog mipahayag nga ang mga lumulupyo sa kalibutan “mga anak nga lalaki ug anak nga mga babaye sa Dios.”⁴

• Pagka 1995, ang 15 ka buhing mga apostoles ug mga propeta mimatuod: “Ang tanan nga mga tawo … gilalang diha sa hitsura sa Dios. Ang matag usa hinigugmang espiritu nga anak nga lalaki o babaye sa langitnong mga ginikanan.”⁵

• Si Presidente Thomas S. Monson mipamatuod: “Kita mga anak nga lalaki ug babaye sa buhi nga Dios. … Dili kita tinud-anay nga motuo niini nga dili makasinati og lawom nga bag-ong pagbati sa kalig-on ug gahum.”⁶

Kini nga doktrina mahinungdanon kaayo, gibalik-balik pag-ayo, ug yano kaayo nga mora og ordinaryo na lang kini, nga sa pagkatinuod kini maoy labing talagsaong kahibalo nga atong maangkon. Ang husto nga panabut sa atong langitnong panulundon importante sa kahimayaan. Mahinungdanon kini aron masabtan ang mahimayaong plano sa kaluwasan ug sa pag-ugmad og hugot nga pagtuo diha sa Unang natawo sa Amahan, si Jesukristo, ug sa Iyang maloloy-ong Pag-ula.⁷ Dugang pa, naghatag kini og padayong kadasig aron kita mohimo ug motuman sa atong gikinahanglan nga mahangturong mga pakigsaad.

Uban sa pipila ka eksepsyon, ang tanan nga miapil niini nga miting makahimo karon mismo, nga walay sinulat nga pulong o musika, sa pagkanta sa, “Ako Anak sa Dios.”⁸ Kining pinalanggang himno usa sa kanunay gayud nga kantahon niini nga Simbahan. Apan ang importanteng pangutana mao, Nasayud ba gayud kita niini? Nasayud ba gayud kita niini diha sa atong hunahuna ug sa atong kasingkasing ug sa atong kalag? Ang atong langitnong kagikan ba ang nag-una ug labing importante nga ilhanan sa atong kaugalingon?

Dinhi sa yuta, atong giila ang atong mga kaugalingon sa lain-laing mga paagi, lakip ang atong lugar nga natawhan, atong nasyonalidad, ug atong pinulongan. Ang pipila moila gani sa ilang mga kaugalingon pinaagi sa ilang trabaho o sa ilang kalingawan. Kining yutan-ong pag-ila sa pagkatawo dili sayop gawas kon kini mopuli o mosumpaki sa atong mahangturong pagkatawo—ang pagkaanak nga lalaki o anak nga babaye sa Dios.

Sa dihang ang among kinamanghurang anak sayis anyos pa ug anaa sa unang grado sa eskwelahan, ang iyang magtutudlo mihatag sa mga bata og diha sa klase og kalihokan sa pagsulat. Oktubre kadto, ang bulan sa Halloween, usa ka holiday nga gisaulog sa ubang mga bahin sa kalibutan. Samtang dili kini ang akong paborito nga holiday, nagtuo ko nga tingali adunay pipila ka inosente ug makaayo nga mga aspeto sa Halloween.

Nanghatag ang magtutudlo og usa ka pirasong papel ngadto sa batan-ong mga estudyante. Sa ibabaw adunay dili maayong pagkadrowing nga gitawag og mythical witch o istorya-istorya nga aswang (miingon na ko ninyo nga dili kini ang akong paboritong holiday) nga nagbarug duol sa nagbukal nga kawa. Ang pangutana nga naa sa pahina, nga gituyo aron sa pag-awhag sa mga hunahuna sa mga bata ug aron masulayan ang ilang yano nga mga kahanas sa pagsulat, mao ang “Bag-o lang ka nga nakainom og usa ka tasa sa giingon og ilimnom sa aswang. Unsay mahitabo kanimo?” Palihug hibaloi nga kini nga istorya wala ipakigbahin nga girekomendar sa mga magtutudlo.

“Bag-o lang ka nga nakainom og usa ka tasa sa ilimnon sa aswang. Unsay mahitabo kanimo?” Gamit ang iyang labing maayong sinulatan, ang among gamay nga bata misulat, “mamatay ko ug moadto ko sa langit. Maganahan ko didto. Maganahan ko niini tungod kay kini mao ang labing maayo nga dapit tungod kay makauban nimo ang imong Langitnong Amahan.” Kini nga tubag posibleng nakapatingala sa iyang magtutudlo; hinoon, sa dihang ang among anak nga babaye midala sa nahuman nga buluhaton ngadto sa balay, among nabantayan nga gihatagan siya og usa ka bitoon, ang pinakataas nga grado.

Sa tinuod nga kinabuhi, kita mag-atubang og tinuod, dili hinanduraw, nga mga kalisud. Adunay kasakit—pisikal, emosyonal ug espiritwal. Adunay mga kasubo kon ang mga kahimtang lahi kaayo kay sa atong gilauman. Adunay inhustisya kon daw dili kita angay sa atong sitwasyon. Adunay mga kasagmuyo kon ang usa ka tawo nga atong gisaligan mopakyas kanato. Adunay mga problema sa panglawas ug problema sa pinansyal nga magdala og kalibug. Tingali adunay mga higayon sa pagduha-duha kon ang usa ka doktrina o kasaysayan lapas na sa atong panabut karon.

Kon ang lisud nga mga butang mahitabo sa atong kinabuhi, unsa man dayon ang atong tubag? Ang kalibug ba o pagduha-duha o espirituhanong pagbiya? Usa ba kini ka unos sa atong hugot nga pagtuo? Basulon ba nato ang Dios o ang uban sa atong mga kahimtang? O ang una ba natong tubag mao ang paghinumdom kinsa kita—nga kita mga anak sa mahigugmaong Dios? Giubanan ba kini og hingpit nga pagsalig nganong gitugot Niya ang yutan-ong pag-antus tungod kay nasayud Siya nga kini mopanalangin kanato, sama sa usa ka kalayo sa magtutunaw, nga mahimong sama Kaniya ug makaangkon sa atong mahangturong kabilin?⁹

Bag-ohay lang, didto ko og miting uban ni Elder Jeffrey R. Holland. Sa pagtudlo sa baruganan nga ang mortal nga kinabuhi mahimong sakit apan ang atong mga kalisdanan adunay mahangturong katuyoan—bisan kon wala nato kini masabti niana nga panahon—si Elder Holland miingon, “Mahimo ninyong maangkon ang unsay inyong gusto, o ang mas maayo pa niini.”

Lima ka bulan ang milabay, ang akong asawa, si Diane, ug ako miadto sa Africa uban ni Elder ug Sister David A. Bednar. Ang ikaunom ug katapusang nasud nga among gibisitahan mao ang Liberia. Ang Liberia usa ka nindot nga nasud nga dunay halangdong mga katawhan ug nindot nga kasaysayan, apan lisud ang sitwasyon didto. Mga dekada sa politikanhong kagubot ug mga gubat sibil nagpagrabe sa epekto sa kawad-on. Dugang pa niana, ang makakahadlok nga sakit nga Ebola mipatay og dul-an 5,000 ka mga tawo atol sa kinaulahiang pagkaylap niini. Kami ang unang grupo sa mga lider sa Simbahan gikan sa gawas nga lugar nga mibisita sa Monrovia, ang kapital nga siyudad, sukad ang World Health Organization mideklarar nga luwas na kining buhaton human sa krisis sa Ebola.

Sa usa ka init kaayo ug alimuot nga buntag sa Dominggo, mibiyahe kami ngadto sa usa ka inabangan nga pasilidad sa sentro sa siyudad. Ang tanang kalingkuran gipahiluna, nga mitotal og 3,500 ka mga lingkuranan. Ang katapusang pag-ihap sa mga manambongay miabut og 4,100. Hapit tanan nga miabut mibiyahe pinaagi sa paglakaw o ubang matang sa hasol nga pampublikong sakyanan; dili sayon alang sa mga Santos ang pagpundok. Apan nangabut sila. Kadaghanan miabut pipila ka oras sa wala pa ang gitakda nga oras sa miting. Sa pagsulod namo sa hawanan, ang espirituhanon nga palibut makapahinam! Ang mga Santos andam nga matudloan.

Kon ang usa ka mamumulong mokutlo sa kasulatan, ang mga miyembro kusog nga mosulti sa bersikulo. Dili igsapayan—mubo nga kasulatan o taas, ang tibuok kongregasyon dungan sa pagtubag. Karon, wala gayud namo kini girekomendar, apan impresibo kaayo nga makabuhat sila niini. Ug ang choir—impluwensyal kaayo. Uban sa madasigon nga choir director ug 14 anyos nga batan-ong lalaki sa keyboard, ang mga miyembro nanganta uban sa kalagsik ug kalig-on.

Dayon si Elder Bednar namulong. Kini, siyempre, mao ang gipaabut nga bahin sa panagpundok—nga madungog ang usa ka Apostol nga motudlo ug mopamatuod. Tataw nga adunay espirituhanong giya, sa tunga-tunga sa iyang pakigpulong, si Elder Bednar mihunong ug miingon, “Makamao mo sa ‘How Firm a Foundation’?”

Ingon og ang 4,100 ka mga tingog midahunog sa pagtubag, “OO!”

Dayon siya nangutana, “Makamao mo sa bersikulo 7?”

Pag-usab ang tibuok pundok mitubag, “OO!”

Ang han-ay sa gamhanang himno “How Firm a Foundation” nga gikanta sa Mormon Tabernacle choir sulod sa milabay nga 10 ka tuig naglakip sa bersikulo 7, nga wala gikanta kaniadto. Si Elder Bednar misugo, “Atong kantahon ang mga bersikulo 1, 2, 3, ug 7.”

Walay pagduha-duha, mibarug dayon ang choir director ug ang naghupot sa Aaronic Priesthood nga tigduyog misugod dayon sa madasigong pagtukar sa pasiuna nga mga nota. Uban sa usa ka level sa konbiksyon nga wala pa nako mabati sukad diha sa himno sa kongregasyon, among gikanta ang mga bersikulo 1, 2, ug 3. Dayon ang gikusgon ug espirituhanong gahum misaka sa dihang ang 4,100 ka mga tingog mikanta sa ikapito nga bersikulo ug mideklarar:

Sa usa sa labing talagsaon nga espirituhanong hitabo sa akong kinabuhi, natudloan ko og lawom nga leksyon nianang adlawa. Nagpuyo kita sa kalibutan nga makapahimo nato nga makalimot kon si kinsa gyud kita. Kon daghan ang mga makalinga nga naglibut kanato, mas dali ang pagsayon-sayon ra niini, dayon ang pagbaliwala, ug dayon paghikalimot sa atong koneksyon ngadto sa Dios. Ang mga Santos sa Liberia wala kaayoy materyal nga mga kabtangan, apan daw aduna sila sa tanang butang sa espirituhanong paagi. Ang among nasaksihan nianang adlawa sa Monrovia mao ang usa ka grupo sa mga anak sa Dios kinsa nasayud niini!

Sa kalibutan karon, bisan asa kita nagpuyo ug bisan unsa pa ang atong mga kahimtang, kinahanglan nga ang atong labing importanteng ilhanan sa atong kaugalingon mao ang atong pagka-anak sa Dios. Pinaagi sa pagkasayud niana mapalambo nato ang atong pagtuo, modasig sa atong padayon nga paghinulsol, ug mohatag og kalig-on nga mahimong “makanunayon ug dili matarug” sa tibuok natong mortal nga panaw.¹¹ Sa pangalan ni Jesukristo, amen.