ມອງເຫັນຕົວເອງໃນພຣະວິຫານ
ໂດຍ ແອວເດີ ຄວນຕິນ ແອວ ຄຸກ
ແຫ່ງກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບສອງ
ຂ້າພະເຈົ້າຂໍອະທິຖານວ່າ ເຮົາແຕ່ລະຄົນຈະໃຫ້ກຽດພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ແລະ ປ່ຽນແປງຕົນເອງໃໝ່ ເພື່ອເຮົາຈະໄດ້ມອງເຫັນຕົວເອງ ໃນພຣະວິຫານທີ່ສັກສິດຂອງພຣະອົງ.
ການກ້າວໄປຂ້າງໜ້າ ຂອງແຜນແຫ່ງຄວາມລອດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໃນສະໄໝການປະທານຄວາມສົມບູນແຫ່ງເວລາ ແມ່ນເກີນກວ່າທີ່ເຮົາຈະເຂົ້າໃຈໄດ້.1 ນີ້ເປັນຕົວຢ່າງຈາກການປະກາດຂອງປະທານທອມມັສ ແອັສ ມອນສັນ ກ່ຽວກັບ ພຣະວິຫານໃໝ່ 4 ແຫ່ງ ໃນພາກການປະຊຸມໃຫຍ່ນີ້. ເມື່ອປະທານມອນສັນ ໄດ້ຖືກເອີ້ນໃຫ້ມາເປັນອັກຄະສາວົກ ໃນປີ 1963 ນັ້ນ ມີພຣະວິຫານ 12 ແຫ່ງທີ່ເປີດໃຊ້ໃນໂລກ.2 ເມື່ອນັບເອົາ ພຣະວິຫານ ໂພຣໂວ ຊີທີ ເຊັນເຕີ ແລ້ວ ບັດນີ້ເຮົາກໍມີຈຳນວນ 150 ແຫ່ງ ແລະ ເຮົາຈະມີຈຳນວນ 177 ແຫ່ງ ເມື່ອພຣະວິຫານທີ່ໄດ້ປະກາດເຖິງໄດ້ຮັບການອຸທິດ. ນີ້ເປັນເຫດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມດີໃຈເປັນຢ່າງຍິ່ງ.
ເປັນເວລາຄົບຮອບ ຮ້ອຍແປດສິບປີ ຜ່ານມາ ນັບຈາກວັນທີ 3 ເດືອນເມສາ ປີ 1836 ນັ້ນເອງ ທີ່ປະທານໂຈເຊັບ ສະມິດ ແລະ ທ່ານອໍລີເວີ ຄາວເດີຣີ ໄດ້ເຫັນພາບປະກົດອັນປະເສີດໃນພຣະວິຫານເຄີດແລນ. ປະກົດການນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນ ອາທິດໜຶ່ງຫລັງຈາກການອຸທິດພຣະວິຫານນັ້ນ. ໃນພາບປະກົດນີ້ ພວກເພິ່ນໄດ້ເຫັນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຢືນຢູ່ທີ່ແທ່ນປາໄສໃນພຣະວິຫານ. ມີຫລາຍສິ່ງທີ່ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້ກ່າວເຖິງ ມີຄວາມວ່າ,
ໃຫ້ໃຈຂອງພີ່ນ້ອງຂອງພຣະອົງ ແລະ ໃຫ້ໃຈຂອງຜູ້ທີ່ສ້າງບ້ານຂອງເຂົາເຈົ້າດ້ວຍຄວາມສາມາດຂອງເຂົາເຈົ້າໃນນາມຂອງພຣະອົງ ຈົ່ງມີຄວາມຊື່ນຊົມ.
ເພາະພຣະອົງຍອມຮັບບ້ານຫລັງນີ້ ແລະ ພຣະນາມຂອງພຣະອົງຈະຢູ່ແຫ່ງນີ້ ແລະ ພຣະອົງຈະສະແດງຕົວໃຫ້ປະຈັກແກ່ຜູ້ຄົນຂອງພຣະອົງ ໃນຄວາມເມດຕາໃນບ້ານຫລັງນີ້.3
ໃນໂອກາດທີ່ສັກສິດນັ້ນ ສາດສະດາສະໄໝບູຮານຫລາຍທ່ານໄດ້ມາປະກົດຕົວ ນັ້ນຮວມທັງ ເອລີຢາ ຜູ້ນຳຂໍກະແຈອັນສຳຄັນແຫ່ງພິທີການໃນພຣະວິຫານຄືນມາໃຫ້.
ພວກເຮົາຮູ້ສຶກດີໃຈທີ່ຈະມີ ພຣະວິຫານໃນເມືອງຄີໂຕ, ປະເທດເອກວາດໍ; ເມືອງຮາຣາເຣ, ປະເທດຊິມບຳເວ; ເມືອງບີເລັມ, ປະເທດບຣາຊິນ; ແລະ ເມືອງລີມາ, ປະເທດເປຣູ ພ້ອມກັບສະມາຊິກ ແລະ ຜູ້ສອນສາດສະໜາ. ນີ້ແມ່ນເລື່ອງລາວທີ່ອີງຕາມສິ່ງທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນຢູ່ ບາງກອກ, ປະເທດໄທ ປີໜຶ່ງຜ່ານມາແລ້ວ ທີ່ມີການປະກາດວ່າຈະມີພຣະວິຫານ. ຊິດສະເຕີ ແຊນລີ ຊີເນຍ ພັນລະຍາຂອງປະທານເຜີຍແຜ່ເຂດບາງກອກໃນເວລານັ້ນ ທີ່ຊື່ວ່າ ເດວິດ ຊີເນຍ ໄດ້ສົ່ງອີເມວຫາຄອບຄົວ ແລະ ໝູ່ເພື່ອນ ຫລັງຈາກພວກເພິ່ນໄດ້ຍິນປະທານມອນສັນປະກາດວ່າຈະມີພຣະວິຫານ ວ່າ, “ພວກເຮົາກໍນອນບໍ່ຫລັບເປັນເວລາ 12 ຊົ່ວໂມງ ແລະ ພາກັນນ້ຳຕາໄຫລຍ້ອນຄວາມດີໃຈ.” ເຂົາເຈົ້າໄດ້ໂທບອກຜູ້ຊ່ວຍຂອງປະທານເຜີຍແຜ່ ເວລາ 11 ໂມງເຄິ່ງ ຕອນກາງຄືນ. ຜູ້ຊ່ວຍປະທານເຜີຍແຜ່ກໍໄດ້ໂທຫາຜູ້ສອນສາດສະໜາໝົດທຸກຄົນ. ມີລາຍງານມາວ່າ “ຄົນໃນສະໜາມເຜີຍແຜ່ດີໃຈຈົນພາກັນບໍ່ນອນ ແລະ ພາກັນເຕັ້ນເທິງຕຽງ.” ຊິດສະເຕີ ຊີເນຍ ໄດ້ເວົ້າຕະຫລົກກັບຄອບຄົວ ແລະ ໝູ່ເພື່ອນວ່າ: “ຢ່າສູ່ບອກພະແນກເຜີຍແຜ່ເດີ!”4
ສະມາຊິກທົ່ວປະເທດໄທກໍມີຄວາມຮູ້ສຶກດີໃຈແຮງທາງວິນຍານຄືກັນ ເມື່ອຮູ້ຂ່າວນັ້ນ. ຂ້າພະເຈົ້າໝັ້ນໃຈວ່າ ໄດ້ມີການຕຽມຫົວໃຈຜູ້ຄົນ ແລະ ຄອບຄົວຕ່າງໆ ແລະ ການເປີດເຜີຍຈາກສະຫວັນໄວ້ລ່ວງໜ້າ ເພື່ອຕຽມສິດທິຊົນສຳລັບພຣະວິຫານແຫ່ງໃໝ່ທີ່ໄດ້ປະກາດໄປ.
ຊິດສະເຕີ ຊີເນຍ ໃນປະເທດໄທ ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຄົນເຮັດແວ່ນແຍງພິເສດ ເພື່ອໃຊ້ເປັນສິ່ງສິດສອນສ່ວນຕົວໂດຍສະເພາະສຳລັບຊິດສະເຕີທັງຫລາຍ. ມີຮູບສະຫລັກຂອງພຣະວິຫານໃນແວ່ນນັ້ນ ພ້ອມກັບຄຳວ່າ: “ມອງເຫັນຕົວທ່ານໃນພຣະວິຫານ.” ເມື່ອຄົນເບິ່ງແວ່ນນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈະເຫັນຕົວເອງໃນພຣະວິຫານ. ຄອບຄົວຊີເນຍ ໄດ້ສອນຜູ້ສົນໃຈ ແລະ ສະມາຊິກທັງຫລາຍ ໃຫ້ນຶກເຫັນພາບຕົວເອງໃນພຣະວິຫານ ແລະ ບອກວ່າເຂົາເຈົ້າຕ້ອງປ່ຽນວິຖີຊີວິດ ແລະ ຕຽມພ້ອມທາງວິນຍານເພື່ອໃຫ້ບັນລຸເປົ້າໝາຍນັ້ນ.
ຂ້າພະເຈົ້າຂໍທ້າທາຍເຮົາແຕ່ລະຄົນໃນເຊົ້າມື້ນີ້ວ່າ ບໍ່ວ່າເຮົາຈະຢູ່ໃສ ຂໍໃຫ້ເຮົາມອງເຫັນຕົວເອງໃນພຣະວິຫານ. ປະທານມອນສັນ ໄດ້ກ່າວວ່າ, “ທ່ານຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບທຸກສິ່ງຢ່າງໃນສາດສະໜາຈັກ ຈົນກ່ວາທ່ານໄດ້ເຂົ້າໄປໃນບ້ານຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ຮັບເອົາພອນທັງປວງທີ່ລໍຄອຍທ່ານຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ພອນທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ ແລະ ປະເສີດທີ່ສຸດ ຂອງການເປັນສະມາຊິກໃນສາດສະໜາຈັກ ແມ່ນພອນທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.”5
ເຖິງວ່າຈະມີຄວາມໄຮ້ສິນທຳໃນໂລກປະຈຸບັນກໍຕາມ ເຮົາກໍຍັງຢູ່ໃນສະໄໝທີ່ສັກສິດ ບໍລິສຸດຢູ່. ສາດສະດາທັງຫລາຍຜູ້ຊຶ່ງມີໃຈທີ່ຮັກ ແລະ ຫ່ວງໃຍ ໄດ້ກ່າວເຖິງສະໄໝຂອງພວກເຮົາເປັນເວລາຫລາຍສັດຕະວັດມາແລ້ວ.6
ສາດສະດາໂຈເຊັບ ສະມິດ ໄດ້ອ້າງອີງເຖິງພຣະຄຳພີສອງບົດ ຄື ພຣະຄຳ ໂອບາດີຢາ7 ໃນພຣະຄຳພີເດີມ ແລະ 1 ເປໂຕ8 ໃນພຣະຄຳພີໃໝ່ ທີ່ຮັບຮູ້ເຖິງຈຸດປະສົງສຳຄັນຂອງພຣະເຈົ້າໃນການເຮັດພິທີບັບຕິສະມາແທນຄົນທີ່ລ່ວງລັບໄປແລ້ວ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເຮົາເປັນຜູ້ຊ່ວຍເທິງພູຊີໂອນ.9
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄົນຂອງພຣະອົງຈະເລີນ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ປະທານສິ່ງຕ່າງໆ ແລະ ການນຳທາງພາຍໜ້າແກ່ເຂົາເຈົ້າ ເພື່ອພວກເຮົາຈະມີຄ່າຄວນໃນຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງການໄປພຣະວິຫານຂອງເຮົາ ເພື່ອເຮັດພິທີສຳລັບຄົນທີ່ມີຊີວິດຢູ່ ແລະ ເພື່ອຄົນທີ່ລ່ວງລັບໄປແລ້ວ.
ຍ້ອນພຣະກິດຕິຄຸນທີ່ຖືກຟື້ນຟູຄືນມາໃໝ່ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ພວກເຮົາຈຶ່ງເຂົ້າໃຈຈຸດປະສົງຂອງຊີວິດ, ແຜນແຫ່ງຄວາມລອດສຳລັບລູກໆຂອງພຣະອົງ, ການໄຖ່ບາບທີ່ເປັນການສະລະຊີບຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ແລະ ບົດບາດອັນສຳຄັນຂອງຄອບຄົວໃນອົງການແຫ່ງສະຫວັນ.10
ການມີພຣະວິຫານເພີ່ມຂຶ້ນ ແລະ ມີເທັກໂນໂລຈີ ທີ່ກ້າວໜ້າ ທັງສອງຢ່າງບວກເຂົ້າກັນ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ວຽກງານສັກສິດ ໃນຄວາມຮັບຜິດຊອບສືບປະຫວັດຄອບຄົວຂອງເຮົາ ບັນລຸຜົນນັ້ນ ແມ່ນເປັນພອນດີເລີດທີ່ມີມາໃນປະຫວັດສາດ. ຂ້າພະເຈົ້າດີໃຈທີ່ຊາວໜຸ່ມຂອງພວກເຮົາມີຄວາມດຸໝັ່ນແທ້ໆ ໃນການໄຈ້ແຍກຊື່ ແລະ ຄົ້ນຫາປູ່ຍ່າຕາຍາຍຂອງເຂົາເຈົ້າ ແລ້ວໄປເຮັດພິທີບັບຕິສະມາ ແລະ ຮັບການຢືນຢັນແທນຄົນເຫລົ່ານັ້ນໃນພຣະວິຫານ. ພວກເຈົ້າໄດ້ເປັນຜູ້ຊ່ວຍແທ້ຈິງຢູ່ເທິງພູຊີໂອນ.
ພວກເຮົາຈະຕຽມພ້ອມໃນການໄປພຣະວິຫານໄດ້ແນວໃດ?
ພວກເຮົາຮູ້ວ່າ ຄວາມຊອບທຳ ແລະ ການເຮັດໃຫ້ສັກສິດ ເປັນສ່ວນສຳຄັນໃນການຕຽມໄປພຣະວິຫານ.
ໃນພຣະຄຳພີ Doctrine and Covenants ພາກທີ 97, ມັນບອກວ່າ ຕາບໃດທີ່ຜູ້ຄົນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ສ້າງບ້ານໃຫ້ພຣະອົງໃນພຣະນາມຂອງພຣະອົງ ແລະ ບໍ່ຍອມໃຫ້ສິ່ງໃດທີ່ບໍ່ສະອາດເຂົ້າໄປໃນບ້ານນັ້ນ ເພື່ອບ້ານນັ້ນຈະບໍ່ເສື່ອມຄວາມສັກສິດ ແລ້ວລັດສະໝີພາບຂອງພຣະອົງຈະສະຖິດຢູ່ບ່ອນນັ້ນ.11
ຈົນເຖິງປີ 1891 ທີ່ປະທານຂອງສາດສະໜາຈັກໄດ້ເຊັນໃບຮັບຮອງເຂົ້າພຣະວິຫານແຕ່ລະໃບ ເພື່ອໃຫ້ມີການປົກປ້ອງຄວາມສັກສິດຂອງພຣະວິຫານ. ຄວາມຮັບຜິດຊອບນັ້ນໄດ້ຖືກມອບໝາຍຕໍ່ໃຫ້ແກ່ອະທິການ ແລະ ປະທານສະເຕກທັງຫລາຍ.
ພວກເຮົາຢາກໃຫ້ສະມາຊິກທຸກໆຄົນໃນສາດສະໜາຈັກ ມີຄ່າຄວນທີ່ຈະໄດ້ໃບຮັບຮອງເຂົ້າພຣະວິຫານ. ຢ່າຖືວ່າການໄປພຣະວິຫານນັ້ນ ເປັນສິ່ງຍາວໄກ ແລະ ເປັນເປົ້າໝາຍທີ່ເຮັດບໍ່ໄດ້. ຖ້າຮ່ວມມືກັບອະທິການ ສະມາຊິກສ່ວນຫລາຍຈະສາມາດເຮັດຕາມຂໍ້ກຳນົດທີ່ຊອບທຳ ໃນເວລາສັ້ນໆໄດ້ ຖ້າເຂົາເຈົ້າມີຄວາມຕັ້ງໃຈແນ່ວແນ່ ແລະ ກັບໃຈແນ່ວແນ່ຈາກການລ່ວງລະເມີດຕ່າງໆ. ນັ້ນຮວມທັງການໃຫ້ອະໄພຕົນເອງ ແລະ ບໍ່ໃສ່ໃຈກັບຄວາມບໍ່ສົມບູນ ຫລື ຄວາມຜິດບາບຂອງເຮົາ ວ່າສິ່ງນັ້ນຈະກີດກັນເຮົາຈາກການເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານທີ່ສັກສິດ.
ການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ແມ່ນເປັນໄປເພື່ອລູກໆທຸກຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ. ການເສຍສະລະໄຖ່ບາບ ນຳມາຊຶ່ງຄວາມຊອບທຳ ແກ່ຜູ້ທີ່ກັບໃຈຢ່າງແທ້ຈິງ. ພຣະຄຳພີໄດ້ບັນຍາຍເປັນຄຳເວົ້າທີ່ໜ້າຟັງວ່າ:
“ເຖິງວ່າບາບຂອງເຈົ້າຈະເປັນສີແດງເຂັ້ມ ແຕ່ມັນຈະເປັນສີຂາວເໝືອນດັ່ງຫິມະໄດ້.”12
“ແລະ ເຮົາຈະບໍ່ຈື່ຈຳມັນອີກຕໍ່ໄປ.”13
ພວກເຮົາໃຫ້ສັນຍາຕໍ່ທ່ານວ່າ ການໃຊ້ຊີວິດຢ່າງມີສິນທຳ ຈະເຮັດໃຫ້ທ່ານ ແລະ ຄອບຄົວຂອງທ່ານມີຄວາມສຸກ, ໄດ້ຮັບຄວາມສຳເລັດ, ແລະ ຄວາມສະຫງົບ.14 ສະມາຊິກຜູ້ໃຫຍ່ ແລະ ຊາວໜຸ່ມ,15 ໄດ້ຢືນຢັນດ້ວຍຕົວເອງວ່າ ຕົນເອງມີຄ່າຄວນ ເມື່ອຕອບຄຳຖາມຕອນໄປສຳພາດເອົາໃບຮັບຮອງເຂົ້າພຣະວິຫານ. ສິ່ງທີ່ກຳນົດທີ່ສຳຄັນ ຄືໃຫ້້ມີປະຈັກພະຍານເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າ ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ ພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ການຟື້ນຟູພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະອົງ ແລະ ການມີປະສົບການກ່ຽວກັບການເຮັດພາລະກິດຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ.
ພອນຂອງພຣະວິຫານນັ້ນມີຢ່າງຫລວງຫລາຍ
ພອນຕົ້ນຕໍຂອງພຣະວິຫານແມ່ນ ພິທີການຂອງຄວາມສູງສົ່ງ. ແຜນແຫ່ງພຣະກິດຕິຄຸນ ແມ່ນກ່ຽວກັບຄວາມສູງສົ່ງ ແລະ ມັນຮວມທັງການເຮັດ ແລະ ຮັກສາພັນທະສັນຍານຳພຣະເຈົ້າ. ພິທີການ ແລະ ພັນທະສັນຍາເຫລົ່ານີ້ແມ່ນເຮັດ ແລະ ໄດ້ຮັບໃນພຣະວິຫານ ນອກຈາກການຮັບບັບຕິສະມາ ແລະ ການຢືນຢັນ. ພິທີ ແລະ ພັນທະສັນຍາທັງໝົດສຳລັບຜູ້ທີ່ລ່ວງລັບໄປນັ້ນ ແມ່ນເຮັດຢູ່ໃນພຣະວິຫານ.
ສາດສະດາ ບຣິກຳ ຢັງ ໄດ້ສອນວ່າ “ບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຮັດບໍ່ໄດ້ ແລະ ຈະບໍ່ເມີນເສີຍຕໍ່ ການຊ່ວຍມວນມະນຸດໃຫ້ລອດ; … ທີ່ສາມາດເຮັດໄດ້ ໂດຍທາງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ແລະ ພຣະອົງເຮັດສຳເລັດເພື່ອຄວາມຢູ່ລອດຂອງເຂົາເຈົ້າ ໂດຍບໍ່ອາໄສຄົນໃດໆ.”16
ຜູ້ນຳຂອງສາດສະໜາຈັກ ເປັນຜູ້ຈັດຕັ້ງ ສະເຕກ, ສະພາ, ອົງການຊ່ວຍເຫລືອ, ເຂດເຜີຍແຜ່, ແລະ ສ່ວນຕ່າງໆ ໃນຕຶກໂບດ ແລະ ອາຄານອື່ນໆ. ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເປັນຜູ້ຈັດຕັ້ງ ຄອບຄົວນິລັນດອນ ພຽງແຕ່ຢູ່ໃນພຣະວິຫານເທົ່ານັ້ນ.
ເຮົາເຫັນໄດ້ຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງວ່າ ມີແຕ່ຜູ້ທີ່ສຳນຶກບາບ ແລະ ກັບໃຈຈາກບາບເທົ່ານັ້ນ ທີ່ຈະຖືກຮັບເຂົ້າໄປໃນບ້ານທີ່ສັກສິດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້.17 ພວກເຮົາຮູ້ວ່າ “ພຣະເຈົ້າບໍ່ແມ່ນຄົນທີ່ເຂົ້າຂ້າງຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ.”18 ສິ່ງໜຶ່ງທີ່ດີເລີດ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າມັກກ່ຽວກັບພຣະວິຫານຄື ເຮົາມອງບໍ່ເຫັນ ຄວາມມັ່ງມີ, ຍົດຊັ້ນ, ຫລື ໜ້າທີ່ໃດໆ ທີ່ແຕກຕ່າງກັນຂອງຄົນທີ່ໄປພຣະວິຫານ. ພວກເຮົາສະເໝີພາບກັນໝົດຕໍ່ພຣະພັກຂອງພຣະເຈົ້າ. ທຸກໆຄົນນຸ່ງເຄື່ອງສີຂາວ ເພື່ອເປັນສັນຍາລັກຂອງຄົນທີ່ມີຄວາມສັກສິດ ແລະ ຄວາມຊອບທຳ.19 ທຸກໆຄົນກໍນັ່ງຄຽງຂ້າງກັນ ໂດຍທີ່ມີຄວາມປາດຖະໜາ ທີ່ຈະເປັນບຸດ ແລະ ທິດາທີ່ມີຄ່າຄວນຂອງພຣະບິດາທີ່ຊົງຮັກໃນສະຫວັນ.
ໃຫ້ຄິດເບິ່ງວ່າ ຊາຍ ແລະ ຍິງທົ່ວໂລກ ສາມາດ “ເຮັດພິທີການໃນພຣະວິຫານທີ່ສັກສິດ … ເພື່ອທີ່ຈະກັບໄປຫາທີ່ປະທັບຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ … ຈະມາຮວມກັນໃນຊົ່ວນິລັນດອນໄດ້.”20 ຫ້ອງຜະນຶກສັກສິດທີ່ສວຍງາມໃນທົ່ວໂລກ ມີໄວ້ສຳລັບຊາຍຍິງທີ່ມີຄ່າຄວນໄປພຣະວິຫານ ເພື່ອເຮັດພິທີການນັ້ນ. ຫລັງຈາກທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຮັດພັນທະສັນຍາແລ້ວ ເຂົາເຈົ້າສາມາດມອງເຫັນຕົວເອງໃນແວ່ນທີ່ຢູ່ເຊິ່ງໜ້າກັນໃນພຣະວິຫານ. “ເຮົາຈະເຫັນພາບນັ້ນນຳກັນ ຊຶ່ງເປັນພາບທີ່ຢືດອອກໄປເໝືອນກັບວ່າ ພາບນັ້ນໄດ້ຍືດເຍື້ອໄປສູ່ນິລັນດອນ.”21 ພາບສະທ້ອນນັ້ນ ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ນຶກເຖິງພໍ່ແມ່, ປູ່ຍ່າຕາຍາຍ, ແລະ ຄົນລຸ້ນກ່ອນໆ. ພາບນັ້ນ ຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາຮູ້ເຖິງພັນທະສັນຍາທີ່ສັກສິດ ຊຶ່ງເປັນສິ່ງເຊື່ອມໂຍງເຮົາໃສ່ຄົນລຸ້ນຫລັງທີ່ຈະຕາມມາ. ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ດີເດັ່ນຫລາຍ ແລະ ມັນກໍເລີ່ມຈາກການທີ່ເຮົາເຫັນ “ພາບຂອງເຮົາເອງໃນພຣະວິຫານ.”
ປະທານ ຮາວເວີດ ດັບເບິນຢູ ຮັນເທີ ໄດ້ໃຫ້ຄຳສອນແກ່ເຮົາວ່າ “ຈົ່ງພິຈາລະນາເຖິງຄຳສັ່ງສອນທີ່ດີເລີດ ໃນຄຳອະທິຖານອຸທິດພຣະວິຫານເຄີດແລນ, ສາດສະດາໂຈເຊັບ ສະມິດ ໄດ້ເວົ້າວ່າ ເພິ່ນໄດ້ຮັບຄຳອະທິຖານນັ້ນໂດຍການເປີດເຜີຍ. ມັນແມ່ນຄຳອະທິຖານ ທີ່ສືບຕໍ່ໃນການໃຫ້ຄຳຕອບແກ່ເຮົາເປັນສ່ວນຕົວ, ເປັນຄອບຄົວ, ແລະ ທຸກຜູ້ຄົນ ເພາະວ່າອຳນາດຖານະປະໂລຫິດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຖືກປະທານໃຫ້ເຮົາ ເພື່ອເຮົາຈະໃຊ້ພຣະວິຫານທີ່ສັກສິດຂອງພຣະອົງໄດ້.”22 ເຮົາຄວນສຶກສາ ພາກທີ 109 ໃນພຣະຄຳພີ Doctrine and Covenants ແລະ ເຮັດຕາມຄຳສອນຂອງປະທານຮັນເທີ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ພຣະວິຫານຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເປັນສັນຍາລັກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ເຖິງຄວາມເປັນສະມາຊິກຂອງພວກເຮົາ.”23
ພຣະວິຫານຍັງເປັນບ່ອນຫລົບໄພ, ໃຫ້ຄວາມຂອບຄຸນ, ສັ່ງສອນ, ແລະ ເຂົ້າໃຈນຳອີກ, “ວ່າເຮົາອາດຈະຖືກເຮັດໃຫ້ດີພ້ອມ … ໃນທຸກສິ່ງ ທີ່ກ່ຽວກັບອານາຈັກຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢູ່ເທິງໂລກນີ້.”24 ຕະຫລອດຊີວິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ມັນເປັນບ່ອນແຫ່ງຄວາມສະຫງົບ ແລະ ສັນຕິສຸກໃນໂລກອັນເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມວຸ້ນວາຍ.25 ມັນເປັນການດີທີ່ເຮົາຈະປະຄວາມກັງວົນຂອງໂລກໄວ້ຂ້າງນອກ ແລ້ວເຂົ້າໄປໃນສະຖານທີ່ ທີ່ສັກສິດນັ້ນ.
ພວກເຮົາຈະຮູ້ສຶກ ເຖິງການດົນບັນດານໃຈຈາກພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ ໂດຍສ່ວນຫລາຍແມ່ນຢູ່ໃນພຣະວິຫານ ທີ່ເຮົາມີສ່ວນຮ່ວມໃນການສືບປະຫວັດຄອບຄົວ.26 ມີຫລາຍເທື່ອໃນພຣະວິຫານ ເຮົາຈະມີຄວາມຮູ້ສຶກໄດ້ວ່າ ໂລກວິນຍານ ແລະ ໂລກເຮົາແມ່ນບໍ່ໄກກັນເລີຍ. ເຮົາຈະໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫລືອພິເສດ ໃນຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຮົາທີ່ຈະເປັນຜູ້ຊ່ວຍເທິງພູຊີໂອນ.
ຫລາຍປີຜ່ານມາແລ້ວ ໃນພຣະວິຫານໃນແຖບອາເມຣິກາກາງ ພັນລະຍາຂອງອະດີດເຈົ້າໜ້າທີ່ຊັ້ນຜູ້ໃຫຍ່ຜູ້ໜຶ່ງ ໄດ້ຊ່ວຍຜູ້ທີ່ເປັນພໍ່ ເປັນແມ່ ແລະ ລູກໆຂອງເຂົາເຈົ້າ ໃນການຮັບພັນທະສັນຍາໃນຫ້ອງຜະນຶກທີ່ມີແວ່ນຢູ່ໃນຫ້ອງນັ້ນ. ເມື່່ອແລ້ວພິທີ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ປິ່ນໜ້າເບິ່ງແວ່ນ ເພິ່ນໄດ້ສັງເກດວ່າມີໜ້າຄົນໜຶ່ງທີ່ບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນຫ້ອງນັ້ນ. ເພິ່ນໄດ້ຖາມແມ່ຄົນນັ້ນ ແລະ ໄດ້ຮູ້ວ່າ ແມ່ນໜ້າລູກສາວຂອງລາວທີ່ໄດ້ເສຍໄປ ສົມພໍລາວຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນຫ້ອງນັ້ນ. ຕໍ່ມາເຂົາເຈົ້າກໍໄດ້ເຮັດພິທີແທນລູກສາວໃນພິທີສັກສິດນັ້ນ.27 ຢ່າປະເມີນຄ່າຕ່ຳ ໃນການຊ່ວຍເຫລືອໃນພຣະວິຫານ ຈາກວິນຍານທີ່ຢູ່ອີກໂລກໜຶ່ງ.
ຈົ່ງຮູ້ວ່າ ພວກເຮົາຢາກໃຫ້ທ່ານທັງຫລາຍປ່ຽນແປງອັນໃດກໍຕາມທີ່ຈຳເປັນ ເພື່ອຈະໄດ້ມີຄ່າຄວນໄປພຣະວິຫານ. ທົບທວນໃຫ້ຄັກແນ່ວ່າສະພາບວິນຍານຂອງທ່ານເປັນແນວໃດ, ສະແຫວງຫາການນຳທາງຈາກພຣະວິນຍານ, ແລະ ເວົ້າລົມກັບອະທິການໃນການຕຽມຕົວທ່ານເອງໃນການໄປພຣະວິຫານ. ປະທານທອມມັສ ແອັສ ມອນສັນ ໄດ້ກ່າວວ່າ, “ບໍ່ມີເປົ້າໝາຍໃນການມີຄ່າຄວນອື່ນໃດ ທີ່ສຳຄັນຫລາຍໄປກວ່າການຕຽມພ້ອມທີ່ຈະໄປພຣະວິຫານ.”28
ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດເປັນ ຫີນເສົາເອກ ແຫ່ງສັດທາຂອງພວກເຮົາ ແລະ ຂອງສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງ.
ສອງເດືອນຜ່ານມານີ້ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີກຽດໄປຮ່ວມງານອຸທິດພຣະວິຫານ ຊູວາ ຟີຈີ ຄືນໃໝ່ກັບປະທານ ເຮັນຣີ ບີ ໄອຣິງ. ມັນເປັນໂອກາດພິເສດ ແລະ ສັກສິດ. ຄວາມກ້າຫານຂອງປະທານໄອຣິງ ແລະ ຄວາມເຂັ້ມແຂງທາງວິນຍານຂອງເພິ່ນ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ການອຸທິດພຣະວິຫານເປັນໄປດ້ວຍດີ ທ່າມກາງການ ຜ່ານຜ່າ ພະຍຸໄຊໂຄລນ ທີ່ຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດຂອງຊີກໂລກທິດໃຕ້. ເຮົາເຫັນລິດເດດຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນ ທີ່ຊາວໜຸ່ມ ຜູ້ສອນສາດສະໜາ ແລະ ສະມາຊິກ ຖືກປົກປ້ອງໃຫ້ປອດໄພທັງທາງກາຍ ແລະ ວິນຍານ.29 ການອຸທິດພຣະວິຫານ ຊູວາ ຟີຈີ ຄືນໃໝ່ ແມ່ນບ່ອນລີ້ໄພຈາກພະຍຸ. ມີຫລາຍໆເທື່ອ ເມື່ອເຮົາປະເຊີນກັບພະຍຸແຫ່ງຊີວິດ ເຮົາໄດ້ເຫັນລິດເດດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ມາໃຫ້ຄວາມປົກປ້ອງນິລັນດອນແກ່ເຮົາ.
ການອຸທິດເທື່ອທຳອິດຂອງພຣະວິຫານ ຊູວາ ຟີຈີ ໃນວັນທີ 18 ເດືອນມິຖຸນາ ປີ 2000 ເປັນເຫດການທີ່ພິເສດຄືກັນ. ເມື່ອພຣະວິຫານໃກ້ຈະສ້າງແລ້ວ ກຸ່ມກະບົດໄດ້ເອົາສະມາຊິກລັດສະພາໄປເປັນຕົວປະກັນ. ໃນເມືອງ ຊູວາ ປະເທດຟີຈີ ກໍໄດ້ຖືກ ປຸ້ນລະດົມ ແລະ ຖືກເຜົາຜານ. ຝ່າຍທະຫານ ໄດ້ປະກາດກົດໄອຍະການເສິກ.
ໃນຖານະທີ່ເປັນປະທານທ້ອງຖິ່ນ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປກັບປະທານສະເຕກສີ່ຄົນໃນປະເທດຟີຈີ ແລະ ໄດ້ພົບກັບບັນດາຫົວໜ້າທະຫານຢູ່ ໂຮງທະຫານຂອງ ລາຊິນີ ເອລີຊາເບັດ. ຫລັງຈາກໄດ້ອະທິບາຍກ່ຽວກັບການອຸທິດທີ່ໄດ້ສະເໜີໄປແລ້ວ ເຂົາເຈົ້າກໍສະໜັບສະໜູນ ແຕ່ເປັນຫ່ວງກັບຄວາມປອດໄພຂອງປະທານກໍດອນ ບີ ຮິງລີ. ເຂົາເຈົ້າແນະນຳໃຫ້ມີພິທີອຸທິດນ້ອຍໆທີ່ບໍ່ມີງານໃດໆນອກພຣະວິຫານ ເຊັ່ນພິທີວາງຫີນສີລາ. ເຂົາເຈົ້າຢ້ຳວ່າ ຄົນຢູ່ນອກພຣະວິຫານຈະກາຍເປັນເປົ້າໝາຍແຫ່ງຄວາມຮຸນແຮງໄດ້.
ປະທານຮິງລີ ໄດ້ອະນຸມັດໃຫ້ມີພາກອຸທິດນ້ອຍໆກັບຝ່າຍປະທານພຣະວິຫານແຫ່ງໃໝ່ ແລະ ສະເພາະຜູ້ນຳທ້ອງຖິ່ນສອງສາມຄົນເທົ່ານັ້ນ. ນອກນັ້ນ ບໍ່ມີຜູ້ໃດຖືກເຊີນມາຮ່ວມອີກ ຍ້ອນວ່າຢ້ານເປັນອັນຕະລາຍ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ເພິ່ນໄດ້ເວົ້າຢ່າງໜັກແໜ້ນວ່າ “ຖ້າເຮົາມີການອຸທິດພຣະວິຫານ ເຮົາຈະມີພິທີວາງຫີນສີລາ ເພາະພຣະຄຣິດເປັນຫິນເສົາເອກ ແລະ ນີ້ແມ່ນສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງ.”
ເມື່ອພວກເຮົາໄດ້ອອກໄປທາງນອກ ສຳລັບພິທີວາງຫີນສີລາ ບໍ່ມີຄົນໃດທີ່ບໍ່ເປັນສະມາຊິກ, ບໍ່ມີເດັກນ້ອຍ, ບໍ່ມີສື່ມວນຊົນ, ຫລື ຄົນອື່ນມາຮ່ວມ. ມີແຕ່ສາດສະດາທີ່ມີສັດທາ ໄດ້ສະແດງຄວາມກ້າຫານ ແລະ ພັນທະອັນເຂັ້ມແຂງຂອງເພິ່ນໃນການຮັບໃຊ້ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ.
ຕໍ່ມາ ປະທານຮິງລີ ໄດ້ເວົ້າເຖິງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດວ່າ “ບໍ່ມີໃຜເທົ່າທຽມກັບພຣະອົງ ແລະ ບໍ່ເຄີຍມີໃຜເຄີຍເທົ່າທຽມກັບພຣະອົງ ແລະ ຈະບໍ່ມີໃຜອີກ. ຂອບຄຸນພຣະເຈົ້າສຳລັບ ການປະທານພຣະບຸດທີ່ຮັກອົງດຽວທີ່ຖືກຳເນີດຂອງພຣະອົງ ຜູ້ຊຶ່ງສະລະຊີບຂອງພຣະອົງ ເພື່ອເຮົາຈະມີຊີວິດຢູ່ ແລະ ພຣະອົງເປັນປະມຸກ ເປັນເສົາເອກອັນບໍ່ຫວັ່ນໄຫວ ຂອງສັດທາຂອງພວກເຮົາ ແລະ ຂອງສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງ.”30
ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ ຂ້າພະເຈົ້າຂໍອະທິຖານວ່າ ເຮົາແຕ່ລະຄົນຈະໃຫ້ກຽດພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ແລະ ເຮົາຕ້ອງປ່ຽນແປງຕົນເອງໃໝ່ “ເພື່ອເຮົາຈະໄດ້ມອງເຫັນຕົວເອງໃນພຣະວິຫານທີ່ສັກສິດໄດ້.” ໃນການເຮັດແນວນັ້ນ ພວກເຮົາຈະສາມາດບັນລຸຈຸດປະສົງອັນສັກສິດຂອງພຣະອົງໄດ້ ແລະ ຈະໄດ້ຕຽມຕົວເຮົາ ແລະ ຄອບຄົວຂອງເຮົາເອງ ສຳລັບພອນທັງໝົດທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງ ຈະປະທານໃຫ້ແກ່ເຮົາໃນຊີວິດນີ້ ແລະ ໃນນິລັນດອນ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານຢ່າງແນ່ແທ້ວ່າ ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຊົງພຣະຊົນຢູ່. ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.