2010-2019
“Ki Main Shaayad Sabhi Manushyon ko Apne Paas La Sakoon”
April 2016


“Ki Main Shaayad Sabhi Manushyon ko Apne Paas La Sakoon”

Jab hum Parmeshwar ke nazdeek jaatein hain, Ishu Maseeh ke Balidaan ki mahaan Shakti humare jiwan mein praapt hota hai.

Mere pyare bhaayion aur bahanon, Africa mein rahatey hue, maine Sattar ke Elder Wilford W. Andersen se kareebi mein rahanewaale Santon ke madad ke liye salaha liya. Usne jo anmol baatein batlaaya usmein yah tha: “Jitna ziyada nazdeeki rahata hai dene aur lene waale mein, utna hi ziyada lene waala Shakti mahesoos karta hai.”

Yah Girjaghar ka kalyaan kaarye ka mukhye siddhaant hai. Jab sadasye apne khudh ke zarooraton ko pura nahi kar patein hai, weh pahale apne parivaar se kahatey hain. Uske baad, agar zaroorat ho, weh apne sthaniye Girjaghar ke netaaoun se apne sharirik zarooraton ke liye madad maangta hai.1 Parivaar ke sadasye aur sthaaniye Girjaghar ke netaaein un zaroratmandon ke sabse kareeb hotein hain, jinhone abhi haal hi in stithiyon ko jhela hai, aur jaantein hain ki kis tarah se unki madad kar saktein hain. Kyunki unko dene waale ke nazdeeki ke kaaran, jo log is tarah se madad praapt kartein hain bade abhari hotein hain aur kam duri mahesoos kartein hain.

Sujhaao—“jitna ziyada hi dene waala aur lenewaala mein duri hota hai, utna ziyada hi lene waale ka shakti ka gyaan badhata hai”—aur dhaarmik ikcha bhi bahot hota hai. Humare Swargy Pita aur Uske Putra, Ishu Maseeh, mukhye Dene waale nahi. Jitna hi hum Unse duri badhaatein hain, utna hi hum adhikaar mahesoos kartein hain. Hum yah mahesoos karna shuru kartein hain ki hume mahima chahiye aur ashirwaadein chahiye. Hum ziyada ird-gird pade hue, anjaan cheezon ko dekhtein hain, aur galatfaimi mahesoos kartein hain—dard bhi humare galat nazariye ke kaaran. Jabki choti si galatfaimi bahot hi bhaari peeda de sakta hai, jab hum Parmeshwar se dur hotein hain, chote si bhedbhaao bhi bada lagta hai. Hum yah mahesoos kartein hain ki Parmeshwar sabhi cheezon ko theek kar saktein hain-aur turant hi unhe theek karein!

Humari nazdeeki Swargy Pita aur Ishu Maseeh ke nazdeeki mein jitna bhi humara antar hai wah Mormon ki Dharamshaastra mein batlaya gaya hai Nephi aur uske bade bhaaiyon, Laman aur Lemuel ke humesha ki antar ke beech.

  • Nephi ke paas “Parmeshwar ke bhedon ko jaane ke liye badi abhilaasha thi, [usne] Prabhu ko pukara,” aur uske hriday mein prem hua.2 Dusri or Laman aur Lemuel Parmeshwar se dur ho gaya—weh Unhe bhool gaye.

  • Nephi ne bina hi shikayat kiye kaarye ko swikaar kiya, parantu Laman aur Lemuel “kayi baaton mein shikayat kartey the.” Dhaarmik udddhaaran mein bachchon ki tarah shikayat kiya. Susamachaar mein likha hai ki “weh krodith hue kyunki weh Parmeshwar vyavahaar se anjaan the jisne unhe banaya tha.”3

  • Nephi ki Parmeshwar se nazdeeki ne use Parmeshwar ke “komal daya” ko dikhlaya aur swikaara.”4 Tulna mein, jab Laman aur Lemuel ne Nephi ke praapt hue ashirwaadon ko dekha, weh usse krodith hue kyunki weh Parmeshwar ke vyavahaar se anjaan the.”5 Laman aur Lemuel ne apne ashirwaadon ko dekha aur socha ki weh uske adhikaar ke the aur gusse mein socha ki aur ziyada milna chahiye tha. Weh Nephi ke ashirwaadon ko “galat” tarike se apne tulna mein dekhne lage. Yah dhaarmik uddhaaran hai us ahesaas ka jo tum nahi praapt kartey ho jo tum sochety ho ka.

  • Nephi ne vishwaas se pura kiya jo use Parmeshwar ne karne ko kaha tha.6 Laman aur Lemuel se tulna mein, “weh apne hriday mein kathor the, …Prabhu se nahi pucha jo unhein karna chahiye tha.”7 Weh sochtey ki Prabhu ko un sawaalon ka jawaab dena chahiye jo weh nahi puche the. “Kyunki Prabhu ayesi baaton ki jaankaari hume nahi deta,” unhone kaha, parantu unhone pucha hi nahi.8 Yah dhaarmik uddhaaran hai sachchaai ki ninda aur sandeh ke saath.

Kyunki weh Uddhaarkarta se dur the, Laman aur Lemuel ne shikayat kiya, krodith hue, aur vishwaasheen hue. Unhone mahesoos kiya ki jiwan sahi nahi tha aur weh Parmeshwar ki mahima ke adhikaari the. Tulna mein, kyunki wah Parmeshwar ke nazdeek tha, Nephi ne zaroor hi dekha hoga ki Ishu Maseeh ka jiwan sabse ziyada sahi nahi tha. Bhale hi nirdosh tha, Uddhaarkarta sabse ziyada jhela.

Jitna hi hum apne hriday aur soch mein Ishu Maseeh ke nazdeek jaatein hain, utna hi hum Uske nirdosh jhelne ko swikaar kartein hain, jitna hi hum mahima aur chama ke abhari hotein hain, aur ziyada hum pashchataap kartein hain aur Uski tarah banna chahatein hain. Humari puri duri Swargy Pita aur Ishu Maseeh se zaroori hai, parantu jis disha hum ja rahein hain wah aur bhi ziyada mukhye hai. Parmeshwar pashchataapi paapiyon se zyaada prasann hota hai jo Unke kareeb aana chahate hai na ki aatma-nirbhar, galti dhoondhne waale logon mein jo, Pharisees aur bude mantriyon ki tarah, nahin jaan paate kitna zyaada unhe paschataap ki zaroorat hai.9

Ek bache ki tarah, maine ek Swedish Bada Din ka geet gaya jo ek saral magar shaktishaaly Sandesh deta hai—Uddhaarkarta ke nazdeek jaane se hum mein badlaao laata hai. Geet ke bol kuch is tarah hai:

Jab Bada Din ka subeh hoti hai

Main astable jana chahata hoon,

Jaha Parmeshwar raatri ke samay

Ghaas par araam kartein hain.

Kitna acha tumhari ikcha hai

Ki niche dharti par aao!

Ab, main bekaar nahi karna chahata hoon

Mere Bachpan ke din aur bhi paap mein!

Ishu, hume Aapki zaroorat hai,

Aap pyare bachchon ke mitra.

Main Aapko aur ziyada dukhi nahi karna chahata hoon

Apne paapon ke saath dobara.10

Jab hum apne aap ko Bethlehem astable mein mahesoos kartein hain, “jaha raatri ke samay Parmeshwar ghaas par araam kartein hain,” hum Uddhaarkarta ko aur bhi achchie tarah se pahachaantein hain ek uphaar ki tarah, priye Swargy Pita se. Uske ashirwaadon aur mahima ko mahesoos karne ke bawaajod, hum ek mazboot ikcha kartein hain Parmeshwar ko aur ziyada takleef na dene ka.

Chaahe kuch bhi humare disha ho ya Swargy Pita aur Ishu Maseeh tak duri, hum Unki or mudhne ko chunn saktein hain aur Unke nazdeek ja saktein hain. Weh humari madad karenge. Jaesa Uddhaarkarta ne Nephites ko batlaya tha Uske Punaharjiwan ke baare mein:

“Aur mere Pita ne mujhe is liye bheja ki main krus par uthaya jaaun; aur mujhe krus par uthaye jaane ke pashchaat, main saare logon ko apne paas la sakun, …

“Aur isi kaarye ke liye mujhe uthaya gaya hai; isliye, Pita ke Shakti ke anusaar mai saare logon ko apne paas laaunga.”11

Humare Uddhaarkarta ke nazdeek jaane ke liye, hume Usmein apna vishwaas badhana chahiye, vaadon ko banana aur nibhaana chahiye, aur Pavitra Aatma ko humare saath hona chahiye. Vishwaas se hi karna chahiye, dhaarmik disha mein jo hume praapt hota hai. Yah sabhi cheezein prabhu bhoj mein saath hota hai. Ant mein, sabse achcha tarike mujhe pata hai Parmeshwar ke nazdeek jaane ka hai ki har safta prabhu bhoj ki sahi tarike se taeyaari karo aur laayak se lo.

Dakshin Africa ki ek mitra ne batlaya ki kis tarah wah isko jaani. Jab Diane ek naya badlaao liye hui thi, wah Johannesburg ke bahar ek shaakha mein jaati thi. Ek Raviwaar ko, jab wah sabha mein baethi thi, chapel ke baethne ke anusaar ayesa hua ki deacon ne use prabhu bhoj ko detey samay dekha hi nahi. Diane chintith ho gayi parantu kuch nahi kaha. Dusre sadasye ne is manzil ko dekha tha aur shaakha Pradhan ko sabha ke baad mein batlaya. Jaese hi Raviwaar ka kasha shuruwaat hua, Diane ko ek khaali kamre mein amantarith kiya gaya.

Ek purohiti rakhne waala andar aaya. Wah ghutne par jhuka, kuch roti ko ashirwaad diya, aur use ek tukda diya. Usne khaya. Wah dobara niche jhuka aur kuch paani ko ashirwaad diya aur use ek choti pyaali ko diya. Usne piya. Uskebaad, Diane ko turant hi do sujhaao aaye: Pahala, “Are, wah [purohiti rakhne waala] ne sirf mere liye kiya.” Aur phir, “Are, wah [Uddhaarkarta] ne sirf mere liye kiya.” Diane ne Swargy Pita ka prem mahesoos kiya.

Uski soch ki Uddhaarkarta ki balidan sirf uske liye tha ki Uske nazdeek mahesoos kare aur us khushi se bhare ikcha ko rakhne uske hriday mein mahesoos hua tha, sirf Raviwaar ko nahi parantu sabhi din. Usne jana ki bhale hi wah sabha mein prabhubhoj lene ke liye baethi thi, har Raviwaar ko doharaye hue vaadein uske hi the. Prabhubhoj ne madad kiya-aur abhi bhi madad karta hai- Diane ko parmeshwartav ki prem shakti ko mahesoos karne ko, Prabhu ke haaton ko apni jiwan mein jaanne ko, aur Uddhaarkarta ke nazdeek jaane ko.

Uddhaarkarta ne prabhubhoj ko dhaarmik neev ka mul ki tarah batlaya. Usne kaha:

“Aur main tumhe aagya deta hoon ki tum in cheezon ko karoge [prabhubhoj ko loge]. Aur tum aashish paoge yadi tum in cheezon ko karoge, kyunki tumhara nirmaan meri chattaan par hua hai.

“Parantu tummein se jo koi bhi isse adhik yah isse kam karega uska nirmaan meri chattaan par nahi hua hai, uska nirmaan ret par hua hai; aur jab baarish girti hai, aur baadh aati hai, aur hawa bahati hai, aur un par marti hai to weh gir jaatein hain, aur narakh ka duwaar unhein grahan karne ke liye khula hota hai.”12

Ishu ne yah nahi kaha “agarbaarish hua, agar baadh ayega, aur agar hawa chalega” parantu “tab.” Koi bhi jiwan ke chunaoutiyon se bachega nahi; hum sab ko surakhcha ki zaroorat hai jo prabhubhoj lene se praapt hota hai.

Uddhaarkarta ke Punaharjiwit hone ke din, do chelein Emmaus naamak gaao mein pahuche. Anjaanon, ke saath Prabhu safar mein shaamil ho gaye. Jab weh safar kar rahe the, Usne dharamshaastra se sikhlaya. Jab weh apne manzil tak pahunche, unhone Use apne saath bhojan karne ko kaha.

“Jab Wah unke saath bhojan karne baetha, to usne roti lekar dhanyewaad diya, aur use todh kar unko dene laga.

“Tab unki aankhein khul gayi, aur unhone use pahachaan liya, aur wah unki aankhon se chip gaya.

“Unhone aapas mein kaha, jab wah maarg mein hum se baatein karta tha, aur pavitra shaastra ka arth hume samjhaata tha, tu kya humare mann mein utejna na utpan hui?

“Weh usi ghadi uthkar Jeruslem ko laut gaye, aur geyarah [Devduton] ko ikatthe paaya.”

Aur phir unhonne Devduton ko gawahi di ki “Prabhu sachmuch jee utha hai. …

Tab unhone maarg ki baatein unhein bata di, aur yah bhi ki unhein use roti todhtey samay kaise pahachana.”13

Prabhu bhoj humare Uddhaarkarta ko jaane mein bahot madad karta hai. Yah hume Uske nirdosh jhelne ko bhi yaad dilate hai. Agar jiwan sahi mein sachcha rahata, tum aur main kabhi bhi punaharjiwan nahi paatey; tum aur main kabhi bhi Parmeshwar kea age shudh khade ho paatey. Is liye, main abhari hoon ki jiwan sachcha nahi tha.

Usi samay, main yah batla sakta hoon ki Ishu Maseeh ke Balidaan ke kaaran, ant mein, anant cheezon ke kaaran, yaha koi bhi galat nahi hoga. “Sabhi kuch jo jiwan mein galat hai sahi ho sakta hai.” 14 Humare abhi ke stithi shaayad nahi badle, parantu Parmeshwar ke daya, kripa, aur prem se, hum sab wah praapt karenge jo hume chahiye, usse ziyada jo hum kama saktein hain, aur usse se ziyada jo hum asha kar saktey hain. Hume vaada diya gaya hai ki “Parmeshwar [unki] ankhon se sab aansoo ponch dalega; aur iske baad mritio na rahegi, aur na shok, na vilaap, na pida hogi: pahale baatein jaati rahegi.”15

Chahe kahi bhi tum Parmeshwar ke netadaari mein raho, main tumhe amantirith karta hoon ki Swargy Pita aur Ishu Maseeh ke nazdeek jaatey raho, sabhi achchaai ke Mukhye Duton aur Denewaalon ka. Main amantirith karta hoon ki har saftha prabhu bhoj ko jaao aur Uddhaarkarta ke sharir aur rakth ke pavitra chin ko lo. Main amantirith karta hoon ki Parmeshwar ke nazdeek mahesoos karo jabki Use Tum jaantey ho, jaesa Wah puraane chelon ke liye tha, “roti ko todne [ke] samay” par.

Jab tum yah karoge, main vaada karta hoon ki tum Parmeshwar ke nazdeek mahesoos karoge. Prakritik dayalupan bachchon ki shikayat ki tarah, nakhush Shakti, aur sandeh ka asangat chut jayega. Weh soch aur ahesaas badal jayenge Swargy Pita ke uphaarwaale Uske Putra ko prem aur abhari ke mahaan ahesaas se. Jab hum Parmeshwar ke nazdeek jaatein hain, Ishu Maseeh ke Balidaan ki mahaan Shakti humare jiwan mein praapt hota hai. Aur, jaesa Emmaus ke raastey mein chelon ke saath hua tha, hum yah jaanenge ki, Uddhaarkarta humesha saath tha. Main Ishu Maseeh ke naam se gawahi aur bayaan karta hoon, amen.

Vivran

  1. Dekhiye Handbook 2: Administering the Church (2010), 6.2. Panna 1 se hum padhte hai Providing in the Lord’s Way: Summary of a Leader‘s Guide to Welfare (pamphlet, 2009), mein: “Jab Girjaghar sadasye woh sab kar rahe hai apne liye saadhan laane ki aur phir bhi apne zarooraton ko na pura kar sake, unhe pehle apne parivaar waalo ki madad leni chahiye. Jab yeh paryaapt nahin hai, Girjaghar tayyaar rehta hai madad karne ke liye.”

  2. 1 Nephi 2:16.

  3. 1 Nephi 2:11, 12.

  4. 1 Nephi 1:20.

  5. Mosiah 10:14.

  6. Dekhiye 1 Nephi 17:23–50.

  7. 1 Nephi 15:3.

  8. 1 Nephi 15:9; verse 8bhi dekhiye.

  9. DekhiyeLuke 15:2; Joseph Smith, in History of the Church, 5:260–62 mein bhi dekhiye.

  10. The Christmas carol German mein likha gaya tha Abel Burckhardt (1805–82) dwara, jo ek archdeacon tha Basel, Switzerland mein. Ise Swedish mein 1851 mein anuwaad kiya gaya tha Betty Ehrenborg-Posse dwara. Iska Swedish shirshak hai “När juldagsmorgon glimmar.”Kayi Angrezi anuwaad kiye gaye hai jisse geet ko German pracheen dhun par aam taur par gaaya jaa sakta hai. Yahan par jo Angrezi anuwaad diya gaya hai woh meri bahan (Anita M. Renlund) aur mera hai.

    When Christmas morning gleams

    I want to go to the stable,

    |: Where God in the nighttime hours

    Already rests upon the straw. :|

    How good Thou wast to desire

    To come down to the earth!

    |: Now, I do not wish to waste

    My childhood days in sin anymore! :|

    Jesus, we need Thee, Thou dear children’s friend.

    |: I no longer wish to grieve Thee

    With my sins again. :|

    När juldagsmorgon glimmar,

    jag vill till stallet gå,

    |: där Gud i nattens timmar

    re’n vilar uppå strå. :|

    Hur god du var som ville

    till jorden komma ner!

    |: Nu ej i synd jag spille

    min barndoms dagar mer! :|

    Dig, Jesu, vi behöva,

    du käre barnavän.

    |: Jag vill ej mer bedröva

    med synder dig igen. :|

  11. 3 Nephi 27:14–15.

  12. 3 Nephi 18:12–13.

  13. Luke 24:30–35; verses 13–29bhi dekhiye.

  14. Preach My Gospel: A Guide to Missionary Service (2004), 52.

  15. Revelation 21:4.