Ang Makaalim nga Haplas sa Pagpasaylo

Ang tanan nga iya sa Dios naglangkob sa gugma, kahayag, ug kamatuoran. Apan isip mga tawhanong binuhat kita nagpuyo sa napukan nga kalibutan, usahay puno sa kangitngit ug kalibug. Dili ikatingala nga adunay mga sayop nga mabuhat, mga inhustisya mahitabo, ug mga sala mahimo. Isip resulta, walay tawo nga nabuhi kinsa, sa usa o laing higayon, dili mahimong biktima sa dinanghag nga mga lihok, makapasakit nga pamatasan, o gani sa makasasala nga kinaiya sa laing tawo. Mao kana ang usa ka butang nga komon kanatong tanan.

Maayo gani, ang Dios, sa Iyang gugma ug kalooy alang sa Iyang mga anak, miandam og paagi sa pagtabang kanato sa paglawig niining usahay gubot nga mga kasinatian sa kinabuhi. Siya mihatag og kaikyasan alang sa tanan nga nahimong biktima sa mga kasaypanan sa uban. Mitudlo Siya kanato nga makapasaylo kita! Bisan og nabiktima kita sa makausa, dili kinahanglang mabiktima kita sa ikaduha pinaagi sa pagdala sa palas-anon sa kasilag, kayugot, kasakit, kasuko, o gani pagpanimalos. Mahimo kitang mopasaylo, ug makalingkawas kita!

Daghang katuigan ang milabay, samtang nag-ayo ko og koral, nasugsug ang akong tudlo. Misulay ko sa pagkuha sa sugsug ug nagtuo ko nga nakuha na kini, apan wala pa diay. Paglabay sa panahon, ang panit mitubo ibabaw sa sugsug, nga mihulma og burot sa akong tudlo. Makahasol kini ug usahay sakit.

Paglabay sa katuigan nakahukom ko nga dunay buhaton niini. Ang akong gibuhat mao lang ang pagbutang og haplas sa burot ug pagtabon niini og bendahe. Gibalik-balik ko kini nga proseso sa makadaghan. Dili mo kahunahuna sa akong katingala sa dihang usa ka adlaw, sa akong pagtangtang sa bendahe, ang sugsug migula gikan sa akong tudlo.

Ang haplas mipahumok sa panit ug mihimo og agianan sa mismong butang nga maoy hinungdan sa sakit sulod sa daghang katuigan. Sa dihang natangtang na ang sugsug, dali nga naayo ang tudlo, ug hangtud ning adlawa, walay nagpabiling ebidensya sa bisan unsa nga kadaut.

Sa samang paagi, ang dili mapasayloon nga kasingkasing naghambin og wala kinahanglana nga hilabihang kasakit. Kon atong gamiton ang makaayo nga haplas sa Pag-ula sa Manluluwas, Siya mopahumok sa atong kasingkasing ug motabang kanato sa pag-usab. Siya makaalim sa samaran nga kalag (tan-awa sa Jacob 2:8).

Kombinsido ako nga kadaghanan nato gusto nga mopasaylo, apan maglisud kaayo kita sa pagbuhat niini. Kon makasinati kita og inhustisya, mahimong dali kita nga moingon, “Nakasala kanang tawhana. Angayan silang silutan. Asa ang hustisya?” Nasayop kita sa paghunahuna nga kon kita mopasaylo, ang hustisya dili mapahigayon ug ang mga silot malikayan.

Dili gayud kini mao. Ang Dios mopahamtang og silot nga makiangayon, kay ang kalooy dili makahikaw sa hustisya [kaangayan] (tan-awa sa Alma 42:25). Ang Dios mahigugmaong nagsiguro diha kaninyo ug kanako: “Itugyan ang paghukom ngari kanako, kay kini akò ug Ako ang mobayad. [Apan tuguti nga] ang kalinaw mag-uban kaninyo” (D&P 82:23). Ang propeta sa Basahon ni Mormon nga si Jacob misaad usab nga ang Dios “mohupay kaninyo sa inyong mga kasakit, ug siya mohangyo alang sa inyong katuyoan, ug mopakanaog ug kaangayan niadto kinsa nagtinguha sa inyong kalaglagan” (Jacob 3:1).

Isip mga biktima, kon kita matinud-anon, kita makakuha og dakong kahupayan sa pagkasayud nga ang Dios mobalos kanato sa tanang dili makiangayon nga atong nasinati. Si Elder Joseph B. Wirthlin miingon: “Ang Ginoo mobalos sa matag matinud-anon sa kada nawala. … Ang matag luha karon sa katapusan mahimong mahibalik kaniya sa gatusan ka bahin uban sa mga luha sa kalipay ug pagpasalamat.”¹

Samtang naningkamot kita nga mopasaylo sa uban, maningkamot usab kitang mahinumdom nga kitang tanan espirituhanong naglambo, apan anaa kita sa managlahing mga ang-ang. Samtang sayon ang pag-obserbar sa mga kausaban ug kalamboan sa pisikal nga lawas, lisud makita ang kalamboan sa atong mga espiritu.

Usa ka yawe sa pagpasaylo sa uban mao ang pagsulay sa pagtan-aw kanila sama sa pagtan-aw sa Dios kanila. Usahay, ang Dios motugot natong makakita o makasabut ug mopanalangin kanato sa gasa sa pagtan-aw ngadto sa kasingkasing, kalag, ug espiritu sa laing tawo nga nakapasakit kanato. Kini nga panabut tingali gani mosangput sa usa ka dakong gugma alang niana nga tawo.

Ang mga kasulatan nagtudlo kanato nga ang gugma sa Dios alang sa Iyang mga anak hingpit. Siya nasayud sa ilang potensyal alang sa kaayohan, bisan pa sa ilang mga kaagi. Sumala sa tanang istorya, wala nay mas molabaw pa kaagresibo o kapintas nga kaaway sa mga sumusunod ni Jesukristo kay sa kang Saulo sa Tarso. Apan sa dihang gipakita sa Dios ni Saulo ang kahayag ug kamatuoran, wala nay mas molabaw pa ka matinud-anon, madasigon, o walay kahadlok nga disipulo sa Manluluwas. Si Saulo nahimong si Apostol Pablo. Ang iyang kinabuhi nagtanyag og talagsaong ehemplo kon sa unsang paagi ang Dios nagtan-aw sa mga tawo dili lang kon unsa sila karon apan usab kon unsa sila sa umaabut. Kitang tanan aduna, sa atong kaugalingong mga kinabuhi, sama kang Saulo nga pagkatawo nga dunay sama kang Pablo nga potensyal. Mahunahuna ba ninyo sa unsang paagi mausab ang atong mga pamilya, mga komunidad, ug ang tibuok kalibutan kon kitang tanan naningkamot sa pagtan-aw sa usag usa sama sa pagtan-aw sa Dios kanato?

Kasagaran atong tan-awon ang nakasala sama sa atong pagtan-aw sa usa ka iceberg—ang tumoy ra ang atong nakit-an ug dili ang naa sa ilawom. Wala kita masayud sa tanan nga nahitabo sa kinabuhi sa usa ka tawo. Wala kita masayud sa ilang kaagi; wala kita masayud sa ilang mga problema; wala kita masayud sa mga kasakit nga ilang gidala. Mga kaigsoonan, palihug ayaw kasayop sa pagsabut. Ang pagpasaylo dili mao ang pagpaundayon. Wala nato hatagig rason ang ngil-ad nga kinaiya o tugutan ang uban nga moabusar kanato tungod sa ilang mga kalisdanan, kasakit, o mga kahuyang. Apan makaangkon kita og mas dakong pagsabut ug kalinaw kon ato siyang makita gamit ang mas halapad nga panglantaw.

Sigurado nga ang dili kaayo hingkod sa espirituhanong paagi tingali makahimo gayud og seryusong mga sayop—apan walay usa nato ang angayang ihulagway pinaagi lamang sa labing ngil-ad nga butang nga atong nabuhat sukad. Ang Dios mao ang hingpit nga maghuhukom. Iyang makita ang naa sa ilawom. Siya nasayud sa tanan ug nakakita sa tanan (tan-awa sa 2 Nephi 2:24). Siya miingon, “Ako, ang Ginoo, mopasaylo kinsa Ako mopasaylo, apan kamo gikinahanglan nga mopasaylo sa tanan nga mga tawo” (D&P 64:10).

Si Kristo Mismo, sa dihang Siya dili makiangayon nga giakusahan, dayon walay kalooy nga gidagmalan, gibunalan, ug gipaantus diha sa krus, nianang higayona miingon, “Amahan, pasayloa sila; kay wala sila makasabut sa ilang ginabuhat” (Lucas 23:34).

Sa kahiktin sa atong panglantaw, usahay sayon ra kanato ang pag-ugmad og kayugot ngadto sa uban nga dili sama nato og panglihok ug panghunahuna. Mahimong maghulma kita og dili mauyunong mga kinaiya basi sa gagmay ra nga mga butang sama sa paglaban sa kontra nga team, paghupot og lahi nga politikanhong mga panglantaw, o lahi nga mga tinuohan.

Si Presidente Russell M. Nelson mihatag og maalamon nga tambag dihang siya miingon, “Ang mga oportunidad sa pagpaminaw niadtong dunay lain-laing relihiyuso o politikanhong mga tinuohan makapasiugda og pagkamatugtanon ug pagkat-on.”²

Ang Basahon ni Mormon naghisgot sa usa ka panahon dihang “ang mga katawhan sa simbahan misugod sa pagkabayaw sa garbo sa ilang mga mata, ug … misugod sa pagkamabiay-biayon, ang usa ngadto sa lain, ug … misugod sa pagpanggukod niadto nga dili motuo sumala sa ilang kaugalingon nga kabubut-on ug kahimuot” (Alma 4:8). Hinumduman natong tanan nga ang Dios wala magtan-aw sa kolor sa sinina o sa partido sa politika. Hinoon, sama sa gipahayag ni Ammon, “[Ang Dios] nagtan-aw sa ubos diha sa tanan nga mga katawhan; ug siya nasayud sa tanan nga mga hunahuna ug mga tumong sa kasingkasing” (Alma 18:32). Mga kaigsoonan, sa mga bangga sa kinabuhi, kon kita modaug, kinahanglang modaug kita uban sa kamabination. Kon kita mapildi, mapildi kita uban sa kamabination. Kay kon kita magpuyo uban sa kamabination ngadto sa usag usa, ang kamabination [grasya] maoy atong ganti sa katapusang adlaw.

Sama nga kitang tanan mga biktima sa kasaypanan sa uban sa usa o laing higayon, kita usab usahay mao ang nakasala. Kitang tanan nagkulang ug nagkinahanglan sa grasya, kalooy ug pagpasaylo. Kinahanglan natong hinumduman nga ang kapasayloan sa atong kaugalingong mga sala ug kalapasan mag-agad sa atong pagpasaylo sa uban. Miingon ang Manluluwas:

“Kay kon mopasaylo kamo sa mga tawo sa ilang mga paglapas, pasayloon usab kamo sa inyong langitnong Amahan:

“Apan kon dili man kamo mopasaylo sa mga tawo sa ilang mga paglapas, ang inyong Amahan dili usab mopasaylo sa inyong mga paglapas” (Mateo 6:14–15).

Sa tanang butang nga mahimong masulti sa Manluluwas diha sa Pag-ampo sa Ginoo, nga talagsaon ang kamubo, makapaikag nga Siya mipili sa paglakip sa “Ug pasayloa kami sa among mga utang, sama sa among pagpasaylo sa mga nakautang kanamo” (Mateo 6:12; 3 Nephi 13:11).

Ang pagpasaylo mao gayud ang hinungdan nga ang Dios mipadala sa Iyang Anak, busa magmaya kita sa Iyang halad sa pag-ayo kanatong tanan. Ang Pag-ula sa Manluluwas dili lamang alang niadtong kinahanglan nga maghinulsol; alang usab kini niadtong nagkinahanglan nga mopasaylo. Kon naglisud kamo sa pagpasaylo sa laing tawo, o gani sa inyong kaugalingon, hangyoa ang Dios sa pagtabang kaninyo. Ang pagpasaylo usa ka mahimayaon, makaayo nga baruganan. Dili kinahanglan nga kaduha kitang mabiktima. Makapasaylo kita.

Ako mosaksi sa malungtarong gugma ug pailub sa Dios alang sa tanan Niyang mga anak ug sa Iyang tinguha nga kita mohigugma sa usag usa sama nga Siya nahigugma kanato (tan-awa sa Juan 15:9, 12). Samtang ato kining buhaton, makagawas kita sa kangitngit niini nga kalibutan padulong sa himaya ug kahalangdon sa Iyang gingharian sa langit. Mahimo kitang gawasnon. Sa pangalan ni Jesukristo, Amen.