កន្លែងដ៏ពិសិដ្ឋនៃការស្តារឡើងវិញ
ប៉ាល់ម៉ៃរា គឺជាទីតាំងនៃ ការសាងឡើងវិញ ជាកន្លែងដែលសំឡេងរបស់ព្រះវរបិតា ត្រូវបានស្ដាប់ឮវិញ បន្ទាប់ពីអស់រយៈពេលជិតពីរសហសវត្សរ៍ ។
មិត្តភក្តិដ៏ល្អរបស់ខ្ញុំម្នាក់ដែលជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រ បានព្យាយាមជាច្រើនឆ្នាំ ដើម្បីបង្រៀនខ្ញុំពីដំណឹងល្អនៃ ក្រុមគ្រួសារអស់កល្បជានិច្ច ។ ខ្ញុំពុំយល់ច្បាស់លាស់ឡើយ រហូតដល់ពេលខ្ញុំចូលរួមពិធីសម្ពោធព្រះវិហារបរិសុទ្ធ សៅ ប៉ូឡូ នៅក្នុងខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៧៨ ហើយចូលទៅក្នុងបន្ទប់ផ្សារភ្ជាប់ នោះគោលលទ្ធិនៃគ្រួសារអស់កល្បជានិច្ច បានផុសឡើងក្នុងគំនិតខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានអធិស្ឋានអស់ជាច្រើនថ្ងៃដើម្បីដឹងថាតើនេះជាសាសនាចក្រពិតដែរឬទេ ។
ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកកាន់សាសនាឡើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានធំឡើងជាមួយឪពុកម្តាយជាអ្នកជឿលើសាសនា ហើយខ្ញុំបានឃើញពីភាពល្អៗនៅក្នុងសាសនាផ្សេងៗ ។ កាលនោះ ខ្ញុំបានគិតថាព្រះទទួលយកសាសនាទាំងអស់ ។
បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានទៅពិធីសម្ពោធព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ខ្ញុំបានព្យយាមរកចម្លើយមួយតាមរយៈការអធិស្ឋាន ដោយមានសេចក្តីជំនឿ និង ការជឿជាក់ថាព្រះនឹងឆ្លើយតបខ្ញុំថា តើសាសនាចក្រមួយណាជាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់នៅលើផែនដីនេះ ។
ទីបំផុតបន្ទាប់ពីការលំបាកខាងវិញ្ញាណដ៏ខ្លាំងក្លានោះ ខ្ញុំបានទទួលចម្លើយយ៉ាងច្បាស់ ។ ខ្ញុំត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ខ្ញុំ ធ្វើឡើងនៅថ្ងៃទី ៣១ ខែតុលា ឆ្នាំ ១៩៧៨ នារាត្រី មុនសម័យប្រជុំឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធសៅប៉ូឡូ ។
ខ្ញុំបានដឹងថាព្រះអម្ចាស់ជ្រាបដឹង ហើយខ្វល់ខ្វាយពីខ្ញុំ នៅពេលទ្រង់ឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ។
នៅព្រឹកស្អែកឡើង ភរិយាខ្ញុំ និង រូបខ្ញុំបានទៅទីក្រុង សៅប៉ូឡូ ដើម្បីចូលរួមសម័យប្រជុំឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនោះ ។
ពួកខ្ញុំបាននៅទីនោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំពុំបានដឹងច្បាស់ថា តើវាមានអំណរគុណខ្លាំងប៉ុណ្ណាចំពោះឱកាសដ៏អស្ចារ្យនោះនៅឡើយទេ ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់មក ពួកខ្ញុំបានចូលរួមសន្និសីទប្រចាំតំបន់ ។
ពួកខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមដំណើររបស់យើងក្នុងសាសនាចក្រនេះ ហើយយើងបានជួបមិត្តភក្តិល្អៗជាច្រើន ដែលស្វាគមន៍ពួកយើងអំឡុងពេលនៃជីវិតដ៏មានការប្រែប្រួលនេះ ។
ថ្នាក់សមាជិកថ្មីដែលយើងបានចូលរួម នៅក្នុងការប្រជុំថ្ងៃអាទិត្យរាល់សប្ដាហ៍ជាមនុស្សល្អណាស់ ។ មេរៀនទាំងនោះបានផ្តល់នូវចំណេះដឹងដល់យើង ហើយបានធ្វើឲ្យយើងប្រាថ្នាចង់ឲ្យដល់ថ្ងៃអាទិត្យឆាប់ៗ ដើម្បីយើងអាចទទួលបាននូវការបំប៉នខាងវិញ្ញាណបន្ថែមទៀត ។
ភរិយារបស់ខ្ញុំ និង ខ្ញុំទន្ទឹងចាំយ៉ាងខ្លាំងដើម្បី ចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដើម្បីផ្សារភ្ជាប់គ្រួសាររបស់យើងសម្រាប់ភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ ការណ៍នោះបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីមួយឆ្នាំ និង ប្រាំពីរ ថ្ងៃក្រោយមក បុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ខ្ញុំ វាជាគ្រាដ៏រីករាយមួយ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំអាចឃើញពីភាពអស់កល្បជានិច្ច នៅឯអាសនាពីមុន និង ក្រោយពិធីផ្សារភ្ជាប់នោះ ។
ដោយបានរស់នៅស្របច្បាប់ក្នុងតំបន់ឈូងសមុទ្រភាគខាងកើតនៃសហរដ្ឋអាមេរិកអស់ពីរបីឆ្នាំ ខ្ញុំបានស្គាល់ក្រុងតូចៗជាច្រើន ។
នៅពេលខ្ញុំអាន ឬ ស្តាប់អំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលនាំឲ្យកើតមានការនិមិត្តដំបូង ហ្វូងមនុស្សដែលបានលើកឡើង ហើយខ្ញុំពុំយល់ពីការណ៍នេះទេ ។
សំណួរនានាបានចាប់ផ្តើមកើតមានឡើងក្នុងចិត្តខ្ញុំ ។ ហេតុអ្វីបានជាសាសនាចក្រត្រូវតែស្តារឡើងវិញនៅក្នុងសហរដ្ឋ ហេតុអ្វីមិនស្តារឡើងវិញនៅក្នុងប្រទេស ប្រេស៊ីល ឬ អ៊ីតាលី ដែលជាទឹកដីនៃជីដូនជីតារបស់ខ្ញុំ ?
តើហ្វូងមនុស្សដែលលើកឡើង ដែលពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងការរំជើបរំជួល និង ភាពស្មុគស្មាញខាងសាសនានោះនៅទីណា—តើការណ៍ទាំងនេះ បានកើតឡើងនៅក្នុងកន្លែងដ៏សុខសាន្ត និង ស្ងប់ស្ងាត់នេះឬ ?
ខ្ញុំបានសួរមនុស្សជាច្រើនអំពីការណ៍នេះ ប៉ុន្តែខ្ញុំពុំបានទទួលចម្លើយឡើយ ។ ខ្ញុំបានអានអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងតាមដែលខ្ញុំអាចអានបាន ជាភាសា ព័រទុយហ្គាយ ហើយក្រោយមកជាភាសា អង់គ្លេស ប៉ុន្តែឃើញថាវាមិនអាចរម្ងាប់ចិត្តខ្ញុំបានសោះ ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានបន្តស្រាវជ្រាវទៀត ។
នៅក្នុងខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៨៤ ខ្ញុំបានចូលរួមសន្និសីទទូទៅក្នុងនាមជាទីប្រឹក្សាក្នុងគណៈប្រធានស្តេក ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានទៅទីក្រុង បាល់ម៉ៃរា រដ្ឋ ញូវ យ៉ក ចង់ស្វែងរកចម្លើយ ។
ពេលទៅដល់ទីនោះ ខ្ញុំបានព្យាយាមស្វែងយល់ ៖ ហេតុអ្វីបានជាការស្តារឡើងវិញត្រូវកើតឡើង នៅទីនេះ ហើយហេតុអ្វីបានជាមានការរំជើបរំជួលយ៉ាងខ្លាំងខាងវិញ្ញាណបែបនេះ ? តើមនុស្សនៅក្នុងដំណើររឿងរបស់យ៉ូសែបមកពីណា ? ហេតុអ្វីពួកគេនៅទីនោះ ?
នៅគ្រានោះ ចម្លើយសមហេតុផលបំផុតចំពោះខ្ញុំនោះគឺដោយសារច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់សហរដ្ឋបានធានាឲ្យមាននូវសេរីភាព ។
នៅព្រឹកនោះ ខ្ញុំ បានទៅទស្សនាអគារ ហ្គ្រានឌីន ជាកន្លែងដែលកំណែដំបូងនៃព្រះគម្ពីរមរមនបានបោះពុម្ព ។ ខ្ញុំបានទៅព្រៃពិសិដ្ឋ ជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានអធិស្ឋានច្រើនបំផុត ។
កម្រនឹងមានមនុស្សដើរតាមផ្លូវនៅក្នុង ទីក្រុង ប៉ាល់ម៉ៃរា ដ៏តូចនោះណាស់ ។ តើហ្វូងមនុស្សដែលយ៉ូសែប បានលើកមកនិយាយនោះនៅឯណា ?
នៅថ្ងៃរសៀល នោះ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តទៅកសិដ្ឋានរបស់ ពេត្រុស វីតមើរ ហើយនៅពេលខ្ញុំបានទៅដល់ទីនោះ ខ្ញុំបានឃើញបុរសម្នាក់ឈរនៅក្បែរបង្អួចខ្ទមមួយ ។ គាត់មានកែវភ្នែកភ្លឺថ្លា ។ ខ្ញុំបានស្វាគមន៍គាត់ ហើយក្រោយមកបានចាប់ផ្តើមសួរសំណួរដដែលនោះ ។
បន្ទាប់មកគាត់បានសួរខ្ញុំថា « តើអ្នកមានពេលទេ ? » ខ្ញុំបានតបថា ខ្ញុំមានពេល ។
គាត់បានពន្យល់ថាព្រែក អ៊ីរី និង អនទែរីយ៉ូ ហើយទៅភាគខាងកើតទន្លេ ហុដសុនគឺមានទីតាំងនៅក្នុងតំបន់នោះ ។
កាលដើមទសវត្ស៍ឆ្នាំ ១៨០០ ពួកគេបានសម្រេចចិត្តកសាងព្រែកជីកមួយសម្រាប់នាវា ដែលនឹងបើកកាត់តាមតំបន់នេះ ដែលព្រែកជីកនោះមានប្រវែងជាង ៤៨០ គីឡូម៉ែត្រ ដើម្បីទៅដល់ទន្លេ ហុដសុន ។ វាគឺជាគម្រោងមួយដ៏អស្ចារ្យណាស់នៅគ្រានោះ ហើយពួកគេគ្រាន់តែពឹងលើកម្លាំងពលកម្មរបស់មនុស្ស និង សត្វប៉ុណ្ណោះ ។
ក្រុងបាល់ម៉ៃរាគឺជាមជ្ឈមណ្ឌលមួយសម្រាប់សំណង់មួយចំនួននោះ ។ អ្នកសាងសង់ ត្រូវការមនុស្សមានជំនាញ ជាងជួសជុល ក្រុមគ្រួសារ និង មិត្តភក្តិរបស់ពួកគេ ។ មនុស្សជាច្រើនបានចាប់ផ្តើមចូលមកទីនោះយ៉ាងកកកុញពីទីក្រុងជិតៗនោះ និងទីកន្លែងឆ្ងាយៗ ដូចជា អៀឡង់ ដើម្បីជីកព្រែកនោះ ។
នោះគឺពិតជាគ្រាមួយដ៏ពិសិដ្ឋ និង ពេញដោយព្រះវិញ្ញាណ ព្រោះថាទីបំផុតខ្ញុំបានរកឃើញហ្វូងមនុស្សនោះហើយ ។ ពួកគេបាននាំយកប្រពៃណី និង ជំនឿរបស់ពួកគេមកជាមួយផងដែរ ។ នៅពេលបុរសៗនោះបាននិយាយអំពីជំនឿរបស់ពួកគេ នោះចិត្តខ្ញុំបានភ្លឺ ហើយព្រះបានបើកភ្នែកខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំឡើង ។
នៅគ្រានោះ ខ្ញុំបានយល់ពីរបៀបដែលព្រះហស្តរបស់ព្រះ ជាព្រះវរបិតាយើង នៅក្នុងព្រះបញ្ញាញាណដ៏វាងវៃរបស់ទ្រង់ បានរៀបចំក្នុងផែនការទ្រង់នូវកន្លែងមួយដើម្បីនាំក្មេងប្រុស យ៉ូសែប ស៊្មីធ ដាក់គាត់នៅក្នុងស្ថានភាពនៃការរំជើបរំជួលខាងសាសនានោះ ព្រោះនៅលើភ្នំ គូម៉ូរ៉ា ផ្ទាំងនៃព្រះគម្ពីរមរមនដ៏មានតម្លៃត្រូវបានកប់ទុកនៅទីនោះ ។
នេះគឺជាដំណាក់កាលសម្រាប់ ការស្តារឡើងវិញ ជាកន្លែងដែលព្រះវរបិតាបានមានព្រះបន្ទូល បន្ទាប់ពីអស់រយៈពេលជិតពីរសហសវត្សរ៍ នៅក្នុងការនិមិត្តមួយដ៏អស្ចារ្យ ដោយមានបន្ទូលទៅក្មេងប្រុស យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅពេលលោកបានទៅព្រៃពិសិដ្ឋដើម្បីអធិស្ឋាន ហើយឮថា ៖ « នេះជាព្រះរាជបុត្រាដ៏ស្ងួនភ្ងារបស់យើង ។ ចូរស្តាប់តាមទ្រង់ចុះ »។១
នៅទីនោះលោកបានឃើញតួអង្គពីរ ដែលមានរស្មី និងសិរីរុងរឿងដែលពុំអាចពណ៌នាបាន ។ មែនហើយព្រះបានបង្ហាញព្រះកាយទ្រង់ដល់មនុស្សម្តងទៀតហើយ ។ ភាពខ្មៅងងឹតដែលបានគ្របដណ្តប់ផែនដីបានចាប់ផ្តើមរសាយចេញបាត់ ។
ការព្យាករអំពីការស្តារឡើងវិញបានចាប់ផ្តើមបំពេញ ។ « ខ្ញុំក៏ឃើញទេវតាមួយទៀត កំពុងហោះកាត់កណ្តាលមេឃ ទាំងមានដំណឹងល្អដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច សម្រាប់នឹងថ្លែងប្រាប់ដល់មនុស្សនៅផែនដី គឺដល់គ្រប់អស់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ពូជអំបូរ គ្រប់ភាសា ហើយគ្រប់ទាំងគ្រួសារដែរ » ។២
ក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីប៉ុណ្ណោះ យ៉ូសែប ត្រូវបាននាំទៅយកកំណត់ត្រានៃការព្យាករ សេចក្តីសញ្ញា និង ពិធីបរិសុទ្ធដែលបានទុកដោយព្យាការីបុរាណ គឺព្រះគម្ពីរមរមនដ៏សំណព្វរបស់យើង ។
សាសនាចក្ររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពុំអាចស្តារឡើងវិញបានឡើយ ប្រសិនបើគ្មានដំណឹងល្អដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ការបើកសម្តែងនៃព្រះគម្ពីរមរមនថាជាសក្ខីបទមួយទៀតអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយថាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ គឺកូនចៀមនៃព្រះ ដែលបានដកយកអំពើបាបនៃពិភពលោក ។
ព្រះគ្រីស្ទមានបន្ទូលទៅកាន់ប្រជារាស្ត្រទ្រង់នៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមថា ៖
« ខ្ញុំក៏មានចៀមឯទៀត ដែលមិនទាន់នៅក្នុងក្រោលនេះនៅឡើយ » ។៣
« ឯខ្ញុំ ជាអ្នកគង្វាលល្អ ខ្ញុំស្គាល់ចៀមរបស់ខ្ញុំ ហើយចៀមក៏ស្គាល់ខ្ញុំ » ។៤
នៅពេលចាកចេញពីកសិដ្ឋាន វីតមើរ ខ្ញុំពុំចាំថា តើខ្ញុំបានជម្រាបលាបុរសនោះឬអត់នោះទេ ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែចាំថា ខ្ញុំបានយំ ។ ព្រះអាទិត្យកំពុងរះ លើផ្ទៃមេឃដ៏ស្រស់ត្រកាល ។
នៅក្នុងដួងចិត្តខ្ញុំមានអំណរ និងភាពសុខសាន្តដ៏ខ្លាំងបានធ្វើឲ្យព្រលឹងខ្ញុំស្ងប់ ។ ចិត្តខ្ញុំពោរពេញដោយអំណរគុណ ។
ឥឡូវនេះខ្ញុំយល់ពីមូលហេតុនោះហើយ ។ ជាថ្មីម្តងទៀតព្រះអម្ចាស់បានប្រទានចំណេះដឹង និង ពន្លឺដល់ខ្ញុំ ។
អំឡុង ពេលធ្វើដំណើរមកផ្ទះវិញ ខគម្ពីរទាំងនោះបន្តដក់ជាប់នៅក្នុងគំនិតខ្ញុំ ៖ ការសន្យាដែលបានធ្វើចំពោះលោកឪពុកអ័ប្រាហាំ ថាតាមរយៈពូជរបស់លោកនោះគ្រួសារមនុស្សលោកទាំងអស់នៅលើផែនដីនឹងបានទទួលពរ ។៥
ហើយដើម្បីធ្វើការនេះបាន ព្រះវិហារបរិសុទ្ធត្រូវបានសាងសង់ឡើង ប្រយោជន៍ឲ្យអំណាចរបស់ព្រះអាចប្រគល់ដល់មនុស្សសារជាថ្មីម្តងទៀតលើផែនដី នេះ ប្រយោជន៍ឲ្យក្រុមគ្រួសារអាចរួបរួមគ្នា សេចក្ដីស្លាប់នឹងមិនធ្វើឲ្យយើងបែកគ្នាឡើយ ប៉ុន្តែនឹងនៅជាមួយគ្នាអស់កល្បជានិច្ច ។
« នៅជាន់ ក្រោយបង្អស់ នោះ ភ្នំ ជាទីស្អាង ព្រះវិហារនៃ ព្រះយេហូវ៉ា នឹងបាន តាំងឡើងខ្ពស់ លើសអស់ទាំងភ្នំធំៗ ហើយនឹងបានដំកើងឡើងជាប្រសើរជាងអស់ទាំងភ្នំតូចៗដែរ អស់ទាំង សាសន៍ នឹងចូលហូរហែទៅក្នុងទីនោះ » ។៦
ប្រសិនបើអ្នកណាដែលស្តាប់ឮខ្ញុំមានសំណួរក្នុងចិត្តរបស់អ្នក សូមកុំបោះបង់ឡើយ !
ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យធ្វើតាមគំរូរបស់ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅពេលលោកបានអាននៅក្នុង យ៉ាកុប ១:៥« តែបើអ្នករាល់គ្នាណាមួយខ្វះប្រាជ្ញា មានតែសូមដល់ព្រះ ដែលទ្រង់ប្រទានដល់មនុស្សទាំងអស់ដោយសទ្ធា » ។
អ្វីដែលកើតឡើងនៅភ្នំគូម៉ូរ៉ាជាផ្នែកមួយសំខាន់នៃការស្ដារឡើងវិញ កាលយ៉ូសែប ស្ម៊ីធបានទទួលផ្ទាំងចំណារដែលមាននូវព្រះគម្ពីរមរមន ។ ព្រះគម្ពីរនេះជួយយើងឲ្យខិតកាន់តែជិតព្រះគ្រីស្ទ ជាងគម្ពីរណាៗទាំងអស់នៅលើផែនដីនេះ ។៧
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះអម្ចាស់បានហៅព្យាការី អ្នកមើលឆុត និង អ្នកទទួលវិវរណៈ ដើម្បីដឹកនាំនគររបស់ទ្រង់នៅជំនាន់ចុងក្រោយនេះ ហើយនៅក្នុងផែនការដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ទ្រង់ នោះក្រុមគ្រួសារគឺអាចរស់នៅជាមួយគ្នាជានិរន្តរ ។ ទ្រង់មានព្រះទ័យខ្វល់ខ្វាយពីកូនចៅរបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់ឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់យើង ។
ដោយនូវក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានធួនសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើង ។ ទ្រង់ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោក ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ អំពីការណ៍នេះនៅក្នុងព្រះនាមដ៏បរិសុទ្ធនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។