តើយើងខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម្តេច ?
យើងស្ថាបនានគរឡើងកាលយើងចិញ្ចឹមបីបាច់មនុស្សដទៃ ។ យើងក៏ស្ថាបនានគរនៅពេលយើងថ្លែងគាំទ្រ ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតដែរ ។
មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ និង ការយាងឡើងស្ថានសួគ៌របស់ព្រះយេស៊ូវ សាវកប៉ុលបង្រៀនថា « ចូរឲ្យទាំងអស់ … ដឹងជាប្រាកដថា ព្រះទ្រង់បានលើកព្រះយេស៊ូវនេះដែលអ្នករាល់គ្នាបានឆ្កាង ឲ្យទ្រង់ធ្វើជាព្រះអម្ចាស់ ហើយជាព្រះគ្រីស្ទផង » ។ ពួកអ្នកស្ដាប់បានភាំងក្នុងចិត្ត ហើយសួរពេត្រុស និង សាវកឯទៀតថា « បងប្អូនអើយ តើយើងខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម្តេច ? »១ រួចពួកគេក៏បានធ្វើតាមសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពេត្រុសដោយភក្ដីភាព ។
ថ្ងៃស្អែកគឺជាថ្ងៃអាទិត្យបុណ្យអ៊ីស្ទើរ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាយើងក៏នឹងភាំងក្នុងចិត្តដើម្បីទទួលស្គាល់ព្រះសង្គ្រោះ ប្រែចិត្ត ហើយធ្វើតាមដោយភក្ដីភាពដែរ ។
ក្នុងសន្និសីទទូទៅនេះ យើងនឹងស្ដាប់ឮការដឹកនាំដ៏បំផុសគំនិតដែលថ្លែងដោយថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ ទាំងបុរសទាំងស្ត្រី ។ ដោយដឹងថា យើងនឹងរំជួលចិត្តដោយប្រសាសន៍ពួកគាត់ នោះនារាត្រីនេះខ្ញុំសួរទៅបងប្អូនថា « បងប្អូនស្រីៗអើយ តើយើងខ្ញុំ ត្រូវធ្វើដូចម្ដេច ? »
ក្នុងនាមជាប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅ អ៊ីឡៃស្សា អរ. ស្នូ បានប្រកាសដល់បងប្អូនស្ត្រីជាង ១៥០ ឆ្នាំមុនថា « ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់មកឲ្យយើង » ។២ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ការប្រកាសរបស់គាត់គឺ នៅតែជាការពិតនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ។
សាសនាចក្រព្រះអម្ចាស់ត្រូវការស្ត្រីដែលបានដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណ ដែលប្រើអំណោយទានពិសេសរបស់ខ្លួនទៅចិញ្ចឹមបីបាច់ ថ្លែងគាំទ្រ ហើយការពារសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អ ។ ការបំផុសគំនិត និង ការញាណដឹងច្បាស់របស់យើងគឺជាចំណែកចាំបាច់ក្នុងការស្ថាបនានគរព្រះឡើង ដែលមានន័យថា ការធ្វើចំណែករបស់យើងដើម្បីនាំសេចក្ដីសង្គ្រោះដល់កូនចៅព្រះ ។
ការស្ថាបនានគរតាមរយៈការចិញ្ចឹមបីបាច់
យើងស្ថាបនានគរឡើងកាលយើងចិញ្ចឹមបីបាច់មនុស្សដទៃ ។ ទោះយ៉ាងនេះក្តី កូនព្រះដំបូងដែលយើងត្រូវតែស្អាងនៅក្នុងដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញនេះ គឺខ្លួនយើងផ្ទាល់ ។ អិមម៉ា ស្ម៊ីធ បានពោលថា « ខ្ញុំចង់បានព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះដើម្បីដឹង ហើយយល់ពីខ្លួនឯង ថាខ្ញុំអាចយកឈ្នះទម្លាប់ ឬកត្តាអ្វីក៏ដោយដែលរារាំងដល់ភាពតម្កើងឡើងរបស់ខ្ញុំ »។៣ យើងត្រូវអភិវឌ្ឍសេចក្ដីជំនឿដ៏ រឹងមាំលើដំណឹងល្អរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយដើរឆ្ពោះទៅមុខដោយអង់អាចដោយសារសេចក្ដីសញ្ញានៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ឆ្ពោះទៅភាពតម្កើងឡើង ។
ចុះបើទម្លាប់របស់យើងមួយចំនួនមិនស្របតាមដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្ដារឡើងវិញនោះ ? ការលះបង់ទម្លាប់នោះអាចនឹងតម្រូវឲ្យមានការគាំទ្រខាងផ្លូវចិត្ត និងការលើកទឹកចិត្តគ្នា ដូចដែលវាបានកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ ។
នៅពេលខ្ញុំកើតមក ឪពុកម្ដាយខ្ញុំបានដាំដើមចំប៉ាមួយដើមនៅក្រោយផ្ទះ ទុកសម្រាប់ថ្ងៃមង្គលការរបស់ខ្ញុំនឹងទុកប្រារព្ធពីធីនៅក្នុងព្រះវិហារប្រូតេស្ដង់នៃដូនតារបស់ខ្ញុំ ។ ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃមង្គលការរបស់ខ្ញុំពុំមានវត្តមានឪពុកម្ដាយនៅក្បែរខ្ញុំហើយ ក៏គ្មានផ្កាចំប៉ាដែរ ក្នុងនាមជាសមាជិកថ្មីបានមួយឆ្នាំ ខ្ញុំបានធ្វើដំណើរទៅទីក្រុង សលត៍ លេក ដើម្បីទទួលអំណោយទានពិសិដ្ឋ ហើយផ្សារភ្ជាប់នឹងដាវីឌ ដែលជាគូដណ្ដឹងខ្ញុំ ។
កាលខ្ញុំចេញពីរដ្ឋ លូវីស្សីអាណា ហើយមករស់នៅរដ្ឋ យូថាហ៍ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍នឹកផ្ទះ ។ ពីមុនខ្ញុំរៀបការ ខ្ញុំបានស្នាក់នៅជាមួយលោកយាយចុងខាងម្ដាយរបស់ដាវីឌ ដែលហៅថាអ៊ំស្រីខារ៉ូល ។
នៅទីនេះ ខ្ញុំជាមនុស្សប្លែកមុខនៅយូថាហ៍ ដែលស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះមនុស្សដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់ពីមុនផ្សារភ្ជាប់—សម្រាប់ភាពអស់កល្ប—ជាមួយគ្រួសារដែលខ្ញុំទើបតែបានស្គាល់ ។ ( រឿងល្អគឺថាខ្ញុំស្រឡាញ់ ហើយទុកចិត្តអនាគតស្វាមីខ្ញុំ និង ព្រះអម្ចាស់ ! )
នៅពេលខ្ញុំឈរនៅមុខទ្វារផ្ទះអ៊ំស្រីខារ៉ូល ខ្ញុំចង់រត់ពួន ។ ទ្វារបានបើកឡើង—ខ្ញុំបានឈរដូចសត្វទន្សាយញ័រញាក់—ហើយអ៊ំស្រីខារ៉ូលបានឱបខ្ញុំក្នុងរង្វង់ដៃគាត់ដោយមិនពោលពាក្យមួយម៉ាត់ ។ គាត់ដែលមិនធ្លាប់មានកូនខ្លួនឯងសោះនោះ—ដួងចិត្តពេញដោយការចិញ្ចឹមបីបាច់របស់គាត់បានដឹង—ថាខ្ញុំត្រូវការកន្លែងស្នាក់នៅ ។ ឱ នោះជាគ្រាដ៏ទន់ភ្លន់ និងផ្អែមល្ហែមអ្វីម្ល៉េះ ! ការភ័យខ្លាចបានរលាយអស់ទៅ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាបានការពារនៅក្នុងទីដ៏មានសុវត្ថិភាពខាងវិញ្ញាណ ។
សេចក្ដីស្រឡាញ់ធ្វើឲ្យមានកន្លែងទំនេរមួយក្នុងជីវិតមនុស្សម្នាក់ទៀត ដូចអ៊ំស្រីខារ៉ូលបានធ្វើសម្រាប់ខ្ញុំដែរ ។
ម្ដាយគ្រប់រូបពិតជាទុកកន្លែងមួយក្នុងរាយកាយដើម្បីចិញ្ចឹមបីបាច់ទារកដែលមិនទាន់កើត ហើយសង្ឃឹមថានឹងមានកន្លែងមួយនៅក្នុងចិត្តពួកគេផងដែរ នៅពេលពួកគេចិញ្ចឹមទារកទាំងនោះឲ្យធំធាត់ឡើង ប៉ុន្តែការចិញ្ចឹមបីបាច់ពុំមែនកំណត់ត្រឹមតែការបង្កើត និងការចិញ្ចឹមកូនៗនោះទេ ។ នាងអេវ៉ាត្រូវបានហៅថាជា « ម្ដាយ »ពីមុននាងមានកូនទៅទៀត ។៤ ហើយខ្ញុំជឿថាជា« ម្ដាយ » មានន័យថា « ជាអ្នកផ្ដល់កំណើត » ។ សូមគិតពីវិធីជាច្រើនដែលអ្នកផ្ដល់កំណើត ។ វាអាចមានន័យថាជាការផ្ដល់ជីវិតដ៏រំភើបដល់អ្នកអស់សង្ឃឹម ឬ ជីវិតខាងវិញ្ញាណដល់អ្នកមានចិត្តសង្ស័យ ។ ដោយមានជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ យើងអាចបង្កើតកន្លែងព្យាបាលខាងផ្លូវចិត្តដល់មនុស្សដែលគេរើសអើង មនុស្សដែលគេបដិសេធ និងមនុស្សចម្លែក ។ យើងស្ថាបនានគរព្រះឡើង តាមរបៀបដ៏ទន់ភ្លន់ប៉ុន្តែមានអានុភាពទាំងនេះ ។ បងប្អូនស្រី យើងទាំងអស់គ្នាមកកាន់ផែនដីនេះជាមួយនឹងអំណោយទាននៃការផ្ដល់កំណើត ការចិញ្ចឹមបីបាច់ ការធ្វើជាម្ដាយ ដោយសារវាគឺជាផែនការរបស់ព្រះ ។
ការធ្វើតាមផែនការរបស់ទ្រង់ និងការក្លាយជាអ្នកស្ថាបនានគរតម្រូវឲ្យមានការលះបង់ដោយមិនអាត្មានិយម ។ អែលឌើរ អួសុន អែហ្វ. វិតនី បានសរសេរ ៖ « អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលយើងរងទុក្ខ និង អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលយើងទ្រាំទ្រ ជាពិសេសពេលដែលយើងទ្រាំទ្រដោយអត់ធ្មត់ … នោះវានឹងធ្វើឲ្យចិត្តយើងបរិសុទ្ធ … ឲ្យយើងកាន់តែមានភាពទន់ភ្លន់ និងសប្បុរស … គឺតាមរយៈ… ការលំបាក និង ការវេទនាដែលយើងអាចទទួលបានចំណេះដឹង … ដែលនឹងធ្វើឲ្យយើងកាន់តែដូចព្រះមាតាបិតាសួគ៌ ។៥ ការសាកល្បងដែលធ្វើឲ្យយើងបរិសុទ្ធទាំងនេះនាំយើងទៅរក ព្រះគ្រីស្ទ ជាអង្គដែលទ្រង់ព្រះតម្រិះ ហើយអាចប្រោសយើង ហើយធ្វើឲ្យយើងមានប្រយោជន៍ក្នុងកិច្ចការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។
ការស្ថាបនានគរតាមរយៈការនិយាយ និង ការថ្លែងទីបន្ទាល់
យើងក៏ស្ថាបនានគរនៅពេលយើងថ្លែងគាំទ្រ ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតដែរ ។ យើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូល និងបង្រៀនដោយព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចពីព្រះ ។ បងប្អូនស្រីអើយ យើងក៏អាចធ្វើបានដែរ ។ ជាទូទៅស្ត្រីចូលចិត្តនិយាយ ហើយប្រមូលផ្ដុំគ្នា ! នៅពេលយើងធ្វើការតាមរយៈសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពដែលបានចែករំលែកដល់យើង នោះការនិយាយ និងការប្រមូលផ្ដុំគ្នារបស់យើងនឹងរីកចម្រើនចូលទៅក្នុងការបង្រៀនដំណឹងល្អ និងការដឹកនាំ ។
បងស្រី ជូលី ប៊ី. ប៊េក ជាប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅបានបង្រៀនថា ៖ « លទ្ធភាពដើម្បីបានសក្ដិសម ទទួល ហើយធ្វើតាមវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន គឺជាជំនាញសំខាន់មួយគត់ដែលអាចទទួលបានក្នុងជីវិតនេះ ។ … វាតម្រូវឲ្យមានកិច្ចខិតខំដោយមនសិការ » ។៦
វិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបំផុសគំនិតយើងឲ្យរៀន ថ្លែង ហើយប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីពិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច—ជាសេចក្ដីពិតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ដរាបណាយើងកាន់តែដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ យើងកាន់តែទទួលអារម្មណ៍ក្ដីស្រឡាញ់ និង ការដឹកនាំទ្រង់ ដរាបណាយើងកាន់តែទទួលអារម្មណ៍ពីក្ដីស្រឡាញ់ និង ការដឹកនាំទ្រង់ នោះយើងនឹងកាន់តែចង់និយាយ ហើយបង្រៀនសេចក្ដីពិតដូចជាទ្រង់បានធ្វើ ទោះជាយើងជួបនឹងការជំទាស់ក្ដី ។
ប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ខ្ញុំអធិស្ឋានទូលសូមពាក្យពេចន៍ដើម្បីការពារភាពជាម្ដាយ កាលខ្ញុំបានទទួលទូរសព្ទអនាមិកមួយ ។
អ្នកទូរសព្ទមកបានសួរថា « តើលោកស្រីឈ្មោះ នីល ម៉ារ៉ត ដែលជាម្ដាយនៃ គ្រួសារមួយដ៏ធំមែនទេ ? »
ខ្ញុំបានឆ្លើយដោយរីករាយថា « ចាស៎ » ដោយរំពឹងឲ្យគាត់និយាយថា « ល្អណាស់ ! »
ប៉ុន្តែមិនដូច្នេះទេ ! ខ្ញុំនៅចាំមិនភ្លេចនូវសំឡេងដ៏ខ្លាំងរបស់គាត់តាមទូរសព្ទថា ៖ « ខ្ញុំពិតជាខកចិត្តដែលលោកស្រីបានបង្កើតកូនច្រើនយ៉ាងនេះ មកក្នុងពិភពដែលមានមនុស្សយ៉ាងច្រើនលើសលប់! » ។
ខ្ញុំតបវិញថា « អូ៎ ខ្ញុំដឹងថាអ្នកនាងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាហើយ » ។
គាត់ឆ្លើយម៉ាត់ៗថា « ទេ—លោកស្រីមិនដឹងទេ ! »
រួចខ្ញុំពោលថា « ប្រហែលខ្ញុំមិនដឹងមែន » ។
គាត់ចាប់ផ្ដើមនិយាយទាំងកំហឹងអំពីជម្រើសឆ្កួតលីលារបស់ខ្ញុំក្នុងការធ្វើជាម្ដាយ ។ កាលគាត់បន្តនិយាយ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមអធិស្ឋានសុំជំនួយ និងយោបល់ដ៏រាបសាកើតមានក្នុងគំនិតខ្ញុំ ៖ « តើព្រះអម្ចាស់នឹងមានបន្ទូលដូចម្ដេចទៅកាន់គាត់ ? » បន្ទាប់មកខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមានភាពរឹងមាំ និង ភាពក្លាហានចំពោះគំនិតអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ខ្ញុំបានតបថា « ខ្ញុំរីករាយធ្វើជាម្ដាយម្នាក់ ហើយខ្ញុំសន្យាថាខ្ញុំនឹងធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងអស់ពីកម្លាំងដើម្បីចិញ្ចឹម កូនៗខ្ញុំ តាមរបៀបដែលនឹងធ្វើឲ្យពិភពលោកក្លាយជាទីកាន់តែស្រស់បំព្រង » ។
គាត់បានតបថា « ល្អ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាលោកស្រីអាចធ្វើបាន ! » រួចក៏ដាក់ទូរសព្ទចុះ ។
វាជារឿងតូចតាចមួយ—បន្ទាប់មកខ្ញុំបានឈរដោយសុវត្ថិភាពក្នុងផ្ទះបាយ ! ប៉ុន្តែតាមវិធីដ៏សាមញ្ញរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំអាចនិយាយការពារគ្រួសារ ម្ដាយ និងពួកអ្នកមើលថែ ដោយសាររឿងពីរយ៉ាង ៖ (១) ខ្ញុំបានយល់ ហើយជឿលើគោលលទ្ធិនៃព្រះអំពីក្រុមគ្រួសារ ហើយ (២) ខ្ញុំបានអធិស្ឋានសុំពាក្យដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពី សេចក្ដីពិតនេះ ។
ការមានភាពដោយឡែក និង ខុសប្លែកនៅក្នុងពិភពលោកនេះ នឹងនាំឲ្យមានការទិតៀន ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែចងខ្លួនយើងឲ្យជាប់នឹងគោលការណ៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ច ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់ពីវា ទោះជាការឆ្លើយតបពីពិភពលោកមកយ៉ាងណាក៏ដោយ ។
កាលយើងសួរខ្លួនឯងថា « តើយើងខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម្តេច ? » នោះចូរយើងពិចារណាសំណួរនេះ ៖ « តើព្រះអង្គសង្គ្រោះធ្វើអ្វីជាបន្ត ? » ទ្រង់ចិញ្ចឹមបីបាច់ ។ ទ្រង់បង្កើត ។ ទ្រង់លើកទឹកចិត្តឲ្យមានភាពរីកចម្រើន និង អំពើល្អ ។ ស្ត្រី និងបងប្អូនស្រីអើយ យើងអាចធ្វើកិច្ចការទាំងនេះបាន ! ពួកក្មួយស្រីក្នុងថ្នាក់កុមារ តើនៅក្នុងគ្រួសារក្មួយមានមនុស្សម្នាក់ដែលត្រូវការសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងចិត្តល្អពីក្មួយដែរទេ ? ក្មួយក៏ស្ថាបនានគរឡើងដោយការចិញ្ចឹមបីបាច់មនុស្សដទៃដែរ ។
ការបង្កបង្កើតផែនដីរបស់ព្រះសង្គ្រោះ ក្រោមការដឹកនាំពីព្រះវរបិតាទ្រង់ គឺជាកិច្ចការនៃការចិញ្ចឹមបីបាច់ដ៏មានឥទ្ធិឫទ្ធិ ។ ទ្រង់ប្រទានកន្លែងមួយឲ្យយើងរីកចម្រើន ហើយបង្កើនសេចក្ដីជំនឿលើព្រះចេស្ដាធ្វើឲ្យធួន ។ សេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ គឺជាទីប្រសើរបំផុតនៃការប្រោសឲ្យជា និងក្ដីសង្ឃឹម ភាពរីកចម្រើន និង គោលបំណង ។ មនុស្សទាំងអស់ត្រូវការទីកន្លែង នៃកម្មសិទ្ធិខាងវិញ្ញាណ និង ខាងសាច់ឈាម ។ យើងដែលជាបងប្អូនស្រីគ្រប់វ័យ អាចបង្កើត ទីប្រសើរបំផុតនៃការប្រោសឲ្យជា និងក្ដីសង្ឃឹមនេះ ដ្បិតវាជាទីដ៏បរិសុទ្ធ ។
ការទទួលខុសត្រូវដ៏សំខាន់របស់យើងគឺដើម្បីក្លាយជាស្ត្រីដែលដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ចិញ្ចឹមបីបាច់ដោយការបំផុសគំនិត ហើយរស់នៅតាមសេចក្ដី ពិតដោយគ្មានការភ័យខ្លាច។ នៅពេលយើងទូលសូមព្រះវរបិតាសួគ៌ដើម្បីធ្វើឲ្យយើងក្លាយជាពួកអ្នកស្ថាបនានគរទ្រង់ ព្រះចេស្ដាទ្រង់នឹងហូរចូលមកក្នុងខ្លួនយើង ហើយយើងនឹងដឹងពីរបៀបចិញ្ចឹមបីបាច់ នៅទីបំផុតយើងក្លាយដូចជាព្រះមាតាបិតាសួគ៌របស់យើង ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។