Ang Dios Mopahid sa Tanang mga Luha

Isip kabahin sa plano sa atong Langitnong Amahan, gitugot Niya nga ang kasubo matagik sa atong mortal nga kasinatian.¹ Samtang ang sakit nga mga pagsulay daw dili patas nga mapahamtang kanato, makasiguro kita nga sa usa ka ang-ang o sa lain, tanan kita mag-antus ug manlimbasug. Akong pag-ampo nga ang Balaang Espiritu mogiya kanato sa mas dakong panabut nganong kinahanglang maingon niini.

Kon sabton nato ang lisud nga mga kasinatian sa kinabuhi samtang nagbaton og pagtuo kang Jesukristo, atong makita nga anaay diosnong katuyoan ang atong pag-antus. Ang mga matinud-anon makasinati sa katinuod sa daw nagsukwahi nga tambag ni Pedro. Misulat siya, “Kon ugaling paantuson man kamo tungod sa inyong pagbuhat ug matarung, bisan pa niini kamo magamalipayon.”² Kon gamiton nato ang atong “kasingkasing aron sa pagsabut,”³ mapalambo nato ang atong abilidad nga mas maayong malahutay ang atong mga pagsulay ug makakat-on—ug malig-on gumikan—niini. Ang mao nga panabut motubag sa dugay nang pangutana “Nganong mahitabo man ang ngil-ad nga mga butang ngadto sa maayong mga tawo?”

Ang tanan nga namati karon nakasinati na og mga kasubo, kawalay paglaum, kasagmuyo, kasakit, o kagul-anan. Kon walay “mata sa hugot nga pagtuo”⁴ ug usa ka pagsabut sa mahangturong kamatuoran, sa kasagaran atong makita nga ang kaalautan ug pag-antus nga atong nasinati sa mortalidad mopahanap o motabon sa mahangturong kalipay nga mahibalo nga ang talagsaong plano sa atong Langitnong Amahan mao gayud ang mahangturong plano sa kalipay. Walay laing paagi aron madawat ang hingpit nga kalipay.⁵

Ang Dios nagdapit kanato nga atubangon uban sa pagtuo ang lahi natong mga kasakit aron atong maani ang mga panalangin ug maangkon ang kahibalo nga dili makat-unan sa ubang paagi. Gisugo kita sa pagsunod sa mga sugo sa tanang kondisyon ug kahimtang, kay “siya nga matinud-anon bisan sa kalisdanan, ang ganti sa mao dako diha sa gingharian sa langit.”⁶ Ug sama sa atong mabasa sa kasulatan, “Kon ikaw magmasulub-on, tawga ang Ginoo nga inyong Dios uban sa pangamuyo, nga ang inyong mga kalag unta magmalipayon.”⁷

Si Apostol Pablo, kinsa nakasinati mismo og grabeng kasakit, migamit sa kaugalingon niyang kasinatian aron motudlo uban sa kalig-on ug katahum sa mahangturon nga panglantaw nga moabut kon kita molahutay gayud ug uban ang pagpailub. Miingon siya, “Kay kining magaan ug lumalabay nga kasakit nagaandam alang kanamo sa labihan gayud kadako ug walay katapusang gibug-aton sa himaya.”⁸ Sa laing pagkasulti, masayran nato taliwala sa atong mga kasakit nga ang Dios miandam og mahangturong ganti.

Ang katakus ni Pablo sa pagsulti bahin sa mga pagsulay, pagpanglutos, ug mga kasub-anan sa iyang kinabuhi isip “magaan nga mga kasakit” naghimakak sa gibug-aton sa iyang pag-antus nga alang kaniya gilamoy ra sa mahangturong panglantaw sa ebanghelyo. Ang pagtuo ni Pablo kang Jesukristo nagpagaan sa tanang butang. Kalima siya gilapdusan; katulo gibunalan; kausa siya gibato; katulo nalunuran og barko; kadaghan siyang namiligro nga mamatay pinaagi sa pagkalumos, pinaagi sa mga tulisan, ug bisan sa mga igsoon nga mini; nag-antus siya og kaluya ug kasakit, kagutom ug kauhaw, ug gipriso diha sa katugnaw ug walay saput.⁹

Daghan kanato ang nangamuyo sa Dios nga wagtangon ang hinungdan sa atong pag-antus, ug kon ang gitinguha natong kahupayan dili moabut, matintal kita sa paghunahuna nga Siya wala maminaw. Mopamatuod ko nga, bisan nianang mga panahona, Siya naminaw sa atong mga pag-ampo, dunay rason nga ipadayon ang atong mga kasakit,¹⁰ ug motabang kanato sa pagpas-an niini.¹¹

Sa usa ka klaro ug makahinuktok nga tudling, giingnan kita ni Pablo sa wala nganli nga “tunok” sa iyang unod, nga naghatag kaniya og grabing kasakit ug nakapaluhod kaniya sa tulo ka higayon, naghangyo sa Ginoo nga kuhaon kini gikan kaniya. Agig tubag sa mga pag-ampo ni Pablo, wala tangtanga sa Ginoo ang tunok apan namulong og kalinaw ug mihatag og panabut sa iyang kasingkasing, nga nag-ingon, “Ang akong grasya igo alang kanimo: kay ang akong gahum ginahingpit diha sa kahuyang.” Uban sa bag-ong panabut, nadawat ra ni Pablo ug nagpasalamat sa tunok nga gihatag kaniya. Miingon siya,“Labi pang igakalipay ko … ang pagpasigarbo tungod sa akong mga kahuyang aron ang gahum ni Kristo magapandong kanako.”¹²

Kon maangkon nato kining mahangturong panglantaw sa atong kinabuhi, ang atong kapasidad sa paglahutay molambo, makakat-on kita sa pagtabang sa nanginahanglan,¹³ ug makadayeg gani makapasalamat sa mga kasinatian nga gihatag sa Dios kanato isip tigmatuto sa dalan sa kinabuhi.

Kon naghago kita latas sa mga kalisdanan, lisud ang pagtan-aw sa atong mga pagsulay isip mga timaan diha sa personal natong agianan sa pagkadisipulo. Apan bisan anaa man kita sa mga panahon sa kasubo o sa labihang kalipay, ang pagkat-on ug pagbati og kalooy sa mga pag-antus sa uban mamahimong panalangin.

Atol sa bag-o lang nga stake conference nga akong gitambungan sa Pilipinas, nasubo ang akong kasingkasing sa dihang akong nasayran ang sakit kaayong kasinatian ni Brother Daniel Apilado. Si Brother Apilado ug ang iyang asawa nabunyagan niadtong 1974. Gihangop nila ang gipahiuli nga ebanghelyo ug na-sealed sa templo. Dayon napanalanginan sila og lima ka matahum nga mga anak. Niadtong Hulyo 7, 1997, samtang si Brother Apilado nagserbisyo isip stake president, may sunog nga nahitabo sa gamay nilang balay. Ang kamagulangang anak ni Brother Apilado, si Michael, miluwas sa iyang amahan, mibira kaniya gikan sa nagsilaob nga balay, dayon midagan og balik sulod sa balay sa pagluwas sa uban. Mao kadto ang katapusang higayon nga nakita niyang buhi ang iyang anak. Ang namatay sa sunog mao ang asawa ni Brother Apilado nga si Domingga ug ang lima nila ka anak.

Ang pagpuyo ni Brother Apilado og usa ka kinabuhi nga gikahimuot sa Dios dihang nahitabo ang trahedya wala makapugong sa trahedya, ni nakahimo kaniya nga dili madutlan sa mga kasubo nga misunod. Apan ang iyang kamatinud-anon sa pagtuman sa mga pakigsaad ug pagpakita sa iyang pagtuo kang Kristo naghatag kaniyag kasiguroan sa saad nga ikauban niya og balik ang iyang asawa ug pamilya. Kini nga paglaum nahimong ankla sa iyang kalag.¹⁴

Sa akong pagbisita, si Brother Apilado, nga karon stake patriarch, mipaila kanako sa bag-o niyang asawa, si Simonette, ug sa ilang duha ka anak, si Raphael ug Daniel. Sa tinuod, si Jesukristo makahimo ug mohimo sa “pagbugkos sa mga dugmok og kasingkasing.”¹⁵

Sa pagpaambit sa istorya ni Brother Apilado, nabalaka ko nga basin ang labihan niya nga kasakit maghimo sa daghan sa paghunahuna nga ang kaugalingon nilang mga kasubo ug pag-antus dili ra kaayo mahinungdanon kon ikumpara. Palihug ayaw ikumpara, apan tinguhaa ang pagkat-on ug paggamit sa mahangturong mga baruganan samtang latason ninyo ang kaugalingon ninyong mga kasakit.

Kon istoryahon ko kamo sa tinagsa, “kamong tanan nga nabudlay ug nabug-atan,”¹⁶—mosugyot ko nga ang personal ninyong panglimbasug—ang inyong indibidwal nga mga kasub-anan, kasakit, kalisdanan, ug mga kahuyang sa tanang matang—tanan nasayran sa atong Amahan sa Langit ug sa Iyang Anak. Pagbaton og kaisug! Pagbaton og Pagtuo! Ug salig sa mga saad sa Dios!

Ang tuyo ug misyon ni Jesukristo naglakip nga Siya “modala diha kaniya sa mga sakit ug mga balatian sa iyang mga katawhan,” “modala diha kaniya sa ilang mga kahuyang” ug “[mo]tabang [sa] iyang mga katawhan sumala sa ilang mga kahuyang.”¹⁷

Aron hingpit nga madawat kini nga mga gasa nga libreng gitanyag sa atong Manluluwas, tanan kita kinahanglang makakat-on nga ang pag-antus, sa kaugalingon niini, wala magtudlo o maghatag kanato og bisan unsa nga may mahangturong bili hangtud nga kita tuyo nga moapil sa proseso sa pagkat-on gikan sa atong mga kasakit pinaagi sa pagpakita og hugot nga pagtuo.

Si Elder Neal A. Maxwell kausa mipakigbahin sa iyang nakat-unan sa may tumong nga pag-antus niini nga mga pulong:

“Pipila ka matang sa pag-antus, nga maayong pagkalahutay, sa tinud-anay makapadasig. …

“… Ang kabahin sa maayong paglahutay naglakip sa pagkamalumo, taliwala sa atong pag-antus, aron makakat-on gikan sa mapuslanong mga kasinatian. Kaysa basta lang malatasan kining mga butanga, kinahanglan nga kini moagi kanato … sa mga paagi nga magbalaan [kanato].”¹⁸

Nakabantay ko diha sa mga kinabuhi ug mga ehemplo sa uban nga ang pagpakita og lig-on ug malungtarong pagtuo kang Jesukristo ug sa Iyang mga saad maghatag og siguradong paglaum nga moabut ra ang mas maayong mga butang. Kini nga siguradong paglaum molig-on kanato, magdala sa kusog ug gahum nga atong gikinahanglan aron makalahutay.¹⁹ Kon atong masabtan ang relasyon sa atong pag-antus ngadto sa kasiguroan sa tuyo sa atong mortalidad ug sa mas piho sa ganti nga naghulat kanato sa langitnong mga dapit, molambo ang atong pagtuo kang Kristo ug makadawat og kahupayan ang atong mga kalag.

Dayon atong makita ang kahayag nga nagpaabut sa unahan. Si Elder Jeffrey R. Holland mitudlo: “Tinud-anay nga anaay kahayag nga nagpaabut sa unahan. Kini mao ang Kahayag sa Kalibutan, ang Sanag nga Bitoon sa Kabuntagon, ang ‘kahayag nga walay katapusan, nga dili gayud mahimo nga mongitngit’ [Mosiah 16:9]. Kini mao gayud ang Anak sa Dios Mismo.”²⁰

Makakuha kita og kalig-on sa kahibalo nga ang tanang lisud nga mga kasinatian sa kinabuhi temporaryo lamang; bisan ang pinakangitngit nga kagabhion para sa mga matinud-anon mamahimong sanag nga kaadlawon.

Kon ang tanan mahuman na ug nalahutay na nato ang tanan uban sa hugot nga pagtuo diha kang Jesukristo, maatoa ang saad nga “pagapahiran sa Dios ang tanang luha sa [atong] mga mata.”²¹

Mopamatuod ko nga ang Dios nga atong Amahan ug ang Iyang Anak, si Jesukristo, buhi ug nga Sila tigtuman og mga saad. Ako mopamatuod nga ang Manluluwas nagdapit kanatong tanan sa pagduol ug pag-ambit sa Iyang Pag-ula. Kon mopakita kita sa atong hugot nga pagtuo Kaniya, Siya mobayaw kanato ug moalsa kanato latas sa tanan natong mga pagsulay ug, sa katapusan, moluwas kanato sa celestial nga gingharian. Dapiton ko kamo sa pagduol kang Kristo, paglahutay og maayo uban sa pagtuo, ug mamahimong hingpit pinaagi Kaniya, ug makabaton og kalipay diha Kaniya. Sa sagradong pangalan ni Jesukristo, amen.