ព្រះនឹងជូតទឹកភ្នែកទាំងអស់
នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះទ្រង់នឹងលើកយើងឡើង ហើយបីទ្រយើងឆ្លងកាត់ការសាកល្បងរបស់យើង ហើយទីបំផុត សង្គ្រោះយើងនៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ។
ជាផ្នែកនៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យមានការសោកសៅនៅលាយឡំនឹងបទពិសោធន៍នៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើង ។១ ខណៈដែលវាហាក់ដូចជាការសាកល្បងដ៏ឈឺចាប់នោះធ្លាក់មកលើយើងដោយមិនស្មើគ្នាក្ដី ក៏យើងអាចបញ្ជាក់ថាយើងទាំងអស់គ្នារងទុក្ខ ហើយមានការលំបាកក្នុងកម្រិតផ្សេងៗគ្នា ។ ការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំសូមឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងដឹកនាំយើងឲ្យកាន់តែយល់ខ្លាំងថាហេតុអ្វីក៏ការណ៍នោះត្រូវតែដូច្នោះ ។
នៅពេលយើងមើលបទពិសោធន៍លំបាកៗនៃជីវិតតាមរយៈកែវភ្នែកនៃសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងក៏អាចមើលឃើញថា នៅក្នុងការរងទុក្ខរបស់យើងអាចជាគោលបំណងមួយដែលគាប់ព្រះទ័យព្រះ ។ ពួកស្មោះត្រង់អាចទទួលបទពិសោធន៍នូវសេចក្ដីពិតដែលហាក់ដូចជាផ្ទុយទៅនឹងពាក្យទូន្មានរបស់ពេត្រុស ។ គាត់បានសរសេរថា « បើអ្នករាល់គ្នាត្រូវ រងទុក្ខ ដោយព្រោះសេចក្តីសុចរិតវិញ នោះអ្នករាល់គ្នាមានពរពិត » ។២ នៅពេលយើងដាក់ឲ្យ « ចិត្តរបស់យើងបានយល់ »៣ យើងអាចបង្កើនសមត្ថភាពរបស់យើងទាំងក្នុងការស៊ូទ្រាំយ៉ាងល្អក្នុងការសាកល្បង និងក្នុងការរៀន—ហើយដុសខាត់—ដោយសារការណ៍ទាំងនោះ ។ ការយល់ដឹងដូច្នេះផ្ដល់ជាចម្លើយចំពោះសំណួរថា « ហេតុអ្វីក៏រឿងអាក្រក់ៗកើតឡើងចំពោះមនុស្សល្អ ? »
មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលកំពុងស្ដាប់នៅថ្ងៃនេះ បានស្គាល់នូវភាពឯកោ ការអស់សង្ឃឹម ទុក្ខព្រួយ ការឈឺចាប់ ឬភាពសោកសៅក្នុងកម្រិតណាមួយ ។ ដោយគ្មាន « កែវភ្នែកនៃសេចក្ដីជំនឿ »៤ និងការយល់ដឹងអំពីសេចក្ដីពិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ជាញឹកញាប់យើងឃើញថា ភាពទុក្ខសោក និង ការរងទុក្ខដែលជួបក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ អាចធ្វើឲ្យយើងស្រពិចស្រពិល ឬមិនយល់ពីអំណរដ៏អស់កល្បនៃការដឹងថា ផែនការដ៏មហិមារបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង គឺពិតជា ផែនការនៃសុភមង្គលដ៏អស់កល្បជានិច្ចមែន ។ គ្មានផ្លូវឯណាទៀតដើម្បីទទួលបាន អំណរពេញលេញនោះទេ ។៥
ព្រះ អញ្ជើញយើងឲ្យឆ្លើយតបដោយជំនឿចំពោះការរងទុក្ខជាក់លាក់របស់យើងដើម្បីយើងអាចច្រូតកាត់ពរជ័យ និងទទួលបានចំណេះដឹងដែលពុំអាចរៀនតាមផ្លូវផ្សេងនោះ ។ យើងត្រូវបានបង្រៀនឲ្យរក្សាបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយក្នុងគ្រប់លក្ខខណ្ឌ និងស្ថានភាព ដ្បិត « អ្នកណាដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ក្នុងសេចក្ដីវេទនា រង្វាន់របស់អ្នកនោះ នៅនគរស្ថានសួគ៌ គឺប្រសើរជាង » ។៦ ហើយដូចជាយើងអាចក្នុងគម្ពីរថា « បើសិនជាអ្នកមានចិត្តទុក្ខព្រួយ ចូរអំពាវនាវដល់ព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះរបស់អ្នក ដោយការអង្វរករ សូមឲ្យដួងព្រលឹងអ្នកអាចមានអំណរអរផង » ។៧
សាវក ប៉ុល ដែលបានជួបនឹងការរងទុក្ខដោយផ្ទាល់យ៉ាងខ្លាំងបានប្រើបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោក ដើម្បីបង្រៀនអំពីជម្រៅ និងសម្រស់នៃទស្សនៈវិស័យដ៏អស់កល្ប ដែលកើតមាន នៅពេលយើងកាន់ខ្ជាប់បានល្អ និងដោយអត់ធ្មត់ ។ លោកថ្លែងថា « ដ្បិតសេចក្តីទុក្ខលំបាកយ៉ាងស្រាលរបស់យើងខ្ញុំ ដែលនៅតែមួយភ្លែតនេះ នោះបង្កើតឲ្យយើងខ្ញុំមានសិរីល្អយ៉ាងធ្ងន់លើសលប់ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចវិញ » ។៨ ឬ ពាក្យម្យ៉ាងទៀតយើងអាចដឹងក្នុងការរងទុក្ខរបស់យើងថា ព្រះបានប្រទានរង្វាន់ជាសំណងដ៏អស់កល្បជានិច្ចវិញ ។
សមត្ថភាពរបស់ប៉ុលដើម្បីនិយាយអំពីការសាកល្បង ការបៀតបៀន និងទុក្ខសោកនៃជីវិតរបស់លោកថាវាជាសេចក្ដីលំបាក « យ៉ាងស្រាល » ផ្ដល់ជាគំនិតខុសឆ្គងមួយខ្លាំងអំពីការរងទុក្ខរបស់គាត់ ដើម្បីគាត់អាចត្រូវលេបដោយទស្សនវិស័យដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៃដំណឹងល្អ ។ ជំនឿរបស់ ប៉ុលទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទធ្វើឲ្យរឿងគ្រប់យ៉ាងអាចទ្រាំទ្របាន ។ លោកត្រូវគេវាយរំពាត់ប្រាំដង វាយដោយដំបងបីដង គប់នឹងថ្មម្ដង រងទុក្ខដោយសំពៅលិចបីដង ដាក់ក្នុងគ្រោះថ្នាក់ដល់ស្លាប់ដោយការលង់ទឹក ដោយចោរប្លន់ និងបងប្អូនក្លែងក្លាយ លោកបានរងទុក្ខយ៉ាងនឿយហត់ និងឈឺចាប់ ស្រេកឃ្លាន ហើយត្រូវជាប់គុកក្នុងកន្លែងត្រជាក់ និងភាពអក្រាត ។៩
មានយើងជាច្រើនបានទូលអង្វរដល់ព្រះឲ្យដកយកការរងទុក្ខរបស់យើង ហើយពេលយើងពុំទទួលបានការសម្រាលទុក្ខដែលយើងចង់បាន នោះយើងបានគិតថា ទ្រង់មិនស្ដាប់ឮយើងទេ ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ទោះជានៅក្នុងស្ថានភាពទាំងនោះក្ដី ទ្រង់ស្ដាប់ឮការអធិស្ឋានរបស់យើង ទ្រង់មានហេតុដែលអនុញ្ញាតឲ្យយើងបន្ដរងទុក្ខ១០ ហើយទ្រង់នឹងជួយយើងឲ្យទ្រាំទ្រវាបាន ។១១
នៅក្នុងសារដ៏ជ្រាលជៅ និងសញ្ជប់សញ្ជឹង ប៉ុលបានប្រាប់យើងអំពី « បន្លា » គ្មានឈ្មោះ នៅក្នុងសាច់លោក ដែលបណ្ដាលឲ្យលោកឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង ដែលនាំឲ្យគាត់លុតជង្គង់បីដង ទូលអង្វរដល់ព្រះអម្ចាស់ឲ្យដកវាចេញពីលោក ។ នៅក្នុងការឆ្លើយតបចំពោះការអធិស្ឋានរបស់ប៉ុល ព្រះអម្ចាស់ពុំបានដកបន្លាចេញទេ ប៉ុន្ដែបានមានបន្ទូលដោយភាពសុខសាន្ដ និងផ្ដល់នូវការយល់ដឹងដល់ដួងចិត្តលោកថា « គុណរបស់យើងល្មមដល់ឯងហើយ ដ្បិតកំឡាំងយើងបានពេញខ្នាត ដោយសេចក្តីកំសោយ » ។ ព្រមជាមួយនឹងការយល់ដឹងថ្មីនេះ ប៉ុលអាចទទួលយក ហើយមានអំណរគុណចំពោះបន្លាដែលគាត់បានទទួល ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា « ដូច្នេះ ខ្ញុំ …នឹងស៊ូអួតពីសេចក្តីកំសោយរបស់ខ្ញុំ ដោយអំណរជាខ្លាំង ដើម្បីឲ្យព្រះចេស្តានៃព្រះគ្រីស្ទបានសណ្ឋិតនៅនឹងខ្ញុំ » ។១២
នៅពេលយើងទទួលបាននូវទស្សនៈវិស័យដ៏អស់កល្បជានិច្ចក្នុងជីវិតរបស់យើង នោះសមត្ថភាពយើងដើម្បីស៊ូទ្រាំកើនឡើង យើងអាចរៀនពីរបៀបជួយដល់អ្នកទាំងឡាយដែលត្រូវការជំនួយ១៣ ហើយយើងនឹងមានអំណរគុណ ថែមទាំងថ្លែងអំណរគុណ ចំពោះបទពិសោធន៍នានា ដែលព្រះអនុញ្ញាតឲ្យយើងមានជាការបង្រៀននៅលើផ្លូវទៅកាន់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ។
នៅពេលយើងឃើញថាជីវិតយើងកំពុងដើរឆ្លងកាត់សេចក្ដីវេទនា នោះវាអាចនឹងពិបាកដើម្បីមើលឃើញថា ការសាកល្បងរបស់យើងជាសញ្ញាបង្ហាញថា យើងកំពុងដើរតាមផ្លូវត្រឹមត្រូវនៃភាពជាសិស្សរបស់យើងណាស់ ។ ប៉ុន្តែមិនថាខ្លួនយើងស្ថិតនៅក្នុងជ្រលងងងឹតនៃភាពអស់សង្ឃឹម ឬនៅលើផ្លូវនៃសុភមង្គលនោះទេ ការរៀន និងការមានក្ដីមេត្តាចំពោះការរងទុក្ខរបស់អ្នកដទៃ អាចជាពរជ័យមួយ ។
អំឡុងការចាត់តាំងសន្និសីទស្ដេកថ្មីៗ ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងប្រទេសហ្វីលីពីន ខ្ញុំខូចចិត្តជាខ្លាំងពេលដឹងអំពីបទពិសោធន៍ដ៏អាក្រក់របស់បងប្រុស ដានីញ៉ែល អាពីឡាដូ ។ បងប្រុស អាពីឡាដូ និងភរិយាគាត់បានជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ ១៩៧៤ ។ ពួកគាត់បានឱបក្រសោបយកដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ ហើយត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ បន្ទាប់មក ពួកគាត់បានមានពរដោយមានកូនដ៏ល្អៗប្រាំនាក់ ។ នៅថ្ងៃទី ៧ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៩៩៧ ខណៈដែលបងប្រុស អាពីឡាដូ កំពុងបម្រើជាប្រធានស្ដេក នោះមានអគ្គិភ័យឆេះដល់ផ្ទះដ៏តូចរបស់គាត់ ។ កូនប្រុសច្បងរបស់បងប្រុស អាពីឡាដូ ឈ្មោះ ម៉ៃឃែល បានសង្គ្រោះឪពុកខ្លួន បានទាញគាត់ចេញពីផ្ទះឆេះនោះ ហើយបន្ទាប់មករត់ទៅក្នុងផ្ទះជួយដល់អ្នកផ្សេងទៀត ។ វាគឺជាពេលចុងក្រោយដែលបងប្រុសអាពីឡាដូ បានឃើញមុខកូនប្រុសរបស់គាត់នៅរស់។ ភ្លើងបានឆក់យកជីវិតរបស់ ភរិយាបងប្រុសអាពីឡាដូ ឈ្មោះ ដូមីងហ្គា និងកូនប្រុសទាំងប្រាំរបស់គាត់ ។
ភាពពិតដែលបងប្រុស អាពីឡាដូ អាចរស់នៅក្នុងជីវិតរីករាយចំពោះព្រះបាន នៅពេលសោកនាដកម្មបានកើតឡើងដល់គាត់ ដោយមិនបានបង្ការដល់សោកនាកដកម្មនោះ ឬធ្វើឲ្យគាត់ស៊ាំនឹងភាពសោកសៅដែលកើតមាននោះទេ ។ ប៉ុន្ដែ សេចក្ដីស្មោះត្រង់ របស់គាត់ក្នុងការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញានេះ និងការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿរបស់គាត់ទៅលើព្រះគ្រីស្ទ បានផ្ដល់នូវការអះអាងដល់គាត់ក្នុងការសន្យាថា គាត់នឹងរួបរួមនឹងភរិយា និងគ្រួសារគាត់វិញ ។ សេចក្ដីសង្ឃឹមនេះ បានក្លាយជាយុថ្កាចំពោះព្រលឹងរបស់គាត់ ។១៤
អំឡុងពេលខ្ញុំទៅលេង បងប្រុសអាពីឡាដូ ឥឡូវជាអយ្យកោស្ដេក លោកបានណែនាំខ្ញុំឲ្យស្គាល់ភរិយាថ្មីរបស់គាត់ឈ្មោះ ស៊ីម៉ូណែត និងកូនប្រុសពីរនាក់របស់គាត់ឈ្មោះ រ៉ាហ្វែល និងដានីយ៉ែល ។ ពិតណាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាច ហើយនឹង « ប្រោសមនុស្សដែលមានចិត្តសង្រេង » ។១៥
ពេលចែកចាយរឿងរបស់បងប្រុសអាពីឡាដូ ខ្ញុំបារម្ភថាទំហំនៃការបាត់បង់របស់គាត់អាចបណ្ដាលឲ្យមនុស្សជាច្រើនគិតថាការសោកស្ដាយ និងការរងទុក្ខរបស់ពួកគេមិនសំខាន់ដូចគាត់ឡើយ ។ សូមកុំប្រៀបធៀប ប៉ុន្តែសូមព្យាយាមរៀន និងអនុវត្តគោលការណ៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ច នៅពេលអ្នកដើរកាត់ឡនៃសេចក្ដីវេទនាផ្ទាល់ខ្លួនអ្នក ។
ខ្ញុំសូមនិយាយទៅកាន់បុគ្គលម្នាក់ៗថា—« អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ »១៦—ខ្ញុំសូមប្រាប់ថា—ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង និងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ ញាណដឹងគ្រប់បញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួនអ្នក ការសោកសៅរបស់អ្នក ការឈឺចាប់ ការលំបាក និងក្ដីវេទនាគ្រប់ប្រភេទទាំងអស់ ។ ចូរក្លាហានឡើង ! ចូរមានជំនឿឡើង ! ហើយជឿទៅលើការសន្យារបស់ព្រះចុះ !
គោលបំណង និងបេសកកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ រួមមានថា ទ្រង់នឹង « លើកដាក់អង្គទ្រង់នូវការឈឺចាប់ និងជំងឺទាំងឡាយរបស់រាស្ត្រទ្រង់ » ដើម្បី « ដាក់លើរូបអង្គទ្រង់នូវជំងឺឈឺចាប់របស់ពួកគេ » ហើយ « ជួយរាស្ត្រទ្រង់បែបណាតាមជំងឺរបស់គេ » ។១៧
ដើម្បីទទួលបានពេញលេញនូវអំណោយទានទាំងនេះដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានផ្ដល់ឲ្យដោយសេរី នោះយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវរៀនដឹងថា ការរងទុក្ខដោយឯកឯងពុំបង្រៀន ឬផ្ដល់តម្លៃគង់វង្សនូវអ្វីដល់យើងទេ លុះត្រាតែយើង មានចេតនា ចូលរួមនៅក្នុងដំណើរការនៃការរៀនសូត្រមកពីការរងទុក្ខរបស់យើងតាមរយៈការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ ។
អែលឌើរ ណែល អេ ម៉ាក់ស្វែល បានចែកចាយនូវអ្វីដែលគាត់បានរៀនដោយមានចេតនាអំពីការរងទុក្ខជាពាក្យទាំងនេះ ៖
« ទម្រង់ជាក់លាក់នៃការរងទុក្ខ បើស៊ូទ្រាំបានល្អ នោះវាអាចធ្វើឲ្យយើងកាន់តែល្អប្រសើរយ៉ាងពិត ។ …
… ការស៊ូទ្រាំបានល្អ មាននូវភាពរាបសាល្មមគ្រប់គ្រាន់ នៅក្នុងការរងទុក្ខរបស់យើង ដើម្បីរៀនចេញមកពីបទពិសោធន៍របស់យើង ។ ជាជាងឲ្យរឿងទាំងនេះកន្លងផុតទៅតាមធម្មតា វាត្រូវតែឆ្លងកាត់យើង …តាមរបៀបមួយដែលនឹងញែក [ យើង ] ជាបរិសុទ្ធ » ។១៨
ខ្ញុំបានសង្កេតមើលក្នុងជីវិត និងគំរូរបស់អ្នកដទៃដែលអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿដ៏រឹងមាំ និងខ្ជាប់ខ្ជួនទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការសន្យារបស់ទ្រង់ វាផ្ដល់ដល់ពួកគេនូវក្ដីសង្ឃឹមរឹងមាំថារឿងល្អដ៏ប្រសើរជាងនឹងកើតមានឡើង ។ ក្ដីសង្ឃឹមដែលធ្វើឲ្យយើងខ្ជាប់ខ្ជួននេះ នាំមកនូវកម្លាំង និងថាមពលដែលយើងត្រូវការដើម្បីស៊ូទ្រាំ ។១៩ នៅពេលយើងភ្ជាប់ការរងទុក្ខរបស់យើងទៅនឹងការបញ្ជាក់អំពីគោលបំណងនៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើង ហើយ ជាពិសេសជាងនោះ ចំពោះរង្វាន់ដែលរង់ចាំយើងនៅស្ថានសួគ៌ នោះសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះគ្រីស្ទកើនឡើង ហើយយើងទទួលការលួងលោមដល់ព្រលឹង ។
នោះយើងអាចមើលឃើញពន្លឺនៅចុងម្ខាងទៀតនៃរូងផ្លូវ ។ អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន បានបង្រៀនថា ៖ « ពិតជា មាន ពន្លឺនៅចុងម្ខាងទៀតនៃរូងផ្លូវ » ។ វាគឺជាពន្លឺនៃពិភពលោក ជាតារាដ៏ភ្លឺថ្លា និងរះពេលព្រឹក ‹ ជាពន្លឺមួយដែលមិនចេះចប់មិនចេះហើយ ដែលពុំអាចធ្វើឲ្យងងឹតបានឡើយ › [ ម៉ូសាយ ១៦:៩ ] ។ នោះគឺជាព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ » ។២០
យើងអាចទទួលកម្លាំងដោយដឹងថា គ្រប់បទពិសោធន៍លំបាកៗនៅក្នុងជីវិតនេះគឺគ្រាន់តែជាបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ ទោះជាយប់ដ៏ងងឹតបំផុតក៏បង្វែរទៅជាភ្លឺឡើងដល់មនុស្សស្មោះត្រង់ដែរ ។
នៅពេលអ្វីៗត្រូវបានបញ្ចប់ ហើយយើងបានកាន់ខ្ជាប់គ្រប់ការទាំងអស់ដោយជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងទទួលការសន្យាថា « ព្រះទ្រង់នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែក ពីភ្នែក[ យើង ] ចេញ » ។២១
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះជាព្រះវរបិតារបស់យើង និង បុត្រារបស់ទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ ហើយថាពួកទ្រង់ជាអង្គដែលគោរពការសន្យា ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះអញ្ជើញយើងទាំងអស់គ្នាឲ្យមករកទ្រង់ ហើយទទួលទានដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។ នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងលើកយើងឡើង ហើយបីទ្រយើងឆ្លងកាត់ការសាកល្បងរបស់យើង ហើយទីបំផុត សង្គ្រោះយើងនៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ។ ខ្ញុំសូមអញ្ជើញអ្នកឲ្យមករកព្រះគ្រីស្ទ ស៊ូទ្រាំឲ្យបានល្អក្នុងសេចក្ដីជំនឿ ហើយបានល្អឥតខ្ចោះតាមរយៈទ្រង់ ហើយមានអំណរឥតខ្ចោះនៅក្នុងទ្រង់ ។ នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។