ឱ ផែនការនៃព្រះរបស់យើងធំណាស់ហ្ន៎ !
យើងត្រូវបានហ៊ុមព័ទ្ធដោយពន្លឺ និងសេចក្ដីពិតដ៏រំភើបជាច្រើន ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំងឿងឆ្ងល់ថា តើយើងពិតជាមានអំណរគុណចំពោះអ្វីៗដែលយើងមានដែរឬទេ ។
យើងមានពរណាស់ដោយបានជួបគ្នាម្ដងទៀតនៅក្នុងសន្និសីទទូទាំងពិភពលោកនេះ ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្យាការីជាទីស្រឡាញ់របស់យើង គឺប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ។ ប្រធានពួកយើងស្រឡាញ់ ហើយគាំទ្រលោកអស់ពីដួងចិត្តរបស់យើង !
កាលខ្ញុំនៅបម្រើការជាអ្នកបើកយន្តហោះ ខ្ញុំបានពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងទៅលើភាពជាក់លាក់ និងអាចទុកចិត្តបាននៃប្រព័ន្ធកុំព្យូទ័រ ប៉ុន្តែខ្ញុំកម្រប្រើកុំព្យូទ័រផ្ទាល់ខ្លួនណាស់ ។ នៅក្នុងកិច្ចការដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំជាអ្នកគ្រប់គ្រងម្នាក់ ខ្ញុំមានជំនួយការ និងលេខាជាច្រើនដែលបានជួយខ្ញុំដោយចិត្តសប្បុរសជាមួយកិច្ចការនានា ។
អ្វីៗបានផ្លាស់ប្ដូរនៅឆ្នាំ ១៩៩៤ កាលខ្ញុំត្រូវបានហៅជាអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅម្នាក់ ។ ការហៅរបស់ខ្ញុំមាននូវឱកាសដ៏អស្ចារ្យជាច្រើនដើម្បីធ្វើការងារបម្រើ ប៉ុន្តែវាក៏រួមមាននូវការងាររដ្ឋបាលមួយដ៏ធំផងដែរ—គឺលើសពីការគិតរបស់ខ្ញុំទៅទៀត ។
ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង ដោយសារឧបករណ៍ដ៏សំខាន់ដើម្បីធ្វើកិច្ចការនេះបានល្អគឺជាកុំព្យូទ័រផ្ទាល់ខ្លួន ។
នេះជាគ្រាដំបូងក្នុងជីវិតខ្ញុំ ដែលខ្ញុំត្រូវចេះប្រើឧបករណ៍មួយ ដែលខ្ញុំពុំធ្លាប់ចេះពីមុនមក ។
ដំបូងឡើយ កុំព្យូទ័រនោះ និងខ្ញុំមិនចុះសម្រុងនឹងគ្នាសោះ ។
មនុស្សដែលចេះខាងបច្ចេកវិទ្យាបានព្យាយាមបង្រៀនខ្ញុំពីរបៀបប្រើកុំព្យូទ័រនោះ ។ ពួកគេបានឈរពីក្រោយខ្ញុំ ពួកគេបានឈោងដៃទៅក្ដារចុច ហើយវាយយ៉ាងលឿន ។
ពួកគេបានពោលទាំងមោទនភាពថា « លោកឃើញទេ ? « លោកត្រូវធ្វើបែបនេះ » ។
ខ្ញុំអត់ឃើញអ្វីសោះ ។ វាគឺជាការផ្លាស់ប្ដូរមួយដ៏លំបាក ។
ខ្ញុំមានការលំបាកខ្លាំងណាស់ក្នុងការរៀនប្រើកុំព្យូទ័រ ។
ខ្ញុំចំណាយពេលវេលា ការធ្វើឡើងវិញ ការអត់ធ្មត់ និងទឹកក្រូចដែលគ្មានជាតិស្ករជាច្រើនលីត្រ ដែលខ្ញុំសូមមិនបង្ហើបឈ្មោះ ព្រមទាំងសេចក្ដីសង្ឃឹម និង សេចក្ដីជំនឿដ៏ធំធេងមកពីភរិយាខ្ញុំ ដើម្បីសម្រេចកិច្ចការនេះ ។
ឥឡូវ ២២ ឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានហ៊ុមព័ទ្ធដោយបច្ចេកវិទ្យាកុំព្យូទ័រ ។ ខ្ញុំមានអាសយដ្ឋានអ៊ីម៉ែល គណនី Twitter និងទំព័រ Facebook មួយ។ ខ្ញុំមានទូរសព្ទដៃទំនើប tablet កុំព្យូទ័រយួរដៃ និងម៉ាស៊ីនថតរូប ។ ហើយកាលជំនាញបច្ចេកវិទ្យាខ្ញុំ ប្រៀបមិនបាននឹងក្មេងអាយុប្រាំពីរឆ្នាំផង សម្រាប់មនុស្សចំណាស់ដូចខ្ញុំនេះ ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំចេះល្មមគួរសមដែរ ។
ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញរឿងមួយដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ។ កាលខ្ញុំចេះប្រើបច្ចេកវិទ្យាកាន់តែច្រើន នោះខ្ញុំកាន់តែមិនសូវឲ្យតម្លៃវាទេ ។
នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់មនុស្ស ការប្រាស្រ័យទាក់ទងមួយផ្នែកធំកើតឡើងតាមមធ្យោបាយប្រើសត្វសេះ ។ ការផ្ញើសារមួយ និងការទទួលការតបមកវិញអាចត្រូវការពេលជាច្រើនថ្ងៃ ឬរហូតដល់ខែផង ។ សព្វថ្ងៃនេះ សាររបស់យើងចរាចររាប់ពាន់គីឡូម៉ែត្រនៅលើអាកាស ឬរាប់ពាន់ម៉ែត្រនៅក្រោមបាតសមុទ្រដើម្បីបានទៅដល់មនុស្សម្នាក់នៅផ្នែកម្ខាងទៀតនៃពិភពលោក ហើយបើមានការពន្យារពេល សូម្បីតែពីរបីវិនាទី យើងចាប់ផ្ដើមមួរម៉ៅ ហើយខ្វះភាពអត់ធ្មត់ ។
វាទំនងជានិស្ស័យរបស់មនុស្ស ៖ កាលណាយើងចេះអ្វីមួយកាន់តែច្រើន សូម្បីតែរឿងមួយដ៏អស្ចារ្យបំផុតក្ដី នោះយើងបាត់អារម្មណ៍នៃភាពអស្ចារ្យនោះ ហើយចាត់ទុកវាជារឿងធម្មតាវិញ ។
តើយើងបានឲ្យតម្លៃទៅលើសេចក្ដីពិតខាងវិញ្ញាណដែរឬទេ ?
ការពុំឲ្យតម្លៃទៅលើបច្ចេកវិទ្យា និងភាពស្រណុករបស់យើងនាសម័យទំនើបប្រហែលវាជារឿងតូចតាចមួយប៉ុណ្ណោះ ។ ប៉ុន្តែ គួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ ពេលខ្លះយើងធ្វើឥរិយាបថដូចគ្នានេះចំពោះគោលលទ្ធិដ៏អស់កល្ប ហើយពង្រឹងដល់ព្រលឹងក្នុងដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ នៅក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយើងត្រូវបានប្រទានឲ្យច្រើនណាស់ ។ យើងត្រូវបានហ៊ុមព័ទ្ធដោយពន្លឺ និងសេចក្ដីពិតដ៏រំភើបជាច្រើន ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំងឿងឆ្ងល់ថា តើយើងពិតជាមានអំណរគុណចំពោះអ្វីៗដែលយើងមានដែរឬទេ ។
សូមគិតពីពួកសិស្សកាលពីបុរាណដែលបានដើរ ហើយនិយាយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះអំឡុងនៃការងារបម្រើរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី ។ សូមស្រមៃពីការដឹងគុណ និងគារវភាពដែលបានជ្រួតជ្រាបចូលទៅក្នុងចិត្ត និងគំនិតរបស់ពួកគេ កាលពួកគេបានឃើញទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញចេញពីផ្នូរមក កាលពួកគេបានប៉ះស្នាមរបួសនៅលើព្រះហស្ដទ្រង់ ។ ជីវិតរបស់ពួកគេបានផ្លាស់ប្ដូរជារៀងរហូត !
សូមគិតពីពួកបរិសុទ្ធពីដើមក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះដែលបានស្គាល់ព្យាការីយ៉ូសែបស្ម៊ីធ ហើយបានស្ដាប់ឮលោកប្រកាសពីដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។ សូមស្រមៃថាតើពួកគេត្រូវមានអារម្មណ៍បែបណាដើម្បីដឹងថា វាំងននដែលខណ្ឌចែកស្ថានសួគ៌ និងផែនដីបានបើកជាថ្មីម្ដងទៀត ដោយបញ្ចេញនូវពន្លឺ និងចំណេះដឹងមកពីផ្ទះសេឡេស្ទាលរបស់យើងមកលើពិភពលោកនេះ ។
ប៉ុន្ដែលើសពីនោះទៀត សូមគិតថាតើបងប្អូនមានអារម្មណ៍បែបណា កាលបងប្អូនបានជឿ ហើយយល់ថា បងប្អូនពិតជាកូនចៅរបស់ព្រះជាលើកដំបូង ថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានស៊ូរងទុក្ខចំពោះអំពើបាប របស់បងប្អូន ដើម្បីឲ្យបងប្អូនបានស្អាតស្អំម្ដងទៀត ថាអំណាចបព្វជិតភាពគឺមានពិតមែន ហើយវាអាចចងភ្ជាប់បងប្អូន និងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់បងប្អូនសម្រាប់វេលាកាលនេះ និង សម្រាប់អស់ទាំងភាពអស់កល្បជានិច្ច និងមានព្យាការីមួយដែលកំពុងរស់នៅលើផែនដីសព្វថ្ងៃនេះ ។ តើនោះមិនអស្ចារ្យ និងវិសេសទេឬអី ?
ដោយពិចារណាពីរឿងទាំងអស់នេះ តើយើងគ្មានចិត្តរំភើបអំពីការចូលរួមពិធីថ្វាយបង្គំនៅក្នុងសាសនាចក្រយើងបានយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ ? ឬនឿយហត់ក្នុងការអានព្រះគម្ពីរដ៏បរិសុទ្ធបានយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ ? ខ្ញុំគិតថា រឿងនេះអាចកើតឡើងបាន ដរាបណាចិត្តរបស់យើង ធ្លាប់ទទួល បទពិសោធន៍នូវការដឹងគុណ និងភាពអស្ចារ្យសម្រាប់អំណោយទានដ៏ពិសិដ្ឋ ហើយថ្លៃថ្លាដែលព្រះបានប្រទានដល់យើង ។ សេចក្ដីពិតដែលផ្លាស់ប្ដូរជីវិតស្ថិតនៅចំពោះមុខយើង និងនៅក្បែរដៃរបស់យើង ប៉ុន្តែពេលខ្លះយើងពុំបានចូលរួមយ៉ាងពេញលេញនៅលើផ្លូវនៃភាពជាសិស្សឡើយ ។ ពេលខ្លះយើងបានបណ្ដោយឲ្យខ្លួនឯងត្រូវបានទាក់ទាញដោយភាពពុំល្អឥតខ្ចោះរបស់សមាជិកផ្សេងទៀត ជាជាងការធ្វើតាមគំរូរបស់លោកចៅហ្វាយនៃយើង ។ យើងរស់នៅក្នុងជីវិតមួយដែលពោរពេញដោយឱកាសដ៏អស្ចារ្យជាច្រើន ប៉ុន្តែជារឿយៗយើងពុំបានស្គាល់ពីសារៈសំខាន់ និងអត្ថន័យរបស់វាឡើយ ។
សារលិខិតមួយដែលធ្លាប់ស្គាល់
កាលខ្ញុំនៅជាយុវជន មិត្តភក្ដិខ្ញុំបានសួរអំពីសាសនារបស់ខ្ញុំ ។ ជារឿយៗ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមពន្យល់អំពីភាពខុសគ្នា ដូចជាពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ ។ ពេលខ្លះទៀត ខ្ញុំបានគូសបញ្ជាក់ពីភាពស្រដៀងគ្នាជាមួយនឹងសាសនាគ្រីស្ទានផ្សេងទៀត ។ រឿងទាំងនេះពុំបានធ្វើឲ្យពួកគេចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងនោះទេ ។ ប៉ុន្តែកាលខ្ញុំបាននិយាយអំពីផែនការនៃសុភមង្គលដ៏មហិមាដែលព្រះវរបិតាសួគ៌យើងមានសម្រាប់យើងក្នុងនាមជាកូនចៅរបស់ទ្រង់ នោះពួកគេមានចំណាប់អារម្មណ៍ ។
ខ្ញុំនៅចាំពីការព្យាយាមគូររូបផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះនៅលើក្ដារខៀនក្នុងថ្នាក់រៀននៃសាលាប្រជុំរបស់យើងនៅហ្វ្រែងហ្វើត ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ។ ខ្ញុំបានគូររង្វង់ដែលតំណាងឲ្យជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះ ជីវិតរមែងស្លាប់ និងការត្រឡប់ទៅព្រះមាតាបិតាសួគ៌របស់យើងបន្ទាប់ពីជីវិតនេះ ។
ក្នុងនាមជាក្មេងជំទង់ម្នាក់ ខ្ញុំចូលចិត្តចែកចាយសារលិខិតដ៏រំជួលចិត្តនេះខ្លាំងណាស់ ។ កាលខ្ញុំបានពន្យល់គោលការណ៍ទាំងនេះនៅក្នុងពាក្យពេចន៍ដ៏សាមញ្ញរបស់ខ្ញុំ ចិត្តខ្ញុំពោរពេញដោយការដឹងគុណចំពោះព្រះដែលស្រឡាញ់កូនចៅរបស់ទ្រង់ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលបានប្រោសលោះយើងទាំងអស់គ្នាពីសេចក្ដីស្លាប់ និងស្ថាននរក ។ ខ្ញុំមានមោទនភាពខ្លាំងណាស់ចំពោះសារលិខិតនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ អំណរ និងសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះ ។
មិត្តខ្ញុំខ្លះបាននិយាយថា សារលិខិតនេះដូចជាធ្លាប់ឮ ទោះបីជារឿងបែបនេះពុំធ្លាប់បានបង្រៀននៅក្នុងការអប់រំខាងសាសនារបស់ពួកគេតាំងពីក្មេងក្ដី ។ វាទំនងដូចជាពួកគេបានដឹងថារឿងទាំងនេះពិតជានិច្ចក្នុងចិត្ត ខ្ញុំគ្រាន់តែប្រាប់អ្វីមួយដែលពួកគេធ្លាប់ដឹងតែប៉ុណ្ណោះ ។
យើងមានចម្លើយ !
ខ្ញុំជឿថាមនុស្សគ្រប់គ្នាមាននូវសំណួរសំខាន់ៗមួយចំនួនទាក់ទងនឹងជីវិតនៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ ។ តើខ្ញុំមកពីណា ? ហេតុអ្វីខ្ញុំនៅទីនេះ ? តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងបន្ទាប់ពីខ្ញុំស្លាប់ទៅ ?
មានមនុស្សជាច្រើនបានសួរសំណួរបែបនេះតាំងពីដើមមកម្ល៉េះ ។ ពួកអ្នកទស្សនវិជ្ជា ពួកអ្នកប្រាជ្ញ និងពួកអ្នកជំនាញបានចំណាយជីវិត និងទ្រព្យសម្បត្តិខ្លួនដើម្បីស្វែងរកចម្លើយ ។
ខ្ញុំមានអំណរគុណដែលដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្ដារឡើងវិញមាននូវចម្លើយចំពោះសំណួរដ៏ស្មុគស្មាញជាច្រើននៅក្នុងជីវិត ។ ចម្លើយទាំងនេះត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ វាគឺជារឿងពិត ច្បាស់លាស់ និយាយចំៗ ហើយងាយយល់ ។ វាបានបំផុសគំនិត ហើយយើងបង្រៀនវាទៅដល់កុមាររបស់យើងនៅក្នុងថ្នាក់សាន់ប៊ីម ដែលមានអាយុបីឆ្នាំ ។
បងប្អូនប្រុសស្រី យើងគឺជាតួអង្គដ៏អស់កល្ប ដែលគ្មានការចាប់ផ្ដើម និងទីបញ្ចប់ ។ យើងមានជីវិតជានិច្ច ។១ យើងពិតជាកូនចៅវិញ្ញាណនៃព្រះមាតាបិតាសួគ៌ដ៏ជាព្រះដែលមានជីវិតអមតៈ និងមានគ្រប់ព្រះចេស្ដា !
យើងមកពីបល្ល័ង្កសួគ៌ានៃព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះនៃយើង ។ យើងគឺជាពូជហ្លូងនៃអេឡូហីម ជាព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត ។ យើងបានដើរជាមួយទ្រង់នៅក្នុងជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះ ។ យើងបានស្ដាប់ឮទ្រង់មានបន្ទូល បានឃើញពីឫទ្ធនុភាពរបស់ទ្រង់ បានរៀនពីមាគ៌ារបស់ទ្រង់ ។
បងប្អូន និងខ្ញុំបានចូលរួមនៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាដ៏ធំមហិមា ជាពេលដែលព្រះវរបិតាជាទីស្រឡាញ់នៃយើងបានបង្ហាញផែនការរបស់ទ្រង់សម្រាប់យើង—ថា យើងនឹងមកផែនដី ទទួលរូបកាយរមែងស្លាប់ រៀនជ្រើសរើសល្អ និងអាក្រក់ ហើយរីកចម្រើនតាមរបៀបនេះ គឺគ្មានរបៀបផ្សេងទៀតឡើយ ។
កាលយើងបានឆ្លងកាត់វាំងនននោះ ហើយចូលទៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ យើងបានដឹងថា យើងពុំចងចាំពីជីវិតមុនទៀតឡើយ ។ វានឹងមាននូវការផ្ទុយ ទុក្ខវេទនា និងការល្បួង ។ ប៉ុន្តែយើងក៏បានដឹងដែរថា ការទទួលបានរូបកាយមួយគឺជារឿងដ៏សំខាន់បំផុតសម្រាប់យើង ។ យើងបានសង្ឃឹមយ៉ាងមុតមាំថា យើងនឹងរៀនធ្វើការជ្រើសរើសត្រឹមត្រូវ អត់ទ្រាំនឹងការល្បួងរបស់សាតាំងបានយ៉ាងលឿន ហើយនៅទីបំផុតត្រឡប់ទៅព្រះមាតាបិតាសួគ៌ាជាទីស្រឡាញ់របស់យើងវិញ ។
យើងបានដឹងថា យើងមានបាប ហើយមានកំហុស—សូម្បីតែវាធ្ងន់ធ្ងរក្ដី ។ ប៉ុន្តែយើងក៏បានដឹងថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានសន្យានឹងយាងមកផែនដីរស់នៅក្នុងជីវិតមួយដែលគ្មានបាប ហើយលះបង់ព្រះជន្មជាដង្វាយដ៏អស់កល្បដោយស្មគ្រ័ព្រះទ័យ ។ យើងបានដឹងថា ប្រសិនបើយើងថ្វាយដួងចិត្តយើងចំពោះទ្រង់ ទុកចិត្តទ្រង់ ហើយខិតខំឲ្យអស់ពីថាមពលនៃព្រលឹងយើងដើម្បីដើរលើផ្លូវនៃភាពជាសិស្ស យើងអាចបានលាងសម្អាតឲ្យស្អាតស្អំ ហើយបានចូលទៅក្នុងទីវត្តមាននៃព្រះវរបិតាជាទីស្រឡាញ់នៃយើងម្ដងទៀត ។
ដូច្នេះ ជាមួយជំនឿលើការបូជារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បងប្អូន និងខ្ញុំបានទទួលយកផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដោយស្ម័គ្រចិត្ត ។
នោះជាហេតុផលដែលយើងរស់នៅលើផែនដីដ៏ស្រស់ស្អាតនេះ—ដោយសារព្រះបានប្រទានឱកាសឲ្យយើង ហើយយើងបានជ្រើសយកវា ។ ទោះជាយ៉ាងណា ជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើងគឺជារឿងបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ ហើយនឹងបញ្ចប់ទៅដោយសេចក្ដីស្លាប់នៃរូបកាយរបស់យើង ។ ប៉ុន្តែកត្តាដ៏សំខាន់ដែលថាបងប្អូន និងខ្ញុំជានរណានោះនឹងពុំត្រូវបំផ្លាញចោលឡើយ ។ វិញ្ញាណយើងនឹងបន្តមានជីវិត ហើយរង់ចាំការរស់ឡើងវិញ—ជាអំណោយទានមួយដ៏ឥតបង់ថ្លៃបានសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌យើង និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។២ នៅឯការរស់ឡើងវិញ វិញ្ញាណ និងរូបកាយយើងនឹងផ្គុំគ្នាវិញ លែងមានការឈឺចាប់ ហើយមានភាពល្អឥតខ្ចោះ ។
បន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញ ថ្ងៃនៃការជំនុំជម្រះនឹងកើតមាន ។ នៅទីបំផុតកាលមនុស្សទាំងអស់ត្រូវបានសង្គ្រោះ ហើយគ្រងនគរនៃសិរីល្អមួយ ជនដែលទុកចិត្តលើព្រះ ហើយខិតខំធ្វើតាមក្រឹត្យវិន័យ និងពិធីបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់នឹងគ្រងជីវិតនៅក្នុងភាពអស់កល្បជានិច្ចដែលមានសិរីល្អដ៏មហស្ចារ្យ និងឫទ្ធានុភាពដ៏ធំសម្បើម ។
ថ្ងៃនៃការជំនុំជម្រះនោះនឹងក្លាយជាថ្ងៃនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់—ជាថ្ងៃមួយដែលចិត្តសង្រេងត្រូវបានព្យាបាល ទឹកភ្នែកនៃភាពអន្តរាយត្រូវបានជំនួសមកវិញនូវទឹកភ្នែកនៃការដឹងគុណ កាលរឿងទាំងអស់ត្រូវបានធ្វើឲ្យមានភាពត្រឹមត្រូវ ។៣
ពិតណាស់ នឹងមានការសោកសៅយ៉ាងខ្លាំងដោយសារតែអំពើបាប ។ ពិតណាស់ នឹងមាននូវការសោកស្ដាយ ហើយថែមទាំងឈឺចាប់ដោយសារកំហុសភាពឆ្កួតលីលានិងចិត្តចចេសរបស់យើងដែលធ្វើឲ្យយើងបាត់បង់ឱកាសទទួលអនាគតមួយដ៏រុងរឿង ។
ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿជាក់ថា យើងនឹងមិនគ្រាន់តែពេញចេញនឹងការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះតែម្យ៉ាងទេ យើងក៏នឹងភ្ញាក់ផ្អើល ហើយមានចិត្តរំភើបយ៉ាងខ្លាំងផងដែរពីព្រះគុណ ក្ដីមេត្តាករុណា ព្រះទ័យសប្បុរស និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះយើង ដែលជាកូនចៅរបស់ទ្រង់ ។ ប្រសិនបើបំណងប្រាថ្នា និងការប្រព្រឹត្តរបស់យើងល្អ ប្រសិនបើយើងមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ នោះយើងអាចទន្ទឹងរង់ចាំនូវអ្វីដែលមរ៉ូណៃបានហៅថា « វេទិកាជំនុំជម្រះដ៏គាប់ព្រះហឫទ័យនៃព្រះយេហូវ៉ាដ៏មហិមា ដែលជាចៅក្រមដ៏អស់កល្បជានិច្ច » ។៤
Pro Tanto Quid Retribuamus
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ មិត្តជាទីស្រឡាញ់ តើយើងគ្មានការស្ញប់ស្ញែង ហើយអស្ចារ្យក្នុងការពិចារណាអំពីផែនការនៃសុភមង្គលដ៏មហិមាដែលព្រះវរបិតាជាទីស្រឡាញ់នៃយើងបានរៀបចំសម្រាប់យើងនៅក្នុងចិត្ត និងគំនិតយើងទេឬអី ? តើយើងគ្មាននូវអំណរដែលពុំអាចថ្លែងបានដើម្បីដឹងអំពីអនាគតដ៏រុងរឿងដែលបានរៀបចំឡើងសម្រាប់ជនដែលរង់ចាំព្រះអម្ចាស់ទេឬអី ?
ប្រសិនបើបងប្អូនពុំធ្លាប់មានអារម្មណ៍ស្ញប់ស្ញែង និងអំណរបែបនេះពីមុនមក ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យស្វែងរក សិក្សា ហើយរិះគិតនូវសេចក្ដីពិតដ៏សាមញ្ញ ប៉ុន្តែមានភាពអស្ចារ្យនៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។ « ចូរឲ្យការម៉ឺងម៉ាត់អំពីភាពអស់កល្បជានិច្ចស្ថិតនៅក្នុងគំនិតរបស់អ្នករាល់គ្នាចុះ » ។៥ ចូរឲ្យវាថ្លែងទីបន្ទាល់ដល់បងប្អូនពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះ ។
ប្រសិនបើបងប្អូនធ្លាប់ទទួលអារម្មណ៍ពីរឿងទាំងនេះពីមុនមក ខ្ញុំសូមសួរបងប្អូននៅថ្ងៃនេះថា « តើ [ បងប្អូន ] អាចចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងនេះឥឡូវនេះទេ ? »៦
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំមានឱកាសធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងប៊េលហ្វាស្ត ប្រទេសអៀឡង់ភាគខាងជើង ។ កាលនៅទីនោះ ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញរូបតំណាងមួយរបស់ទីក្រុងប៊េលហ្វាស្តដែលមាននូវបាវចនាថា « Pro tanto quid retribuamus » ឬ « តើយើងនឹងបានអ្វីតបស្នងចំពោះពរជ័យដ៏ច្រើន ? »៧
ខ្ញុំសូមអញ្ជើញយើងម្នាក់ៗឲ្យសញ្ជឹងគិតពីសំណួរនេះ ។ តើយើងនឹងបានអ្វីតបស្នងចំពោះចំណេះដឹង និងសេចក្ដីពិតដ៏ធំធេងដែលព្រះបានប្រទានដល់យើង ?
ព្រះវរបិតាជាទីស្រឡាញ់នៃយើងគ្រាន់តែសុំឲ្យយើងរស់នៅតាមសេចក្ដីពិតដែលយើងបានទទួល ហើយឲ្យយើងដើរតាមផ្លូវដែលទ្រង់បានប្រទានឲ្យ ។ ហេតុដូច្នេះ ចូរយើងក្លាហានឡើង ហើយទុកចិត្តទៅលើការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណ ។ ចូរយើងចែកចាយជាមួយនឹងមនុស្សដទៃទៀតនូវសារលិខិតដ៏អស្ចារ្យនេះអំពីផែនការនៃសុភមង្គលរបស់ព្រះទាំងតាមរយៈពាក្យសម្ដី និងទង្វើរបស់យើង ។ សូមឲ្យការជម្រុញចិត្តរបស់យើងគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងកូនចៅរបស់ទ្រង់ ពីព្រោះពួកគេគឺជាបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើង ។ នេះគឺជាចំណុចចាប់ផ្ដើមនៃអ្វីដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីតបស្នងចំពោះពរជ័យដ៏ច្រើន ។
នៅថ្ងៃមួយ « គ្រប់ជង្គង់នឹងលុតចុះ ហើយគ្រប់អណ្ដាតនឹងទទួលថ្លែង »ថា ផ្លូវរបស់ព្រះមានភាពយុត្តិធម៌ ហើយផែនការទ្រង់គឺល្អឥតខ្ចោះ ។៨ ចំពោះបងប្អូន និងរូបខ្ញុំ ចូរឲ្យថ្ងៃនោះគឺជាថ្ងៃនេះ ។ ចូរយើងប្រកាសជាមួយនឹងយ៉ាកុបពីបុរាណថា « ឱ ផែនការនៃព្រះរបស់យើងធំណាស់ហ្ន៎ ! »៩
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ពីការណ៍នេះ ដោយការដឹងគុណដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ខ្ញុំបន្សល់ទុកពរជ័យខ្ញុំនឹងបងប្អូនរាល់គ្នា ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន។