ការក្លាយជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះអម្ចាស់យើង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
បុគ្គលិកលក្ខណៈខុសៗគ្នាដែលកើតចេញពីសេចក្ដីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ គឺជារឿងចាំបាច់ដើម្បីយើងអាចឈរយ៉ាងរឹងមាំនៅថ្ងៃ ចុងក្រោយនេះ ។
តើការក្លាយជា សិស្សម្នាក់របស់ព្រះអម្ចាស់យើង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានន័យ ដូចម្តេច ? សិស្សម្នាក់គឺជាបុគ្គលដែលបានជ្រមុជទឹក ហើយយល់ព្រមលើកដាក់មកលើខ្លួនគាត់នូវព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយធ្វើតាមទ្រង់ ។ សិស្សម្នាក់ខិតខំប្រែក្លាយឲ្យដូចជាទ្រង់ ដោយការគោរពបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ក្នុងជីវិតនេះ ប្រៀបបាននឹងកូនជាងខិតខំក្លាយដូចជាគ្រូរបស់ខ្លួនផងដែរ ។
មនុស្សជាច្រើនស្ដាប់ឮពាក្យ សិស្ស ហើយគិតថាវាមានន័យថាជា« អ្នកដើរតាម »ប៉ុណ្ណោះ ។ ប៉ុន្តែភាពជាសិស្សដ៏ពិតគឺជាស្ថានភាពមួយនៃជីវិត ។ វាមានន័យលើសពីការសិក្សា និងការអនុវត្តបញ្ជីនៃ គុណលក្ខណៈនីមួយៗទៅទៀត ។ ពួកសិស្សរស់នៅដើម្បីធ្វើឲ្យបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះគ្រីស្ទក្លាយជាផ្នែកមួយដ៏រឹងមាំនៃជីវិតរបស់ពួកគេ ជាភាពរឹងមាំមួយខាងវិញ្ញាណ ។
សូមស្ដាប់ការអញ្ជើញរបស់សាវកប៉ុលឲ្យប្រែក្លាយជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះថា
« ត្រូវឲ្យអ្នករាល់គ្នាបន្ថែមឲ្យមានសេចក្តី ឧស្សាហ៍ ដែរដើម្បីឲ្យសេចក្តីជំនឿបានទៀងត្រង់ ឲ្យសេចក្តីទៀងត្រង់បានដំរិះ
« ឲ្យដំរិះបានចេះអត់សង្កត់ឲ្យសេចក្តីអត់សង្កត់ បានខ្ជាប់ខ្ជួនឲ្យសេចក្តីខ្ជាប់ខ្ជួនបានចេះគោរព ប្រតិបត្តិដល់ព្រះ
« ឲ្យសេចក្តីគោរពប្រតិបត្តិបានចេះរាប់អានគ្នា ជាបងប្អូន ហើយឲ្យសេចក្តីរាប់អានគ្នាបាន សេចក្តីស្រឡាញ់ថែមទៀត » ។១
ដូចដែលបងប្អូនបានឃើញហើយថា ការក្លាយជាសិស្សដ៏រឹងមាំខាងវិញ្ញាណតម្រូវឲ្យមានលក្ខខណ្ឌលើសពីមួយ ។ នៅជំនាន់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ មានមនុស្សជាច្រើនដែលបានប្រកាសខ្លួនថាសុចរិតដោយកត្តាមួយ ឬកត្តាផ្សេងទៀតក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ ពួកគេបានអនុវត្តនូវអ្វីដែលខ្ញុំបានហៅថា ការគោរពប្រតិបត្តិតាមការជ្រើសរើស ។ ឧទាហរណ៍ ពួកគេបានគោរពបទបញ្ញត្តិដើម្បីពុំធ្វើការនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ប៉ុន្តែបានរិះគន់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះការព្យាបាលនៅថ្ងៃដ៏បរិសុទ្ធនោះ ។២ ពួកគេបានដាក់ទានដល់អ្នកទ័លក្រ ប៉ុន្តែផ្ដល់ឲ្យតែរបស់សំណល់ជាអ្វីដែលពួកគេពុំត្រូវការប៉ុណ្ណោះ ។៣ ពួកគេបានតមអាហារ ប៉ុន្តែធ្វើទឹកមុខសោកសៅ ។៤ ពួកគេបានខំអធិស្ឋានឲ្យមនុស្សដទៃឃើញ ។៥ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា « គេគោរពប្រតិបត្តិដល់យើងតែបបូរមាត់ទេ ឯចិត្តគេនោះនៅឆ្ងាយពីយើងណាស់ » ។៦ បុរសស្ត្រីបែបនេះអាចនឹងផ្ដោតលើការធ្វើឲ្យស្ទាត់ជំនាញលើគុណលក្ខណៈ ឬសកម្មភាពជាក់លាក់មួយ ប៉ុន្តែសំខាន់ក្នុងចិត្តពួកគេពុំបានប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ឡើយ ។
ព្រះយេស៊ូវបានប្រកាសពីមនុស្សទាំងនេះថា
« នៅថ្ងៃនោះ នឹងមានមនុស្សជាច្រើននិយាយមកខ្ញុំថា ឱព្រះអម្ចាស់ៗអើយ តើយើងខ្ញុំមិនបានទាយដោយនូវព្រះនាមទ្រង់ ហើយដេញអារក្សដោយនូវព្រះនាមទ្រង់ ព្រមទាំងធ្វើការឫទ្ធិបារមីជាច្រើន ដោយនៅព្រះនាមទ្រង់ទេឬអី ?
« នោះខ្ញុំនឹងនិយាយដោយត្រង់ថា យើងមិនដែលបានស្គាល់អ្នករាល់គ្នាទេ នែ ពួកទទឹងច្បាប់អើយ ចូរថយចេញពីយើងទៅ » ។៧
គុណលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ កាលយើងយល់ឃើញពីវា គឺវាពុំមែនជាការសរសេរមួយដែលត្រូវធ្វើតាម ឬជាបញ្ជីមួយដើម្បីបំពេញនោះឡើយ ។ វាគឺជាគុណលក្ខណៈដ៏ចាំបាច់ បន្ថែមឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ដែលអភិវឌ្ឍក្នុងខ្លួនយើងតាមវិធីអន្តរកម្ម ។ និយាយម្យ៉ាងទៀតគឺថា យើងពុំអាចទទួលបុគ្គលិកលក្ខណៈមួយដូចជាព្រះគ្រីស្ទដោយពុំទទួលយក ហើយជះឥទ្ធិលដល់មនុស្សដទៃបានឡើយ ។ កាលបុគ្គលិកលក្ខណៈមួយរឹងមាំ នោះបុគ្គលិកលក្ខណៈជាច្រើនទៀតក៏រឹងមាំដែរ ។
នៅក្នុង ពេត្រុសទី ២ និងក្នុង គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញាកណ្ឌទី ៤យើងរៀនថា សេចក្ដីជំនឿលើព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាគ្រឹះ ។ យើងវាស់វែងសេចក្ដីជំនឿយើងតាមរយៈអ្វីដែលវាដឹកនាំយើងឲ្យធ្វើ—ដោយការគោរពប្រតិបត្តិរបស់យើង ។ « ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីជំនឿជឿដល់យើង នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមានអំណាច ប្រយោជន៍នឹងធ្វើនូវអ្វីៗដែលជាការចាំបាច់ដល់យើង » ។៨ សេចក្តី ជំនឿ គឺជាកាតាលីករមួយ ។ បើគ្មានការប្រព្រឹត្ត បើគ្មានការរស់នៅដោយគុណធម៌ នោះសេចក្ដី ជំនឿយើងគឺគ្មានអំណាចដើម្បីធ្វើឲ្យភាពជាសិស្សមានសកម្មភាពឡើយ ។ ពិតណាស់ សេចក្ដីជំនឿនឹងស្លាប់ ។៩
ហេតុដូច្នេះហើយ ពេត្រុសបានពន្យល់ថា « ត្រូវ ឲ្យ អ្នករាល់គ្នាបន្ថែមឲ្យមានសេចក្តីឧស្សាហ៍ ដែរ ដើម្បីឲ្យសេចក្តីជំនឿបានទៀងត្រង់ » ។ ភាពទៀងត្រង់នេះគឺលើសពីបរិសុទ្ធភាពខាងផ្លូវភេទ ទៅទៀត ។ វាគឺជាភាពជ្រះស្អាត ហើយបរិសុទ្ធក្នុងគំនិត និងខ្លួនប្រាណ ។ ភាពទៀងត្រង់ក៏ជាអំណាចដែរ ។ កាលយើងរស់នៅតាមដំណឹងល្អដោយស្មោះត្រង់ យើងនឹងមានអំណាចដើម្បីមានភាពទៀងត្រង់នៅរាល់គំនិត អារម្មណ៍ និងទង្វើយើង ។ គំនិតយើងកាន់តែងាយទទួលយកការបំផុសគំនិតមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទ ។១០ យើងពុំគ្រាន់តែតំណាងឲ្យព្រះគ្រីស្ទតាមរយៈការនិយាយស្ដី និងទង្វើដែលយើងធ្វើនោះទេ ប៉ុន្តែក៏តាមរយៈអាកប្បករិយាយើងផងដែរ ។
ពេត្រុសបន្តទៀតថា « ឲ្យសេចក្តីទៀងត្រង់[របស់បងប្អូន] បានដំរិះ » ។ កាលយើងរស់នៅដោយទៀងត្រង់ យើងបានស្គាល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះរាជត្រាទ្រង់តាមរបៀបពិសេសមួយ ។ « បើអ្នកណាចង់ធ្វើតាម ព្រះហឫទ័យ[ របស់ព្រះវរបិតា ] នោះនឹងបានដឹងជា សេចក្ដីបង្រៀននេះ » ។១១ ចំណេះដឹងនេះគឺជាទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួន ដែលកើតមកពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ។ វាគឺជាចំណេះដឹងដែលផ្លាស់ប្រែយើង ដើម្បីឲ្យ« ពន្លឺ[យើង]នៅជាប់នឹងពន្លឺ[ទ្រង់] » ហើយ« គុណធម៌[យើង]ស្រឡាញ់គុណធម៌[ទ្រង់] » ។១២ តាមរយៈការរស់នៅដោយទៀងត្រង់ យើងធ្វើដំណើរពីពាក្យថា« ខ្ញុំជឿ »ទៅទិសដៅដ៏រុងរឿងនៃពាក្យថា« ខ្ញុំដឹង » ។
ពេត្រុសបានដាស់តឿនយើងឲ្យបន្ថែម« ឲ្យដំរិះបាន ចេះអត់សង្កត់ឲ្យសេចក្តីអត់សង្កត់បានខ្ជាប់ ខ្ជួន » ។ ក្នុងនាមជាសិស្សដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួន យើងរស់នៅតាមដំណឹងល្អតាមរបៀបមានតុល្យភាព និងស្ថេរភាព ។ យើងមិនត្រូវ« រត់លឿន ជាងកម្លាំង[ដែលយើងមានឡើយ] » ។១៣ រៀងរាល់ថ្ងៃ យើងដើរឆ្ពោះទៅមុខដោយឧបសគ្គដែលលាងសម្អាតនៃជីវិតនេះពុំបានរារាំងយើងឡើយ ។
ដោយខ្ជាប់ខ្ជួនតាមរបៀបនេះ នោះយើងអភិវឌ្ឍភាព អត់ធ្មត់ ហើយទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ ។ យើងអាចពឹងផ្អែកលើការរៀបចំរបស់ទ្រង់សម្រាប់ជីវិតយើង ទោះបីយើងពុំអាចមើលឃើញវាដោយភ្នែកយើងក្ដី ។១៤ ហេតុដូច្នេះ ហើយ យើងអាច« បង្អង់សិន ហើយឲ្យបានដឹងថាទ្រង់ជា]ព្រះ » ។១៥ កាលយើងជួបនឹងព្យុះភ្លៀងនៃសេចក្តីវេទនា នោះយើងសួរថា« តើទ្រង់ចង់ឲ្យខ្ញុំរៀនអ្វីខ្លះពីបទពិសោធន៍នេះ ? » ដោយមានផែនការ និងព្រះរាជបំណងរបស់ទ្រង់ក្នុងចិត្តយើង នោះយើងដើរឆ្ពោះទៅមុខ ដោយពុំគ្រាន់តែស៊ូទ្រាំនឹងការណ៍គ្រប់យ៉ាងនោះទេ ប៉ុន្តែក៏ស៊ូទ្រាំនឹងវាឲ្យបានល្អ និងដោយអត់ធ្មត់ផងដែរ ។១៦
ពេត្រុសបង្រៀនថា ភាពអត់ធ្មត់នេះដឹកនាំយើងទៅរកសេចក្ដីកោតខ្លាចដល់ព្រះ ។ ដូចដែលព្រះវរបិតាមានព្រះទ័យអត់ធ្មត់ចំពោះយើងដែរ នោះយើងត្រូវចេះអត់ធ្មត់ចំពោះគ្នា និងខ្លួនឯង ។ យើងរីករាយនៅក្នុងសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់មនុស្សដទៃ និងឱកាសដែលវាធ្វើឲ្យពួកគេរីកចម្រើន« មួយបន្ទាត់ម្ដងៗ »១៧ « ពន្លឺនោះភ្លឺកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ រហូតដល់ថ្ងៃបានល្អឥតខ្ចោះ » ។១៨
ពីភាពខ្ជាប់ខ្ជួនទៅដល់ភាពអត់ធ្មត់ ហើយពីភាពអត់ធ្មត់ទៅដល់សេចក្ដីកោតខ្លាចដល់ព្រះ នោះនិស្ស័យធម្មជាតិយើងនឹងផ្លាស់ប្ដូរ ។ យើងទទួលបានការចេះរាប់អានគ្នាជាបងប្អូនដែលជាសញ្ញាសម្គាល់នៃរាល់ពួកសិស្សដ៏ពិត ។ ដូចជាសាសន៍សាម៉ារីដ៏សប្បុរសដែរ យើងបម្រើដល់មនុស្សណាដែលខ្វះខាត ទោះជាពួកគេពុំមែនជាមិត្តរបស់យើងក្ដី ។១៩ យើងឲ្យពរដល់អ្នកដែលជេរប្រមាថយើង ។ យើងធ្វើល្អដល់ជនដែលប្រើយើងដោយមានគំនុំព្យាបាទ ។២០ តើមានគុណលក្ខណៈណាមួយដែលបានដូចជាព្រះ ឬព្រះគ្រីស្ទដែរទេ ?
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ការខិតខំដែលយើងមាន ដើម្បីក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃយើងគឺពិតជាបានបន្ថែម ដរាបណាយើង« បានពោរពេញ »ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ។២១ សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះគឺជាបុគ្គលិកលក្ខណៈដែលបានកំណត់សម្រាប់ភាពជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។
« ទោះបីជាខ្ញុំចេះនិយាយ ជាភាសារបស់មនុស្សជាតិទាំងប៉ុន្មាន និង ភាសារបស់ពួកទេវតាផងតែគ្មានសេចក្តីស្រឡាញ់ នោះខ្ញុំបានត្រឡប់ដូចជាលង្ហិនដែលឮខ្ទរ ឬ ដូចជាឈឹងដែលឮទ្រហឹងប៉ុណ្ណោះ ។
« បើខ្ញុំចេះអធិប្បាយ ហើយស្គាល់អស់ទាំងសេចក្តីអាថ៌កំបាំង និង គ្រប់ទាំងចំណេះវិជ្ជា ហើយបើខ្ញុំមានគ្រប់ទាំងសេចក្តីជំនឿល្មមនឹង ឲ្យភ្នំរើចេញបានតែ គ្មានសេចក្តីស្រឡាញ់នោះខ្ញុំមិនជាអ្វីទេ » ។២២
សេចក្ដីជំនឿ និងសេចក្ដី សប្បុរសនោះហើយដែលធ្វើឲ្យយើងមានគុណសម្បត្តិសម្រាប់កិច្ចការរបស់ព្រះ ។២៣ ឥឡូវនេះ នៅមាន … ទាំង៣មុខនេះ តែសេចក្តីដែលវិសេសជាងគេ គឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់ » ។២៤
បងប្អូនប្រុសស្រី ឥឡូវនេះគឺលើសពីគ្រាណាៗទាំងអស់ យើងពុំអាចធ្វើជា« សិស្សក្រៅម៉ោង »បានឡើយ ! យើងពុំអាចធ្វើជាសិស្សម្នាក់ដែលផ្ដោតលើតែចំណុចមួយនៃគោលលទ្ធិបានទេ ។ បុគ្គលិកលក្ខណៈខុសៗគ្នាដែលកើតចេញពីសេចក្ដីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ—រួមទាំងលក្ខណៈដែលយើងបានពិភាក្សានៅថ្ងៃនេះ—គឺជារឿងចាំបាច់ដើម្បីយើងអាចឈរយ៉ាងរឹងមាំនៅថ្ងៃ ចុងក្រោយនេះ ។
កាលយើងខិតខំធ្វើជាសិស្សដ៏ពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយចិត្តស្មោះ នោះបុគ្គលិកលក្ខណៈទាំងនេះនឹងរួមបញ្ចូលគ្នា បានដាក់បន្ថែម ហើយពង្រឹងគ្នាទៅវិញទៅមកនៅក្នុងខ្លួនយើង ។ វានឹងគ្មានភាពខុសគ្នារវាងការចេះរាប់អានគ្នាដែលយើងបង្ហាញដល់សត្រូវយើង និងការចេះរាប់អានគ្នាដែលយើងមានចំពោះមិត្តយើងឡើយ ។ យើងនឹងធ្វើជាមនុស្សស្មោះត្រង់ ទាំងនៅក្នុងទីកំបាំង ពេលគ្មាននរណាមើលឃើញ និងពេលមានមនុស្សកំពុងចាំមើលយើង ។ យើងនឹងស្មោះស្ម័គ្រចំពោះព្រះទាំងនៅក្នុងទីសាធារណៈ និងនៅទីឯកជនរបស់យើងដែរ ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា មនុស្សគ្រប់គ្នាអាចក្លាយជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបាន ។ ភាព ជាសិស្សគឺពុំគិតពីអាយុ ភេទ ឬជាតិសាសន៍ដើម ឬការហៅបម្រើនោះទេ ។ តាមរយៈភាពជាសិស្សរបស់យើងម្នាក់ៗ ក្នុងនាមជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ នោះយើងស្ថាបនាកម្លាំងរួមមួយដើម្បីឲ្យពរដល់បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើងជុំវិញពិភពលោក ។ ឥឡូវនេះគឺជាពេលដើម្បី តាំងចិត្តយើងជាថ្មីធ្វើជាសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យអស់ពីសេចក្ដីឧស្សាហ៍ ។
បងប្អូនប្រុសស្រី យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃយើង ។ ចូរឲ្យសន្និសីទនេះជាឱកាសរបស់បងប្អូនដើម្បី« ចាប់ផ្ដើមដូចកាលជំនាន់ចាស់ ហើយមករក[ទ្រង់]ដោយអស់ពីដួងចិត្ត » ។២៥ នេះគឺជាសាសនាចក្រទ្រង់ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងសាក្សីពិសេសរបស់ខ្ញុំថា ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ ។ សូមឲ្យទ្រង់ប្រទានដល់យើងនៅក្នុងតម្រូវការដ៏អស់កល្បរបស់យើងដើម្បីក្លាយជាសិស្សដ៏ស្មោះស្ម័គ្រ ហើយក្លាហាន ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។