Mga Awit nga Naawit ug Wala Maawit

“Kalag ko may kasanag karon,” misulat si Eliza E. Hewitt “mas mahimayaon kay sa silaw sa kalibutan, kay kang Jesus gikan.”¹ Uban sa kasanag sa matag nota, kanang maanindot nga karaang Kristohanong himno daw imposibling kantahon nga dili makapahiyum. Apan karon gusto kong mokutlo og usa lang ka linya gikan niini nga makatabang sa mga panahon kon lisud ang pagkanta o pagpahiyum ug ang “panahon nga malinawon” daw wala “manghitabo.” Kon may panahon nga dili kamo makapalanog sa melodiya sa kamaya nga nadungog ninyo sa uban, mohangyo ko nga paminawon ninyo’g maayo kining linya sa himno nga nagpasalig, “awit nga di ko makanta [kanimo] si Jesus mamati.”²

Kauban sa mga reyalidad nga atong gisagubang isip mga anak sa Dios nga nagpakabuhi sa dautang kalibutan mao nga ang ubang panahon malisud, mga panahon kon sulayan ang atong pagtuo ug kaisug. Kini nga mga hagit posibling moabut tungod sa atong kakulangan, kakulangan sa uban, o kakulangan sa kinabuhi, apan bisan unsa pa ang rason, kini makapugong sa atong paglipay ug pagpasalamat ug patuohon kita nga “wala nay paglaum”³ nga maoy gihisgutan ni Eliza Hewitt sa usa sa iyang bersikulo.

Mao nga unsa man diay ang atong buhaton sa ingon niana nga panahon? Sa usa ka rason, atong hangupon ang tambag ni Apostol Pablo ug “kon magalaum kita alang sa butang [nga] dili makita … [ug], magapaabut kita niini uban sa pailub.”⁴ Nianang mga gutloa kon ang tunog sa kalipay mokunhod hangtud nga dili na nato mamatikdan, unta mohilum kita og makadiyot ug maminaw sa uban, mokuha og kusog gikan sa katahum sa huni sa atong palibut. Daghan kanato nga nanglimbasug sa “pagpalambo sa pagtuo” nakapalig-on sa atong pagsalig ug ang atong pag-awit milambo sa hilabihan pinaagi sa pakig-uban sa mas lig-on, mas sigurado nga tunog. Siguradong ingon usab niana ang pagpaningkamot sa espirituhanong mga butang, kinahanglang magpaduol gayud kita kutob sa mahimo sa Manluluwas ug Manunubos sa kalibutan—kinsa mipakita sa Iyang hingpit nga pagtuo. Mabatunan dayon nato ang kaisug gikan sa Iyang katakus sa pagdungog sa wala nato malitok ug makatigom og paglaum gikan Kaniya isip manlalaban sa atong kaluwasan. Tinuod gayud nga “kon naa ang Ginoo” nga “may kalinaw sa kasing-kasing ko [ug] ang grasya madawat ko.”⁵

Kadtong mga panahona nga gibati natong ang atong hunahuna lahi ra kay sa uban, mohangyo ko kanato, ilabi na sa kabatan-onan sa Simbahan, sa paghinumdom nga sa balaang plano gituyo nga dili tanang tingog sa choir sa Dios magkaparehas. Kinahanglan lain-lain—soprano, ug alto, mga baritone ug base—aron makahimo og nindot nga huni. Sa pagkutlo og linya gikan sa sinulat sa duha ka dalaygong mga babaye nga Santos sa Ulahing mga adlaw: “Tanang binuhat sa Dios bisan unsa ka lahi adunay tahas. ”⁶ Kon atong ipakaubos ang atong pagkalahi o maningkamot nga mahaum sa konsepto nga tumo-tumo—konsepto nga dinasig sa kahakog ug gituboy sa social media—mawala kanato ang kaanindot sa panagkalahi-lahi sa katawhan nga gituyo sa Dios sa dihang gilalang Niya ang kalibutan.

Karon wala usab kini magpasabut nga ang tanan dinhi niining balaan nga koro basta na lang mohunat og kanta sa gusto niyang musika! Ang pagkadaiya wala magpasabut nga magpatuyang na lang bisan unsa, ug ang koro nagkinahanglan gayud og disiplina—alang sa atong tumong karon, Elder Hales, gamiton nako ang pulong nga pagkadisipulo—apan kon nadawat na nato ang balaang pulong sa matahum nga huni sa orchestra nga gi-compose sa wala pa ang kalibutan, niana mahimuot ang atong Langitnong Amahan nga kini atong mahimo sa kaugalingon natong paagi, dili sa paagi sa uban. Salig sa inyong kaugalingon, ug salig Kaniya. Ayaw ipakaubos ang inyong bili o ipakaminus ang inyong ikatampo. Labaw sa tanan, ayaw biyai ang inyong katungdanan sa koro. Ngano man? Tungod kay kamo lahi; ug dili kapulihan. Ang pagkawala sa bisan sa usa lang ka tingog magpakunhod sa kaepektibo sa matag mag-aawit niining talagsaong koro sa atong kinabuhi, lakip ang pagkawala niadtong mibati nga dili ilado o wala dawata sa katilingban o sa Simbahan.

Apan bisan kon nag-awhag ko ninyo sa pagbaton og pagtuo kalabut sa mga tahas nga lisud tumanon, andam kong mosabut nga sa laing rason akong gipanglimbasugan ang uban pang butang nga angayang himoon—apan wala pa—matuman.

Kon makita nako ang makapahikurat nga kadili patas nga ekonomiya sa kalibutan, mahasol ang akong tanlag nga mag-awit uban kang Eliza Hewitt sa “Panalanging gihatag sa [Dios] sa grasyang gitagana.”⁷ Kana nga koro dili maawit sa hingpit nga kalipay hangtud nga dalaygon kitang miatiman sa mga kabus. Ang kawad-on usa ka tunglo nga nagpadayon sa pagtunglo, sa tanang katuigan ug henerasyon. Nagguba kini sa mga lawas, nagbalda sa espiritu, nagdaut sa mga pamilya, ug nagbungkag sa mga tumong. Kon mas daghan pa ang atong mahimo aron mominus ang kawad-on, sumala sa gibalik-balik nga sugo ni Jesus kanato, tingali ang pipila sa dili mga palaran sa kalibutan makalaylay sa mga nota sa “Kalag Ko May Kasanag Karon,” tingali sa unang higayon sa ilang kinabuhi.

Lisud usab para nako ang mobati og kalipay, kon daghan sa atong palibut ang nanag-antus og mental ug emosyunal nga balatian o uban pang kakulian sa panglawas. Sa walay palad, kining mga palas-anon nagpadayon bisan pa sa tinuorayng paningkamot sa daghang tig-atiman lakip ang mga sakop sa pamilya. Akong pag-ampo nga dili nato itugot nga kining mga anak sa Dios mag-antus sa tago ug nga kita unta matugahan sa Iyang kapasidad nga makadungog sa mga awit nga dili nila maawit karon.

Ug sa umaabut manghinaut ko nga ang mga tawo sa tibuok kalibutan makigtambayayong sa bisan unsa nga kaliwatan sa pagpamahayag nga ang armas ug makasilo nga pulong, kabangis, ug pulong sa kasuko dili sulbad sa kasungian. Ang mga pamahayag gikan sa langit nagpahibalo kanato nga ang bugtong paagi aron makab-ot ang igong kasulbaran sa katilingbanong mga problema, mao ang paghigugma sa Dios ug pagtuman sa Iyang mga sugo nga maoy mag-abli sa pultahan padulong sa walay utlanan, makaluwas nga paagi sa paghigugmaay isip managsilingan. Si propeta Ether mitudlo nga kinahanglang kita “molaum alang sa maayo nga kalibutan.” Sa pagbasa niana nga pagtulun-an liboan ka tuig nang milabay, ang gubat ug kabangis nakapabalaka ni Moroni namahayag nga ang “labing maayo nga paagi” niana nga kalibutan mao kanunay ang ebanghelyo ni Jesukristo.⁸

Mapasalamaton kaayo kita nga taliwala niining mga hagit adunay moabut, matag karon ug unya, laing matang sa awit nga dili nato maawit, apan sa laing hinungdan. Mahitabo kini sa mga panahon nga ang mga pagbati tulukibon ug personal kaayo, gani sagrado kaayo, nga dili kini angayng ipahayag—sama sa gugma ni Cordelia alang sa iyang amahan, nga matud niya: “Dili nako … malitok sa hingpit ang akong gugma. … Dili nako malitok ang akong gibati.”⁹ Moabut kanato isip butang nga balaan, kini nga mga pagbati dayag lang nga dili gayud malitok—hilabihan ka espirituhanon nga dili mahulagway—sama sa gihalad nga pag-ampo ni Jesus alang sa mga batang Nephite. Kadtong mga nakasaksi niana nga hitabo mirekord:

“Ang mata wala pa makatan-aw, ni ang dunggan makadungog … sa mahinungdanon ug kahibulongan nga mga butang diin kami nakakita ug nakadungog ni Jesus nga nakigsulti ngadto sa Amahan; 

“… Walay dila nga makalitok, ni may ikasulat si bisan kinsa nga tawo, ni mga kasingkasing sa mga tawo makasabut niini nga mahinungdanon ug kahibulongan nga mga butang nga among nakita ug nadungog nga gipamulong ni Jesus.”¹⁰

Kini nga matang sa balaang mga gutlo nagpabiling wala malitok tungod kay ang paglitok, bisan kon mahimo man, sama na og usa ka pagpasipala.

Mga kaigsoonan, nagpuyo kita sa mortal nga kalibutan uban sa daghang awit nga dili o wala pa maawit. Apan mangamuyo ko sa matag usa kanato sa pagpabilin sa Simbahan, diin atong matagamtam ang kahangturan nga mao kanang bilihong awit sa tanan—“awit sa matubsanon nga gugma.”¹¹ Maayo na lang, kay ang tanan makapahimulos sa Pag-ula. Adunay luna alang niadtong lahi og mga pinulongan, nagmaya sa nagkadaiyang kultura, ug nagpuyo sa nagkalainlaing dapit. Adunay luna alang sa mga single, minyo, sa dagkong pamilya, ug walay mga anak. Adunay luna alang niadtong sa una may pagduha-duha mahitungod sa ilang pagtuo ug niadtong hangtud karon nagduha-duha pa gihapon. Adunay luna alang niadtong may panaglahing sekswal nga atraksyon. Sa laktud, adunay luna ang tanang mohigugma sa Dios ug mopasidungog sa Iyang mga sugo isip dili mabaliwala nga sumbanan alang sa personal nga kinaiya, kay kon ang gugma sa Dios mao man ang melodiya sa atong giambitan nga awit, labing siguro ang pagsunod Kaniya nga gipaningkamutan natong tanan maoy huni nga pinakaimportante gayud. Uban sa balaang mando sa gugma ug pagtuo, paghinulsol ug kalooy, kamatinuoron ug pagpasaylo, adunay luna alang sa tanang gusto nga moadto.¹² “Duol kon unsa kamo,” nag-agda nato ang mahigugmaong Amahan, apan midugang siya, “Ayaw pagplano nga magpabilin nga mao ra gihapon kamo.” Mopahiyum kita ug mohinumdom nga ang Dios determinado sa paghimo kanatong labaw pa kay sa atong mahunahuna.

Niining talagsaong musika nga mao ang Iyang plano sa atong kahimayaan, hinaut nga mosunod Kita sa Iyang baton ug magpadayon sa pag-awit sa dili nato maawit, hangtud kita makahalad niana nga “awit ngadto sa [atong] Hari.”¹³ Dayon pag-abut sa panahon, sama sa giingon sa ganahan kaayo natong himno:

Ako mopamatuod nga kanang adlawa moabut, nga ang Dios ang atong Mahangturong Amahan sa makausa mopadala sa Iyang Bugtong Anak dinhi sa kalibutan, niining panahona aron maghari hangtud sa hangtud. Ako mopamatuod nga kini ang Iyang gipahiuli nga Simbahan ug maoy himan sa pagdala sa makaluwas nga ordinansa sa Iyang ebanghelyo sa tanang katawhan. Kon ang Iyang mensahe “makasulod sa matag yuta [ug] makabisita sa matag dapit,”¹⁵ si Jesus sa pagkatinuod “[mopakita] sa mapahiyumon niyang nawong.”¹⁶ Adunay daghang bidlisiw nga mahangturon alang sa kalag nianang adlawa. Kay kining gisaad nga takna moabut, matinguhaon kong nag-ampo sa pangalan ni Jesukristo, amen.