ចូរឈរយ៉ាងរឹងប៉ឹងពីក្នុងចិត្ត ហើយប្តេជ្ញាចិត្តទាំងស្រុង
ចូរយើងធ្វើការកែប្រែចាំបាច់នានា ហើយសម្លឹងឆ្ពោះទៅមុខដោយសេចក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីជំនឿដ៏អស្ចារ្យ ។ ចូរយើង « ឈរយ៉ាងរឹងប៉ឹងពីក្នុងចិត្ត » ដោយក្លាហាន ហើយ « ប្តេជ្ញាចិត្តទាំងស្រុង » ។
ជាច្រើនឆ្នាំមុន ចៅស្រីរបស់យើងបានរត់មករកខ្ញុំ ហើយប្រកាសប្រាប់ខ្ញុំយ៉ាងរីករាយថា « លោកតា លោកតា ចៅបានស៊ុតបាល់បញ្ចូលទីទាំងបីដងក្នុងការប្រកួតបាល់ទាត់ថ្ងៃនេះ ! »
ខ្ញុំបានតបទៅវិញដោយក្តីរំភើបថា « អស្ចារ្យណាស់ សារ៉ា ! »
ក្រោយមកម្តាយនាងបានសម្លឹងមើលខ្ញុំដោយព្រិចភ្នែក ហើយនិយាយថា « ពិន្ទុនោះគឺពីរទល់នឹងមួយ » ។
ខ្ញុំពុំហ៊ានសួរថានរណាជាអ្នកឈ្នះឡើយ !
សន្និសីទគឺជាឱកាសនៃការសញ្ជឹងគិត ទទួលវិវរណៈ ហើយជួនកាលជាការប្តូរទិសដៅឡើងវិញ ។
មានក្រុមហ៊ុនជួលឡានមួយដែលមានប្រព័ន្ធជី. ភី. អេស.ហៅថាក្រុមហ៊ុន NeverLost ( មិនចេះវង្វេង ) ។ ប្រសិនបើបងប្អូនបត់ខុស នៅពេលបងប្អូនកំណត់ទិសដៅដែលបងប្អូនចង់ទៅ នោះសំឡេងនាំផ្លូវពុំនិយាយថា « អ្នកល្ងង់ ! »នោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញវានិយាយដោយសំឡេងគួរសមថា « សូមប្តូរផ្លូវឡើងវិញ—ប្រសិនបើអាចសូមបត់ត្រឡប់ក្រោយឲ្យបានត្រឹមត្រូវ » ។
នៅក្នុងគម្ពីរ អេសេគាល យើងអានអំពីការសន្យាដ៏អស្ចារ្យនេះ ៖
« តែឯងមនុស្សទុច្ចរិត បើបែរចេញពីអស់ទាំងអំពើបាប ដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្ត ហើយរក្សាអស់ទាំងក្រឹត្យក្រមរបស់យើង ព្រមទាំងប្រព្រឹត្តសេចក្តីដែលត្រឹមត្រូវ ហើយទៀងត្រង់វិញ អ្នកនោះនឹងរស់នៅជាពិត ឥតត្រូវស្លាប់ឡើយ ។
ឯអំពើរំលងទាំងប៉ុន្មានដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តនោះនឹងមិននឹកចាំបទណាមួយទាស់នឹងគេទេ គឺគេនឹងរស់នៅ ដោយសេចក្តីទុច្ចរិតដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តវិញ » ។១
ឱនេះជាការសន្យាដ៏អស្ចារ្យអ្វីម៉្លេះ ប៉ុន្តែវាតម្រូវឲ្យបំពេញនូវសកម្មភាព ពីរ ដើម្បីទទួលបានការសន្យាទាំងនោះ ។ បែរចេញពីអស់ទាំង, រក្សាអស់ទាំង បន្ទាប់មកទាំងអស់នោះត្រូវបានអភ័យទោសឲ្យ ។ ការណ៍នេះតម្រូវឲ្យមាន « ការប្តេជ្ញាចិត្តទាំងស្រុង ! » ។
យើងពុំគួរធ្វើដូចជាបុរសម្នាក់ ដែលចេញផ្សាយដោយសារព័ត៌មាន Wall Street Journalថាបានផ្ញើសំបុត្រមួយដោយដាក់ក្រដាសប្រាក់សុទ្ធពេញសំបុត្រនោះ រួមជាមួយនឹងសំបុត្រអនាមិកមួយទៅកាន់ Internal Revenue Service ( ភ្នាក់ងារបង់ពន្ធដារសហរដ្ឋ ) ដោយសរសេរថា « ជូនចំពោះ ភ្នាក់ងារបង់ពន្ធដារ សូមបើកសំបុត្រនេះយកប្រាក់ដែលខ្ញុំជំពាក់ការបង់ពន្ធកាលពីអតីតកាល ។ សេចក្តីបន្ថែម ៖ ប្រសិនបើប្រាក់ទាំងនេះនៅតែធ្វើឲ្យវិប្បដិសារីជេរស្តីខ្ញុំទៀត នោះខ្ញុំនឹងបន្តផ្ញើប្រាក់ឲ្យទៀត » ។២
យើងពុំគួររស់នៅបែបនោះឡើយ ! យើងមិនត្រូវស្ទាក់ស្ទើរមើលទៅរឿងតូចតាច ដែលយើងអាចធ្វើបានដែលនាំឲ្យយើងអាចគេចផុតពីការជនុំជម្រះឡើយ ។ ព្រះអម្ចាស់តម្រូវចិត្ត និង គំនិតដែលស្ម័គ្រតាម ។៣ ការតាំងចិត្តទាំងស្រុងរបស់យើង ! ពេលយើងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក យើងបានពន្លិចខ្លួនយើងទាំងស្រុង ដែលជានិមិត្តសញ្ញានៃការសន្យាយើង ដើម្បីដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះទាំងស្រុង ពុំមែនដោយស្ទាក់ស្ទើរនោះទេ ។ ពេលយើងតាំងចិត្តទាំងស្រុង និង « ការប្តេជ្ញាចិត្តទាំងស្រុង » នោះផ្ទៃមេឃញាប់ញ័រ ដើម្បីសេចក្ដីល្អដល់អ្នក ។៤ ពេលយើងតាំងចិត្តស្ទើរៗ ឬដោយមិនពេញលេញ នោះយើងបាត់បង់ពរជ័យមួយចំនួនដ៏ជម្រើសបំផុតពីស្ថានសួគ៌ ។៥
ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ខ្ញុំបាននាំក្រុមកាយរិទ្ធិទៅបោះជំរុំនៅលើវាលខ្សាច់ ។ ក្មេងប្រុសទាំងនោះដេកនៅក្បែរភ្នក់ភ្លើងធំមួយដែលពួកគេបានបង្កាត់ ហើយដូចជាមេដឹកនាំក្រុមកាយរិទ្ធិដ៏ល្អគ្រប់រូបដែរ ខ្ញុំបានដេកនៅលើឡានរបស់ខ្ញុំ ។ នៅព្រឹកនោះខ្ញុំបានក្រោកឡើង ហើយមើលទៅឯកន្លែងបោះជំរំ ខ្ញុំបានឃើញកាយរិទ្ធិម្នាក់ ដែលខ្ញុំនឹងហៅគាត់ថា ប៉ុល មើលទៅគាត់ដូចជាដេកពុំស្កប់សោះកាលពីយប់នោះ ។ ខ្ញុំបានសួរគាត់អំពីដំណេកគាត់ ហើយគាត់តបមកវិញថា « ខ្ញុំដេកពុំលក់ទេ » ។
ពេលខ្ញុំសួរអំពីមូលហេតុនោះ គាត់និយាយថា « ខ្ញុំរងារ ព្រោះភ្លើងបានរលត់ » ។
ខ្ញុំបានឆ្លើយថា « ភ្លើងត្រូវតែរលត់អញ្ចឹងហើយ ។ តើសម្ពាយដេករបស់ប្អូន មិនកក់ក្តៅល្មមទេឬ ? »
គ្មានចម្លើយឡើយ ។
ក្រោយមកកាយឫទ្ធិម្នាក់ផ្សេងទៀតបានប្រាប់យ៉ាងឮៗថា « គាត់ពុំបានប្រើសម្ពាយដេកនោះឡើយ » ។
ខ្ញុំបានសួរដោយក្តីភ្ញាក់ផ្អើលថា « ប៉ុលហេតុអ្វីប្អូនមិនប្រើវា ? »
គាត់នៅស្ងៀម—ក្រោយមកគាត់តបដោយអៀនខ្មាសដូច្នេះ ៖ « មែនហើយ ខ្ញុំបានគិតថា ខ្ញុំមិនចង់លាសម្ពាយដេកខ្ញុំទេ ព្រោះខ្ញុំពុំចង់បត់វាទុកវិញ » ។
រឿងពិត ៖ គាត់រងារអស់ជាច្រើនម៉ោង ដោយសារគាត់ខ្ជិលមិនចង់ធ្វើកិច្ចការតែប្រាំនាទីប៉ុណ្ណោះ ។ យើងអាចគិតថា ៖ « អីក៏ល្ងង់ម៉្លេះ ! តើនរណានឹងធ្វើបែបនោះទៅ ? » មែនហើយ យើងធ្វើបែបនោះគ្រប់ពេលក្នុងរបៀបមួយកាន់តែគ្រោះថ្នាក់ជាងនេះទៅទៀត ។ ជាលទ្ធផល យើងកំពុងបដិសេធពុំលាសម្ពាយដេកខាងវិញ្ញាណរបស់យើងឡើយ នៅពេលយើងពុំឆ្លៀតពេលអធិស្ឋានដោយស្មោះសរ សិក្សា និងរស់នៅដោយស្មោះត្រង់តាមដំណឹងល្អរៀងរាល់ថ្ងៃ មិនត្រឹមតែភ្លើងនឹងរលត់ប៉ុណ្ណោះទេ យើងថែមទាំងនឹងពុំត្រូវបានការពារ ហើយខាងវិញ្ញាណយើងនឹងរងារខ្លាំងឡើង ។
នៅពេលយើងពុំខ្វល់នឹងសេចក្តីសញ្ញារបស់យើង នោះយើងទទួលខុសត្រូវនឹងលទ្ធផលដែលកើតឡើង ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានព្រះឱវាទដល់យើងថា « ឲ្យប្រយ័ត្នប្រយែងខ្លួន ដើម្បីព្យាយាមស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលទាំងឡាយអំពីជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » ។៦ ហើយទ្រង់បានប្រកាសបន្ថែមទៀតថា « លោហិតយើងនឹងមិនសម្អាតពួកគេឡើយ បើសិនជាពួកគេមិនស្តាប់តាមយើង » ។៧
តាមពិត វាងាយស្រួលណាស់ដើម្បី « ប្តេជ្ញាចិត្តទាំងស្រុង » ជាជាងការប្តេជ្ញាចិត្តដោយស្ទាក់ស្ទើរ ។ នៅពេលយើងប្តេជ្ញាចិត្តដោយស្ទាក់ស្ទើរ ឬពុំពេញលេញទាំងស្រុង នោះមានឃ្លាមួយដែលនិយាយនៅក្នុងរឿង Star Wars ថា « មានការរំខានក្នុងកម្លាំងហើយ » ។ បើយើងពុំចុះសម្រុងនឹងព្រះទ័យរបស់ព្រះ នោះមានន័យថាយើងមិនចុះសម្រុងនឹងសុភមង្គលហើយ ។៨ អេសាយមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ ៖
« តែឯពួកមនុស្សអាក្រក់ គេប្រៀបដូចជាសមុទ្រដែលចេះតែកម្រើក ឥតមានស្ងប់ឡើយ ហើយទឹកនោះចេះតែបារល្បាប់ និងភក់ឡើង ។
ព្រះនៃខ្ញុំទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា គ្មានសេចក្តីសុខដល់មនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអាក្រក់ឡើយ » ។៩
សំណាងណាស់ ទោះជាយើងកំពុងនៅទីណា ឬយើងធ្លាប់នៅទីណាក្តី យើងពុំនៅឆ្ងាយពីឥទ្ធិពលទ្រង់ឡើយ ដែលទ្រង់មានបន្ទូលដូច្នេះ ៖ « ហេតុដូច្នេះហើយ អ្នកណាដែលប្រែចិត្ត ហើយមករកយើង ដូចជាកូនក្មេងតូចម្នាក់ អ្នកនោះហើយដែលយើងនឹងទទួល ដ្បិតនគររបស់ព្រះជារបស់ផងអ្នកនោះ ។ មើលចុះ ជំនួសអ្នកទាំងនោះហើយដែលយើងបានប្ដូរជីវិតរបស់យើង ហើយបានយកជីវិតយើងឡើងវិញ » ។១០
នៅពេលយើងបន្តប្រែចិត្ត ហើយពឹងផ្អែកលើព្រះអម្ចាស់ នោះយើងទទួលបានកម្លាំង នៅពេលយើងត្រឡប់ទៅក្នុងដំណើរការនៃភាពរាបសា និងសេចក្តីជំនឿដូចជាកូនក្មេងតូច១១ នោះនឹងពង្រីកឲ្យមានប្រាជ្ញាដែលកើតមកពីបទពិសោធន៍នៃជីវិត ។ យ៉ូបបានប្រកាសថា « ចំណែកអ្នកសុចរិត គេនឹងព្យាយាមក្នុងផ្លូវគេ ហើយអ្នកណាដែលមានដៃស្អាត អ្នកនោះនឹងមានកម្លាំងកាន់តែខ្លាំងឡើង » ។១២ ធេនីសុនបានសរសេរថា « កម្លាំងរបស់ខ្ញុំដូចជាកម្លាំងមនុស្សដប់នាក់ ដោយសារចិត្តរបស់ខ្ញុំបរិសុទ្ធ » ។១៣ ព្រះអម្ចាស់ប្រទានព្រះឱវាទថា « ចូរឈរនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធទាំងឡាយ ហើយចូរកុំរើឡើយ » ។១៤
កូនប្រុសរបស់យើង ចាស្ទីន បានស្លាប់កាលអាយុ ១៩ ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីរងទុក្ខដោយជំងឺអស់ពេលយ៉ាងយូរ ។ នៅក្នុងការនិយាយក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង ដែលគាត់បាននិយាយមិនយូរប៉ុន្មានពីមុនគាត់ស្លាប់ គាត់បានចែកចាយរឿងមួយដែលមានអត្ថន័យបំផុតចំពោះគាត់ អំពីឪពុកម្នាក់ និងកូនប្រុសតូចរបស់គាត់ ដែលបានទៅហាងលក់ប្រដាប់ប្រដាក្មេងលេង ដែលមានលក់បាវសាក់រាងមនុស្ស ។ កូននោះបានវាយលើបាវសាក់រាងមនុស្សនោះ ហើយបាវសាក់បានផ្អៀង រួចលោតផ្លោតមកវិញភ្លាម បន្ទាប់ពីវាយម្តងៗ ។ ឪពុករូបនោះបានសួរកូនប្រុសគាត់ថា ហេតុអ្វីមនុស្សនោះចេះតែលោតផ្លោតមកវិញដូច្នេះ ។ កូននោះគិតមួយសន្ទុះ ហើយតបវិញថា « កូនពុំដឹងទេ ។ កូនគិតថា ដោយសារវាឈរយ៉ាងរឹងប៉ឹងពីក្នុងចិត្តវាមក » ។ ដើម្បី « ប្តេជ្ញាចិត្តទាំងស្រុង » យើងត្រូវ « ឈរយ៉ាងរឹងប៉ឹងពីក្នុងចិត្តមក », « ទោះមានរឿងអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ » ។១៥
យើងឈរយ៉ាងរឹងប៉ឹងពីក្នុងចិត្ត នៅពេលយើងទន្ទឹងចាំព្រះអម្ចាស់ដោយអត់ធ្មត់ ដើម្បីដកយក ឬផ្តល់កម្លាំងដល់យើង ឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងបន្លានៅក្នុងសាច់យើង ។១៦ បន្លាទាំងនោះអាចជាជំងឺ ពិការភាព ជំងឺផ្លូវចិត្ត មរណភាពរបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ និងបញ្ហាជាច្រើនផ្សេងទៀត ។
យើងឈរយ៉ាងរឹងប៉ឹងពីក្នុងចិត្ត នៅពេលយើងលើកដៃដែលរោយឡើង ។ យើងឈរយ៉ាងរឹងប៉ឹងពីក្នុងចិត្ត នៅពេលយើងការពារសេចក្តីពិតទាស់នឹងលោកិយដែលទុច្ចរិតនេះ ដែលកំពុងតែកើនឡើងនូវការរើសយកពន្លឺជាងងឹត ដោយរាប់សេចក្តីអាក្រក់ថាជាល្អ ហើយសេចក្តីល្អថាជាអាក្រក់វិញ ១៧ ហើយ « ដោយបានធ្វើការកាត់ទោសដល់ជនសុចរិត ដោយព្រោះសេចក្ដីសុចរិតរបស់គេ » ។១៨
ឈរយ៉ាងរឹងប៉ឹងពីក្នុងចិត្ត ទោះបីមានការលំបាកក្តី ដោយសារសតិសម្បជញ្ញៈដ៏ច្បាស់ កម្លាំង និងការលួងលោមដែលទទួលបានពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងទស្សនអស់កល្បដែលមានហួសពីការយល់ដឹងនៃជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ។១៩ នៅក្នុងជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះ យើងបានស្រែកអរសាទរចំពោះឱកាសដកពិសោធន៍នៃជីវិតរមែងស្លាប់ ។២០ យើងបាន « ប្តេជ្ញាចិត្តទាំងស្រុង » នៅពេលយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តយ៉ាងរីករាយ ដើម្បីធ្វើជាអ្នកការពារដ៏អង់អាចដល់ផែនការព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ។ វាដល់ពេលដើម្បីសម្រេចចិត្ត និងការពារដល់ផែនការទ្រង់ម្តងទៀតហើយ !
ថ្មីៗនេះ ឪពុកខ្ញុំដែលមានអាយុ ៩៧ឆ្នាំបានចែកឋាន ។ នៅពេលនរណាម្នាក់សួរសុខទុក្ខគាត់ នោះគាត់តែងតែឆ្លើយថា « នៅក្នុងរង្វាស់ពីលេខ ១–១០ នោះខ្ញុំសុខសប្បាយដល់ទៅលេខ ២៥ ឯណោះ ! » ទោះបីជាឪពុកជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំនេះពុំអាចឈរ ឬសូម្បីតែអង្គុយ និងពិបាកនិយាយយ៉ាងខ្លាំងក្តី ចម្លើយរបស់គាត់គឺនៅតែដដែរ ។ គាត់ឈរយ៉ាងរឹងប៉ឹងពីក្នុងចិត្តជានិច្ច ។
ពេលឪពុកខ្ញុំអាយុ ៩០ឆ្នាំ ពួកយើងបានទៅអាកាសយាន្តដ្ឋាន ហើយខ្ញុំបានសួរគាត់ប្រសិនបើខ្ញុំអាចយករទេះជនពិការឲ្យគាត់ជិះ ។ គាត់និយាយថា « មិនចាំបាច់ទេ ហ្គែរី—ចាំធ្វើបែបនោះពេលប៉ាចាស់ទៅ » ។ ហើយក្រោយមកគាត់បន្ថែមទៀតថា « ក្រៅពីនោះ ប្រសិនបើប៉ាធុញទ្រាន់នឹងការដើរ នោះប៉ាអាចរត់វិញម្តង » ។ ប្រសិនបើយើងពុំអាច « ប្តេជ្ញាចិត្តទាំងស្រុង » អំពីរបៀបដែលយើងកំពុងតែដើរទេ នោះយើងប្រហែលជាត្រូវរត់ យើងប្រហែលជាត្រូវប្តូរផ្លូវថែមទៀតផង ។ យើងថែមទាំងអាចនឹងបត់ត្រឡប់ក្រោយវិញ ។ យើងចាំបាច់ត្រូវសិក្សាដោយចង់ដឹងចង់ឮបន្ថែមទៀត អធិស្ឋានកាន់តែស្មោះត្រង់ ឬកុំខ្វល់នឹងអ្វីដែលមិនសំខាន់ ប្រយោជន៍ឲ្យយើងអាចចាប់យកនូវអ្វីដែលពិតជាចាំបាច់បំផុតវិញ ។ យើងត្រូវបោះបង់ចោលលោកិយនេះ ប្រយោជន៍ឲ្យយើងចាប់យកអ្វីដែលអស់កល្បវិញ ។ ឪពុកខ្ញុំបានយល់ពីការណ៍នេះ ។
កាលគាត់បម្រើនៅក្នុងកងទ័ពជើងទឹកអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើទី II មានអស់អ្នកដែលនៅក្នុងអគារដ៏ធំ ហើយទូលាយនោះ ២១ បានសើចចំអកដល់គោលការណ៍របស់គាត់ ប៉ុន្តែ មិត្តភក្តិគាត់ពីរនាក់នៅលើកប៉ាល់នោះគឺ ឌេល ម៉ាដដុក និង ដុន ដាវីឌសុន បានកត់សម្គាល់ពីគោលការណ៍ទាំងនោះ ហើយពុំសើចចំអកវាឡើយ ។ ពួកគេបានសួរថា « សាប៊ីន ហេតុអ្វីឯងខុសប្លែកពីមនុស្សដទៃទៀតដូច្នេះ ? ឯងមានសីលធម៌ខ្ពស់ ហើយមិនផឹក មិនជក់ ឬជេរប្រមាថឡើយ ប៉ុន្តែឯងហាក់ដូចជាស្ងប់ស្ងាត់ ហើយរីករាយ » ។
ចំណាប់អារម្មណ៍វិជ្ជមានរបស់ពួកគេពីឪពុកខ្ញុំ ពុំត្រូវនឹងអ្វីដែលពួកគេត្រូវបានបង្រៀនអំពីពួកមរមនឡើយ ហើយឪពុកខ្ញុំអាចបង្រៀន និងជ្រមុជទឹកមិត្តភក្តិគាត់ទាំងពីរនាក់នោះ ។ ឪពុកម្ដាយរបស់ឌេលអន់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានព្រមានគាត់ថា ប្រសិនបើគាត់ចូលជាសមាជិកសាសនាចក្រ នោះគាត់នឹងបាត់បង់សង្សារគាត់គឺ ម៉ារី អូលីវ ប៉ុន្តែនាងក៏បានជួបជាមួយអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាតាមការស្នើសុំរបស់គាត់ ហើយនាងក៏ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកផងដែរ ។
ពេលសង្គ្រាមនោះជិតចប់ប្រធាន ហ៊ីប៊ើរ ចេ ក្រាន្ត បានអំពាវនាវរកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា រួមទាំងបុរសដែលរៀបការរួចផងដែរ ។ នៅឆ្នាំ ១៩៤៦ ឌេល និងភរិយាលោក ម៉ារី អូលីវ បានសម្រេចចិត្តថា ឌេល គប្បីបម្រើទោះជាពួកគេកំពុងតែហៀបនឹងមានកូនដំបូងរបស់ពួកគេក្តី ។ ទីបំផុតពួកគេមានកូនប្រាំបួននាក់—ប្រុសបីនាក់ និងស្រីប្រាំមួយនាក់ ។ កូនទាំងប្រាំបួននាក់នោះបម្រើបេសកកម្ម ក្រោយមក ឌេល និងម៉ារី អូលីវ បានបម្រើបេសកកម្មបីដងទៀត ។ ចៅៗមួយចំនួនរបស់ពួកគាត់ក៏បានបម្រើបេសកកម្មផងដែរ ។ កូនប្រុសពីរនាក់របស់ពួកគាត់គឺ ចន និងម៉ាធ្យូ ម៉ាដដុក គឺជាសមាជិកនៃក្រុមចម្រៀងរោងឧបោសថបច្ចុប្បន្ននេះ ព្រមទាំង រ៉ាយអែន ដែលកូនប្រសារប្រុសរបស់ ម៉ាធ្យូ ផងដែរ ។ ឥឡូវនេះ គ្រួសាររបស់ម៉ាដដុកមានចំនួន ១៤៤ នាក់ ហើយពួកគេគឺជាគំរូដ៏អស្ចារ្យនៃការ « ប្តេជ្ញាចិត្តទាំងស្រុង » ។
ពេលរៀបចំឯកសាររបស់ឪពុកខ្ញុំ យើងបានឃើញសំបុត្រមួយមកពី ជេននីហ្វើរ រីឆាដ ជាកូនស្រីម្នាក់នៃកូនស្រីទាំងប្រាំនាក់របស់ ដុន ដាវីឌសុន ដែលជាមិត្តភក្តិម្នាក់ទៀតរបស់គាត់នៅលើកប៉ាល់នោះ ។ នាងបានសរសេរដូច្នេះ ៖ « សេចក្តីសុចរិតរបស់អ៊ំបានផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់ពួកយើង ។ វាពិបាកនឹងស្វែងយល់ថា តើជីវិតយើងនឹងប្រែទៅជាយ៉ាងណា ប្រសិនបើគ្មានសាសនាចក្រនោះ ។ ឪពុករបស់ខ្ញុំស្រឡាញ់ដំណឹងល្អជាខ្លាំង ហើយព្យាយាមរស់នៅតាមរហូតដល់ចុងបញ្ចប់ » ។២២
វាពិបាកក្នុងការវាស់វែងអំពីឥទ្ធិពលសម្រាប់សេចក្តីល្អដែលមនុស្សម្នាក់ៗអាចមាន តាមរយៈការឈរយ៉ាងរឹងប៉ឹងពីក្នុងចិត្ត ។ ឪពុករបស់ខ្ញុំ និងមិត្តភក្តិពីរនាក់របស់គាត់នៅលើកប៉ាល់នោះ បានបដិសេធពុំស្តាប់តាមអស់អ្នកដែលនៅក្នុងអគារដ៏ធំ ហើយទូលាយនោះ ដែលចង្អុលមើលងាយដល់ពួកគាត់ ។២៣ ពួកគេបានដឹងថា ការធ្វើតាមអង្គបង្កបង្កើត វាប្រសើរជាងការធ្វើតាមហ្វូងមនុស្ស ។
សាវកប៉ុលអាចពិពណ៌នាអំពីជំនាន់យើង ពេលលោកបានប្រាប់ធីម៉ូថេថា « អ្នកខ្លះបានជ្រួសចេញពីសេចក្តីនោះទៅហើយ ព្រមទាំងបែរចេញ ទៅខាងពាក្យសម្តី ដែលឥតប្រយោជន៍ផង » ។២៤ មាន « ពាក្យសម្តីដែលឥតប្រយោជន៍ » ជាច្រើនបន្តមាននៅលើពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ ។ វាគឺជាការសន្ទនានៃពួកអ្នកដែលនៅក្នុងអគារដ៏ធំ ហើយទូលាយនោះ ។២៥ ជារឿយៗវាលេចឡើងតាមរូបភាពនៃការដោះសារ ដើម្បីតម្រូវសេចក្តីទុច្ចរិត ឬបង្ហាញខ្លួនចេញមក នៅពេលមនុស្សវង្វេងចេញពីផ្លូវនៃសេចក្តីពិត ។ ជួនកាលវាកើតឡើងមកពីអស់អ្នកដែលពុំបានបង់ថ្លៃដើម្បី « ប្តេជ្ញាចិត្តទាំងស្រុង » ហើយចូលចិត្តធ្វើតាមសាច់ឈាម ដូចជាបានប្រឆាំងនឹងព្យាការីជាដើម ។
ដោយអំណរគុណ យើងដឹងអំពីទីបញ្ចប់សម្រាប់អ្នកស្មោះត្រង់ ។ ពេលយើង « ប្តេជ្ញាចិត្តទាំងស្រុង » នោះយើងមានការបញ្ជាក់ទាំងស្រុងថា « គ្រប់ការទាំងអស់ផ្សំគ្នា សម្រាប់សេចក្តីល្អដល់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះ » ។២៦ ដូចដែលអែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល មានប្រសាសន៍ថា « ចូរកុំខ្លាចឡើយ ត្រូវរស់នៅដោយសុចរិត » ។២៧
ឪពុកក្មេករបស់ខ្ញុំបានបង្រៀននៅ ប៊ី.វ៉ាយ.យូ ហើយចូលចិត្តកីឡាបាល់ឱបក្រុមប៊ី.វ៉ាយ.យូ ណាស់ ប៉ុន្តែគាត់ពុំទៅមើលការប្រកួតកីឡានោះឡើយ ដោយសារគាត់តក់ស្លុតអំពីលទ្ធផលប្រកួតនោះ ។ ក្រោយមកមានរឿងមួយអស្ចារ្យបានកើតឡើង—ម៉ាស៊ីនថតវីដេអូត្រូវបានបង្កើតឡើង ដែលអាចធ្វើឲ្យគាត់ថតការប្រកួតកីឡានោះ ។ ប្រសិនបើពួក ប៊ី.វ៉ាយ.យូ ឈ្នះ នោះគាត់នឹងមើលវីដេអូនោះដោយមានទំនុកចិត្តខ្លាំងបំផុត រហូតដល់ចប់ ។ ប្រសិនបើពួកគេត្រូវបានពិន័យដោយអយុត្តិធម៌ មានរបួស ឬហាក់បីដូចជានឹងចាញ់ការប្រកួត នោះគាត់ពុំតានតឹងអារម្មណ៍ឡើយ ដោយសារគាត់បានដឹងថាពួកគេនឹងឈ្នះ ! អ្នកអាចនិយាយថា គាត់មាន « ពន្លឺដ៏ឥតខ្ចោះនៃសេចក្ដីសង្ឃឹម ! »២៨
វាក៏អនុវត្តដូចគ្នាចំពោះយើងដែរ ។ នៅពេលយើងស្មោះត្រង់ នោះយើងអាចមានភាពប្រាកដប្រជាដូចគ្នានេះថា នៅទីបញ្ចប់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនឹងដំណើរការល្អសម្រាប់យើង ។ ការសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់គឺពិត ។ នេះពុំមែនមានន័យថា ជីវិតរមែងស្លាប់នេះនឹងងាយស្រួល ឬគ្មានការលំបាកនោះឡើយ ប៉ុន្តែដូចប៉ុលបានសរសេរថា « សេចក្តីដែលភ្នែកមិនដែលឃើញ ត្រចៀកមិនដែលឮ ហើយចិត្តនឹកមិនដែលដល់ គឺសេចក្តីនោះឯងដែលព្រះបានរៀបចំទុក សម្រាប់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ទ្រង់ » ។២៩
បងប្អូនប្រុសស្រីអើយ គ្មាននរណាម្នាក់នឹងមានបាបនៅថ្ងៃស្អែកឡើយ ។ ចូរយើងធ្វើការកែប្រែចាំបាច់នានា ហើយសម្លឹងឆ្ពោះទៅមុខដោយសេចក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីជំនឿដ៏អស្ចារ្យ ។ ចូរយើង « ឈរយ៉ាងរឹងប៉ឹងពីក្នុងចិត្ត » ដោយក្លាហាន ហើយ « ប្តេជ្ញាចិត្តទាំងស្រុង » ។ ចូរយើងមានចិត្តបរិសុទ្ធ ហើយក្លាហានក្នុងការការពារផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង និងបេសកកម្មរបស់ព្រះបុត្រាទ្រង់ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងសាក្សីរបស់ខ្ញុំដល់បងប្អូនថា ព្រះវរបិតាយើងមានព្រះជន្មរស់ ថាព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ និងអំពីធាតុពិតនៃផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏មហិមា ។ ខ្ញុំសូមអធិស្ឋានឲ្យពរជ័យដ៏ជម្រើសបំផុតរបស់ព្រះអម្ចាស់កើតមានដល់បងប្អូន ហើយខ្ញុំធ្វើកិច្ចការនេះក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។