ແລ້ວພຣະເຢຊູໄດ້ຫລຽວເບິ່ງລາວດ້ວຍຄວາມຮັກ

ໂດຍ ແອວເດີ ແອັສ ມາກ ພາມເມີ

ແຫ່ງສາວົກເຈັດສິບ

ທຸກເທື່ອທີ່ທ່ານຮູ້ສຶກວ່າ ຖືກຂໍໃຫ້ເຮັດບາງສິ່ງທີ່ຍາກ, ໃຫ້ວາດພາບເຫັນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກຳລັງຫລຽວເບິ່ງທ່ານ, ຮັກທ່ານ, ແລະ ເຊື້ອເຊີນທ່ານໃຫ້ຕິດຕາມພຣະອົງ.

ເມື່ອຫລາຍປີກ່ອນ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖືກເອີ້ນ, ພ້ອມດ້ວຍ ແຈ໊ກກີ້ ພັນລະຍາຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ໃຫ້ຄວບຄຸມເຂດເຜີຍແຜ່ ວາຊິງຕັນ ສະໂປກແຄນ. ພວກເຮົາໄດ້ໄປຮອດສະໜາມເຜີຍແຜ່ ພ້ອມດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວ ແລະ ຄວາມຕື່ນເຕັ້ນ ໃນໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບ ເຮັດວຽກງານຮ່ວມກັບຜູ້ສອນສາດສະໜາໜຸ່ມ ຈຳນວນຫລວງຫລາຍ ທີ່ດີເລີດ. ເຂົາເຈົ້າມີພື້ນຖານທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ແລະ ບໍ່ດົນກໍກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງລູກຊາຍ ແລະ ລູກສາວຂອງພວກເຮົາເອງ.

ເຖິງແມ່ນວ່າ ເກືອບທຸກຄົນກໍປະຕິບັດງານໄດ້ດີ, ແຕ່ກໍຍັງມີຈຳນວນໜ້ອຍໜຶ່ງທີ່ດີ້ນລົນ ກັບຄວາມຄາດຫວັງສູງຂອງການເອີ້ນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ວ່າ ມີຜູ້ສອນສາດສະໜາຄົນໜຶ່ງ ບອກຂ້າພະເຈົ້າວ່າ “ປະທານ, ຂ້ານ້ອຍບໍ່ມັກຜູ້ຄົນ.” ຫລາຍຄົນກໍໄດ້ບອກຂ້າພະເຈົ້າວ່າ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຢາກເຮັດຕາມກົດທີ່ເຄັ່ງຄັດຂອງຜູ້ສອນສາດສະໜາ. ຂ້າພະເຈົ້າກໍເປັນຫ່ວງ ແລະ ຄິດວ່າ ພວກເຮົາຈະເຮັດແນວໃດ ຈຶ່ງຈະສາມາດປ່ຽນໃຈຂອງຜູ້ສອນສາດສະໜາເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮຽນຮູ້ເທື່ອ ເຖິງຄວາມຊື່ນຊົມກັບການເປັນຄົນເຊື່ອຟັງ.

ມື້ໜຶ່ງ ໃນຂະນະທີ່ຂັບລົດຜ່ານທົ່ງເຂົ້າທີ່ສວຍງາມຢູ່ທ້າຍລັດວາຊິງຕັນ ທີ່ຕິດກັບລັດໄອດາໂຮ, ຂ້າພະເຈົ້າກຳລັງຟັງເທັບກ່ຽວກັບພຣະຄຳພີໃໝ່ຢູ່. ໃນຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຟັງເລື່ອງລາວທີ່ເຄີຍໄດ້ຍິນມາກ່ອນ ກ່ຽວກັບເສດຖີໜຸ່ມ ທີ່ໄດ້ເຂົ້າມາຫາພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ເພື່ອຖາມວ່າ ລາວຈະເຮັດສິ່ງໃດ ຈຶ່ງຈະໄດ້ຮັບຊີວິດນິລັນດອນ, ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຮັບການເປີດເຜີຍສ່ວນຕົວທີ່ປະທັບໃຈ ແບບບໍ່ຄາດຄິດ ຊຶ່ງຕອນນີ້ ເປັນຄວາມຊົງຈຳທີ່ສັກສິດ.

ຫລັງຈາກໄດ້ຍິນພຣະເຢຊູທົບທວນພຣະບັນຍັດ ແລະ ຊາຍໜຸ່ມໄດ້ຕອບວ່າ ລາວກໍຮັກສາທຸກຂໍ້ນັບແຕ່ເປັນເດັກນ້ອຍພຸ້ນມາ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຟັງຄຳຕັກເຕືອນອັນອ່ອນໂຍນຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດວ່າ: “ທ່ານຍັງຂາດຢູ່ສິ່ງໜຶ່ງ: … ຈົ່ງໄປຂາຍທຸກສິ່ງທີ່ທ່ານມີຢູ່, ແລະ …. ຈົ່ງຕາມ, … ເຮົາມາ.”¹ ແຕ່ຕໍ່ຄວາມປະຫລາດໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນຫົກຄຳ ທີ່ເບິ່ງຄືວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຄີຍໄດ້ຍິນ ຫລື ອ່ານຖ້ອຍຄຳມາກ່ອນ. ເບິ່ງຄືກັບວ່າ ມັນໄດ້ຖືກເອົາມາຕື່ມໃສ່ພຣະຄຳພີ. ຂ້າພະເຈົ້າປະຫລາດໃຈກັບຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ໄດ້ຮັບຈາກການດົນໃຈ ຊຶ່ງຖືກເປີດເຜີຍໃນເວລານັ້ນ.

ຫົກຄຳເຫລົ່ານີ້ແມ່ນຫຍັງ ຊຶ່ງມີພະລັງຫລາຍແທ້ໆ? ໃຫ້ເຮົາມາຟັງເບິ່ງ ຖ້າຫາກວ່າ ທ່ານຈື່ຖ້ອຍຄຳທຳມະດານີ້ໄດ້ຫລືບໍ່ ຊຶ່ງບໍ່ມີຢູ່ໃນພຣະທຳເຫລັ້ມອື່ນໆ ນອກຈາກຢູ່ໃນພຣະທຳ ມາຣະໂກ ເທົ່ານັ້ນ:

“ມີຊາຍຄົນໜຶ່ງແລ່ນມາຫາພຣະອົງ … ແລະ ຖາມພຣະອົງວ່າ, ພຣະອາຈານຜູ້ປະເສີດເອີຍ, ຂ້ານ້ອຍຕ້ອງປະຕິບັດຢ່າງໃດ ຈຶ່ງຈະໄດ້ຮັບຊີວິດນິລັນດອນ?

“ແລະ ພຣະເຢຊູໄດ້ຕອບລາວວ່າ, …

“ເຈົ້າກໍຮູ້ກົດບັນຍັດທີ່ວ່າ, ຢ່າຂ້າຄົນ, ຢ່າຫລິ້ນຊູ້ສູ່ຜົວເມຍຜູ້ອື່ນ, ຢ່າລັກຊັບ, ຢ່າເປັນພະຍານບໍ່ຈິງ, ຢ່າສໍ້ໂກງ, ຈົ່ງນັບຖືພໍ່ແມ່ຂອງຕົນ.

“ລາວໄດ້ຕອບວ່າ … , ອາຈານເອີຍ, ກົດບັນຍັດທັງໝົດເຫລົ່ານີ້ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຖືຮັກສາຕັ້ງແຕ່ເປັນເດັກນ້ອຍພຸ້ນມາ.

“ແລ້ວ ພຣະເຢຊູໄດ້ຫລຽວເບິ່ງລາວດ້ວຍຄວາມຮັກ, ແລະ ໄດ້ກ່າວກັບລາວວ່າ, ທ່ານຍັງຂາດຢູ່ສິ່ງໜຶ່ງຄື: ຈົ່ງໄປຂາຍທຸກສິ່ງທີ່ທ່ານມີຢູ່ ແລະ ບໍລິຈາກເງິນນັ້ນໃຫ້ແກ່ຄົນຍາກຈົນ, ແລະ ທ່ານຈະມີຊັບສົມບັດໃນສະຫວັນ: ແລະ ມາແບກໄມ້ກາງແຂນ, ແລ້ວຈົ່ງຕາມເຮົາມາ.”²

“ແລ້ວພຣະເຢຊູໄດ້ຫລຽວເບິ່ງລາວ ດ້ວຍຄວາມຮັກ.”

ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນຂໍ້ຄວາມເຫລົ່ານີ້, ພາບທີ່ແຈ່ມແຈ້ງໄດ້ປະກົດຂຶ້ນຢູ່ໃນຄວາມນຶກຄິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ເຫັນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢຸດເວົ້າ ແລະ ຫລຽວເບິ່ງ ຊາຍຄົນນີ້. ໄດ້ຫລຽວເບິ່ງ—ແບບເລິກໆ ແລະ ຊຶມເຂົ້າຈິດວິນຍານຂອງລາວ, ຮັບຮູ້ຄວາມດີຂອງລາວ ແລະ ສັກກະຍະພາບຂອງລາວນຳອີກ, ພ້ອມທັງຫລິງເຫັນຄວາມຕ້ອງການອັນໃຫຍ່ຫລວງຂອງລາວ.

ແລ້ວມີຖ້ອຍຄຳທີ່ລຽບງ່າຍວ່າ—ພຣະເຢຊູ ຮັກລາວ. ພຣະອົງຮູ້ສຶກວ່າ ຮັກ ແລະ ເຫັນອົກເຫັນໃຈ ຊາຍໜຸ່ມທີ່ດີຄົນນີ້, ແລະ ເປັນເພາະ ຄວາມຮັກນີ້, ແລະ ດ້ວຍ ຄວາມຮັກນີ້, ພຣະເຢຊູຈຶ່ງໄດ້ຂໍຫລາຍກວ່ານັ້ນຈາກລາວ. ຂ້າພະເຈົ້າວາດພາບເຫັນວ່າ ຊາຍໜຸ່ມຄົນນີ້ ຄົງຮູ້ສຶກແບບໃດ ເມື່ອລາວຖືກອ້ອມຮອບໄປດ້ວຍຄວາມຮັກອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ໃນຂະນະທີ່ລາວຖືກຂໍຮ້ອງໃຫ້ເຮັດບາງສິ່ງທີ່ຍາກທີ່ສຸດ ນັ້ນຄື ຂໍໃຫ້ລາວຂາຍທຸກສິ່ງທີ່ລາວມີ ແລ້ວບໍລິຈາກເງິນຂອງລາວໃຫ້ຄົນຍາກຈົນ.

ໃນເວລານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ ບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ໃຈຂອງຜູ້ສອນສາດສະໜາບາງຈຳນວນຂອງພວກເຮົາ ທີ່ຈຳເປັນຕ້ອງປ່ຽນ. ມັນແມ່ນໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້ານຳດ້ວຍ. ຄຳຖາມບໍ່ແມ່ນກ່ຽວກັບວ່າ “ປະທານເຜີຍແຜ່ທີ່ງຸດງິດໃຈ ຈະຊ່ວຍຜູ້ສອນສາດສະໜາທີ່ດີ້ນລົນໃຫ້ປະພຶດຕົວດີຂຶ້ນ ໄດ້ແນວໃດ?” ແຕ່ມັນເປັນຄຳຖາມທີ່ວ່າ “ຂ້າພະເຈົ້າຈະສາມາດເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກຢ່າງພຣະຄຣິດໄດ້ແນວໃດ, ເພື່ອວ່າຜູ້ສອນສາດສະໜາຈະຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ ຜ່ານຕົວຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ຢາກປ່ຽນ? ຂ້າພະເຈົ້າຈະສາມາດຫລຽວເບິ່ງ ເຂົາເຈົ້າໃນແບບດຽວກັນກັບທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຫລຽວເບິ່ງເສດຖີໜຸ່ມຄົນນັ້ນໄດ້ແນວໃດ, ໂດຍການຫລຽວເບິ່ງເຂົາເຈົ້າຕາມທີ່ເຂົາເຈົ້າເປັນຢູ່ ແລະ ຕາມທີ່ຄົນທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະກາຍເປັນ, ແທນທີ່ຈະຫລຽວເບິ່ງແຕ່ວ່າເຂົາເຈົ້າກຳລັງເຮັດຫຍັງ ຫລື ບໍ່ເຮັດຫຍັງ? ຂ້າພະເຈົ້າຈະເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ໄດ້ແນວໃດ?

“ແລ້ວພຣະເຢຊູໄດ້ຫລຽວເບິ່ງລາວ ດ້ວຍຄວາມຮັກ.”

ນັບຈາກເວລານັ້ນມາ, ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້ານັ່ງຢູ່ຕໍ່ໜ້າຜູ້ສອນສາດສະໜາໜຸ່ມ ຜູ້ທີ່ດີ້ນລົນກັບການເຊື່ອຟັງບາງຢ່າງ, ບັດນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ຢູ່ໃນໃຈວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນຊາຍໜຸ່ມ ຫລື ຍິງໜຸ່ມທີ່ຊື່ສັດ ຜູ້ໄດ້ມາເຜີຍແຜ່ຕາມຄວາມສະໝັກໃຈຂອງຕົນ. ແລ້ວຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງສາມາດເວົ້າດ້ວຍສຸດຄວາມຮູ້ສຶກ ດ້ວຍຄວາມຮັກຂອງຜູ້ເປັນພໍ່ວ່າ:³ “ແອວເດີ ຫລື ຊິດສະເຕີ, ຖ້າຫາກຂ້ອຍບໍ່ຮັກເຈົ້າ, ຂ້ອຍຄົງບໍ່ສົນໃຈດອກວ່າ ມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບການເຜີຍແຜ່ຂອງເຈົ້າ. ແຕ່ຂ້ອຍຮັກເຈົ້າ, ແລະ ເພາະວ່າຂ້ອຍຮັກເຈົ້າ, ຂ້ອຍຈຶ່ງເປັນຫ່ວງເປັນໃຍກັບການທີ່ເຈົ້າຈະກາຍເປັນ. ສະນັ້ນ ຂ້ອຍຈຶ່ງຂໍໃຫ້ເຈົ້າປ່ຽນສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ຊຶ່ງຍາກສຳລັບເຈົ້າ ແລະ ກາຍເປັນຄົນທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢາກໃຫ້ເຈົ້າເປັນ.”

ທຸກເທື່ອທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄປສຳພາດຜູ້ສອນສາດສະໜາ, ທຳອິດຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອະທິຖານຂໍຂອງປະທານແຫ່ງຄວາມໃຈບຸນ ແລະ ວ່າຂໍໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເບິ່ງແອວເດີ ແລະ ຊິດສະເຕີ ແຕ່ລະຄົນ ດັ່ງທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເບິ່ງເຂົາເຈົ້າ.

ກ່ອນກອງປະຊຸມອະນາເຂດ, ໃນຂະນະທີ່ຊິດສະເຕີ ພາມເມີ ກັບຂ້າພະເຈົ້າ ກຳລັງທັກທາຍຜູ້ສອນສາດສະໜາແຕ່ລະຄົນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຢຸດບຶດໜຶ່ງ ແລະ ຈ້ອງໜ້າເຂົາເຈົ້າ, ໄດ້ຫລຽວເບິ່ງ ເຂົາເຈົ້າ—ເປັນການສຳພາດທີ່ປາດສະຈາກຄຳເວົ້າ—ແລະ ແລ້ວບໍ່ເຄີຍພາດຈັກເທື່ອ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຕັມໄປດ້ວຍ ຄວາມຮັກ ອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ສຳລັບບຸດ ແລະ ທິດາທີ່ປະເສີດເຫລົ່ານັ້ນ ຂອງພຣະເຈົ້າ.

ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ຫລາຍບົດຮຽນທີ່ປ່ຽນຊີວິດ ຈາກປະສົບການສ່ວນຕົວທີ່ເລິກຊຶ້ງນີ້ ຈາກ ມາຣະໂກ ບົດທີ 10. ຕໍ່ໄປນີ້ ແມ່ນ 4 ບົດ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າ ຈະຊ່ວຍເຮົາແຕ່ລະຄົນໄດ້:

ເມື່ອເຮົາຮຽນທີ່ຈະເບິ່ງຄົນອື່ນ ດັ່ງທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເບິ່ງ ແທນທີ່ຈະເບິ່ງດ້ວຍຕາຂອງເຮົາເອງ, ແລ້ວຄວາມຮັກສຳລັບເຂົາເຈົ້າຈະເຕີບໂຕຂຶ້ນ ແລະ ເຮົາກໍຢາກຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າຫລາຍຂຶ້ນ. ເຮົາຈະເຫັນສັກກະຍະພາບຂອງຄົນອື່ນ ຊຶ່ງຕົວເຂົາເຈົ້າເອງຫລຽວເບິ່ງບໍ່ເຫັນ. ດ້ວຍຄວາມຮັກຢ່າງພຣະຄຣິດ ເຮົາຈະບໍ່ຢ້ານທີ່ຈະກ່າວອອກມາຢ່າງກ້າຫານ, ເພາະ “ຄວາມຮັກອັນຄົບບໍລິບູນກໍຂັບໄລ່ຄວາມຢ້ານກົວອອກໄປ.”⁴ ແລະ ເຮົາຈະບໍ່ຍອມແພ້, ໂດຍຈື່ຈຳວ່າ ຄົນທີ່ເຮົາຮັກຍາກຫລາຍທີ່ສຸດ, ຄືຄົນທີ່ຕ້ອງການຄວາມຮັກຫລາຍທີ່ສຸດ.
ບໍ່ມີການສິດສອນ ຫລື ການຮ່ຳຮຽນໃດໆ ຈະເກີດຂຶ້ນໄດ້ ຖ້າເຮັດຕອນງຸດງິດໃຈ ຫລື ໃນຕອນໃຈຮ້າຍ, ແລະ ຫົວໃຈຈະບໍ່ປ່ຽນ ຖ້າຫາກບໍ່ມີຄວາມຮັກຢູ່ນຳ. ບໍ່ວ່າເຮົາຈະປະຕິບັດບົດບາດຂອງເຮົາໃນຖານະທີ່ເປັນພໍ່ແມ່, ຄູສອນ ຫລື ຜູ້ນຳ ກໍຕາມ, ການສິດສອນທີ່ແທ້ຈິງ ຈະເກີດຂຶ້ນພຽງແຕ່ໃນບັນຍາກາດແຫ່ງຄວາມໄວ້ວາງໃຈເທົ່ານັ້ນ ແທນທີ່ຈະກ່າວໂທດ. ບ້ານເຮືອນຂອງເຮົາຄວນເປັນບ່ອນພັກອາໄສທີ່ປອດໄພສຳລັບລູກໆຂອງເຮົາ—ບໍ່ແມ່ນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ບໍ່ເປັນມິດ.
ບໍ່ຄວນຖອນຄວາມຮັກເມື່ອລູກ, ໝູ່ເພື່ອນ, ຫລື ສະມາຊິກໃນຄອບຄົວ ບໍ່ໄດ້ດຳລົງຊີວິດຕາມຄວາມຄາດຫວັງຂອງເຮົາ. ເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າ ໄດ້ມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບຊີວິດຂອງເສດຖີໜຸ່ມຄົນນັ້ນ ຫລັງຈາກລາວໄດ້ອອກໄປດ້ວຍຄວາມໂສກເສົ້າ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າໝັ້ນໃຈວ່າ ພຣະເຢຊູຍັງຮັກລາວຄືເກົ່າ ເຖິງແມ່ນຖ້າຫາກລາວເລືອກເສັ້ນທາງທີ່ງ່າຍກວ່າ. ບາງທີ ຕໍ່ໄປ, ເມື່ອລາວເຫັນວ່າ ຊັບສົມບັດຂອງລາວບໍ່ມີຄຸນຄ່າຫຍັງເລີຍ, ແລ້ວລາວອາດສຳນຶກໄດ້ ແລະ ເຮັດຕາມປະສົບການທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຫລຽວເບິ່ງລາວ, ຮັກລາວ, ແລະ ເຊື້ອເຊີນລາວໃຫ້ມາຕິດຕາມພຣະອົງ.
ເປັນເພາະພຣະອົງຮັກເຮົາ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈຶ່ງຄາດຫວັງສູງຈາກເຮົາ. ຖ້າຫາກເຮົາຖ່ອມຕົວ, ແລ້ວເຮົາຈະຮັບເອົາການເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໃຫ້ກັບໃຈ, ເສຍສະລະ, ແລະ ຮັບໃຊ້ ຊຶ່ງເປັນຫລັກຖານເຖິງຄວາມຮັກທີ່ບໍລິບູນຂອງພຣະອົງທີ່ມີຕໍ່ເຮົາ. ເພາະຕາມຄວາມຈິງແລ້ວ, ການເຊື້ອເຊີນໃຫ້ກັບໃຈ ກໍເປັນການເຊື້ອເຊີນໃຫ້ຮັບເອົາຂອງປະທານທີ່ປະເສີດ ແຫ່ງການໃຫ້ອະໄພ ແລະ ສັນຕິສຸກ. ສະນັ້ນ, “ຢ່າປະໝາດຕໍ່ … ການຕີສອນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຢ່ານ້ອຍໃຈເມື່ອພຣະອົງຕີສອນເຈົ້າ: ເພາະວ່າພຣະອົງຈະຕີສອນຜູ້ທີ່ພຣະອົງຮັກ.”⁵

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ບັດນີ້ ທຸກເທື່ອທີ່ທ່ານຮູ້ສຶກວ່າ ຖືກຂໍໃຫ້ເຮັດບາງສິ່ງທີ່ຍາກ—ເຊັ່ນການເຊົາຈາກນິໄສທີ່ບໍ່ດີ ຫລື ຈາກການຕິດແສດ, ຈົ່ງເຊົາສະແຫວງຫາທາງໂລກ, ສະລະກິດຈະກຳທີ່ມັກ ເພາະມັນເປັນວັນຊະບາໂຕ, ໃຫ້ອະໄພບາງຄົນທີ່ເຮັດຜິດກັບທ່ານ—ວາດພາບເຫັນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກຳລັງ ຫລຽວເບິ່ງ ທ່ານ, ຮັກ ທ່ານ, ແລະ ເຊື້ອເຊີນທ່ານໃຫ້ປ່ອຍມັນໄປ ແລະ ໃຫ້ຕິດຕາມພຣະອົງ. ແລະ ຂອບພຣະໄທພຣະອົງທີ່ຮັກທ່ານຫລາຍພໍ ທີ່ຈະເຊື້ອເຊີນທ່ານໃຫ້ເຮັດຫລາຍກວ່າເກົ່າ.

ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານເຖິງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ແລະ ຄອຍຖ້າວັນທີ່ພຣະອົງຈະໂອບກອດເຮົາແຕ່ລະຄົນ, ຫລຽວເບິ່ງ ເຮົາ ແລະ ອ້ອມຮອບເຮົາດ້ວຍ ຄວາມຮັກ ອັນບໍລິບູນຂອງພຣະອົງ. ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.