សេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសផង
ផែនការនៃសុភមង្គលដ៏មហិមាព្រះវរបិតាសួគ៌ រួមមានគោលលទ្ធិ ពិធីបរិសុទ្ធ សេចក្តីសញ្ញា និងសេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសផងដែលយើងអាចបានចំណែកជានិស្ស័យនៃព្រះ ។
ឧបសគ្គដ៏ធំបំផុតមួយដែលពួកយើងម្នាក់ៗជួបប្រទះជារៀងរាល់ថ្ងៃនោះគឺ ការពុំអនុញ្ញាតឲ្យកង្វល់នៃពិភពលោកនេះឆក់យកពេលវេលា និងថាមពលជាច្រើនរបស់យើង ដែលធ្វើឲ្យយើងព្រងើយកន្តើយនឹងរឿងអស់កល្បដែលសំខាន់បំផុតនោះ ។១ យើងអាចត្រូវបានបង្វែរយ៉ាងងាយពីការចងចាំ និងការផ្តោតចិត្តទុកដាក់ទៅលើអាទិភាពខាងវិញ្ញាណដ៏ចាំបាច់ ដោយសារតែការទទួលខុសត្រូវជាច្រើន និងកាលវិភាគដ៏មមាញឹករបស់យើង ។ ជួនកាលយើងព្យាយាមរត់យ៉ាងលឿន ដែលធ្វើឲ្យយើងភ្លេចថា តើយើងកំពុងរត់ទៅណា ហើយហេតុអ្វីយើងរត់ ។
សាវកពេត្រុសរំឭកយើងថា ដោយសារពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះ « ព្រះចេស្តានៃព្រះបានផ្តល់ឲ្យយើងរាល់គ្នាមានគ្រប់របស់ទាំងអស់ខាងឯ ជីវិត និងសេចក្តីគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះដោយយើងបានស្គាល់ព្រះអង្គ ដែលទ្រង់ហៅយើងរាល់គ្នាមក ដោយសារសិរីល្អ និងសគុណរបស់ទ្រង់ ៖
« ដែលដោយសារសេចក្តីទាំងនោះ ទ្រង់បានប្រទាន សេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសផងមកយើងរាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានចំណែកជានិស្ស័យនៃព្រះដោយសារសេចក្តីសន្យានោះឯង ដោយបានរួចពីសេចក្តីពុករលួយនៅក្នុងលោកីយ៍នេះដែលកើតអំពីសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា » ។២
សារលិខិតរបស់ខ្ញុំគូសបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃសេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសផងដែលបានពិពណ៌នាដោយពេត្រុស ដែលជាការំឭកដ៏ពិតប្រាកដអំពីទីកន្លែង និងមូលហេតុដែលយើងកំពុងធ្វើដំណើរនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ។ ខ្ញុំក៏នឹងពិភាក្សាអំពីតួនាទីនៃថ្ងៃឈប់សម្រាក ព្រះវិហារបរិសុទ្ធដ៏បរិសុទ្ធ និងគេហដ្ឋានរបស់យើងក្នុងការជួយយើងឲ្យចងចាំនូវសេចក្តីសន្យាខាងវិញ្ញាណដ៏សំខាន់ទាំងនេះ ។
ខ្ញុំសូមអធិស្ឋានដោយអស់ពីដួងចិត្តថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងណែនាំយើងម្នាក់ៗ នៅពេលយើងពិចារណាជាមួយគ្នាលើសេចក្តីពិតដ៏សំខាន់នេះ ។
អត្តសញ្ញាណជាព្រះរបស់យើង
ផែនការនៃសុភមង្គលដ៏មហិមារបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង រួមមានគោលលទ្ធិ ពិធីបរិសុទ្ធ សេចក្តីសញ្ញានិងសេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសផងដែលយើងអាចបានចំណែកជានិស្ស័យនៃព្រះ ។ ផែនការរបស់ទ្រង់កំណត់ពីអត្តសញ្ញាណអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង ហើយជាផ្លូវដែលយើងត្រូវធ្វើតាមដើម្បីរៀន ផ្លាស់ប្តូរ រីកចម្រើន ហើយទីបំផុតគឺបាននៅជាមួយទ្រង់ជារៀងរហូតតទៅ ។
ដូចបានពន្យល់នៅក្នុង « ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » ។
« មនុស្សទាំងអស់—ទាំងប្រុស ទាំងស្រី—ត្រូវបានបង្កើតឡើងតាមរូបភាពនៃព្រះ ។ មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែជាបុត្រា និងបុត្រីខាងវិញ្ញាណរបស់មាតាបិតាសួគ៌ ដូច្នេះហើយ មនុស្សម្នាក់ៗមានចរិត និងគោលដៅនៃព្រះ ។…
នៅជីវិតមុនផែនដីបុត្រា និងបុត្រីខាងវិញ្ញាណទាំងឡាយបានស្គាល់ ហើយបានថ្វាយបង្គំព្រះជាព្រះវរបិតាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់ពួកគេ ហើយបានទទួលផែនការរបស់ទ្រង់ ដែលនាំឱ្យកូនចៅទាំងឡាយអាចទទួលរូបកាយ និងទទួលបទពិសោធន៍នៅលើផែនដី ដើម្បីរីកចម្រើនទៅរកភាពល្អឥតខ្ចោះ ហើយនៅទីបញ្ចប់នឹងដឹងពីគោលបំណងដ៏ទេវភាពរបស់ពួកគេ ដោយទទួលជីវិតដ៏នៅអស់កល្បទុកជាមរតក » ។៣
ព្រះសន្យានឹងកូនចៅរបស់ទ្រង់ថា ប្រសិនបើពួកគេធ្វើតាមគោលការណ៍នៃផែនការរបស់ទ្រង់ និងធ្វើតាមគំរូនៃបុត្រាសំណព្វរបស់ទ្រង់ គោរពបទបញ្ញត្តិ ហើយកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុតដោយសេចក្ដីជំនឿ បន្ទាប់មកដោយគុណធម៌នៃសេចក្តីប្រោសលោះរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះពួកគេ « នឹងបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច គឺជាអំណោយទានដ៏មហិមាបំផុតនូវគ្រប់អំណោយទានទាំងឡាយនៃព្រះ » ។៤ ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចគឺជាសេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ។
ការកើតជាថ្មីខាងវិញ្ញាណ
យើងដឹងកាន់តែច្បាស់លាស់អំពីសេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេស ហើយចាប់ផ្តើមបានចំណែកជានិស្ស័យនៃព្រះ តាមរយៈការធ្វើតាមការហៅមកពីព្រះអម្ចាស់ដោយសារសិរីល្អ និងសគុណរបស់ទ្រង់ ។ ដូចដែលពេត្រុសបានពិពណ៌នា ការហៅនេះត្រូវបានបំពេញតាមរយៈការព្យាយាមឲ្យបានរួចពីសេចក្តីពុករលួយនៅក្នុងលោកីយ៍នេះ ។
នៅពេលយើងឈានទៅមុខដោយចុះចូលនឹងសេចក្តីជំនឿលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ បន្ទាប់មកដោយសារដង្វាយធួនទ្រង់ និងដោយសារព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះ « ការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងធំ [ កើតមានឡើង ] ដល់ពួកយើង ឬក៏នៅក្នុងចិត្តយើងដែលធ្វើឲ្យយើងពុំមានបំណងនឹងប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតទៀតឡើយ ប៉ុន្តែចង់ប្រព្រឹត្តអំពើល្អជានិច្ចវិញ » ។៥ យើងកើតម្ដងទៀត « មែនហើយគឺកើតមកពីព្រះ ផ្លាស់ប្រែពីស្ថានភាពខាងរូបកាយ និងខាងការធ្លាក់ [ របស់យើង ] ទៅកាន់ស្ថានភាពនៃសេចក្ដីសុចរិតវិញ ដោយបានព្រះទ្រង់ប្រោសលោះ » ។៦ « បានជាបើអ្នកណានៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ នោះឈ្មោះថាបានកើតជាថ្មីហើយ អស់ទាំងសេចក្តីចាស់បានកន្លងបាត់ទៅ មើលគ្រប់ទាំងអស់បានត្រឡប់ជាថ្មីវិញ » ។៧
ការផ្លាស់ប្តូរទាំងស្រុងបែបនេះនៅក្នុងនិស្ស័យរបស់យើងជាទូទៅពុំកើតឡើងភ្លាមៗ ឬម្តងទាំងអស់ក្នុងពេលតែមួយឡើយ ។ ដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះដែរ មុនដំបូងយើងក៏ « ពុំបានទទួលនូវភាពពោរពេញទេ ប៉ុន្តែបាន [ ទទួល ] ព្រះគុណថែមលើព្រះគុណ » ។៨ « ដ្បិតមើលចុះ ព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលដូច្នេះថា ៖ យើងនឹងប្រទានដល់កូនចៅមនុស្សមួយបន្ទាត់ម្ដងៗ មួយសិក្ខាបទម្ដងៗ ឯណេះបន្តិច ឯណោះបន្តិច នេះមានពរហើយ ដល់អស់អ្នកណាដែលប្រុងស្ដាប់តាមសិក្ខាបទទាំងឡាយរបស់យើង ហើយផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ពាក្យទូន្មានរបស់យើង ដ្បិតពួកគេនឹងមានប្រាជ្ញា » ។៩
ពិធីបរិសុទ្ធនៃបព្វជិតភាព និងសេចក្តីសញ្ញាពិសិដ្ឋគឺចាំបាច់នៅក្នុងដំណើរការរីកចម្រើននៃការកើតជាថ្មីខាងវិញ្ញាណនេះ ទាំងនោះក៏ជាមធ្យោបាយដែលព្រះបានតែងតាំងឡើង ដើម្បីឲ្យយើងទទួលសេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសផងរបស់ទ្រង់ ។ ពិធីបរិសុទ្ធដែលត្រូវទទួលដោយសក្តិសម និងចងចាំ បន្តបើកទំនាក់ទំនងសួគ៌ា តាមរយៈអំណាចនៃព្រះអាចកើតមាននៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ សេចក្ដីសញ្ញាដែលត្រូវបានគោរពយ៉ាងរឹងប៉ឹង និងចងចាំតែងផ្តល់គោលបំណង និងការបញ្ជាក់នៃពរជ័យទាំងនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ និងអស់កល្បជានិច្ច ។
ឧទាហរណ៍ ព្រះសន្យានឹងយើងស្របតាមភាពស្មោះត្រង់របស់យើង នោះគូកនជាប់ជានិច្ចនៃសមាជិកទីបីនៃក្រុមព្រះគឺព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ១០ ដែលតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះគ្រីស្ទ យើងអាចទទួល និងបន្តទទួលការផ្ដាច់បាបទាំងឡាយរបស់យើងជានិច្ច ១១ ថាយើងអាចទទួលសេចក្ដីសុខសាន្តនៅនាលោកិយនេះ ១២ ថាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានផ្ដាច់ចំណងទាំងឡាយនៃសេចក្ដីស្លាប់ ដើម្បីកុំឲ្យផ្នូរមានជ័យជម្នះលើ ១៣ ហើយក្រុមគ្រួសារអាចរស់នៅជាមួយគ្នាចំពោះវេលាកាល និងចំពោះអស់ទាំងភាពអស់កល្បជានិច្ច ។
ដោយអាចយល់បាន សេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសផងទាំងអស់ដែលព្រះវរបតិាសួគ៌ប្រទានឲ្យដល់កូនចៅរបស់ទ្រង់ ពុំអាចរាប់ ឬពិពណ៌នាទាំងស្រុងបានឡើយ ។ ប៉ុន្តែ សូម្បីតែផ្នែកនៃពរជ័យបានសន្យា ដែលខ្ញុំទើបតែបង្ហាញនេះ គួរតែធ្វើឲ្យយើងម្នាក់ៗ « ឆ្ងល់យ៉ាងអស្ចារ្យ »១៤ និង « ដួលចុះ ហើយថ្វាយបង្គំព្រះវរបិតា »១៥ នៅក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ការចងចាំអំពីសេចក្តីសន្យា
ប្រធាន ឡូរែនសូ ស្នូ បានព្រមានថា « យើងហាក់ដូចជាឆាប់បំភ្លេចនូវគោលបំណងដ៏ធំនៃជីវិត ការជំរុញព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើងក្នុងការបញ្ជូនយើងមកផែនដីក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ព្រមទាំងភ្លេចការហៅដ៏ពិដិស្ឋដែលយើងត្រូវបានហៅ ហេតុដូច្នោះហើយ ជំនួសឲ្យការយកឈ្នះលើបញ្ហាខាងសាច់ឈាមបន្តិចបន្តួចនោះ … ជាញយៗយើងបណ្តោយខ្លួនយើងឲ្យផ្តោតទៅលើរឿងនៅលើលោកិយនេះ ដោយពុំឲ្យខ្លួនយើងទទួលបានជំនួយដែលព្រះបានប្រទានឲ្យ ដែលជាផ្លូវតែមួយគត់ដែលអាចឲ្យយើងឈ្នះលើ [ បញ្ហាខាងសាច់ឈាមទាំងនោះ ] » ។១៦
ថ្ងៃឈប់សម្រាក និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដ៏បរិសុទ្ធគឺជាប្រភពពីរដ៏ពិសេសនៃជំនួយដែលព្រះដែលបានប្រទានមក ដើម្បីជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើកម្រិត និងភាពពុករលួយនៃពិភពលោកនេះ ។ យើងអាចចាប់ផ្តើមគិតថា គោលបំណងដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតនៃការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធ និងការចូលរួមព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺមានទំនាក់ទំនងគ្នា ប៉ុន្តែមានគោលបំណងផ្សេងគ្នា ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តី ខ្ញុំជឿថា គោលបំណងទាំងពីរនោះគឺមានតម្លៃដូចគ្នា ហើយធ្វើការរួមគ្នាដើម្បីពង្រឹងពួកយើងខាងវិញ្ញាណក្នុងនាមជាបុគ្គលម្នាក់ៗ និងនៅក្នុងគេហដ្ឋានយើង ។
ថ្ងៃឈប់សម្រាក
បន្ទាប់ពីព្រះបានបង្កើតវត្ថុសព្វសារពើរមក ទ្រង់បានសម្រាកនៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ ហើយបានត្រាស់បញ្ជាថា មួយថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍គឺជាពេលសម្រាកដើម្បីជួយឲ្យមនុស្សចងចាំទ្រង់ ។១៧ ថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺជាពេលវេលារបស់ព្រះ ជា ពេលវេលាពិសិដ្ឋ ដែលញែកចេញជាពិសេសសម្រាប់ថ្វាយបង្គំទ្រង់ និងសម្រាប់ទទួល ហើយចងចាំពីសេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសរបស់ទ្រង់ផង ។
ព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំនៅក្នុងសម័យកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ ៖
« ហើយប្រយោជន៍ឲ្យអ្នកអាចរក្សាខ្លួនបានពេញលេញ កុំឲ្យប្រឡាក់ពីលោកិយ នោះអ្នកត្រូវទៅដំណាក់នៃការអធិស្ឋាន ហើយថ្វាយសាក្រាម៉ង់របស់អ្នកឡើងនៅថ្ងៃបរិសុទ្ធរបស់យើងចុះ
« ដ្បិតប្រាកដមែន ថ្ងៃនេះត្រូវបានចាត់ទុកដល់អ្នក ដើម្បីឲ្យសម្រាកពីការងារទាំងឡាយរបស់អ្នក ហើយដើម្បីថ្វាយភក្ដីភាពរបស់អ្នកដល់ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត ។១៨
ដូច្នេះហើយ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក យើងថ្វាយបង្គំព្រះវរបិតានៅក្នុងព្រះនាមព្រះរាជបុត្រា តាមរយៈការចូលរួមនៅក្នុងពិធីបរិសុទ្ធ និងការរៀន ការទទួល ការចងចាំ និងការរំឭកសេចក្តីសញ្ញាជាថ្មី ។ នៅថ្ងៃដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ គំនិត ទង្វើ និងឥរិយាបថរបស់យើងគឺជាទីសម្គាល់ដែលយើងថ្វាយដល់ព្រះ និងជាសញ្ញានៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះទ្រង់ ។១៩
បន្ថែមទៅលើនោះគោលបំណងនៃថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺដើម្បីលើកកម្ពស់ទស្សនរបស់យើងពីរឿងខាងលោកិយទៅរកពរជ័យអស់កល្បជានិច្ច ។ ពេលយើងញែកខ្លួនអំឡុងពេលដ៏ពិសិដ្ឋនេះចេញពីជីវិតដ៏មមាញឹកដែលជាទម្លាប់របស់យើង នោះយើងអាច « មើលទៅព្រះ ហើយរស់នៅ »២០ ដោយការទទួល និងការចងចាំនូវសេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសផង ដែលយើងបានចំណែកជានិស្ស័យនៃព្រះ ។
ព្រះវិហារបរិសុទ្ធដ៏បរិសុទ្ធ
ព្រះអម្ចាស់តែងត្រាស់បញ្ជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ឲ្យសាងសង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ជាកន្លែងបរិសុទ្ធដែលពួកបរិសុទ្ធសក្តិសមធ្វើពិធីពិសិដ្ឋនៃដំណឹងល្អ ព្រមទាំងពិធីបរិសុទ្ធសម្រាប់ខ្លួនពួកគេ និងមរណជន ។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជាកន្លែងថ្វាយបង្គំដ៏បរិសុទ្ធបំផុតជាងកន្លែងណាៗទៀតទាំងអស់ ។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺពិតជាដំណាក់នៃព្រះអម្ចាស់ ជា កន្លែងពិសិដ្ឋ ដែលញែកចេញជាពិសេសសម្រាប់ថ្វាយបង្គំព្រះ និងសម្រាប់ទទួល ហើយចងចាំពីសេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសរបស់ទ្រង់ផង ។
ព្រះអម្ចាស់បានណែនាំនៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះថា « ចូររៀបចំខ្លួន ចូររៀបចំអ្វីៗដែលត្រូវការគ្រប់មុខ ហើយចូរតាំងគេហដ្ឋានមួយឡើង គឺគេហដ្ឋាននៃការអធិស្ឋាន គេហដ្ឋាននៃការតមអាហារ គេហដ្ឋាននៃសេចក្តីជំនឿ គេហដ្ឋាននៃការរៀនសូត្រ គេហដ្ឋាននៃសិរីល្អ គេហដ្ឋាននៃរបៀបរៀបរយ គេហដ្ឋាននៃព្រះ » ។២១ ការផ្តោតសំខាន់នៃការថ្វាយបង្គំនៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺ ការចូលរួមនៅក្នុងពិធីបរិសុទ្ធ និងការរៀន ការទទួល ការចងចាំ និងការរំឭកសេចក្តីសញ្ញាជាថ្មី ។ នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ យើងគិត ប្រព្រឹត្ត ហើយស្លៀកពាក់តាមរបៀបមួយផ្សេងពីកន្លែងផ្សេងទៀតដែលយើងទៅ ។
គោលបំណងដ៏សំខាន់នៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺដើម្បីលើកកម្ពស់ទស្សនរបស់យើងពីរឿងខាងលោកិយទៅរកពរជ័យអស់កល្បជានិច្ច ។ ពេលយើងញែកខ្លួនចេញមួយរយៈពេលខ្លីពីរឿងខាងលោកិយដែលយើងស្គាល់ នោះយើងអាច « មើលទៅព្រះ ហើយរស់នៅ »២២ ដោយការទទួល និងការចងចាំនូវ សេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសផង ដែលយើងបានចំណែកជានិស្ស័យនៃព្រះ ។
សូមកត់សម្គាល់ថា ថ្ងៃឈប់សម្រាក និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ គឺជា ពេលវេលាពិសិដ្ឋ និង ទីកន្លែងពិសិដ្ឋ ដែលញែកចេញជាពិសេសសម្រាប់ថ្វាយបង្គំព្រះ និងសម្រាប់ទទួល ហើយចងចាំពីសេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសរបស់ទ្រង់ដល់កូនចៅរបស់ទ្រង់ ។ ដូចព្រះបានបង្កើតឡើង គោលបំណងសំខាន់នៃប្រភពជំនួយទាំងពីរមកពីព្រះនេះគឺដូចគ្នាបេះបិទ ៖ គឺផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់របស់យើងឲ្យកាន់តែមានឥទ្ធិពល និងទៀងទាត់ ទៅលើព្រះវរបិតាសួគ៌ ព្រះរាជបុត្រាបង្កើតតែមួយរបស់ទ្រង់ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងសេចក្តីសន្យាទាក់ទងនឹងពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្តីសញ្ញានៃដំណឹងល្អដែលបានស្តារឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
គេហដ្ឋានរបស់យើង
ប្រាកដណាស់ គេហដ្ឋានគប្បីជាកន្លែងរួមផ្សំគ្នាដ៏អស្ចារ្យបំផុតនៃ ពេលវេលា និងទីកន្លែង ដែលបុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារចងចាំនូវសេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសផងឲ្យកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពបំផុត ។ ការចេញពីគេហដ្ឋានរបស់យើង ដើម្បីចំណាយពេលនៅក្នុងការប្រជុំនៅថ្ងៃអាទិត្យ ហើយចូលរួមកន្លែងពិសិដ្ឋនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជារឿងចាំបាច់ ប៉ុន្តែវាពុំគ្រប់គ្រាន់នៅឡើយទេ ។ នៅពេលយើងនាំយកវិញ្ញាណ និងកម្លាំងដែលទទួលបានពីសកម្មភាពដ៏បរិសុទ្ធទាំងនោះ ត្រឡប់ទៅជាមួយយើងចូលទៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់យើងវិញប៉ុណ្ណោះ ទើបយើងអាចគាំទ្រការផ្តោតចិត្តទុកដាក់ទៅលើគោលបំណងដ៏ធំនៃជីវិតរមែងស្លាប់ ហើយយកឈ្នះលើភាពពុករលួយដែលមាននៅក្នុងលោកិយនេះ ។ បទពិសោធន៍នៃថ្ងៃឈប់សម្រាក និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលយើងមានគប្បីធ្វើជាកាតាលីករខាងវិញ្ញាណដែលបំពេញបុគ្គលម្នាក់ៗ ក្រុមគ្រួសារ និងគេហដ្ឋានរបស់យើងជាមួយនឹងការរំឭកជាប់ជានិច្ចនៃមេរៀនដែលបានរៀន ជាមួយនឹងវត្តមាន និងព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ជាមួយនឹងការប្រែចិត្តជឿដែលមានជាបន្តបន្ទាប់ និងកាន់តែខ្លាំងឡើងៗលើព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងជាមួយ « ការភ្លឺថ្លានៃសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ឥតខ្ចោះ »២៣ នៅក្នុងការសន្យាអស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះ ។
ថ្ងៃឈប់សម្រាក និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធអាចជួយយើងឲ្យបង្កើត « ផ្លូវមួយដ៏ប្រសើរលើសលែងទៅទៀត » ក្នុងគេហដ្ឋានរបស់យើង »២៤ ពេលយើង « បំព្រួមគ្រប់ទាំងអស់ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ទាំងរបស់នៅស្ថានសួគ៌ និងរបស់នៅផែនដីផង » ។២៥ អ្វីដែលយើងធ្វើនៅក្នុងគេហដ្ឋានយើងជាមួយនឹង ពេលវេលាពិសិដ្ឋ របស់ទ្រង់ និងអ្វីដែលយើងរៀននៅក្នុង កន្លែងពិសិដ្ឋ របស់ទ្រង់គឺចាំបាច់ក្នុងការបានចំណែកជានិស្ស័យនៃព្រះ ។
ការសន្យា និងទីបន្ទាល់
យើងងាយចុះចាញ់ចំពោះទម្លាប់ និងបញ្ហាសាមញ្ញនៃជីវិតរមែងស្លាប់នេះណាស់ ។ ការដេក ការបរិភោគ ការស្លៀកពាក់ ការធ្វើការ ការលេង ការហាត់ប្រាណ និងសកម្មភាពជាទម្លាប់ជាច្រើនផ្សេងទៀតមានភាពចាំបាច់ និងសំខាន់ ។ ប៉ុន្តែទីបំផុត អ្វីដែលយើងប្រែក្លាយគឺជាលទ្ធផលនៃចំណេះដឹង និងឆន្ទៈរបស់យើងដើម្បីរៀនពីព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ វាពុំមែនជាសកម្មភាពទាំងឡាយក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងលើដំណើរនៃជីវិតនេះនោះទេ ។
ដំណឹងល្អគឺជាអ្វីដែលមានន័យលើសពីបញ្ជីកិច្ចការផ្សេងៗដែលយើងត្រូវបំពេញទៅទៀត ផ្ទុយទៅវិញវាគឺជាសេចក្តីពិតដ៏សំខាន់ដែល « ផ្គុំភ្ជាប់គ្នា » ២៦ និងត្បាញចូលគ្នា ដែលបានតាក់តែងឡើងដើម្បីជួយយើងឲ្យប្រែកាន់តែដូចព្រះវរបិតាសួគ៌យើង និងព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺបានចំណែកជានិស្ស័យនៃព្រះ ។ ប្រាកដណាស់ យើងខ្វាក់ដោយ « មើលហួសទីដៅ »២៧ នៅពេលសេចក្តីពិតដ៏ខ្ពស់ខ្ពស់ខាងវិញ្ញាណត្រូវបានលេបត្របាក់ដោយសារការខ្វល់ខ្វាយ កង្វល់ និងភាពចៃដន្យនៃលោកិយនេះ ។
នៅពេលយើងឆ្លាតវៃ ហើយយាងអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើជាអ្នកណែនាំយើង ២៨ ខ្ញុំសន្យាថា ទ្រង់នឹងបង្រៀនយើងនូវអ្វីដែលជាការពិត ។ « ទ្រង់ថ្លែងអំពីព្រះគ្រីស្ទ [ ហើយ ] បំភ្លឺចិត្តយើងពីសួគ៌ា »២៩ នៅពេលយើងព្យាយាមបំពេញគោលដៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង ហើយបានចំណែកជានិស្ស័យនៃព្រះ ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា សេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសផងដែលទាក់ទងជាមួយនឹងពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្តីសញ្ញារបស់យើងគឺជាការពិត ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រកាសដូច្នេះថា ៖
« យើងប្រទានដល់អ្នកនូវការដឹកនាំទាំងឡាយពីរបៀបដែលអ្នកអាចប្រព្រឹត្តនៅចំពោះយើង ប្រយោជន៍ឲ្យវាអាចបានបែរទៅរកអ្នក សម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះដល់អ្នក ។
យើងជាព្រះអម្ចាស់ជាប់សន្យា កាលណាអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលយើងមានបន្ទូល ប៉ុន្តែកាលណាអ្នករាល់គ្នា មិនប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលយើងមានបន្ទូលទេ នោះអ្នករាល់គ្នាពុំមានសេចក្តីសន្យាឡើយ » ។៣០
ខ្ញុំសូមធ្វើជាសាក្សីថា ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងមានព្រះជន្មរស់ ហើយទ្រង់គឺជាអ្នកនិពន្ធនៃផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះរាជបុត្រាបង្កើតតែមួយរបស់ទ្រង់ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ។ ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ ។ ហើយខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ផែនការ និងការសន្យារបស់ព្រះវរបិតា ដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងភាពជាគូកននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ អាចធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តនៅនាលោកិយនេះ និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៅបរលោក ។៣១ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីការណ៍ទាំងនេះ នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋនៃព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។