តើឈប់មានថ្ងៃនៃអព្ភូតហេតុហើយឬ ?
ការផ្តោតសំខាន់បំផុតរបស់យើងគួរតែផ្តោតទៅលើអព្ភូតហេតុខាងវិញ្ញាណ ដែលមានសម្រាប់កូនចៅទាំងអស់របស់ព្រះ ។
ឆ្នាំមុន ខ្ញុំត្រូវបានចាត់តាំងឲ្យទៅរដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ា ជាមួយប្រធានស្តេកដើម្បីសួរសុខទុក្ខ ក្លាក និង ហូលី ហ្វេល និងគ្រួសារនៅផ្ទះរបស់ពួកគេ ។ ពួកគេប្រាប់ខ្ញុំថា ពួកគេទើបតែជួបអព្ភូតហេតុមួយ ។ ពេលយើងទៅដល់ ក្លាកមានការលំបាកក្នុងការក្រោកឈរស្វាគមន៍ពួកយើង ដោយសារគាត់ពាក់រណបអបឆ្អឹងនៅខ្នង ក និងដៃរបស់គាត់ ។
កាលពីពីរខែមុន ក្លាក កូនប្រុសរបស់គាត់ ធី និងពួកយុវជនប្រមាណជា ៣០ នាក់ ព្រមទាំងថ្នាក់ដឹកនាំផ្សេងទៀត បានចេញដំណើរទៅសកម្មភាពស្តេកដោយឡើងភ្នំកម្ពស់ ៤៣២២ ម៉ែត្រនៅកំពូលភ្នំ ស្សាស្តា ជាកំពូលដ៏ខ្ពស់បំផុតនៅរដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ា ។ នៅថ្ងៃទីពីរនៃការឡើងភ្នំដ៏លំបាកនោះ អ្នកឡើងភ្នំភាគច្រើនបានឡើងដល់កំពូល—ជាសមិទ្ធិផលមួយដ៏រំភើបរីករាយដែលអាចធ្វើបាន ដោយសារបានរៀបចំខ្លួនអស់ជាច្រើនខែ ។
មនុស្សដំបូងដែលឡើងទៅដល់កំពូលនៅថ្ងៃនោះគឺក្លាក ។ បន្ទាប់ពីបានសម្រាកបន្តិចនៅគែមកំពូលភ្នំនោះ គាត់បានក្រោកឈរ ហើយចាប់ផ្តើមដើរ ។ ពេលគាត់ដើរ គាត់បានជំពប់ជើង ហើយដួលផ្ងារក្រោយទៅលើគែមចំណោតភ្នំនោះ បណ្តាលឲ្យគាត់ធ្លាក់ចុះទៅក្រោមប្រហែល ១២ ម៉ែត្រ ហើយបន្ទាប់មកបន្តធ្លាក់ចុះទៅក្នុងចំណោតភ្នំដ៏ត្រជាក់នោះជម្រៅ ៩១ ម៉ែត្រទៀត ។ គួរឲ្យអស្ចារ្យណាស់ ក្លាកនៅរស់រានមានជីវិត ប៉ុន្តែគាត់មានរបួសជាទម្ងន់ ហើយពុំអាចកម្រើកខ្លួនបានឡើយ ។
អព្ហូហេតុនានាដែលក្លាកបានជួបអំឡុងពេលគ្រោះថ្នាក់នេះគឺគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្តើមប៉ុណ្ណោះ ។ មនុស្សមួយចំនួនដំបូងដែលទៅជួយ « អន្តរាគមន៍ » គាត់ គឺជាក្រុមអ្នកឡើងភ្នំដែលរួមមាន មគ្គុទ្ទេសក៍សង្គ្រោះនៅភ្នំ និងពេទ្យសង្គ្រោះបន្ទាន់ដែលមានវិជ្ជាជីវៈ ។ ពួកគេរួសរាន់ព្យាបាលក្លាកឲ្យផុតពី ការស្ហុក ហើយរុំខ្លួនគាត់ដើម្បីឲ្យគាត់មានភាពកក់ក្តៅ ។ ក្រុមនេះក៏បានធ្វើ « អន្តរាគមន៍ » ក្នុងការធ្វើតេស្តឧបករណ៍ទំនាក់ទំនងថ្មីមួយ ហើយបញ្ជូនសំណើសុំជំនួយពីតំបន់នោះជាតំបន់ដែលទូរសព្ទដៃគ្មានសេវា ។ ភ្លាមនោះឧទ្ធម្ភាគចក្រតូចមួយត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់ភ្នំ ស្សាស្តា ដោយចំណាយពេលមួយម៉ោង ។ បន្ទាប់ពីព្យាយាមចុះចតលើទួលពីរដងប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់ និងពុំបានជោគជ័យដែលវាហួសពីដែនកំណត់របស់ឧទ្ធម្ភាគចក្រ និងការពុះពារនឹងស្ថានភាពខ្យល់បក់ដ៏គ្រោះថ្នាក់មក អាកាសយាន្តនិកបានចាប់ផ្តើមព្យាយាមចុះចតជាលើកទីបី និងជាលើកចុងក្រោយផងដែរ ។ ពេលឧទ្ធម្ភាគចក្របានចុះចតនៅចំណុចមួយផ្សេងទៀត ខ្យល់បានប្រែជា « ស្ងប់ស្ងាត់ » ហើយឧទ្ធម្ភាគចក្រចុះចតបានល្មមនឹងឲ្យក្រុមនោះរួសរាន់ និងប្រជ្រៀតគ្នាយ៉ាងលំបាកលើកក្លាកដាក់ក្នុងកន្លែងតូចមួយនៅពីក្រោយកៅអីរបស់អាកាសយាន្តនិក ។
ពេលក្លាកត្រូវបានវាយតម្លៃនៅមជ្ឈមណ្ឌលវះកាត់ នោះលទ្ធផលពិនិត្យជាច្រើនបានបង្ហាញថា គាត់ទទួលរងការបាក់ឆ្អឹងច្រើនកន្លែងនៅ-ក ខ្នង ឆ្អឹងជំនីរ និងក-ដៃរបស់គាត់ មានខ្យល់ចូលស្រោមសួត និងមានការដាច់ និងរលាត់ជាច្រើនកន្លែងទៀត ។ « ចៃដន្យណាស់ » វេជ្ជបណ្ឌិតវះកាត់ផ្នែករបួសសសៃប្រាសាទដ៏ល្បីល្បាញម្នាក់យាមនៅថ្ងៃនោះ គាត់នៅមន្ទីរពេទ្យនេះតែពីរបីដងប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយឆ្នាំ ។ ក្រោយមកវេជ្ជបណ្ឌិតរូបនេះបានថ្លែងថា គាត់ពុំធ្លាប់ឃើញនរណាម្នាក់ទទួលរងរបួសលើសសៃប្រសាទឆ្អឹងខ្នង និងសសៃអាទែការ៉ូទីតខ្លាំងបែបនេះ ហើយនៅរស់នោះទេ ។ ក្លាកពុំត្រូវបានរំពឹងថានៅរស់ឡើយ ប៉ុន្តែគាត់បានប្រែជាជាសះស្បើយវិញ ។ វេជ្ជបណ្ឌិតវះកាត់រូបនោះ រៀបរាប់ពីខ្លួនគាត់ថាជាអ្នកបដិសេធព្រះ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា ករណីរបស់ក្លាកនេះបានផ្ទុយពីការចេះដឹងខាងផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្ររបស់គាត់អំពីរបួសលើសសៃប្រសាទ ហើយអាចត្រឹមតែពិពណ៌នាថា វាជាអព្ភូតហេតុប៉ុណ្ណោះ ។
នៅពេលក្លាក និងហូលីបានបញ្ចប់ការប្រាប់ដំណើររឿងដ៏តានតឹងនេះ ខ្ញុំហាក់ដូចជានិយាយលែងចេញ ។ វាពុំមែនដោយសារតែអព្ភូតហេតុជាក់ស្តែងនេះឡើយ ប៉ុន្តែដោយសារតែអព្ភូតហេតុដ៏ធំអស្ចារ្យជាងនេះ ។ ខ្ញុំមានការបំផុសគំនិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ—ជាសាក្សីខាងវិញ្ញាណ—ដែលហូលី និងកូនស្រស់ស្អាតទាំងប្រាំនាក់ដែលអង្គុយនៅក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវជុំវិញឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ មានជំនឿបែបនេះថា ពួកគេអាចទទួលយកនូវលទ្ធផលណាក៏ដោយដែលកើតឡើងនៅថ្ងៃនោះ ហើយពួកគេនៅតែមានការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ ។ ក្លាក និងហូលី ព្រមទាំងកូនច្បងពីរនាក់របស់គេ ធី និងផតទើរ នៅជាមួយយើងថ្ងៃនេះនៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលសន្និសីទ ។
ក្នុងការពិចារណាអំពីបទពិសោធន៍របស់គ្រួសារ ហ្វេល ខ្ញុំបានគិតច្រើនអំពីស្ថានភាពនានារបស់មនុស្សជាច្រើនទៀត ។ ចុះពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយដែលពោរពេញដោយសេចក្តីជំនឿ ពួកបរិសុទ្ធដែលទទួលការប្រសិទ្ធពរបព្វជិតភាព ពួកបរិសុទ្ធដែលអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ ពួកបរិសុទ្ធដែលរក្សាសេចក្តីសញ្ញា ពួកបរិសុទ្ធដែលពោរពេញដោយក្តីសង្ឃឹម តែគ្មានអព្ភូតហេតុកើតឡើងវិញនោះ ? យ៉ាងហោចណាស់នៅក្នុងរបៀបមួយដែលពួកគេយល់អំពីអព្ភូតហេតុ ។ យ៉ាងហោចណាស់នៅក្នុងរបៀបមួយដែលបង្ហាញថា មនុស្សដទៃទទួលអព្ភូតហេតុ ។
ចុះអស់អ្នកដែលរងទុក្ខដោយទុក្ខវេទនាដ៏ខ្លាំងក្លានោះទាំង—ខាងរូបកាយ ខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងផ្លូវចិត្ត—អស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំ ឬទសវត្សរ៍ ឬពេញមួយជីវិតរមែងស្លាប់របស់ពួកគេនោះ ? ចុះអស់អ្នកដែលស្លាប់តាំងពីក្មេងនោះ ?
កាលពីពីរខែមុន គូស្វាមីរៀបការពីរគូដែលកាន់ប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ជាមួយកូនបីនាក់ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោង និងកូនប្រាំនាក់ផ្សេងទៀតរបស់ពួកគេ បានជិះយន្តហោះតូចមួយតែមួយរយៈពេលខ្លី ។ ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តថា ពួកគេបានអធិស្ឋានទូលសូមសុវត្ថិភាពពីមុនការហោះហើរ ហើយបានអធិស្ឋានដោយស្មោះ ពេលយន្តហោះពួកគេជួបនឹងបញ្ហាម៉ាស៊ីនដ៏ធ្ងន់ធ្ងរពីមុនវាធ្លាក់ចុះ ។ គ្មាននរណាម្នាក់នៅរស់ឡើយ ។ ចុះពួកគេយ៉ាងម៉េចដែរ ?
តើពួកមនុស្សល្អ និងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេមានហេតុផល ដើម្បីសួរសំណួរដែលមរមនសរសេរថា ៖ « តើឈប់មានថ្ងៃនៃអព្ភូតហេតុហើយឬ ? »១
ចំណេះដឹងមានកំណត់របស់ខ្ញុំពុំអាចពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលថា ជួនកាលមានការអន្តរាគមន៍មកពីព្រះ និងគ្រាផ្សេងទៀតគឺពុំមានឡើយ ។ ប៉ុន្តែប្រហែលយើងខ្វះការយល់ដឹងអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យអព្ភូតហេតុ ។
ជារឿយៗ យើងពិពណ៌នាអំពីអព្ភូតហេតុថា ជាការត្រូវបានជាសះស្បើយដោយគ្មានការពន្យល់ទាំងស្រុងពីវេជ្ជបណ្ឌិត ឬការចៀសផុតពីគ្រោះមហន្តរាយតាមរយៈការស្តាប់តាមការបំផុសគំនិតដ៏ច្បាស់លាស់ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការផ្តល់និយមន័យអំពីពាក្យ អព្ភូតហេតុ ថាជា ‹ ព្រឹត្តិការណ៍ដែលផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ ដែលបាននាំមកដោយអំណាចនៃព្រះ ដែលជីវិតរមែងស្លាប់នេះមិនអាចយល់បាន »២ ផ្តល់នូវទស្សនវិស័យធំមួយទៅកាន់ភាពកាន់តែអស់កល្បជានិច្ច ។ និយមន័យនេះក៏អនុញ្ញាតឲ្យយើងគិតអំពីតួនាទីសំខាន់នៃសេចក្តីជំនឿនៅក្នុងការទទួលអព្ភូតហេតុ ។
មរ៉ូណៃបានបង្រៀនថា « ហើយគ្មានពេលណាទេ ដែលអ្នកណាម្នាក់នាំមកនូវអព្ភូតហេតុ លុះត្រាក្រោយពីសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេសិន » ។៣ អំាំម៉ូនបានប្រកាសថា « ព្រះទ្រង់បានប្រទានមធ្យោបាយមួយថា តាមរយៈសេចក្ដីជំនឿ នោះមនុស្សអាចសម្ដែងអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យផ្សេងៗ » ។៤ ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្តែងដល់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធថា « ដ្បិតយើងជាព្រះ … ហើយយើងនឹងបង្ហាញអព្ភូតហេតុ … ដល់អស់អ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះនាមយើង » ។៥
ស្តេចនេប៊ូក្នេសាបានតម្រូវឲ្យ សាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌ-នេកោ ថ្វាយបង្គំរូបព្រះដែលទ្រង់បានបង្កើតធ្វើជាព្រះ ដោយគំរាមកំហែងថា « បើមិនថ្វាយបង្គំទេ នោះនឹងត្រូវបោះឯង … ទៅក្នុងគុកភ្លើងដែលឆេះយ៉ាងសន្ធៅ » ។ បន្ទាប់មកទ្រង់បានពោលពាក្យឡកឡឺយថា « តើមានព្រះឯណាដែលអាចនឹងដោះឯងរាល់គ្នាឲ្យរួចពីកណ្តាប់ដៃយើងបាន ? »៦
ពួកសិស្សស្មោះត្រង់ទាំងបីនាក់នេះថ្លែងថា ៖ « បើជាយ៉ាងនោះមែន នោះព្រះនៃយើងខ្ញុំ ដែលយើងខ្ញុំគោរពប្រតិបត្តិតាម ទ្រង់អាចនឹងជួយឲ្យយើងខ្ញុំរួចពីគុកភ្លើង ដែលឆេះយ៉ាងសន្ធៅបានហើយ ។ …តែបើមិនជួយទេ នោះសូមឲ្យទ្រង់ព្រះករុណាជ្រាបថា យើងខ្ញុំមិនព្រមគោរពតាមព្រះរបស់ទ្រង់ឡើយ » ។៧
ពួកគេមានទំនុកចិត្តទាំងស្រុងថា ព្រះអាចសង្គ្រោះពួកគេ « តែបើមិនជួយទេ » ពួកគេមានសេចក្តីជំនឿទាំងស្រុងនៅក្នុងផែនការរបស់ទ្រង់ ។
ស្រដៀងនេះផងដែរមានគ្រាមួយ អែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា បានសួរយុវជនម្នាក់ដែលបានស្នើសូមការប្រសិទ្ធពរបព្វជិតភាពថា « ប្រសិនបើនេះជាព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង នោះអ្នកត្រូវបានប្តូរដោយការស្លាប់ទាំងវ័យក្មេងទៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ដើម្បីបន្តការបម្រើរបស់អ្នក តើអ្នកមានជំនឿចុះចូលនឹងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ហើយពុំបានជាសះស្បើយដែរឬទេ ? »៨ តើ យើង មានជំនឿ « ពុំ [ បាន ] ជាសះស្បើយ » ពីទុក្ខវេទនានៅលើផែនដីរបស់យើង ដើម្បីឲ្យយើងអាចត្រូវបានជាសះស្បើយអស់កល្បជានិច្ចដែរឬទេ ?
សំណួរសំខាន់មួយដើម្បីពិចារណានោះគឺ « តើយើងដាក់សេចក្តីជំនឿរបស់យើងនៅទីណា ? » តើសេចក្តីជំនឿរបស់យើងផ្តោតទៅលើការចង់បានដ៏ងាយស្រួល ដើម្បីឲ្យបានធូរស្បើយពីការឈឺចាប់ និងការរងទុក្ខ ឬសេចក្តីជំនឿយើងផ្តោតយ៉ាងរឹងប៉ឹងលើព្រះជាព្រះវរបិតា និងផែនការដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ និងលើព្រះយេស៊ូវជាព្រះគ្រីស្ទ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ដែរឬទេ ? សេចក្តីជំនឿលើព្រះវរបិតា និងព្រះបុត្រាធ្វើឲ្យយើងយល់ ហើយទទួលយកព្រះទ័យរបស់ពួកទ្រង់ ពេលយើងរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ភាពអស់កល្បជានិច្ច ។
ថ្ងៃនេះខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីអព្ភូតហេតុ ។ ការធ្វើជាកូនរបស់ព្រះគឺជាអព្ភូតហេតុមួយ ។៩ ការទទួលបានរូបកាយដូចជារូបអង្គទ្រង់ និងមានភាពដូចទ្រង់គឺជាអព្ភូតហេតុមួយ ។១០ អំណោយនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាអព្ភូតហេតុមួយ ។១១ ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអព្ភូតហេតុមួយ ។១២ សក្តានុពលសម្រាប់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចគឺជាអព្ភូតហេតុមួយ ។១៣
ទោះវាជាការណ៍ល្អដែលយើងអធិស្ឋានទូលសូម និងខិតខំក្នុងការទទួលបានការការពារខាងរូបកាយ និងបានជាសះស្បើយអំឡុងពេលក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើង នោះការផ្តោតសំខាន់បំផុតរបស់យើងគួរតែផ្តោតទៅលើអព្ភូតហេតុខាងវិញ្ញាណ ដែលមានសម្រាប់កូនចៅទាំងអស់របស់ព្រះ ។ មិនថាយើងមានប្រវត្តិ សញ្ញាតិអ្វីនោះទេ មិនថាយើងបានធ្វើអ្វីខ្លះ មិនថាមានរឿងអ្វីខ្លះកើតឡើងចំពោះយើងឡើយ ប្រសិនបើយើងប្រែចិត្ត—ពួកយើងទាំងអស់គ្នាមានសិទ្ធិស្មើគ្នាទទួលអព្ភូតហេតុទាំងនេះ ។ យើងកំពុងរស់នៅក្នុងអព្ភូតហេតុ ហើយមានអព្ភូតហេតុបន្ថែមទៀតនៅខាងមុខយើង ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។