Here, wilt U mijn ogen openen?
We moeten andere mensen door de ogen van de Heiland aanschouwen.
The Lion King is een klassieke tekenfilm over de Afrikaanse savanne. Als de leeuwenkoning sterft om zijn zoon te redden, wordt de jonge leeuwenprins verbannen, terwijl een alleenheerser het evenwicht op de savanne verstoort. De leeuwenprins wint met de hulp van zijn mentor het koninkrijk weer terug. Zijn ogen worden geopend voor de noodzaak van het evenwicht in de kringloop van het leven op de savanne. Als hij zijn rechtmatige plaats als koning opeist, krijgt de jonge leeuw het advies om verder te kijken dan hij kan zien.1
Als we erfgenaam willen worden van alles wat de Vader heeft, moeten we volgens het evangelie verder kijken dan we kunnen zien. Om verder te kijken dan we kunnen zien, moeten we naar andere mensen door de ogen van de Heiland kijken. Het evangelienet is vol met heel veel verschillende mensen. We kunnen de keuzes en psychologische achtergrond van andere mensen in de wereld, in de kerk, en zelfs in het gezin niet volledig begrijpen. Dat komt omdat wij niet volledig begrijpen wie zij werkelijk zijn. We moeten verder kijken dan de eenvoudige veronderstellingen en stereotypen. En we moeten de kleine lens van onze eigen ervaring uitzoomen.
Mijn ogen werden geopend om ‘verder te kijken dan ik kon zien’ toen ik zendingspresident was. Er was een jonge zendeling aangekomen met een angstige blik in zijn ogen. Toen ik met hem sprak, zei hij moedeloos: ‘Ik wil naar huis.’ Ik dacht bij mezelf: nou, dat zal ik wel even oplossen. Ik moedigde hem aan om een week lang hard te werken en erover te bidden, en mij dan op te bellen. Een week later, bijna op de minuut af, belde hij me op. Hij wilde nog steeds naar huis. Ik moedigde hem opnieuw aan om te bidden, hard te werken en me na een week weer te bellen. In ons volgende gesprek was er nog niets veranderd. Hij bleef volhouden dat hij naar huis wilde.
Daaraan wilde ik niet toegeven. Ik begon hem de heilige aard van zijn roeping uit te leggen. Ik moedigde hem als volgt aan: ‘Vergeet jezelf en ga aan het werk.’2 Maar wat ik ook adviseerde, hij hield voet bij stuk. Uiteindelijk besefte ik dat ik niet het volledige plaatje zag. Toen voelde ik dat ik hem moest vragen: ‘Wat is er zo moeilijk voor je?’ Zijn woorden troffen me diep: ‘President, ik kan niet lezen.’
De verstandige raad die ik hem meende te geven, was helemaal niet relevant voor zijn behoeften. Wat hij bovenal nodig had, was dat ik verder keek dan mijn haastige beoordeling en dat ik me door de Geest zou laten leiden om te begrijpen wat er daadwerkelijk in deze zendeling omging. Ik moest hem in het juiste perspectief zien en hem hoop geven. Maar ik was als een olifant in een porseleinkast tekeergegaan. Deze dappere zendeling leerde lezen en werd een heel zuivere discipel van Jezus Christus. Hij opende mijn ogen voor deze woorden van de Heer: ‘Want de mens ziet aan wat voor ogen is, maar de Heere ziet het hart aan’ (1 Samuel 16:7).
Het is zo’n grote zegen als de Geest van de Heer onze kijk verbreedt. Kent u het verhaal van de profeet Elisa die zag dat het Syrische leger zijn stad met paarden en strijdwagens had omsingeld toen hij op een ochtend wakker werd? Zijn dienaar was bang en vroeg aan Elisa wat ze moesten doen. Elisa zei dat hij zich geen zorgen moest maken: ‘Wees niet bevreesd, want die bij ons zijn, zijn méér dan die bij hen zijn’ (2 Koningen 6:16). De dienaar had geen idee waar de profeet het over had. Hij kon niet verder kijken dan wat hij kon zien. Maar Elisa zag het leger engelen dat klaarstond om voor het volk van de profeet te strijden. Elisa bad tot de Heer om de ogen van de jongeman te openen, en ‘hij zag; en zie, de berg was vol paarden en strijdwagens van vuur rondom Elisa’ (2 Koningen 6:17).
We mijden vaak andere mensen omdat ze zo van ons verschillen. We voelen ons op ons gemak bij mensen die hetzelfde denken en zeggen, en die zich hetzelfde kleden en gedragen als wij. En we voelen ons onaangenaam in het gezelschap van mensen met andere omstandigheden of achtergronden. Zijn we eigenlijk allemaal niet uit verschillende landen afkomstig, en spreken we geen verschillende talen? Zien we de wereld niet door de enorme beperkingen van onze eigen levenservaring? Sommige mensen zien en spreken met geestelijke ogen, net als de profeet Elisa. Maar andere mensen zien en communiceren op basis van wat ze fysiek waarnemen, zoals ik met mijn ongeletterde zendeling meemaakte.
We leven in een wereld waarin mensen zich met anderen vergelijken, elkaar een etiket opplakken en elkaar kritiseren. In plaats van elkaar door de lens van de sociale media te zien, moeten we op zoek gaan naar de goddelijke eigenschappen waarop iemand aanspraak kan maken. Deze goddelijke eigenschappen en verlangens kunnen niet op Pinterest of Instagram worden geplaatst.
Anderen accepteren en liefhebben houdt niet in dat we hun opvattingen moeten accepteren. Uiteraard vereist de waarheid onze grootste trouw, hoewel dat nooit een belemmering voor vriendelijkheid mag zijn. Als we anderen oprecht liefhebben, moeten we de beste pogingen van anderen aanvaarden, want wij kennen hun belevenissen en beperkingen nooit helemaal. Als we verder willen kijken dan we kunnen zien, moeten we ons bewust op de Heiland concentreren.
Op 28 mei 2016 bevonden de 16-jarige Beau Richey en zijn vriend Austin zich op een familieboerderij in Colorado. Beau en Austin klommen op hun quads en keken uit naar een dag vol avontuur. Ze hadden nog niet zo ver gereden toen ze in slechte weersomstandigheden terechtkwamen. En toen sloeg het onheil toe. De quad van Beau sloeg plotseling over de kop en hij kwam onder 180 kilo staal terecht. Zijn vriend Austin zag dat Beau voor zijn leven vocht. Met alle kracht probeerde hij de quad van zijn vriend te tillen. Maar er zat geen beweging in. Hij bad voor Beau en ging toen snel hulp halen. Uiteindelijk arriveerden de hulpverleners, maar enkele uren later overleed Beau. Hij had dit aardse leven verlaten.
Zijn diepbedroefde ouders arriveerden. Toen zij in de kleine ziekenhuiskamer stonden, Beaus beste vriend en zijn familieleden, kwam er een politieagent de kamer in die de mobiele telefoon van Beau aan zijn moeder overhandigde. Toen ze de telefoon aanpakte, ging er een signaal af. Ze opende de telefoon en zag het dagelijks geheugensteuntje van Beau. Ze las de boodschap voor die haar vrolijke, avontuurlijke tienerzoon elke dag las. Er stond: ‘Vergeet niet om Jezus Christus vandaag centraal in je leven te stellen.’
Hoewel Beau zich op zijn Verlosser had gericht, was het verdriet van zijn dierbaren er niet minder om. Maar die herinneringsboodschap geeft wel hoop en betekenis aan het leven en de keuzes van Beau. Zijn familieleden en vrienden kunnen erdoor verder kijken dan het verdriet om zijn vroegtijdige overlijden en uitkijken naar de vreugdevolle werkelijkheid van het volgende leven. Wat een tedere barmhartigheid dat zijn ouders door de ogen van hun zoon konden zien wat voor hem het belangrijkst was.
Als lid van de kerk krijgen we een persoonlijke, geestelijke wekkerboodschap die ons waarschuwt als we met onze sterfelijke ogen het eeuwig heil uit het oog verliezen. Het avondmaal is onze wekelijkse herinnering om ons voortdurend op Jezus Christus te concentreren, Hem altijd indachtig te zijn en zijn Geest altijd bij ons te hebben (zie LV 20:77). Toch negeren we soms deze gevoelens en signalen. Als we Jezus Christus centraal stellen, zal Hij onze ogen openen zodat we meer mogelijkheden kunnen zien dan we ons kunnen voorstellen.
Ik kreeg een heel interessante brief over een beschermend signaal dat een getrouwe zuster ontving. Ze vertelde me dat ze, in een poging om haar gevoelens aan haar man duidelijk te maken, een elektronische lijst op haar mobieltje bijhield van dingen die hij deed of tegen haar zei waaraan zij zich ergerde. Ze dacht dat als de tijd rijp zou zijn, ze die vastgelegde bewijzen met hem kon bespreken zodat hij zich daarin zou veranderen. Maar toen ze op een zondag tijdens het avondmaal aan de verzoening van de Heiland dacht, besefte ze dat het vastleggen van haar negatieve gevoelens jegens haar man eigenlijk de Geest verdreef en hem nooit zou veranderen.
Er ging een geestelijk signaal in haar hart af, met de woorden: ‘Laat het los; laat het los. Laat die aantekeningen vervallen. Ze zijn niet nuttig.’ Toen schreef ze, en ik citeer: ‘Het duurde even voordat ik op “Alles selecteren” drukte, en nog langer voordat ik op “Wissen” drukte. Maar toen ik dat deed, verdwenen al die gevoelens. Mijn hart werd met liefde gevuld, liefde voor mijn man en liefde voor de Heer.’ Net als Saulus op de weg naar Damascus veranderde haar kijk op de dingen. De schellen van vertroebeling vielen haar van de ogen.
Onze Heiland opende herhaaldelijk de ogen van hen die lichamelijk en geestelijk blind waren. Als wij onze ogen letterlijk en figuurlijk voor de goddelijke waarheid openen, bereiden we ons voor om van sterfelijke kortzichtigheid te worden genezen. Als we aandacht besteden aan geestelijke ‘alarmsignalen’ waaruit blijkt dat we onze koers moeten veranderen of een breder eeuwig perspectief moeten hebben, krijgen we de avondmaalsbelofte dat we zijn Geest bij ons mogen hebben. Dat overkwam ook Joseph Smith en Oliver Cowdery in de Kirtlandtempel, toen ze door Jezus Christus in overtuigende beginselen werden onderwezen. Zij zeiden: ‘De sluier werd van ons verstand weggenomen en de ogen van ons begrip werden geopend’ (LV 110:1).
Ik getuig dat wij door de macht van Jezus Christus in staat worden gesteld om geestelijk verder te kijken dan wij met sterfelijke ogen kunnen zien. Als wij Hem indachtig zijn en zijn Geest bij ons hebben, worden de ogen van ons begrip geopend. Dan wordt de grote werkelijkheid van de Godheid krachtig in ons hart gegrift. In de naam van Jezus Christus. Amen.