Wędrówka trwa!

Sto siedemdziesiąt lat temu Brigham Young po raz pierwszy spojrzał na dolinę Jeziora Słonego i obwieścił: „To właściwe miejsce!”¹. Znał je, ponieważ Pan mu je objawił.

Do roku 1869 ponad 70 000 świętych odbyło podobną wędrówkę. Pomimo wielu różnic — językowych, kulturowych czy narodowościowych — łączyło ich świadectwo o Ojcu, Synu i Duchu Świętym, o Przywróceniu ewangelii Jezusa Chrystusa oraz pragnienie budowania Syjonu — miejsca pokoju, szczęścia i piękna, w którym mieli przygotowywać się na Drugie Przyjście Zbawiciela.

Obraz

Jane Manning James

Wśród tych pierwszych świętych, którzy dotarli do Utah, była Jane Manning James — córka wyzwolonego niewolnika, nawrócona do przywróconego Kościoła, niezwykła uczennica, która zmagała się z trudnymi wyzwaniami. Siostra James pozostała oddaną świętą w dniach ostatnich do śmierci w roku 1908.

Napisała: „Chcę powiedzieć, że moja wiara w ewangelię Jezusa Chrystusa, nauczaną przez Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, jest dzisiaj tak silna, a nawet, jeśli to możliwe, jeszcze silniejsza niż w dniu, w którym zostałam ochrzczona. Płacę dziesięcinę i inne ofiary, przestrzegam słowa mądrości, wcześnie kładę się spać i wcześnie wstaję, i w swój skromny sposób staram się być dobrym przykładem dla wszystkich”².

Siostra James, jak wielu innych świętych w dniach ostatnich, nie tylko budowała Syjon krwią, potem i łzami, ale także poszukiwała błogosławieństw Pana, żyjąc według zasad ewangelii najlepiej jak mogła i trzymając się wiary w Jezusa Chrystusa — wielkiego uzdrowiciela wszystkich, którzy Go szczerze szukają.

Pierwsi święci nie byli idealni, ale położyli podwaliny, na których budujemy kochające i przestrzegające przymierzy rodziny oraz społeczeństwo, co jest podkreślane w różnych serwisach informacyjnych na całym świecie, ze względu na nasze oddanie Jezusowi Chrystusowi i bezinteresowne niesienie pomocy ludziom, znajdującym się blisko i daleko³.

Prezydencie Eyring, do twojego hołdu chciałbym dodać uznanie dla dziesiątek tysięcy aniołów, ubranych w żółte kamizelki, służących w Teksasie, Meksyku i innych miejscach.

Mam głębokie przekonanie, że jeśli utracimy więzy z tymi, którzy byli przed nami, łącznie z naszymi pionierskimi przodkami, stracimy bardzo cenny skarb. W przeszłości mówiłem o „Wierze na każdym kroku” i będę to czynił nadal, ponieważ wiem, że wschodzące pokolenia muszą mieć ten sam rodzaj wiary w Pana Jezusa Chrystusa i Jego przywróconą ewangelię, jaką mieli wcześni święci⁴.

Moi przodkowie zaliczali się do grona tych wiernych pionierów, którzy ciągnęli wózki ręczne, jechali na wozach i szli do Utah. Tak jak Siostra Jane Manning James mieli głęboką wiarę w każdy stawiany krok, gdy wybierali swój szlak.

Ich dzienniki pełne są opisów trudności, głodu i chorób oraz świadectw o ich wierze w Boga i przywróconą ewangelię Jezusa Chrystusa.

Mieli niewiele ziemskich dóbr, ale cieszyli się obfitością błogosławieństw płynących z braterstwa i siostrzeństwa, jakie odnaleźli w Kościele Jezusa Chrystusa. Gdy mogli, dodawali siły uciskanym i błogosławili chorych dzięki wzajemnej służbie i kapłaństwu Boga.

Siostry z Cache Valley w stanie Utah, służyły świętym w duchu Stowarzyszenia Pomocy, „pracując w jedności, by nieść pomoc ludziom w potrzebie”⁵. Moja prababcia, Margaret McNeil Ballard, służyła u boku męża, Henry’ego, który przez 40 lat przewodniczył Drugiemu Okręgowi w Logan. W tym czasie, przez 30 lat, Margaret była prezydentem Stowarzyszenia Pomocy w okręgu. Gościła w domu biednych, chorych, wdowy i sieroty, a nawet ubierała zmarłych w czyste szaty świątynne.

Choć jest to właściwe i ważne, aby zachować pamięć o historycznej XIX-wiecznej wędrówce pionierów, musimy pamiętać, że „wędrówka życia nadal trwa” dla każdego z nas, gdy udowadniamy naszą „wiarę na każdym kroku”.

Obraz

Członkowie zgromadzeni w lokalnych kongregacjach

Nowo nawróceni nie gromadzą się już w pionierskich osadach w zachodnich Stanach Zjednoczonych. Zbierają się w lokalnych zgromadzeniach, w których święci, w imię Jezusa Chrystusa, oddają cześć naszemu Ojcu Niebieskiemu. Na świecie jest ponad 30 000 kongregacji, więc wszyscy gromadzimy się w naszych własnych Syjonach. Jak podają pisma święte: „Bowiem to jest Syjon — ludzie czystego serca”⁶.

Gdy podążamy ścieżkami życia, podlegamy próbie, czy będziemy „przestrzegać wszystkiego, [co nam Pan] nakazał”⁷.

Wielu z nas bierze udział we wspaniałej odkrywczej wyprawie prowadzącej do osobistego spełnienia i duchowego oświecenia. Jednakże część z nas jest na szlaku, który prowadzi do żalu, grzechu, udręki i rozpaczy.

W tym kontekście zapytajcie siebie: Jaki jest wasz ostateczny cel? Gdzie prowadzą was wasze kroki? Czy wasza podróż prowadzi was do „mnogości błogosławieństw”, które obiecał Zbawiciel?⁸

Droga powrotna do naszego Ojca Niebieskiego jest najważniejszą podróżą naszego życia — trwa każdego dnia, tygodnia, miesiąca i roku, gdy pogłębiamy naszą wiarę w Niego i Jego Umiłowanego Syna, Jezusa Chrystusa.

Musimy uważać na to, gdzie prowadzą nas nasze kroki w życiu. Musimy być czujni i zważać na radę Jezusa, skierowaną do uczniów, gdy odpowiedział na pytanie: „Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata?

A Jezus odpowiadając, rzekł im: Baczcie, żeby was kto nie zwiódł”⁹.

Dzisiaj powtarzam wcześniejszą radę przywódców Kościoła.

• Bracia i siostry, zachowujcie doktrynę Chrystusa czystą i nigdy nie dajcie się zwieść tym, którzy ją fałszują. Ewangelia Ojca i Syna została przywrócona przez Józefa Smitha, proroka obecnej ostatniej dyspensacji.

• Nie słuchajcie tych, którzy nie zostali ustanowieni i/lub wyświęceni do powołania w Kościele i nie zostali zgodnie uznani przez członków Kościoła¹⁰.

• Strzeżcie się organizacji, grup czy osób twierdzących, że znają tajemne odpowiedzi na doktrynalne pytania, i głoszących, że współcześni apostołowie oraz prorocy ich nie znają bądź nie rozumieją.

• Nie słuchajcie tych, którzy zachęcają was do programów szybkiego wzbogacenia się. Nasi członkowie stracili już zbyt dużo pieniędzy, więc bądźcie ostrożni.

W niektórych miejscach zbyt wielu naszych ludzi patrzy poza cel i szuka sekretnej wiedzy w drogich i wątpliwych praktykach, które mają zapewnić zdrowie i pomoc.

Oficjalne stanowisko Kościoła, wydane rok temu, głosi: „Wzywamy członków Kościoła, aby byli ostrożni w kwestii przynależności do grup, które obiecują — w zamian za pieniądze — cudowne uzdrowienia lub głoszą, że mają specjalne metody dostępu do uzdrawiającej mocy, a nie są prawomocnie ustanowionymi posiadaczami kapłaństwa”¹¹.

Kościelny Handbook [Podręcznik] radzi: „Członkowie nie powinni korzystać z praktyk medycznych bądź zdrowotnych, które są wątpliwe pod względem etycznym bądź prawnym. Lokalni przywódcy powinni doradzać członkom mającym problemy zdrowotne, aby konsultowali się z kompetentnymi lekarzami, którzy posiadają licencję w ich kraju”¹².

Bracia i siostry, bądźcie mądrzy i miejcie świadomość, że takie praktyki, choć emocjonalnie atrakcyjne, mogą ostatecznie okazać się szkodliwe duchowo i fizycznie.

Dla naszych pionierskich przodków ważna była niezależność i samowystarczalność, jednak równie ważne było poczucie przynależności do społeczności. Wspólnie pracowali i pomagali sobie nawzajem w pokonywaniu fizycznych i emocjonalnych wyzwań ich czasów. Dla mężczyzn były kwora kapłańskie, a kobiety służyły w Stowarzyszeniu Pomocy. Do naszych czasów nie uległo to zmianie.

Stowarzyszenie Pomocy i kwora kapłańskie dbają o duchowy i doczesny dobrobyt naszych członków.

Trzymajcie się ścieżki ewangelii, mając „wiarę na każdym kroku”, abyście mogli bezpiecznie wrócić do obecności Ojca Niebieskiego i Pana Jezusa Chrystusa. Pan jest naszym drogim Zbawcą. Jest Odkupicielem świata. Musimy oddawać cześć Jego świętemu imieniu i nie nadużywać go w jakikolwiek sposób, zawsze starając się przestrzegać Jego przykazań. Gdy będziemy to czynić, pobłogosławi nas i poprowadzi bezpiecznie do domu,

Zapraszam wszystkich, do których dociera mój głos, aby powitali i wspierali wszystkich, którzy obecnie przecierają swój szlak, niezależnie od ich obecnego położenia w podróży.

Pamiętajcie, że nie ma większego błogosławieństwa, którym można się podzielić, niż przesłanie Przywrócenia, które gdy zostanie przyjęte i wdrożone w życie, przyniesie wieczną radość i pokój, czyli życie wieczne. Korzystajmy z naszej energii, siły i świadectw, by pomagać naszym misjonarzom w znajdowaniu, nauczaniu i chrzczeniu dzieci Boga, aby miały one siłę doktryny ewangelii prowadzącą je w codziennym życiu.

Musimy ze współczuciem objąć uściskiem dzieci Boga i wyeliminować wszelkie uprzedzenia, łącznie z rasizmem, seksizmem i nacjonalizmem. Musimy powiedzieć, że prawdziwie wierzymy, iż błogosławieństwa przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa są przeznaczone dla wszystkich dzieci Boga.

Świadczę, że „wędrówka trwa” i zachęcam was, abyście pozostali na ścieżce ewangelii, gdy będziecie dążyć naprzód, wychodząc naprzeciw wszystkim dzieciom Boga z miłością i współczuciem, abyśmy razem oczyścili nasze serca i dłonie, by otrzymać „mnogość błogosławieństw”, które oczekują na wszystkich prawdziwie kochających naszego Ojca Niebieskiego i Jego umiłowanego Syna. O to modlę się w imię Jezusa Chrystusa, amen.