សេចក្ដីពិតនៃគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់
យើងម្នាក់ៗមានការទទួលខុសត្រូវផ្ទាល់ខ្លួន ក្នុងការធ្វើកិច្ចការដែលចាំបាច់ដើម្បីទទួលបាន ហើយរក្សាទីបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំមួយ ។
ពួកយើងមកទីនេះនាល្ងាចនេះ ដោយមានក្ដីសង្ឃឹម និងក្ដីជំនឿថា ពេលយើងចេញពីទីនេះទៅយើងនឹងមានភាពរឹងមាំ ហើយមានពរ តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលបង្រៀនអំពីក្ដីពិត ។១ ខ្ញុំចង់ថ្លែងអំពីការស្វែងរកក្ដីពិតដោយខ្លួនឯង ។
កាលខ្ញុំនៅជាយុវជន ខ្ញុំមានសំណួរច្រើនអំពីសាសនាចក្រ ។ សំណួររបស់ខ្ញុំខ្លះគឺសួរដោយអស់ពីចិត្ត ។ ខ្លះទៀតមិនអស់ពីចិត្តទេ ព្រោះបានមកពីការសង្ស័យរបស់មនុស្សដទៃ ។
ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំពិភាក្សាសំណួរទាំងនោះជាមួយម្ដាយខ្ញុំ ។ ខ្ញុំប្រាកដណាស់ថាគាត់ដឹងថា សំណួរខ្ញុំជាច្រើនត្រូវបានសួរអស់ពីចិត្ត ហើយចេញពីដួងចិត្តខ្ញុំ ។ ខ្ញុំគិតថា គាត់ខកចិត្តបន្តិចចំពោះសំណួរដែលមិនសូវអស់ពីចិត្ត ហើយមានគំនិតផ្ទុយ ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់មិនដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំខកចិត្តទេពេលមានសំណួរទាំងនោះ ។ គាត់បានស្ដាប់ ហើយព្យាយាមឆ្លើយ ។ ពេលគាត់ដឹងថាគាត់បាននិយាយអ្វីគ្រប់យ៉ាងហើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែមានសំណួរទៀតនោះ គាត់តែងពោលដូចនេះ ៖ « ដាវីឌ នេះជាសំណួរល្អ ។ ពេល កូន ស្វែងរក អាន ហើយអធិស្ឋានដើម្បីបានចម្លើយ ហេតុអ្វី កូន មិនធ្វើកិច្ចការដែលកូនដឹងថា កូនគួរតែធ្វើ ហើយកុំធ្វើកិច្ចការដែលកូនដឹងថា កូនមិនគួរធ្វើនោះ ? » ការណ៍នេះបានក្លាយជាលំនាំនៃការស្វែងរកក្ដីពិតរបស់ខ្ញុំ ។ តាមរយៈការសិក្សា ការអធិស្ឋាន និងការរក្សាព្រះបញ្ញត្តិ ខ្ញុំបានឃើញថា មានចម្លើយសម្រាប់រាល់សំណួរសំខាន់ៗដែលខ្ញុំមាន ។ ខ្ញុំក៏ឃើញថា សម្រាប់សំណួរខ្លះ ការមានក្ដីជំនឿឥតឈប់ឈរ ការអត់ធ្មត់ និងវិវរណៈគឺជាកត្តាចាំបាច់ ។២
ម្ដាយខ្ញុំបានផ្ដល់ការទទួលខុសត្រូវដល់ខ្ញុំក្នុងការអភិវឌ្ឍក្ដីជំនឿ និងការស្វែងរកចម្លើយ ។ គាត់បានដឹងថា ចម្លើយសំខាន់ៗនឹងបានមកពីការស្វែងរកក្ដីពិត តាមរបៀបដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ត្រាស់បង្គាប់ ។ គាត់បានដឹងថា ខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវស្វែងរកក្ដីពិត ។ គាត់បានដឹងថា ខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវមានចិត្តស្មោះចំពោះសំណួរ ហើយមានឆន្ទៈប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីដែលខ្ញុំបានដឹងថាពិត ។ គាត់បានដឹងថា ខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវសិក្សា ហើយអធិស្ឋាន ហើយបង្កើនភាពអត់ធ្មត់កាន់តែខ្លាំង ពេលខ្ញុំស្វែងរកចម្លើយពីព្រះ ។ ការមានឆន្ទៈឲ្យមានចិត្តអត់ធ្មត់ គឺជាផ្នែកមួយនៃការស្វែងរកក្ដីពិតរបស់យើង និងជាផ្នែកមួយនៃលំនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងការបើកសម្ដែងក្ដីពិត ។៣
នៅទីបំផុត ខ្ញុំបានដឹងថា ម្ដាយខ្ញុំកំពុងបង្រៀនខ្ញុំ អំពីលំនាំរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ក្នុងការស្វែងរកក្ដីពិត ។ ក្ដីជំនឿខ្ញុំបានកើនឡើង ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមទទួលចម្លើយ ហើយខ្ញុំបានទទួលការហៅបម្រើបេសកកម្ម ។
មានគ្រាមួយនៅដើមដំបូងបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំ ជាពេលដែលខ្ញុំបានទទួលស្គាល់ថាខ្ញុំត្រូវដឹង ថាតើសាសនាចក្រនេះពិត ហើយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ គឺជាព្យាការីរបស់ព្រះឬទេ ។ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ពីសេចក្ដីដែលប្រធាន ថូម៉ាស់ អេស ម៉នសុន បានថ្លែងយ៉ាងច្បាស់ក្នុងសន្និសីទទូទៅលើកមុនថា « បើបងប្អូនពុំទាន់មានទីបន្ទាល់រឹងមាំអំពីរឿងទាំងនេះទេ ចូរធ្វើអ្វីដែលចាំបាច់ដើម្បីទទួលបានទីបន្ទាល់នេះ ។ វាជាការចាំបាច់ដែលបងប្អូនត្រូវមានទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងគ្រាលំបាកទាំងនេះ ព្រោះទីបន្ទាល់របស់អ្នកដទៃនឹងដឹកនាំបងប្អូនទៅមិនបានឆ្ងាយទេ » ។៤ ខ្ញុំដឹងថាអ្វីដែលចាំបាច់ ។ ខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវអានព្រះគម្ពីរមរមនដោយចិត្តស្មោះសរ គឺដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត ហើយទូលសួរព្រះថាតើរឿងនេះពិតឬទេ ។
ចូរស្ដាប់បន្ទូលសន្យាគួរឲ្យកត់សម្គាល់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ដែលប្រទានតាមរយៈព្យាការី មរ៉ូណៃថា « ហើយកាលណាអ្នករាល់គ្នាបានទទួលនូវការណ៍ទាំងនេះ នោះខ្ញុំសូមទូន្មានដល់អ្នករាល់គ្នា ឲ្យសូមសួរដល់ព្រះជាព្រះវរបិតាដ៏គង់នៅអស់កល្បជានិច្ចដោយនូវព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទ បើសិនជាការណ៍ទាំងនេះមិនពិត ហើយបើសិនជាអ្នករាល់គ្នា សូមសួរដោយចិត្តស្មោះសរ គឺដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត ដោយមានសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ នោះទ្រង់នឹងសម្ដែងសេចក្ដីពិតនៃការណ៍នេះដល់អ្នក ដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ។៥
ដើម្បីដឹងពីសេចក្ដីដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវអានវា ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមអានពីសន្លឹកដំបូងនៃព្រះគម្ពីរ ហើយអានជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ មនុស្សខ្លះទទួលបានសាក្សីយ៉ាងរហ័ស ។ មនុស្សខ្លះទៀតនឹងតម្រូវឲ្យចំណាយពេល និង ការអធិស្ឋានច្រើន ហើយអាចនឹងតម្រូវឲ្យអានបីបួនដង ។ ខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវអានព្រះគម្ពីរទាំងស្រុង ពីមុនខ្ញុំបានទទួលសាក្សីដែលបានសន្យា ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះពិតជាបានសម្ដែងសេចក្ដីពិតនៃការណ៍នេះដល់ខ្ញុំ ដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
ក្នុងកំណត់ហេតុអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានពិពណ៌នាអំពីអំណរក្នុងការស្គាល់ក្ដីពិត ក៏ដូចជាអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួននៃការតាំងចិត្ត និង ភាពស្មោះអស់ពីចិត្ត ដើម្បីប្រព្រឹត្តតាមក្ដីពិតដែលខ្ញុំបានទទួល ។ ខ្ញុំបានសរសេរថា « ខ្ញុំបានសច្ចាជាមួយព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌ និងជាមួយខ្លួនឯងថានឹងខិតខំឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព ថានឹងខិតខំធ្វើឲ្យបាន ១០០% ពេញមួយជីវិត ទោះជាអ្វីដែលខ្ញុំទូលសូម ខ្ញុំនឹងធ្វើ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះខ្ញុំពុំទាន់បញ្ចប់បេសកកម្មទេ ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យវាក្លាយជាបេសកកម្មមួយដ៏អស្ចារ្យ ជាបេសកកម្មដែលខ្ញុំមិនដែលសោកស្ដាយ ធ្វើបែបនេះមិនមែនសម្រាប់ខ្ញុំទេ គឺសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់ ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ហើយខ្ញុំស្រឡាញ់កិច្ចការនេះ ហើយខ្ញុំអធិស្ឋានសូមកុំឲ្យអារម្មណ៍នោះបាត់បង់ពីខ្ញុំឲ្យសោះ » ។
ខ្ញុំបានដឹងថា ការចិញ្ចឹមបីបាច់ និងការខិតខំដោយឥតឈប់ឈរដើម្បីប្រែចិត្ត ហើយគោរពព្រះបញ្ញត្តិ គឺតម្រូវឲ្យមានដើម្បីកុំឲ្យអារម្មណ៍នោះបាត់បង់ទៅ ។ ប្រធាន ម៉នសុន បានមានប្រសាសន៍ថា « ទីបន្ទាល់មួយចាំបាច់ត្រូវរក្សាឲ្យមានតម្លៃ ហើយឲ្យនៅរស់រវើក តាមរយៈការគោរពប្រតិបត្តិព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ និងតាមរយៈការអធិស្ឋាន និងការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាប្រចាំថ្ងៃ » ។៦
ច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដែលខ្ញុំបានសួរអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា និងពួកយុវវ័យជុំវិញពិភពលោក អំពីរបៀបដែលពួកគេចាប់ផ្ដើមកិច្ចខិតខំផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីស្វែងរកក្ដីពិត ហើយមានទីបន្ទាល់ ។ ពួកគេស្ទើរតែទាំងអស់ឆ្លើយថា កិច្ចខិតខំរបស់ពួកគេដើម្បីមានទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនមួយ បានចាប់ផ្ដើមជាមួយការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីអានព្រះគម្ពីរមរមនចាប់ពីសន្លឹកដំបូង រួចទូលសួរព្រះថាតើវាពិតឬទេ ។ ដើម្បីធ្វើដូចនេះ ពួកគេបានជ្រើសរើស « ធ្វើសកម្មភាព » ពុំមែន « ទទួលសកម្មភាព » ៧ ដោយសារតែការសង្ស័យរបស់មនុស្សដទៃឡើយ ។
ដើម្បីដឹងក្ដីពិត យើងចាំបាច់ត្រូវរស់នៅតាមដំណឹងល្អ៨ ហើយ « ធ្វើការពិសោធន៍ »៩ ដល់ព្រះបន្ទូល ។ យើងត្រូវបានហាមប្រាមមិនឲ្យបដិសេធព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ឡើយ ។១០ ការប្រែចិត្តភ្ជាប់ជាមួយនឹងការប្ដេជ្ញាចិត្តដើម្បីគោរពព្រះបញ្ញត្តិ គឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃការស្វែងរកក្ដីពិតដោយខ្លួនឯង ។១១ តាមពិតទៅ យើងអាចនឹងត្រូវមានឆន្ទៈ « បោះបង់ចោលអស់ទាំង » អំពើបាបយើងដើម្បីដឹងក្ដីពិត ។១២
ទ្រង់ត្រាស់បង្គាប់ឲ្យយើង « ស្វែងរកការរៀនសូត្រដោយសារការសិក្សា និងដោយសារសេចក្តីជំនឿផង » ហើយ « ស្វែងរក … ពាក្យសម្តីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃចេញពីសៀវភៅដ៏ល្អៗ » ។១៣ ការស្វែងរកក្ដីពិតគួរតែផ្ដោតទៅលើ « សៀវភៅដ៏ល្អៗ » និងធនធានល្អៗបំផុត ។ ចំណោមសៀវភៅល្អៗបំផុតនោះ មានព្រះគម្ពីរ និង ប្រសាសន៍របស់ព្យាការីកំំពុងរស់នៅ ។
ប្រធាន ម៉នសុន បានស្នើឲ្យយើង « ធ្វើ [ កិច្ចការ ] ដែលចាំបាច់ » ដើម្បីទទួលបាន ហើយរក្សាទីបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំមួយ ។១៤ តើអ្វីដែលចាំបាច់ ដើម្បីធ្វើឲ្យទីបន្ទាល់របស់បងប្អូនបានកាន់តែស៊ីជម្រៅ ហើយរឹងមាំ ? យើងម្នាក់ៗមានការទទួលខុសត្រូវផ្ទាល់ខ្លួន ក្នុងការធ្វើកិច្ចការដែលចាំបាច់ដើម្បីទទួលបាន ហើយរក្សាទីបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំមួយ ។
ការរក្សាក្ដីសញ្ញារបស់យើងដោយអត់ធ្មត់ខណៈដែលយើង « ធ្វើកិច្ចការដែលចាំបាច់ » ដើម្បីទទួលបានចម្លើយពីព្រះអម្ចាស់ គឺជាផ្នែកមួយនៃលំនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងការរៀនក្ដីពិត ។ ជាពិសេសពេលកិច្ចការមានការលំបាក យើងអាចត្រូវបានតម្រូវឲ្យ « ធ្វើតាមអស់ទាំងព្រះហឫទ័យនៃព្រះអម្ចាស់ដោយការរីករាយ និងដោយការអត់ធន់ » ។១៥ ការរក្សាក្ដីសញ្ញាដោយអត់ធ្មត់ បង្កើនភាពរាបសាយើង ពង្រឹងបំណងប្រាថ្នាយើងឲ្យដឹងក្ដីពិត ហើយអនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ « ណែនាំ [ យើង ] ទៅតាមផ្លូវទាំងឡាយខាងប្រាជ្ញា ដើម្បី [ យើង ] អាចបានពរចម្រើនឡើង ហើយស្ថិតស្ថេរជាប់នៅ » ។១៦
ភរិយាខ្ញុំ ម៉ារី និងខ្ញុំមានមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ម្នាក់ ដែលមានបញ្ហាភាគច្រើនក្នុងជីវិត ជាមួយនឹងទិដ្ឋភាពមួយចំនួនក្នុងសាសនាចក្រ ។ នាងស្រឡាញ់ដំណឹងល្អ និងសាសនាចក្រ ប៉ុន្តែនាងនៅតែមានសំណួរ ។ នាងបានផ្សារភ្ជាប់ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ សកម្មក្នុងសាសនាចក្រ បំពេញការហៅបម្រើ ព្រមទាំងជាម្ដាយ និងភរិយាដ៏អស្ចារ្យ ។ អស់ច្រើនឆ្នាំ នាងបានព្យាយាមធ្វើកិច្ចការទាំងនោះ ដែលនាងដឹងថាត្រឹមត្រូវ ហើយចៀសចេញពីកិច្ចការដែលនាងដឹងថាខុសឆ្គង ។ នាងបានរក្សាក្ដីសញ្ញា ហើយបន្តស្វែងរក ។ ច្រើនគ្រា នាងមានអំណរគុណ ដែលបានពង្រឹងដោយក្ដីជំនឿរបស់មនុស្សដទៃ ។
ថ្មីៗនេះ ប៊ីស្សពនាងបានសុំទៅសួរសុខទុក្ខនាង និងស្វាមី ។ គាត់បានសុំឲ្យពួកគេទទួលយកការចាត់តាំងក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដើម្បីធ្វើជាអ្នកជំនួស សម្រាប់ជនដែលត្រូវការពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ការហៅបម្រើនោះបានធ្វើឲ្យពួកគេភ្ញាក់ផ្អើល ប៉ុន្តែពួកគេបានទទួលយក ហើយបានចាប់ផ្ដើមការបម្រើក្នុងដំណាក់ព្រះអម្ចាស់ ។ ថ្មីៗនេះ កូនប្រុសជំទង់របស់ពួកគេបានចូលរួមក្នុងការស្រាវជ្រាវពង្សប្រវត្តិ ហើយបានស្វែងរកឈ្មោះសាច់ញាតិម្នាក់ដែលពុំទាន់បានទទួលពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅឡើយ ។ ទីបំផុត ពួកគេបានធ្វើជាអ្នកជំនួស ហើយបានធ្វើពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធសម្រាប់សាច់ញាតិនោះ ព្រមទាំងគ្រួសារគាត់ ។ នៅពេលពួកគេលុតជង្គង់នៅឯអាសនា ហើយពិធីបរិសុទ្ធនៃការសង្គ្រោះត្រូវបានធ្វើឡើង ស្ត្រីដ៏អត់ធ្មត់អស្ចារ្យរូបនេះដែលបានស្វែងរកជាយូរមក ឥឡូវនាងទទួលបានបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនខាងវិញ្ញាណមួយ ជាបទពិសោធន៍មួយដែលនាងដឹងថា ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងពិធីបរិសុទ្ធត្រូវបានធ្វើឡើងទីនោះគឺជាការពិត ហើយជាក់ស្ដែង ។ នាងបានទូរសព្ទទៅម្ដាយនាង ហើយប្រាប់គាត់អំពីបទពិសោធន៍របស់នាង ហើយនិយាយថា ទោះជានាងនៅតែមានសំណួរខ្លះក្ដី នាងដឹងថា ព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺពិត ពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺពិត សាសនាចក្រគឺពិត ។ ម្ដាយនាងបានយំដោយមានអំណរគុណសម្រាប់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដ៏មានព្រះទ័យអត់ធ្មត់ដែលពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់ និងសម្រាប់កូនស្រីដែលបន្តស្វែងរកដោយចិត្តអត់ធ្មត់ ។
ការរក្សាក្ដីសញ្ញាដោយអត់ធ្មត់នាំឲ្យមានពរជ័យពីស្ថានសួគ៌ដល់ជីវិតយើង ។១៧
ខ្ញុំបានរកឃើញការលួងលោមចិត្តដ៏អស្ចារ្យក្នុងបន្ទូលសន្យាពីព្រះអម្ចាស់ថា « ដោយព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះអ្នករាល់គ្នាអាចស្គាល់សេចក្តីពិតនៃគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ » ។១៨ យើងអាចដឹងក្ដីពិតដោយមិនចាំបាច់ដឹងអ្វីគ្រប់យ៉ាងនោះទេ ។ ខ្ញុំក៏ដឹងផងដែរថា ព្រះគម្ពីរមរមនពិត ! ប្រាកដណាស់ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនកាលពីរសៀលនេះថា យើងអាច « ទទួលអារម្មណ៍កាន់តែជ្រាលជ្រៅនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង [ សូមមើល អាលម៉ា ១៣:២៧] ថា ព្រះគម្ពីរមរមនគឺពិតជាព្រះបន្ទូលព្រះ » ។ ហើយយើងអាច « ទទួលអារម្មណ៍នេះយ៉ាងជ្រាលជ្រៅថា យើងពុំចង់អត់អានគម្ពីរនេះសូម្បីតែមួយថ្ងៃឡើយ » ។១៩
យើងអាចដឹងថាព្រះជាព្រះវរបិតាយើង ទ្រង់មានព្រះទ័យស្រឡាញ់យើង ហើយថាព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ព្រះអង្គប្រោសលោះ ។ យើងអាចដឹងថា សមាជិកភាពក្នុងសាសនាចក្រនេះត្រូវតែបានស្រឡាញ់ ហើយថាការទទួលទានសាក្រាម៉ង់រាល់សប្ដាហ៍នឹងជួយយើង ព្រមទាំងគ្រួសារយើងឲ្យមានសុវត្ថិភាព ។ យើងអាចដឹងថា តាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះគ្រួសារពិតជាអាចរស់នៅជាមួយគ្នារៀងរហូត ។ យើងអាចដឹងថា ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងពរជ័យនៃការប្រែចិត្ត និងការអត់ទោសមានពិតមែន ហើយជាក់ស្ដែង ។ យើងអាចដឹងថា ប្រធានជាទីស្រឡាញ់របស់យើងគឺ ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន គឺជាព្យាការីរបស់ព្រះ ហើយថាទីប្រឹក្សារបស់លោក និង សមាជិកកូរ៉ុមនៃពួកដប់ពីរនាក់ គឺជាសាវក ព្យាការី អ្នកមើលឆុត និង អ្នកទទួលវិវរណៈ ។
ខ្ញុំដឹងថាការណ៍ទាំងនេះពិត ហើយខ្ញុំថ្លែងសាក្សីក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។