Είμαι Θεού παιδί;

Ο Μωυσής έμαθε για τη θεία κληρονομιά του μιλώντας με τον Κύριο πρόσωπο με πρόσωπο. Ύστερα από αυτήν την εμπειρία «ο Σατανάς βάζοντας σε πειρασμό» με δυσδιάκριτη, αλλά μοχθηρή πρόθεση να διαστρεβλώσει την ταυτότητα του Μωυσή «Μωυσή, γιε τού ανθρώπου, προσκύνησέ με». Και… ο Μωυσής κοίταξε τον Σατανά και είπε: Ποιος είσαι εσύ; Γιατί, ιδές, εγώ είμαι γιος του Θεού»⁶.

Αυτός ο μέγας πόλεμος για την θεία ταυτότητα μαίνεται άγρια καθώς ο Σατανάς πολλαπλασιάζει το οπλοστάσιο των στόχων για να καταστρέψει τα πιστεύω μας και τη γνώση της σχέσης μας με τον Θεό. Ευγνωμόνως, έχουμε ευλογηθεί με ξεκάθαρη κατανόηση της αληθινής μας ταυτότητας από την αρχή: «Aς κάνουμε άνθρωπο σύμφωνα με τη δική μας εικόνα, σύμφωνα με τη δική μας ομοίωση»⁷ και οι ζώντες προφήτες διακηρύσσουν: «Ο κάθε άνθρωπος είναι ένας αγαπημένος γιος-πνεύμα ή κόρη-πνεύμα ουράνιων γονέων και, ως τέτοιος, διαθέτει μια θεϊκή φύση και έναν θεϊκό προορισμό»⁸.

Η κατανόηση αυτών των αληθειών με βεβαιότητα⁹ μας βοηθά να υπερνικήσουμε δοκιμασίες, προβλήματα και βάσανα κάθε είδους¹⁰. Όταν ερωτήθηκε: «Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε αυτούς που αγωνίζονται με [μία προσωπική δυσκολία];» ένας Απόστολος του Κυρίου καθοδήγησε: «Διδάξτε τους την ταυτότητά τους και τον σκοπό τους»¹¹.

Αυτές οι ισχυρές αλήθειες άλλαξαν τη ζωή της φίλης μου Τζεν,¹² η οποία ως έφηβη προκάλεσε ένα σοβαρό αυτοκινητικό δυστύχημα. Αν και το σωματικό τραύμα της ήταν σφοδρό, ένιωσε πόνο έντονο, επειδή η άλλη οδηγός έχασε τη ζωή της. «Κάποιοι έχασαν τη μαμά τους και έφταιγα εγώ» είπε. Η Τζεν, που μόλις πριν από μέρες στεκόταν και απήγγειλε: «Είμαστε κόρες τού Επουράνιου Πατέρα μας, ο οποίος μας αγαπά»¹³ τώρα αμφέβαλε: «Πώς μπορούσε να με αγαπά;»

«Τα σωματικά δεινά πέρασαν» είπε «αλλά δεν νομίζω ότι θα θεραπευθώ ποτέ από τις συναισθηματικές και πνευματικές πληγές».

Προκειμένου να επιβιώσει, η Τζεν έκρυψε βαθιά τα συναισθήματά της και έγινε απόμακρη και αναισθητοποιημένη. Ύστερα από ένα έτος, όταν μπόρεσε τελικώς να μιλήσει για το δυστύχημα, ένας εμπνευσμένος σύμβουλος την προσκάλεσε να γράψει τη φράση «Είμαι Θεού παιδί» και να το λέει 10 φορές την ημέρα.

«Το να γράψω αυτά τα λόγια ήταν εύκολο» θυμάται εκείνη «αλλά δεν μπορούσα να τα πω… Αυτό το έκανε αληθινό και δεν πίστευα στ’ αλήθεια ότι ο Θεός με ήθελε ως παιδί Του. Τυλιγόμουν και έκλαιγα».

Ύστερα από αρκετούς μήνες, η Τζεν μπόρεσε τελικώς να ολοκληρώνει την εργασία της κάθε μέρα. «Ξεχύθηκε όλη η ψυχή μου» είπε «παρακαλώντας τον Θεό… Κατόπιν άρχισα να πιστεύω τα λόγια». Αυτή η πίστη επέτρεψε στον Σωτήρα να αρχίζει να φτιάχνει την πληγωμένη ψυχή της. Το Βιβλίο του Μόρμον έφερε παρηγοριά και κουράγιο στην Εξιλέωσή Του¹⁴.

«Ο Χριστός αισθάνθηκε τον πόνο μου, τη λύπη μου, την ένοχή μου» συμπέρανε η Τζεν. «Αισθάνθηκα την αγνή αγάπη του Θεού και δεν είχα ποτέ βιώσει κάτι τόσο δυνατό! Το ότι γνωρίζω ότι είμαι Θεού παιδί είναι η πιο δυνατή γνώση που κατέχω!»

Αδελφοί και αδελφές, πώς μπορεί ο καθένας μας να βιώσει τη δύναμη της κατανόησης της θείας μας ταυτότητας; Αρχίζει επιδιώκοντας να μάθουμε τον Θεό, τον Πατέρα μας¹⁵. Ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον κατέθεσε μαρτυρία: «Κάτι ισχυρό συμβαίνει όταν ένα παιδί του Θεού επιδιώκει να μάθει περισσότερα για Εκείνον και τον Αγαπημένο Του Υιό»¹⁶.

Το να μαθαίνουμε για τον Σωτήρα και να Τον ακολουθούμε μας βοηθά να φθάσουμε στο σημείο να γνωρίσουμε τον Πατέρα.«Αυτός, που είναι… ο χαρακτήρας τής υπόστασής [του Πατέρα] Του»¹⁷ δίδαξε ο Ιησούς «Δεν μπορεί ο Υιός να κάνει τίποτε από μόνος του, αν δεν βλέπει τον Πατέρα να το κάνει αυτό»¹⁸. Κάθε λόγος και πράξη του Χριστού αποκαλύπτει την αληθινή φύση του Θεού και τη σχέση μας με Εκείνον¹⁹. Ο Πρεσβύτερος Τζέφρυ Χόλλαντ δίδαξε: «Με αίμα να εμφανίζεται σε κάθε πόρο και με μία αγωνιώδη κραυγή στα χείλη Του, ο Χριστός αναζήτησε Εκείνον που είχε πάντα αναζητήσει – Τον Πατέρα Του. “Αββά” ανεφώνησε “Πατέρα”»²⁰.

Όπως ο Ιησούς αναζήτησε ενθέρμως τον Πατέρα Του στη Γεθσημανή, έτσι και ο νεαρός Τζόζεφ Σμιθ το 1820 επεδίωξε με προσευχή τον Θεό στο Ιερό Δάσος. Αφού διάβασε το: «Αν, όμως, κάποιος από σας είναι ελλιπής σε σοφία, ας ζητάει από τον Θεό»²¹ ο Τζόζεφ απεσύρθη για να προσευχηθεί.

«Γονάτισα κάτω» έγραψε αργότερα «και άρχισα να εκφράζω προς το Θεό τους πόθους της καρδιάς μου…

»…Είδα ακριβώς επάνω στο κεφάλι μου μια στήλη φωτός…

»…Είδα δύο Άτομα, των οποίων η λαμπρότητα και δόξα ξεπερνούν κάθε περιγραφή, να στέκονται από πάνω μου στον αέρα. Ο ένας τους μου μίλησε, καλώντας με με το όνομά μου και είπε, δείχνοντας τον άλλον – [Τζόζεφ], Αυτός είναι ο Υιός μου ο Αγαπητός. Αυτόν να ακούς!»²²

Καθώς ακολουθούμε τα παραδείγματα του Σωτήρος και του Προφήτη Τζόζεφ στην επιζήτηση ενθέρμως του Θεού, θα φθάσουμε στο σημείο να καταλάβουμε με έναν πολύ πραγματικό τρόπο, όπως η Τζεν, ότι ο Πατέρας μας μάς γνωρίζει με το όνομά μας, ότι είμαστε τα τέκνα Του.

Προς τις μητέρες, ειδικά τις νέες μητέρες, οι οποίες συχνά αισθάνεσθε να έχετε κατακλυσθεί και βυθισθεί ενώ προσπαθείτε να μεγαλώσετε «μία γενιά που θα αντιστέκεται στην αμαρτία»²³ ποτέ να μην υποτιμάτε τον κεντρικό ρόλο σας στο σχέδιο του Θεού. Σε στιγμές γεμάτες άγχος –ίσως όταν κυνηγάτε μικρά παιδιά και μία μυρωδιά καμένου από την κουζίνα σάς πληροφορεί ότι το δείπνο σας που προετοιμάστηκε με αγάπη τώρα είναι ολοκαύτωμα– να γνωρίζετε ότι ο Θεός καθαγιάζει τις πιο δύσκολες ημέρες σας²⁴. «Μη φοβάσαι· επειδή, εγώ είμαι μαζί σου»²⁵ διαβεβαιώνει ειρηνικά. Σας τιμούμε καθώς εκπληρώνετε την ελπίδα της αδελφής Τζόυ Τζόουνς, που δήλωσε: «Τα παιδιά μας αξίζουν να καταλάβουν την θεία τους ταυτότητα»²⁶.

Προσκαλώ τον καθέναν μας να επιζητεί τον Θεό και τον Αγαπημένο Του Υιό. «Πουθενά» είπε ο Πρόεδρος Νέλσον «αυτές οι αλήθειες δεν διδάσκονται με μεγαλύτερη σαφήνεια και δύναμη παρά στο Βιβλίο του Μόρμον»²⁷.Ανοίξτε τις σελίδες του και μάθετε ότι ο Θεός κάνει «τα πάντα για την ευημερία και την ευτυχία [μας]»,²⁸ ότι είναι «ελεήμονας και οικτίρμονας, αργός στο θυμό, μακρόθυμος και πλήρης καλοσύνης»²⁹ και ότι «όλοι είναι ίδιοι για [Εκείνον]»³⁰. Όταν αισθάνεστε πληγωμένοι, χαμένοι, φοβισμένοι, ανήσυχοι, λυπημένοι, πεινασμένοι ή απελπισμένα εγκαταλελειμμένοι στις ακρότητες της ζωής³¹ – ανοίξτε το Βιβλίο Του Μόρμον και θα καταλάβετε ότι «ο Θεός δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ. Ποτέ δεν το έκανε και ποτέ δεν θα το κάνει. Δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Δεν είναι του χαρακτήρα Του [να κάνει κάτι τέτοιο]»³².

Το ότι γνωρίζουμε πως ο Πατέρας μας αλλάζει τα πάντα, ιδίως στην καρδιά μας, καθώς το ευγενές Πνεύμα Του επιβεβαιώνει την αληθινή μας ταυτότητα και την μεγάλη αξία στα μάτια του³³. Ο Θεός βαδίζει μαζί μας κατά μήκος του μονοπατιού της διαθήκης καθώς Τον επιζητούμε μέσω των παρακλήσεων με προσευχή, των αναζητήσεων στις γραφές και υπάκουης προσπάθειας.

Αγαπώ τον Θεό των πατέρων μου³⁴, «τον Κύριο, Θεό,Παντοκράτορα»³⁵, ο οποίος κλαίει μαζί μας στις λύπες μας, υπομονετικά επιτιμά την έλλειψη χρηστότητος εκ μέρους μας και αγαλλιεί όταν επιζητούμε να «εγκαταλείψ[ουμε] όλες τις αμαρτίες [μας] για να [Τον] γνωρίσ[ουμε]»³⁶. Τον λατρεύω, ο οποίος είναι πάντα «Πατέρας των ορφανών»³⁷ και σύντροφος των ασυντρόφευτων. Με ευγνωμοσύνη, καταθέτω μαρτυρία ότι έχω φθάσει στο σημείο να γνωρίσω τον Θεό, τον Πατέρα μου και δίδω μαρτυρία για την τελειότητα, τα γνωρίσματα και την «υπεροχή του χαρακτήρα [Του]»³⁸.

Ώστε καθένας μας να μπορέσει να καταλάβει πλήρως και να αγαπήσει το «ευγενές κληρονομικό δικαίωμά» μας³⁹ ως Θεού παιδί στο να Τον γνωρίσουμε, «τον μόνον αληθινό Θεό, και εκείνον τον οποίο απέστειλε, τον Iησού Xριστό»⁴⁰ είναι η ένθερμη προσευχή μου στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.