2010–2019
Co każdy posiadacz Kapłaństwa Aarona musi zrozumieć
Kwiecień 2018


Co każdy posiadacz Kapłaństwa Aarona musi zrozumieć

Wasze ustanowienie w Kapłaństwie Aarona jest ważnym czynnikiem w otrzymaniu przez dzieci Boże zadość czyniącej mocy Zbawiciela.

Bracia, to zaszczyt spotkać się z wami na tej historycznej konferencji. Kiedy byłem nowym prezydentem misji, cieszyłem się na przyjęcie pierwszej grupy nowych misjonarzy. Kilku bardziej doświadczonych misjonarzy przygotowywało się do krótkiego spotkania z nimi. Zauważyłem, że ustawili krzesełka dziecięce w półkolu.

„O co chodzi z tymi krzesełkami?”, zapytałem.

Nieco zakłopotani misjonarze odpowiedzieli: „To dla nowych misjonarzy”.

Jestem przekonany, że sposób, w jaki postrzegamy ludzi, znacznie wpływa na ich postrzeganie siebie i dostrzeżenie tego, kim mogą się stać1. Nasi nowi misjonarze przez cały ów dzień siedzieli na normalnych krzesłach.

Niepokoi mnie to, że czasami wygląda na to, iż naszym młodym mężczyznom posiadającym Kapłaństwo Aarona dajemy do siedzenia krzesełka dla dzieci, zamiast pomóc im dostrzec, że Bóg obdarzył ich świętym zaufaniem i dał im kluczową pracę do wykonania.

Prezydent Thomas S. Monson prawił, że młodzi mężczyźni muszą zrozumieć, „co oznacza […] [posiadać kapłaństwo] Boga. Ważne jest, aby zostali prowadzeni do duchowego zrozumienia świętości powołania, do którego zostali ustanowieni”2.

Dzisiaj moją modlitwą jest, by Duch Święty pokierował nami ku większemu zrozumieniu mocy i świętości Kapłaństwa Aarona oraz natchnął nas, żebyśmy z większą pilnością skupili się na naszych powinnościach kapłańskich. Przesłanie kieruję do wszystkich posiadaczy Kapłaństwa Aarona, jak też do tych, którzy dzierżą Kapłaństwo Melchizedeka.

Starszy Dale G. Renlund nauczał, że celem kapłaństwa jest zapewnienie dzieciom Bożym dostępu do zadość czyniącej mocy Jezusa Chrystusa3. Aby uzyskać zadość czyniącą moc Chrystusa w życiu, musimy wierzyć w Niego, pokutować za nasze grzechy, zawierać święte przymierza poprzez obrzędy i dochowywać ich oraz przyjąć Ducha Świętego4. To nie są zasady do jednorazowego zastosowania — one współdziałają ze sobą, podkreślając jedna drugą i budując jedna na drugiej w ciągłym procesie rozwoju, którego celem jest „[przyjście] do Chrystusa i [stawanie się] w Nim [doskonałymi]”5.

Jakie jest więc zadanie Kapłaństwa Aarona? W jaki sposób pomaga nam ono uzyskać dostęp do zadość czyniącej mocy Chrystusa? Wierzę, że odpowiedź jest zawarta w kluczach Kapłaństwa Aarona — kluczach posługi aniołów i ewangelii przygotowawczej6.

Posługa aniołów

Zacznijmy od omówienia jednej kwestii posługi aniołów. Zanim dzieci Boże uwierzą w Jezusa Chrystusa, muszą poznać Go i być nauczane Jego ewangelii. Apostoł Paweł powiedział:

„A jak mają uwierzyć w tego, o którym nie słyszeli? A jak mają usłyszeć, jeśli nie ma tego, który zwiastuje?

A jak mają zwiastować, jeżeli nie zostali posłani? […]

Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo [Boże]”7.

Od zarania dziejów Bóg „[posyłał] aniołów, aby nauczali ludzi i objawiali im […] [przyjście] Chrystusa”8. Aniołowie to niebiańskie istoty niosące przesłanie Boże9. W języku hebrajskim i greckim rdzeń słowa anioł oznacza po prostu „posłańca”10.

Tak też anioły są upoważnionymi posłannikami wysłanymi przez Boga, by głosić Jego słowo i budować wiarę, a my, którzy posiadamy Kapłaństwo Aarona, zostaliśmy ustanowieni do tego, żeby „nauczać oraz zapraszać wszystkich, aby przyszli do Chrystusa”11. Głoszenie ewangelii jest obowiązkiem kapłańskim. A moc związana z tym obowiązkiem nie jest przeznaczona wyłącznie dla proroków czy misjonarzy. Jest ona dla was!12

Jak więc uzyskać tę moc? W jaki sposób 12-letni diakon — lub którykolwiek z nas — niesie wiarę w Chrystusa do serc dzieci Bożych? Zaczyna się to od cenienia Jego słów, aby ich moc była w nas13. Obiecał On nam, że jeśli tak postąpimy, będziemy mieć „moc Boga do przekonywania ludzi”14. Może to być możliwość nauczania na spotkaniu kworum lub odwiedzenia członka w domu. Może to być coś mniej oficjalnego, jak np. rozmowa z przyjacielem lub kimś z rodziny. Będąc w różnych tego typu sytuacjach, jeśli przygotowaliśmy się wcześniej, będziemy mogli nauczać ewangelii tak, jak czynią to aniołowie: poprzez moc Ducha Świętego15.

Obraz
Jacob i Brat Holmes

Niedawno słyszałem, jak Jacob, pewien posiadacz Kapłaństwa Aarona z Papui Nowej Gwinei, świadczył o mocy Księgi Mormona i o tym, jak pomogła mu ona w oparciu się złu i podążaniu za poszeptami Ducha. Jego słowa zwiększyły moją wiarę i wiarę innych ludzi. Moja wiara także wzrosła, kiedy słyszałem, jak inni posiadacze Kapłaństwa Aarona nauczali i świadczyli na spotkaniach kworum.

Młodzi mężczyźni, jesteście upoważnionymi posłańcami. Poprzez wasze słowa i czyny możecie nieść wiarę w Chrystusa do serc dzieci Bożych16. Prezydent Russell M. Nelson tak to wyraził: „Dla nich będziecie jako posługujący aniołowie”17.

Ewangelia przygotowawcza

Większa wiara w Chrystusa zawsze prowadzi do pragnienia zmiany, czyli pokuty18. Logiczne jest więc, że wraz z kluczem posługi aniołów mamy też klucz ewangelii przygotowawczej, „ewangelii pokuty i chrztu oraz odpuszczenia grzechów”19.

Kiedy będziecie studiować obowiązki w Kapłaństwie Aarona zauważycie przejrzyste wezwanie do tego, by zapraszać ludzi do pokuty i doskonalenia się20. Nie oznacza to, że mamy stanąć na rogu ulicy i krzyczeć: „Odpokutujcie!”. Oznacza to, że my dokonujemy pokuty, przebaczamy, a czyniąc posługę wobec innych, dajemy nadzieję i pokój, które są owocem pokuty — ponieważ sami tego zaznaliśmy.

Byłem pośród posiadaczy Kapłaństwa Aarona, kiedy odwiedzaliśmy członków różnych kworów. Byłem świadkiem tego, jak okazywali troskę, co zmiękczało serca ich braci i pomagało im odczuć miłość Boga. Słyszałem, jak pewien młody mężczyzna składał kolegom świadectwo o mocy pokuty. Kiedy to czynił, ich serca zostały zmiękczone, a oni podjęli zobowiązania, i wówczas można było poczuć uzdrawiającą moc Chrystusa.

Prezydent Gordon B. Hinckley nauczał: „Pokuta to jedna sprawa. A czymś zupełnie innym jest odpuszczenie czy przebaczenie naszych grzechów. Moc, aby to się stało, znajduje się w Kapłaństwie Aarona”21. Obrzędy Kapłaństwa Aarona, którymi są chrzest i sakrament, świadczą o naszej pokucie dla odpuszczenia grzechów i ją dopełniają22. Prezydent Dallin H. Oaks tak to wyjaśnił: „Przykazano nam, byśmy pokutowali za swoje grzechy i przychodzili do Pana ze skruszonym sercem i pokornym duchem, i przyjmowali sakrament […]. Kiedy odnawiamy w ten sposób nasze przymierza zawarte podczas chrztu, Pan odnawia oczyszczającą moc naszego chrztu”23.

Bracia, jest to święty przywilej, by udzielać obrzędów, które niosą odpuszczenie grzechów do serc ludzi skorych do pokuty poprzez zadość czyniącą moc Zbawiciela24.

Niedawno opowiedziano mi o kapłanie w Kapłaństwie Aarona, który po raz pierwszy błogosławił sakrament. Ogólnie miał trudności z mówieniem. Kiedy jednak czytał, pełen mocy duch spłynął na niego i kongregację. W dalszej części spotkania złożył proste i zrozumiałe świadectwo o mocy Boga, którą poczuł podczas tego obrzędu.

Obraz
Kworum kapłanów z rodziną Mbuelongo

W Sydney czterech członków kworum kapłańskiego udzieliło chrztu członkom rodziny Mbuelongo. Matka jednego z tych kapłanów opowiedziała o tym, że to doświadczenie miało pełen mocy wpływ na jej syna. Ci kapłani poznali, co oznacza „[otrzymać] upoważnienie od Jezusa Chrystusa”25.

Jak zapewne wiecie, kapłani mogą teraz służyć w świątyni przy dokonywaniu chrztów w zastępstwie za zmarłych. Mój 17-letni syn niedawno udzielił mi chrztu w zastępstwie za niektórych z naszych przodków. Odczuwaliśmy głęboką wdzięczność za Kapłaństwo Aarona i przywilej działania ku zbawieniu dzieci Boga.

Młodzi mężczyźni, kiedy z pilnością angażujecie się w swoje obowiązki kapłańskie, razem z Bogiem uczestniczycie w Jego dziele, „by przynieść nieśmiertelność i wieczny żywot człowiekowi”26. Podobne doświadczenia zwiększą wasze pragnienie oraz przygotują was do nauczania o pokucie i udzielania chrztów osobom nowo nawróconym, kiedy będziecie misjonarzami. Przygotują was także na trwającą całe życie służbę w Kapłaństwie Melchizedeka.

Jan Chrzciciel, nasz przykład

Jako posiadacze Kapłaństwa Aarona mamy przywilej i obowiązek, aby być współsługami razem z Janem Chrzcicielem. Jan został wysłany jako posłaniec mający upoważnienie, by składać świadectwo o Chrystusie i zapraszać wszystkich do pokuty i przyjęcia chrztu — to znaczy używał kluczy Kapłaństwa Aarona tak, jak to już omówiliśmy. Jan głosił: „Ja was chrzczę wodą ku upamiętaniu, ale Ten który po mnie idzie, jest mocniejszy niż ja […]; On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem”27.

Zatem Kapłaństwo Aarona, mając klucze posługi aniołów i ewangelii przygotowawczej, przygotowuje drogę dla dzieci Boga, aby poprzez Kapłaństwo Melchizedeka otrzymały dar Ducha Świętego, największy dar, jaki możemy otrzymać w tym życiu28.

Jakże doniosłą powinność Bóg powierzył posiadaczom Kapłaństwa Aarona!

Zaproszenie i obietnica

Rodzice i przywódcy kapłańscy, czy dostrzegacie znaczenie rady Prezydenta Monsona skierowanej do młodych mężczyzn, by zrozumieli, „co oznacza […] [posiadać kapłaństwo] Boga?”29. Zrozumienie Kapłaństwa Aarona i rozwijanie go przygotuje ich do bycia wiernymi posiadaczami Kapłaństwa Melchizedeka, przepełnionymi mocą misjonarzami oraz prawymi mężami i ojcami. W wyniku tej służby zrozumieją i poczują realność mocy kapłańskiej, mocy, by działać w imię Chrystusa w celu zbawienia dzieci Boga.

Młodzi mężczyźni, Bóg ma dla was pracę do wykonania30. Wasze ustanowienie w Kapłaństwie Aarona jest ważnym czynnikiem w otrzymaniu przez Jego dzieci zadość czyniącej mocy Zbawiciela. Obiecuję wam, że kiedy te święte obowiązki będą w centrum waszego życia, poczujecie, jak nigdy dotąd, moc Boga. Zrozumiecie swoją tożsamość synów Boga, którzy mają święte powołanie do wykonywania Jego dzieła. I, podobnie jak Jan Chrzciciel, pomożecie przygotować drogę na powrót Jego Syna. O tych prawdach świadczę w imię Jezusa Chrystusa, amen.

Przypisy

  1. Tak było z Mojżeszem. Po jego niezwykłej rozmowie z Bogiem, zaczął inaczej postrzegać samego siebie — jako syna Boga. Perspektywa ta pomogła mu oprzeć się Szatanowi, który nazwał go „[synem ludzkim]” (zob. Mojżesz 1:1–20). Zob. także Thomas S. Monson, „Postrzegajcie ludzi takimi, jakimi mogą się stać”, Liahona, listopad 2012, str. 68–71; Dale G. Renlund, „Oczami Boga”, Liahona, listopad 2015, str. 93–94.

  2. Thomas S. Monson, szkolenie dla przywódców podczas konferencji generalnej, marzec 2011.

  3. Zob. Dale G. Renlund, „Kapłaństwo i zadość czyniąca moc Zbawiciela”, Liahona, listopad 2017, str. 64–67.

  4. Zob. 2 Nefi 31–32; 3 Nefi 11:30–41; 27:13–21; Eter 4:18–19; Mojżesz 6:52–68; 8:24.

  5. Moroni 10:32; zob. także Abyście głosili moją ewangelię: Przewodnik dla służby misjonarskiej (2004), str. 6.

  6. Zob. Nauki i Przymierza 13:1; 84:26–27; 107:20.

  7. List do Rzymian 10:14–15, 17. Józef Smith nauczał tej samej prawdy: „Wiara przychodzi dzięki słuchaniu słowa Bożego poprzez świadectwo sług Bożych; takiemu świadectwu zawsze towarzyszy Duch proroctwa i objawienia” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 385).

  8. Moroni 7:22; zob. Alma 12:28–30; 13:21–24; 32:22–23; 39:17–19; Helaman 5:11; Moroni 7:21–25, 29–32; Nauki i Przymierza 20:35; 29:41–42; Mojżesz 5:58; zob. także Ew. Mateusza 28:19; List do Rzymian 10:13–17.

  9. Zob. George Q. Cannon, Gospel Truth, wyb. Jerreld L. Newquist (1987), str. 54.

  10. Zob. James Strong, The New Strong’s Exhaustive Concordance of the Bible (1984), Hebrew and Chaldee dictionary section, 66, Greek dictionary section, 7.

  11. Nauki i Przymierza 20:59.

  12. Zob. Henry B. Eyring, „Aby też stał się silnym Liahona, listopad 2016, str. 75–78; Alma 17:3; Helaman 5:18; 6:4–5; Nauki i Przymierza 28:3.

  13. Zob. I List Jana 2:14; Alma 17:2; 26:13; 32:42. Jak wypełniać mój obowiązek wobec Boga: dla posiadaczy Kapłaństwa Aarona to cenna publikacja, która pomoże to osiągnąć.

  14. Nauki i Przymierza 11:21; zob. także Nauki i Przymierza 84:85.

  15. Zob. 2 Nefi 32:3; Nauki i Przymierza 42:14; 50:17–22.

  16. Zob. Moroni 7:25.

  17. Russell M. Nelson, „Honoring the Priesthood”, Ensign, maj 1993, str. 40; zob. także Alma 27:4.

  18. Zob. Alma 34:17; Helaman 14:13.

  19. Nauki i Przymierza 84:27.

  20. Zob. Nauki i Przymierza 88:51–59, 73–79. Jak wypełniać mój obowiązek wobec Boga: dla posiadaczy Kapłaństwa Aarona to cenna publikacja, która pomoże nam zrozumieć nasze obowiązki.

  21. Gordon B. Hinckley, „The Aaronic Priesthood — a Gift from God”, Ensign, maj 1988, str. 46.

  22. Starszy D. Todd Christofferson wyjaśnił: „Chrzest wodą jest ostatnim krokiem, czyli ukoronowaniem procesu pokuty. Wyrzeczenie się grzechu w połączeniu z naszym przymierzem posłuszeństwa dopełnia naszą pokutę; zaprawdę pokuta pozostaje niedokończona bez tego przymierza” („Building Faith in Christ”, Liahona, wrzesień 2012, str. 14–15). Zob. także D. Todd Christofferson, „Boski dar pokuty”, Liahona, listopad 2011, str. 38–41; Joseph Smith Translation, Matthew 26:24 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Mateusza 26:24] (w anglojęzycznym wydaniu Biblii).

    Obrzęd sakramentu daje nam „szansę, aby każdego tygodnia odnawiać święte przymierza, co umożliwia nam zakosztowanie zadość czyniącej łaski Zbawiciela, a ma to taki sam efekt duchowego oczyszczenia, jak podczas chrztu i konfirmacji” („Understanding Our Covenants with God”, Liahona, lipiec 2012, str. 21). Zob. także Dallin H. Oaks, „Always Have His Spirit”, Ensign, listopad 1996, str. 59–61.

  23. Dallin H. Oaks, „The Aaronic Priesthood and the Sacrament”, Liahona, styczeń 1999, str. 44.

  24. Starszy David A. Bednar wyjaśnił: „Obrzędy zbawienia i wywyższenia udzielane w przywróconym Kościele Pana są czymś o wiele bardziej znaczącym niż tylko rytuałami i symbolicznymi działaniami. Stanowią one raczej upoważnione kanały, poprzez które moce i błogosławieństwa niebios mogą mieć dostęp do naszego życia” („Wasze grzechy pozostaną wam na zawsze odpuszczone”, Liahona, maj 2016, str. 60).

  25. Nauki i Przymierza 20:73.

  26. Mojżesz 1:39.

  27. Ew. Mateusza 3:11.

  28. Wielu przywódców Kościoła określiło, że Duch Święty to największy dar w doczesnym życiu.

    Prezydent Dallin H. Oaks powiedział: „Posiadanie stałego towarzystwa Ducha Świętego jest najcenniejszą rzeczą, jaką możemy mieć w doczesnym życiu” („The Aaronic Priesthood and the Sacrament, Liahona, styczeń 1999, str. 44).

    Starszy Bruce R. McConkie nauczał: „Patrząc przez pryzmat perspektywy wieczności, życie wieczne jest największym ze wszystkich darów Boga. Ale jeśli ograniczymy tę perspektywę tylko do tego życia, to dar Ducha Świętego jest największym darem, jakim może się cieszyć człowiek” („What Is Meant by ‘The Holy Spirit’?” Instructor, luty 1965, str. 57).

    Prezydent Wilford Woodruff świadczył: „Jeśli macie ze sobą Ducha Świętego — a każdy powinien Go mieć — to powiem wam, że nie ma większego daru ani większego błogosławieństwa, ani większego świadectwa, które są dane człowiekowi na ziemi. Mogą służyć wam aniołowie, możecie zobaczyć wiele cudów, możecie zobaczyć wiele dziwów na ziemi, ale twierdzę, że dar Ducha Świętego jest największym darem, jaki może otrzymać człowiek” (Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff [2004], str. 49).

    Starszy David A. Bednar dodał: „Przykazania Boże, którym jesteśmy posłuszni, i natchniona rada przywódców kościelnych, zgodnie z którą postępujemy, zasadniczo skupia się na uzyskaniu towarzystwa Ducha. Praktycznie wszystkie nauki ewangelii i działania skupiają się wokół przyjścia do Chrystusa poprzez przyjęcie Ducha Świętego w naszym życiu” („Przyjąć Ducha Świętego”, Liahona, listopad 2010, str. 97).

  29. Thomas S. Monson, szkolenie dla przywódców podczas konferencji generalnej, marzec 2011.

  30. Zob. Mojżesz 1:6.