Όλοι πρέπει να πάρουν επάνω τους το όνομα που έχει δοθεί από τον Πατέρα

Πριν λίγες εβδομάδες, έλαβα μέρος στη βάπτιση ορισμένων παιδιών που ήταν οκτώ ετών. Είχαν ξεκινήσει να μαθαίνουν το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού από τους γονείς και τους δασκάλους τους. Ο σπόρος της πίστης τους σε Εκείνον είχε ξεκινήσει να μεγαλώνει. Και τώρα ήθελαν να Τον ακολουθήσουν μπαίνοντας στα νερά του βαπτίσματος για να γίνουν μέλη της αποκατεστημένης Εκκλησίας Του. Καθώς έβλεπα την ανυπομονησία τους, αναρωτιόμουν πόσα καταλάβαιναν σχετικά με μία σημαντική πτυχή της διαθήκης τους του βαπτίσματος: τη δέσμευσή τους να πάρουν επάνω τους το όνομα του Ιησού Χριστού.

Από την αρχή, ο Θεός έχει δηλώσει την υπεροχή του ονόματος του Ιησού Χριστού στο σχέδιό Του για εμάς. Ένας άγγελος δίδαξε τον πρώτο πατέρα μας, τον Αδάμ: «Γι’ αυτό, πρέπει να κάνεις όλα όσα κάνεις στο όνομα τού Υιού, και πρέπει να μετανοείς και να επικαλείσαι το Θεό στο όνομα τού Υιού παντοτινά»¹.

Ο προφήτης από το Βιβλίο του Μόρμον, ο βασιλιάς Βενιαμίν δίδαξε τον λαό του: «Δεν θα υπάρξει άλλο όνομα που να δοθεί, ούτε άλλη οδός ούτε τρόπος με τα οποία να μπορέσει να επέλθει σωτηρία»².

Ο Κύριος επανέλαβε αυτήν την αλήθεια στον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ: «Ιδέστε, Ιησούς Χριστός είναι το όνομα το οποίο έχει δοθεί από τον Πατέρα, και δεν υπάρχει κανένα άλλο δοσμένο όνομα μέσο τού οποίου ο άνθρωπος να μπορέσει να σωθεί»³.

Στις μέρες μας, ο Πρόεδρος Ντάλλιν Όουκς έχει διδάξει ότι «εκείνοι που ασκούν πίστη στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού… και εισέρχονται στη διαθήκη Του… μπορούν να διεκδικήσουν την εξιλεωτική θυσία του Ιησού Χριστού»⁴.

Ο Επουράνιος Πατέρας μας θέλει να το κάνει ξεκάθαρο ότι το όνομα του Υιού Του, Ιησού Χριστού, δεν είναι απλά ένα κοινό όνομα. Το όνομα του Σωτήρα έχει μοναδική και ουσιώδη δύναμη. Είναι το μόνο όνομα μέσω του οποίου είναι δυνατή η σωτηρία. Δίνοντας έμφαση σε αυτήν την αλήθεια σε κάθε θεϊκή νομή, ο αγαπητός μας Επουράνιος Πατέρας διαβεβαιώνει όλα τα παιδιά Του ότι υπάρχει ένας τρόπος επιστροφής σε Εκείνον. Αλλά το να έχουμε έναν σίγουρο δρόμο δεν σημαίνει ότι η επιστροφή μας διασφαλίζεται αυτόματα. Ο Θεός μάς λέει ότι απαιτείται η ενέργειά μας: «Επομένως, όλοι οι άνθρωποι πρέπει να πάρουν επάνω τους το όνομα το οποίο έχει δοθεί από τον Πατέρα»⁵.

Προκειμένου να έχουμε πρόσβαση στη σωτήρια δύναμη που έρχεται μόνον μέσω του ονόματος του Χριστού, πρέπει να «ταπεινώνου[με] τον εαυτό [μας] εμπρός στον Θεό… και [να έλθουμε] με καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο… και [να είμαστε] πρόθυμοι να πάρου[με] επάνω [μας] το όνομα τού Ιησού Χριστού» και δι’ αυτού να πληρούμε τις προϋποθέσεις, σαν τους οκτάχρονους φίλους μου, να «γίνο[υμε] δεκτοί στην εκκλησία με βάφτισμα»⁶.

Όλοι όσοι επιθυμούν ειλικρινά να πάρουν επάνω τους το όνομα του Σωτήρα πρέπει να πληρούν τις προϋποθέσεις και να λάβουν τη διάταξη του βαπτίσματος ως φυσική μαρτυρία στον Θεό για την απόφασή τους⁷. Αλλά το βάπτισμα είναι μόνο η αρχή.

Το ρήμα παίρνω δεν είναι μία λέξη παθητική. Είναι μια λέξη που δηλώνει πράξη με πολλούς ορισμούς⁸. Ομοίως, η δέσμευσή μας να πάρουμε επάνω μας το όνομα του Ιησού Χριστού απαιτεί πράξη και έχει πολλαπλές διαστάσεις.

Για παράδειγμα, μία έννοια της λέξης παίρνω είναι το να πάρουμε κάτι ή να λάβουμε μέσα στο σώμα, όπως όταν παίρνουμε κάτι να πιούμε. Με το να παίρνουμε επάνω μας το όνομα του Χριστού, δεσμευόμαστε να παίρνουμε τις διδασκαλίες Του, τα χαρακτηριστικά Του και τελικά, την αγάπη Του, ειλικρινά μέσα μας ώστε να γίνουν μέρος του εαυτού μας. Έτσι, η σπουδαιότητα της πρόσκλησης του Προέδρου Νέλσον στους νέους ενηλίκους να «[αναζητήσουν] με προσευχή και μεγάλη προσπάθεια, να καταλάβουν τι σημαίνει προσωπικά για [εκείνους] ο κάθε τίτλος και τα ονόματα του [Σωτήρα]»⁹ και να χορταίνουν με τα λόγια του Χριστού στις γραφές, ειδικά στο Βιβλίο του Μόρμον¹⁰.

Μία άλλη έννοια της λέξης παίρνω είναι να δεχτούμε ένα άτομο σε έναν συγκεκριμένο ρόλο ή να δεχτούμε την αλήθεια μιας ιδέας ή αρχής. Όταν παίρνουμε επάνω μας το όνομα του Χριστού, Τον δεχόμαστε ως Σωτήρα μας και έχουμε συνεχώς τις διδασκαλίες Του ως οδηγό στη ζωή μας. Με κάθε σημαντική απόφαση που λαμβάνουμε, μπορούμε να παίρνουμε το Ευαγγέλιό Του ως αληθινό και να το ζήσουμε με υπακοή με όλη μας την καρδιά, τον νου και τη δύναμη.

Η λέξη παίρνω μπορεί να σημαίνει επίσης να αποκαλείται κάποιος με ένα όνομα ή να συμφωνεί με ένα σκοπό. Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε ευθύνες στη δουλειά ή να πάρουμε επάνω μας ένα σκοπό ή ένα κίνημα. Όταν παίρνουμε επάνω μας το όνομα του Χριστού, παίρνουμε επάνω μας την ευθύνη ενός αληθινού μαθητή, είμαστε συνήγοροι στον σκοπό Του και «[στεκόμαστε] ως μάρτυρες [Εκείνου] σε όλες τις στιγμές και στα πάντα, και σε όλους τους τόπους που μπορεί να βρεθ[ούμε]»¹¹. Ο Πρόεδρος Νέλσον έχει καλέσει «κάθε νέα γυναίκα και κάθε νέο άνδρα… να καταταγεί στην ομάδα νέων του Κυρίου για να βοηθήσει στη συνάθροιση του Ισραήλ»¹². Και όλοι μας είμαστε ευγνώμονες να δεχτούμε την προφητική κλήση να χρησιμοποιούμε το όνομα της αποκατεστημένης Εκκλησίας Του όπως αποκαλύφθηκε από τον Ίδιο τον Σωτήρα: Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών¹³.

Καθώς παίρνουμε το όνομα του Σωτήρα επάνω μας, πρέπει να καταλάβουμε ότι ο σκοπός του Χριστού και της Εκκλησίας Του είναι ένα και το αυτό. Δεν μπορούν να χωριστούν. Παρομοίως, η προσωπική μας ιδιότητα του μαθητού προς τον Σωτήρα και η ενεργή συμμετοχή στην Εκκλησία Του είναι επίσης αδιάσπαστα. Αν παραβούμε στη δέσμευσή μας στο ένα, η δέσμευσή μας στο άλλο θα μειωθεί, όπως ακριβώς η νύχτα ακολουθεί την ημέρα.

Μερικοί είναι απρόθυμοι να δεχτούν το όνομα του Ιησού Χριστού και τον σκοπό Του επειδή θεωρούν ότι είναι υπερβολικά περιοριστικό. Στην πραγματικότητα, το να πάρουμε επάνω μας το όνομα του Χριστού μας λυτρώνει και μας αναπτύσσει. Ξυπνάει την επιθυμία που αισθανθήκαμε όταν δεχτήκαμε το σχέδιο του Θεού μέσω της πίστης στον Σωτήρα. Έχοντας αυτήν την ζωντανή επιθυμία στην καρδιά μας, μπορούμε να ανακαλύψουμε τον πραγματικό σκοπό των ταλέντων και δώρων που έχουμε λάβει από τους ουρανούς, να βιώσουμε την αγάπη Του που μας ενδυναμώνει και να αυξήσουμε το ενδιαφέρον μας για την ευημερία των άλλων. Καθώς παίρνουμε επάνω μας το όνομα του Σωτήρα, κρατάμε γερά καθετί καλό και γινόμαστε σαν Εκείνον¹⁴.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι όταν παίρνουμε το όνομα του Σωτήρα επάνω μας είναι μια δέσμευση διαθήκης – που αρχίζει με τη διαθήκη που συνάπτουμε στο βάπτισμα. Ο Πρόεδρος Νέλσον δίδαξε: «Η δέσμευσή [μας] να ακολουθ[ήσουμε] τον Σωτήρα, συνάπτοντας διαθήκες μαζί Του και μετά η τήρηση αυτών των διαθηκών θα ανοίξει τη θύρα σε κάθε πνευματική ευλογία και προνόμιο διαθέσιμα»¹⁵. Ένα από τα υπέρτατα προνόμια του να παίρνουμε επάνω μας το όνομα του Σωτήρα μέσω του βαπτίσματος είναι η πρόσβαση που παρέχει στην επόμενη διάταξη στο μονοπάτι της διαθήκης, την επικύρωσή μας. Όταν ρώτησα μία από τους οκτάχρονους φίλους μου τι σήμαινε για εκείνη να πάρει το όνομα του Χριστού, απάντησε απλά: «Αυτό σημαίνει ότι μπορώ να έχω το Άγιο Πνεύμα». Είχε δίκιο!

Η δωρεά του Αγίου Πνεύματος λαμβάνεται μέσω της επικύρωσης αφού έχουμε λάβει τη διάταξη του βαπτίσματος. Αυτή η δωρεά είναι το δικαίωμα και η ευκαιρία να έχουμε το Άγιο Πνεύμα ως συνεχή σύντροφο. Αν ακούμε και υπακούμε στην μικρή, σιγαλή σαν αύρα φωνή Του, θα μας κρατήσει στο μονοπάτι της διαθήκης που εισήλθαμε μέσω του βαφτίσματος, θα μας προειδοποιήσει όταν μπαίνουμε στον πειρασμό να απομακρυνθούμε από αυτό και θα μας ενθαρρύνει να μετανοήσουμε και να προσαρμοσθούμε όπως είναι απαραίτητο. Ο σκοπός μας μετά το βάπτισμα είναι να κρατάμε πάντα το Άγιο Πνεύμα μαζί μας, ώστε να μπορούμε να συνεχίζουμε να προοδεύουμε στο μονοπάτι της διαθήκης. Το Άγιο Πνεύμα μπορεί να είναι μαζί μας μόνο όταν κρατάμε τη ζωή μας καθαρή και απαλλαγμένη από την αμαρτία.

Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Κύριος μας έδωσε έναν τρόπο να ανανεώνουμε διαρκώς την εξαγνιστική επίδραση του βαπτίσματός μας μέσα από μια άλλη διάταξη – τη μετάληψη. Κάθε εβδομάδα μπορούμε να «[δίνουμε] μαρτυρία… ότι [είμαστε] πρόθυμοι να πάρου[με] επάνω [μας] το όνομα του Υιού»¹⁶, προσεγγίζοντας πάλι και παίρνοντας με το χέρι μας τα σύμβολα της σάρκας και του αίματος του Κυρίου –το ψωμί και το νερό– και παίρνοντας αυτά στην ίδια μας την ψυχή. Σε αντάλλαγμα, ο Σωτήρας εκπληρώνει το καθαρτικό Του θαύμα και έτσι μας καθιστά άξιους να έχουμε τη συνεχή επιρροή του Αγίου Πνεύματος. Δεν είναι αυτό αποδεικτικό στοιχείο του άπειρου ελέους που βρίσκεται μόνο στο όνομα του Ιησού Χριστού; Ακριβώς όπως παίρνουμε το όνομά Του επάνω μας, Εκείνος παίρνει τις αμαρτίες και τις θλίψεις μας επάνω Του, και το χέρι Του της ευσπλαχνίας είναι «ακόμα απλωμένο»¹⁷ για να μας περιβάλλει στην αγκαλιά της αγάπης Του¹⁸.

Η μετάληψη είναι μια εβδομαδιαία υπενθύμιση ότι το να παίρνουμε επάνω μας το όνομα του Ιησού Χριστού είναι μια ζώσα και συνεχής δέσμευση, όχι ένα μεμονωμένο γεγονός που συμβαίνει μόνο μια φορά την ημέρα της βάπτισής μας¹⁹. Μπορούμε διαρκώς και επανειλημμένως να απολαμβάνουμε «αυτήν την άγια και ιερή προσφορά, που ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει πλήρως, να συγχωρεθούμε από τις αμαρτίες μας και να πάρουμε τη σάρκα και το αίμα του»²⁰. Δεν είναι λοιπόν περίεργο το γεγονός ότι κάθε φορά που τα τέκνα του Θεού καταλαβαίνουν τις ισχυρές, πνευματικές ευλογίες που μπορούν να προέλθουν από το να παίρνουν επάνω τους το όνομα του Χριστού, τα συναισθήματά τους είναι πάντα χαράς και η επιθυμία τους είναι πάντα να συνάψουν διαθήκη με τον Θεό τους²¹.

Καθώς ακολουθούμε αυτό το θεϊκά σχεδιασμένο μονοπάτι διαθήκης, η δέσμευση και η προσπάθειά μας να παίρνουμε επάνω μας το όνομα του Ιησού Χριστού, θα μας δώσουν τη δύναμη «να συγκρατήσ[ουμε] το όνομα [Του] γραμμένο πάντα στην καρδιά [μας]»²². Θα αγαπάμε τον Θεό και τους πλησίον μας και θα έχουμε την επιθυμία να τελούμε διακονία σε αυτούς. Θα τηρούμε τις εντολές Του και θα λαχταρούμε να Τον πλησιάσουμε, εισερχόμενοι σε επιπρόσθετες διαθήκες μαζί Του. Και όταν αισθανόμαστε αδύναμοι και ανίκανοι να ενεργήσουμε σύμφωνα με τις ενάρετες επιθυμίες μας, θα παρακαλέσουμε για τη δύναμη που έρχεται μόνο μέσω του ονόματός Του και Εκείνος θα έλθει να μας βοηθήσει. Καθώς αντέχουμε με πίστη, θα έλθει η ημέρα κατά την οποία θα Τον δούμε και θα είμαστε μαζί Του και θα ανακαλύψουμε ότι έχουμε γίνει σαν Εκείνον, ώστε να πληρούμε τις προϋποθέσεις για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε στην παρουσία του Πατέρα.

Επειδή η υπόσχεση του Σωτήρα είναι σίγουρη: εκείνοι που «[θα] πιστέψουν στο όνομα του Ιησού Χριστού, και στο όνομά Του να λατρεύουν τον Πατέρα, και στο όνομά Του να υπομείνουν με πίστη ως το τέλος»²³ θα σωθούν στην βασιλεία του Θεού. Με σας αγαλλιώ που αυτές οι απαράμιλλες ευλογίες είναι δυνατές με το να παίρνουμε επάνω μας το όνομα του Ιησού Χριστού, για τον οποίο και στο όνομα του οποίου καταθέτω μαρτυρία, αμήν.