បានស្អាតស្អំតាមរយៈការប្រែចិត្ត
ដោយសារតែផែនការរបស់ព្រះ និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងអាចបានស្អាតស្អំដោយដំណើរការនៃការប្រែចិត្ត ។
នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ យើងទទួលរងនូវច្បាប់របស់មនុស្ស និងច្បាប់របស់ព្រះ ។ ខ្ញុំធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ចំពោះការកាត់សេចក្ដីដល់ទង្វើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរស្របតាមច្បាប់ទាំងពីរនេះ—ពីមុនក្នុងនាមជាចៅក្រមនៃតុលាការកំពូលរដ្ឋយូថាហ៍ ហើយឥឡូវក្នុងនាមជាសមាជិកមួយរូបក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ ។ ភាពផ្ទុយគ្នា ដែលខ្ញុំមានបទពិសោធន៍រវាងច្បាប់របស់មនុស្ស និងច្បាប់របស់ព្រះបានពង្រីកការដឹងគុណរបស់ខ្ញុំចំពោះភាពពិត និងអំណាចនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ដោយស្ថិតនៅក្រោមច្បាប់របស់មនុស្ស បុគ្គលម្នាក់មានពិរុទ្ធពីបទល្មើសធ្ងន់ធ្ងរបំផុតអាចត្រូវផ្ដន្ទាទោសឲ្យជាប់គុកមួយជីវិត ដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ ។ ប៉ុន្តែវាមានភាពខុសគ្នានៅក្រោមផែនការដ៏មានក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់ ។ ខ្ញុំបានឃើញថា អំពើបាបដូចគ្នានេះអាចទទួលការអភ័យទោសក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ដោយសារពលិកម្មធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃយើងសម្រាប់អំពើបាបនៃ « អស់អ្នកណាដែលមានចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប » ( នីហ្វៃទី២ ២:៧ ) ។ ព្រះគ្រីស្ទទ្រង់ប្រោសលោះ ហើយដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់គឺមានពិត ។
សេចក្ដីមេត្តាករុណាពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃយើងត្រូវបានបង្ហាញឲ្យឃើញនៅក្នុងទំនុកតម្កើងដ៏អស្ចារ្យ ដែលទើបតែបានប្រគំឡើងដោយក្រុមចម្រៀង ។
មកឯព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់ស្ដាប់អ្នកជានិច្ច
ទោះជាអ្នកវង្វេងក្នុងផ្លូវងងឹត
ទ្រង់នឹងដឹកនាំអ្នកដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់
នាំពីងងឹតទៅពន្លឺ ។១
ពលិកម្មធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបើកទ្វារ « ឲ្យមនុស្សលោកទាំងអស់អាចប្រែចិត្ត ហើយមករក [ ទ្រង់ ] បាន » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:១១ សូមមើលផងដែរ ម៉ាកុស ៣:២៨, នីហ្វៃទី ១ ១០:១៨, អាលម៉ា ៣៤:៨, ១៦ ) ។ គម្ពីរអាលម៉ាប្រាប់ពីការប្រែចិត្ត និងការអភ័យទោស ព្រមទាំងអំពីមនុស្សដ៏ទុច្ចរិតឃោរឃៅផងដែរ ( សូមមើល អាលម៉ា ២៥:១៦, ២៧:២៧, ៣០ ) ។ សារលិខិតរបស់ខ្ញុំនៅថ្ងៃនេះគឺជាសេចក្ដីសង្ឃឹមដល់យើងគ្រប់គ្នា រួមបញ្ចូលទាំងអ្នកដែលបានបាត់បង់សមាជិកភាពរបស់ពួកគេនៅក្នុងសាសនាចក្រតាមរយៈការកាត់ចេញ ឬដកឈ្មោះចេញផងដែរ ។ យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាមនុស្សមានបាប ដែលអាចបានស្អាតស្អំតាមរយៈការប្រែចិត្ត ។ អែលឌើរ រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀននៅក្នុងសន្និសីទទូទៅមួយកាលពីមុនថា « ការប្រែចិត្តពីអំពើបាបពុំងាយស្រួលទេ ។ ប៉ុន្តែមានរង្វាន់ដ៏ស័ក្ដិសមសម្រាប់តម្លៃនោះ » ។២
I. ការប្រែចិត្ត
ការប្រែចិត្តចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ហើយវាគឺជាអំណរមួយ ពុំមែនជាបន្ទុកនោះទេ ។ នៅក្នុងការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់កាលពីខែធ្នូកន្លងទៅ ប្រធានណិលសុនបានបង្រៀនថា « ការប្រែចិត្តពិតពុំមែនជារឿងដែលកើតឡើងតែម្ដងនោះទេ ។ វាគឺជាឯកសិទ្ធិមួយដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ។ វាមាន សារៈសំខាន់ ចំពោះការរីកចម្រើន និងមានភាពសុខសាន្តនៅក្នុងចិត្ត ការលួងលោម និងអំណរ » ។៣
ការបង្រៀនដ៏អស្ចារ្យបំផុតមួយចំនួនអំពីការប្រែចិត្តគឺការបង្រៀនរបស់អាលម៉ានៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនទៅកាន់សមាជិកសាសនាចក្រដែលក្រោយមកលោកបានពិពណ៌នាពីពួកគេថា ស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពមួយនៃ « ការឥតជំនឿ » « លើកខ្លួនឡើងក្នុង…ការឆ្មើងឆ្មៃ » ហើយមានចិត្ត « ទៅលើទ្រព្យសម្បត្តិ និងវត្ថុទាំងឡាយដែលឥតប្រយោជន៍នៃលោកិយ » ( អាលម៉ា ៧:៦ ) ។ សមាជិកម្នាក់ៗនៃសាសនាចក្រដែលបានស្ដារឡើងវិញនេះមានរឿងជាច្រើនដែលត្រូវរៀនមកពីការបង្រៀនដ៏បំផុសគំនិតរបស់អាលម៉ា ។
យើងចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដោយសារ « ព្រះអង្គនេះហើយដែលនឹងយាងមក ដើម្បីយកអំពើបាបទាំងឡាយនៃមនុស្សលោក » ( អាលម៉ា ៥:៤៨ ) ។ យើងត្រូវតែប្រែចិត្ត ដោយសារដូចដែលអាលម៉ាបានបង្រៀនថា « លើកលែងតែអ្នករាល់គ្នាប្រែចិត្ត នោះអ្នករាល់គ្នានឹងពុំអាចបាននគរស្ថានសួគ៌ជាមរតកឡើយ » ( អាលម៉ា ៥:៥១ ) ។ ការប្រែចិត្តគឺជាផ្នែកដ៏ចាំបាច់មួយនៃផែនការរបស់ព្រះ ។ ដោយសារមនុស្សទាំងអស់នឹងមានបាបនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើង ហើយត្រូវកាត់ចេញពីវត្តមានរបស់ព្រះ នោះមនុស្សពុំអាច « បានសង្គ្រោះ » ដោយគ្មានការប្រែចិត្តឡើយ ( អាលម៉ា ៥:៣១ សូមមើលផងដែរ ហេលេមិន ១២:២២ ) ។
ការណ៍នេះត្រូវបានបង្រៀនតាំងពីដើមដំបូងមកម៉្លេះ ។ ព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់អ័ដាមថា « ចូរបង្រៀនកូនចៅអ្នកថា មនុស្សទាំងអស់នៅគ្រប់ទិសទីត្រូវតែប្រែចិត្ត បើពុំនោះសោតទេ ពួកគេពុំអាចគ្រងនគរព្រះទុកជាមរតកបានឡើយ ដ្បិតគ្មានអ្វីដែលមិនស្អាតអាចអាស្រ័យនៅទីនោះ ឬនៅក្នុងវត្តមានរបស់ទ្រង់បានឡើយ » ( ម៉ូសេ ៦:៥៧ ) ។ យើងត្រូវតែប្រែចិត្តពីរាល់អំពើបាបរបស់យើង—គឺរាល់សកម្មភាព ឬភាពខ្ជិលច្រអូសរបស់យើងដែលផ្ទុយនឹងបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចចៀសផុតបានឡើយ ។ កាលពីល្ងាចមិញ ប្រធានណិលសុនបានសំណូមពរដល់យើងថា « បងប្អូនប្រុស យើងទាំងអស់គ្នាចាំបាច់ត្រូវប្រែចិត្ត » ។៤
ដើម្បីបានស្អាតស្អំតាមរយៈការប្រែចិត្ត យើងត្រូវតែបោះបង់ចោលអំពើបាបរបស់យើង ហើយសារភាពវាចំពោះព្រះអម្ចាស់ និងចំពោះចៅក្រមរបស់ទ្រង់ ប្រសិនបើតម្រូវឲ្យមាន ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥៨:៤៣ ) ។ អាលម៉ាបានបង្រៀនផងដែរថា យើងត្រូវតែ « នាំមកនូវកិច្ចការទាំងឡាយនៃសេចក្ដីសុចរិត » ( អាលម៉ា ៥:៣៥ ) ។ អ្វីៗទាំងនេះគឺជាផ្នែកមួយនៃការអញ្ជើញជាញឹកញាប់នៅក្នុងបទគម្ពីរឲ្យមករកព្រះគ្រីស្ទ ។
យើងចាំបាច់ត្រូវទទួលទានសាក្រាម៉ង់រៀងរាល់ថ្ងៃឈប់សម្រាក ។ នៅក្នុងពិធីបរិសុទ្ធនោះ យើងចុះសេចក្ដីសញ្ញា ហើយទទួលពរជ័យដែលជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើរាល់ទង្វើ និងបំណងប្រាថ្នាដែលរារាំងយើងពុំឲ្យឆ្ពោះទៅរកភាពល្អឥតខ្ចោះដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងអញ្ជើញយើងឲ្យសម្រេចកិច្ចការនេះ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ៥:៤៨, នីហ្វៃទី៣ ១២:៤៨ ) ។ នៅពេលយើង « លះបង់ចោលនូវអស់ទាំងអំពើដ៏ឥតបរិសុទ្ធ [ ចេញពីខ្លួនយើង ] ហើយស្រឡាញ់ព្រះឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព អស់ពីគំនិត និងអស់ពីកម្លាំង [ យើង ] » នោះយើងអាចនឹងបាន « ល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ » ហើយបាន « ញែកចេញជាបរិសុទ្ធ » តាមរយៈការបង្ហូរព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់ ដើម្បី « បានបរិសុទ្ធ ដោយគ្មានប្រឡាក់អ្វីសោះឡើយ » ( មរ៉ូណៃ ១០:៣២–៣៣ ) ។ ឱ នេះជាការសន្យាដ៏អស្ចារ្យអ្វីម៉្លេះ ! ឱ នេះជាអព្ភូតហេតុមួយដ៏អស្ចារ្យអ្វីម៉្លេះ ! នេះជាពរជ័យដ៏អស្ចារ្យណាស់ !
II. ការទទួលខុសត្រូវ និងសេចក្តីជំនុំជម្រះក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់
គោលបំណងមួយនៃផែនការរបស់ព្រះសម្រាប់ជីវិតរមែងស្លាប់នេះ គឺដើម្បី « សាកល្បង » យើង « មើលបើសិនជា [ យើង] នឹងប្រព្រឹត្តនូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដែលព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះ [ របស់យើង ] នឹងបញ្ជាដល់ [ យើង ] » ( អ័ប្រាហាំ ៣:២៥ ) ។ ជាផ្នែកមួយនៃផែនការនេះ យើងទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រះ និងចំពោះពួកអ្នកបម្រើជម្រើសរបស់ទ្រង់ ហើយការទទួលខុសត្រូវនោះទាក់ទងនឹងសេចក្ដីជំនុំជម្រះក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ និងមកពីព្រះ ។
នៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ សេចក្ដីជំនុំជម្រះក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់សម្រាប់សមាជិក ឬសមាជិកនាពេលខាងមុខត្រូវបានធ្វើឡើងដោយថ្នាក់ដឹកនាំដែលស្វែងរកការដឹកនាំមកពីព្រះ ។ វាគឺជាការទទួលខុសត្រូវរបស់ពួកគាត់ដើម្បីជំនុំជម្រះដល់បុគ្គលដែលកំពុងខិតខំមករកព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីទទួលបានអំណាចនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់នៅលើផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញាឆ្ពោះទៅកាន់ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ សេចក្ដីជំនុំជម្រះក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់កំណត់ថា តើបុគ្គលម្នាក់ត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេចសម្រាប់ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកហើយឬនៅ ។ តើបុគ្គលម្នាក់ស័ក្ដិសមទទួលបានប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែរឬទេ ? តើបុគ្គលម្នាក់ដែលឈ្មោះរបស់គាត់ត្រូវបានដកចេញពីកំណត់ត្រារបស់សាសនាចក្រ បានប្រែចិត្តគ្រប់គ្រាន់តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីមានសមាជិកភាពជាថ្មីតាមរយៈពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកដែរឬទេ ?
នៅពេលចៅក្រមខាងសាច់ឈាមម្នាក់ដែលបានហៅមកពីព្រះ អនុម័តឲ្យបុគ្គលម្នាក់មានការរីកចម្រើនបន្ថែមទៀត ដូចជាអភ័យឯកសិទ្ធិសម្រាប់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះគាត់ពុំមែនកំពុងតែប្រាប់ថា បុគ្គលនោះល្អឥតខ្ចោះនោះទេ ហើយគាត់ក៏ពុំមែនកំពុងតែអភ័យទោសដល់អំពើបាបណាមួយដែរ ។ អែលឌើរ ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានបង្រៀនថា បន្ទាប់ពីអ្វីដែលលោកបានហៅថា « ការលើកលែងការពិន័យ » ក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ នោះបុគ្គលម្នាក់ « ក៏ត្រូវស្វែងរក ហើយទទួលបានការប្រែចិត្តចុងក្រោយមួយមកពីព្រះនៃស្ថានសួគ៌ដែរ ហើយមានតែទ្រង់ប៉ុណ្ណោះដែលអាចប្រទានការអភ័យទោសបាន » ។៥ ហើយប្រសិនបើទង្វើ និងបំណងប្រាថ្នាដែលមានអំពើបាបនៅតែបន្តមានទៀតរហូតដល់សេចក្តីជំនុំជម្រះចុងក្រោយ នោះបុគ្គលដែលពុំបានប្រែចិត្តនឹងបន្តប្រឡាក់ដោយអំពើបាបដដែល ។ ការទទួលខុសត្រូវដ៏ចម្បងនោះរួមបញ្ចូលទាំងឥទ្ធិពលលាងសម្អាតចុងក្រោយនៃការប្រែចិត្តគឺជារឿងរវាងយើងម្នាក់ៗជាមួយនឹងព្រះ ។
III. ការរស់ឡើងវិញ និងសេចក្តីជំនុំជម្រះចុងក្រោយ
ជាទូទៅ សេចក្តីជំនុំជម្រះដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងបទគម្ពីរគឺជាសេចក្តីជំនុំជម្រះចុងក្រោយដែលកើតមានបន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញ ( សូមមើល នីហ្វៃទី២ ៩:១៥ ) ។ មានបទគម្ពីរជាច្រើនបានចែងថា « យើងទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវឈរនៅមុខទីជំនុំជម្រះរបស់ផង ព្រះគ្រីស្ទ » ( រ៉ូម ១៤:១០ សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី២ ៩:១៥, ម៉ូសាយ ២៧:៣១ ) ទទួលការជំនុំជម្រះតាមអំពើទាំងឡាយ [ ដែល ] ខ្លួនបានប្រព្រឹត្ត កាលនៅជារូបកាយខាងឯសាច់ឈាម » ( អាលម៉ា ៥:១៥ សូមមើលផងដែរ វិវរណៈ ២០:១២, អាលម៉ា ៤១:៣, នីហ្វៃទី៣ ២៦:៤ ) ។ មនុស្សទាំងអស់នឹងត្រូវបានជំនុំជម្រះ « ស្របតាមកិច្ចការទាំងឡាយរបស់ពួកគេ » ( នីហ្វៃទី៣ ២៧:១៥ ) និង « ស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃដួងចិត្តរបស់ពួកគេ » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣៧:៩ សូមមើលផងដែរ អាលម៉ា ៤១:៦ ) ។
គោលបំណងនៃសេចក្ដីជំនុំជម្រះចុងក្រោយគឺដើម្បីកំណត់ថា តើយើងបានសម្រេចនូវអ្វីដែលអាលម៉ាបានពិពណ៌នាថាជា « ការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ធំនៅក្នុងដួងចិត្ត » ( សូមមើល អាលម៉ា ៥:១៤, ២៦ ) ដោយយើងបានក្លាយជាសត្វលោកថ្មី ដោយ « ពុំមានបំណងនឹងប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតទៀតឡើយ ប៉ុន្តែចង់ប្រព្រឹត្តអំពើល្អជានិច្ចវិញ » ( ម៉ូសាយ ៥:២ ) ដែរឬអត់ ។ ចៅក្រមដែលធ្វើកិច្ចការនេះគឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ( សូមមើល យ៉ូហាន ៥:២២, នីហ្វៃទី២ ៩:៤១ ) ។ បន្ទាប់ពីសេចក្ដីជំនុំជម្រះរបស់ទ្រង់ យើងទាំងអស់គ្នានឹងសារភាព « ថា សេចក្តីជំនុំជម្រះរបស់ទ្រង់គឺត្រឹមត្រូវ » ( ម៉ូសាយ ១៦:១ សូមមើលផងដែរ ម៉ូសាយ ២៧:៣១, អាលម៉ា ១២:១៥ ) ដោយសារតែការត្រាស់ដឹងរបស់ទ្រង់ ( សូមមើល នីហ្វៃទី២ ៩:១៥, ២០ ) នោះទ្រង់មានចំណេះដឹងដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយពីរាល់ទង្វើ និងបំណងប្រាថ្នារបស់យើង ទាំងសុចរិត ឬបានប្រែចិត្ត និងពុំបានប្រែចិត្ត ឬពុំផ្លាស់ប្ដូរ ។
បទគម្ពីរពិពណ៌នាពី ដំណើរការ នៃសេចក្ដីជំនុំជម្រះចុងក្រោយនេះ ។ អាលម៉ាបង្រៀនថា សេចក្ដីយុត្តិធម៌របស់ព្រះរបស់យើងតម្រូវថា នៅឯការរស់ឡើងវិញ « វត្ថុសព្វសារពើត្រូវបានសាងឡើងវិញ ឲ្យត្រឹមត្រូវតាមរបៀប » ( អាលម៉ា ៤១:២ ) ។ នេះមានន័យថា « បើសិនជាកិច្ចការទាំងឡាយរបស់គេល្អនៅក្នុងជីវិតនេះ ហើយបំណងនៅក្នុងចិត្តគេល្អ នោះនៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់ [ ពួក ] គេក៏នឹងបានសាងឡើងវិញឲ្យបានល្អដែរ » ( អាលម៉ា ៤១:៣ ) ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ « បើសិនជាកិច្ចការទាំងឡាយរបស់គេ [ ឬបំណងប្រាថ្នារបស់គេ ] អាក្រក់ នោះគេនឹងបានសាងឡើងវិញ [ ជា ] អាក្រក់ដែរ » ( អាលម៉ា ៤១:៤–៥ សូមមើលផងដែរ ហេលេមិន ១៤:៣១ ) ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ព្យាការីយ៉ាកុបបានបង្រៀនថា នៅក្នុងសេចក្ដីជំនុំជម្រះចុងក្រោយ « ពួកអ្នកដែលសុចរិត ក៏នឹងនៅតែសុចរិតដដែល ហើយពួកអ្នកដែលស្មោកគ្រោក ក៏នឹងនៅតែស្មោកគ្រោកដដែលដែរ » ( នីហ្វៃទី២ ៩:១៦ សូមមើលផងដែរ មរមរន ៩:១៤, នីហ្វៃទី១ ១៥:៣៣ ) ។ នោះគឺជាដំណើរការពីមុនអ្វីដែលមរ៉ូណៃហៅថា « វេទិកាជំនុំជម្រះដ៏គាប់ព្រះហឫទ័យនៃព្រះយេហូវ៉ាដ៏មហិមា ដែលជាចៅក្រមដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៃមនុស្សរស់ និងមនុស្សស្លាប់ផង » ( មរ៉ូណៃ ១០:៣៤ សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី៣ ២៧:១៦ ) ។
ដើម្បីប្រាកដថា យើងមានភាពស្អាតស្អំនៅចំពោះព្រះ យើងត្រូវតែប្រែចិត្ត ពីមុន សេចក្ដីជំនុំជម្រះចុងក្រោយ ( សូមមើល មរមន ៣:២២ ) ។ ដូចអាលម៉ាបានប្រាប់ទៅកូនប្រុសរបស់លោកដែលមានអំពើបាបដែរ នោះយើងពុំអាចលាក់បាំងនូវអំពើបាបរបស់យើងចំពោះព្រះបានឡើយ « ហើយ លើកលែងកូនប្រែចិត្ត បើពុំនោះសោតទេ ទោសទាំងនោះនឹងឈរជាទីបន្ទាល់ ទាស់នឹងកូននៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់ » ( អាលម៉ា ៣៩:៨ បានគូសបញ្ជាក់បន្ថែម ) ។ ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទផ្ដល់ផ្លូវតែមួយគត់ដល់យើងដើម្បីសម្រេចបានការលាងជម្រះដ៏ចាំបាច់តាមរយៈការប្រែចិត្ត ហើយជីវិតរមែងស្លាប់នេះគឺជាពេលរបស់យើងដើម្បីធ្វើកិច្ចការនេះ ។ ទោះជាយើងត្រូវបានបង្រៀនថា ការប្រែចិត្តមួយចំនួនអាចកើតឡើងនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណក្ដី( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣៨:៣១, ៣៣, ៥៨ ) ក៏ការណ៍នោះមិនមានភាពជាក់លាក់ឡើយ ។ អែលឌើរ ម៉ាវីន ជេ បាឡឺដ បានបង្រៀនថា « វាងាយស្រួលជាងដើម្បីយកឈ្នះអំពើបាប ហើយបម្រើព្រះអម្ចាស់ នៅពេលសាច់ និងវិញ្ញាណនៅផ្គុំគ្នាតែមួយ ។ នេះគឺជាពេលដែលមនុស្សអាចសម្របខ្លួន ហើយទទួលឥទ្ធិពលបានច្រើន ។ … ជីវិតនេះគឺជាពេលវេលាដើម្បីប្រែចិត្ត » ។៦
នៅពេលយើងប្រែចិត្ត យើងមានការអះអាងរបស់ព្រះអម្ចាស់ថា អំពើបាបរបស់យើង រួមទាំងទង្វើ និងបំណងប្រាថ្នារបស់យើងផងដែរ នឹងត្រូវបានលាងជម្រះ ហើយចៅក្រមចុងក្រោយដ៏មានព្រះទ័យមេត្តាករុណានឹង « មិនចាំពីអំពើបាបទាំងនោះទៀតទេ » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥៨:៤២; សូមមើលផងដែរ អេសាយ ១:១៨, យេរេមា ៣១:៣៤, ហេព្រើរ ៨:១២, អាលម៉ា ៤១:៦, ហេលេមិន ១៤:១៨–១៩ ) ។ ដោយបានស្អាតស្អំតាមរយៈការប្រែចិត្ត នោះយើងអាចស័ក្ដិសមដើម្បីបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដែលស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានពិពណ៌នាថាជា « [ ការ ] រស់នៅជាមួយនឹងព្រះក្នុងស្ថានភាពសុភមង្គលដ៏មិនចេះចប់មិនចេះហើយ » ( ម៉ូសាយ ២:៤១ សូមមើលផងដែរ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៤:៧ ) ។
ជាផ្នែកមួយទៀតក្នុង « ផែនការនៃការសាងឡើងវិញ » របស់ព្រះ ( អាលម៉ា ៤១:២ ) នោះការរស់ឡើងវិញនឹងស្ដារ « អ្វីៗទាំងអស់…ទៅជារូបរាងដ៏ត្រឹមត្រូវ និងល្អឥតខ្ចោះឡើងវិញ » ( អាលម៉ា ៤០:២៣ ) ។ ការណ៍នេះរួមបញ្ចូលនូវភាពល្អឥតខ្ចោះនៃរាល់ភាពទន់ខ្សោយ និងជំងឺ ខាងរូបកាយ របស់យើង ដែលមាននៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ រួមទាំងនៅពេលចាប់កំណើត ឬតាមរយៈគ្រោះថ្នាក់ ឬជំងឺ នឹងបានល្អឥតខ្ចោះ ។
តើការសាងឡើងវិញនេះធ្វើឲ្យយើងបានល្អឥតខ្ចោះពីរាល់បំណងប្រាថ្នា ឬការញៀនដែលពុំបរិសុទ្ធ ឬពុំអាចយកឈ្នះបានរបស់យើងដែរឬទេ ? វាពុំអាចទេ ។ យើងដឹងពីវិវរណៈសម័យទំនើបថា យើងនឹងត្រូវជំនំជម្រះចំពោះ បំណងប្រាថ្នា របស់យើង រួមទាំងទង្វើរបស់យើង ( សូមមើល អាលម៉ា ៤១:៥, គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣៧:៩ ) ហើយសម្បីតែ គំនិត របស់យើងក៏នឹងដាក់ទោសយើងដែរ ( សូមមើល អាលម៉ា ១២:១៤ ) ។ យើងមិនត្រូវ « ពន្យាពេលនៃការប្រែចិត្តរបស់[ យើង ] » រហូតដល់សេចក្ដីស្លាប់ឡើយ អាមូលេកបានបង្រៀនថា ( អាលម៉ា ៣៤:៣៣ ) ដោយសារ វិញ្ញាណដែលជាម្ចាស់រូបកាយរបស់យើងក្នុងជីវិតនេះ—មិនថា ជាព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់ ឬវិញ្ញាណរបស់អារក្សនោះទេ—« នឹងមានអំណាចធ្វើជាម្ចាស់រូបកាយរបស់ [ យើង ] នៅក្នុងស្ថានដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនោះដែរ » ( អាលម៉ា ៣៤:៣៤ ) ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះចេស្ដា ហើយត្រៀមជាស្រេចដើម្បីលាងសម្អាតយើងពីអំពើអាក្រក់ ។ ឥឡូវនេះគឺជាពេលស្វែងរកជំនួយរបស់ទ្រង់ដើម្បីប្រែចិត្តពីបំណងប្រាថ្នា និងគំនិតទុច្ចរិត ឬពុំទំនងរបស់យើង ដើម្បីបានស្អាតស្អំ ហើយត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីឈរនៅចំពោះព្រះនៅឯសេចក្ដីជំនុំជម្រះចុងក្រោយ ។
IV. ព្រះហស្ដនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណា
ផែនការរបស់ព្រះដ៏មានឫទ្ធិ និងរាល់បទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់គឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះយើងម្នាក់ៗ ដែល « គួរឲ្យប្រាថ្នាដ៏លើសលប់ជាងអ្វីៗទាំងអស់…ជាសេចក្ដីរីករាយបំផុតដល់ព្រលឹង » ( នីហ្វៃទី១ ១១:២២–២៣ ) ។ ព្យាការីអេសាយបានអះអាងថា សូម្បីតែជនទុច្ចរិត នៅពេលពួកគេ « ត្រឡប់មកឯព្រះយេហូវ៉ាវិញ នោះទ្រង់នឹងអាណិតមេត្តា…[ ហើយ ] នឹងអត់ទោសឲ្យជាបរិបូរ » ( អេសាយ ៥៥:៧ ) ។ អាលម៉ាបានបង្រៀនថា « មើលចុះ ទ្រង់បានអញ្ជើញមនុស្សលោកទាំងអស់ ដ្បិតព្រះពាហុនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណាបានលាតសន្ធឹងមករកគេ » ( អាលម៉ា ៥:៣៣ សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី២ ២៦:២៥–៣៣ ) ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបានមានព្រះបន្ទូលថា « មើលចុះ ដៃនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់យើងសន្ធឹងទៅរកអ្នក ហើយអស់អ្នកណាដែលមក អ្នកនោះហើយដែលយើងនឹងទទួល » ( នីហ្វៃទី៣ ៩:១៤ ) ។ នៅក្នុងការបង្រៀនទាំងនេះ និងការបង្រៀនផ្សេងទៀតជាច្រើនក្នុងបទគម្ពីរ យើងដឹងថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះជាទីស្រឡាញ់របស់យើងបានបើកព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់ ដើម្បីទទួលបុរសស្ត្រីគ្រប់រូបស្របតាមលក្ខខណ្ឌគួរឲ្យស្រឡាញ់ដែលទ្រង់បានរៀបរាប់ ដើម្បីរីករាយនឹងពរជ័យដ៏ធំបំផុតដែលព្រះមានសម្រាប់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ។៧
ដោយសារផែនការរបស់ព្រះ និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ដោយ « មានការភ្លឺថ្លានៃសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ឥតខ្ចោះ » មួយថា ព្រះស្រឡាញ់យើង ហើយយើង អាច បានជ្រះស្អាត តាមរយៈដំណើរការនៃការប្រែចិត្ត ។ យើងត្រូវបានសន្យាថា « បើសិនជា [ យើង ] ខិតខំជឿនទៅមុខ ដោយទទួលនូវព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ ហើយកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត មើលចុះ នោះព្រះវរបិតាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ៖ អ្នករាល់គ្នានឹងមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » ( នីហ្វៃទី២ ៣១:២០ ) ។ សូមឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាធ្វើកិច្ចការនេះ ខ្ញុំសូមអង្វរ ហើយអធិស្ឋានក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។