Það aldin út er sprungið

1. Það aldin út er sprungið

og ilmar sólu mót,

sem fyrr var fagurt sungið

af fríðri Jesserót.

Og blómstrið það á þrótt

að veita vor og yndi

um vetrar miðja nótt.

2. Þú ljúfa lilju rósin

sem lífgar helið kalt

og kveikir kærleiks ljósin

og krýnir lífið allt.

Ó, Guð og maður greið

oss veg frá öllu illu

svo yfirvinnum deyð.