Importante sa Among Tinuohan

Ang akong unang importanting kapasikaran sa among tinuohan mao nga ang Dios tinuod ug mao usab ang mahangturong mga kamatuoran ug mithi nga dili mapamatud-an pinaagi sa siyentipekong mga pamaagi karon. Kini nga mga ideya dili kalikayang masumpay. Sama sa ubang mga tumutuo, kami mosangyaw sa pagkaanaa sa kinatas-ang tighatag og balaod, ang Dios atong Amahan sa Kahangturan, ug ang pagkaanaa sa hingpit nga balaod sa moralidad. Kami mosalikway sa kinaugalingong pagtuo sa moralidad [moral relativism] nga mamahimong dili opisyal nga tinuohan sa modernong kultura.

Alang kanamo ang kamatuoran kabahin sa kinaiya sa Dios ug ang atong relasyon ngadto Kaniya mao ang yawe sa tanang butang. Makahuluganon, ang among pagtuo sa kinaiya sa Dios mao ang nakapalahi kanamo gikan sa pormal nga tinuohan sa kadaghanang Kristiyano nga mga denominasyon. Ang among Artikulo sa Hugot nga Pagtuo nagsugod sa: “Kami nagtuo sa Dios, ang Amahan sa Kahangturan, ug sa Iyang Anak, si Jesukristo, ug sa Espiritu Santo” (bersikulo 1).

Kami anaa niining pagtuo sa Dios nga Kapangulohan nga susama sa ubang Kristiyanismo, apan alang kanamo kini mas lahi kaysa kadaghanan. Kami nagtuo nga kining tulo ka sakop sa Dios nga Kapangulohan tulo ka managbulag ug managlahi nga mga binuhat ug ang Dios nga Amahan dili usa ka espiritu apan usa ka mahimayaong Binuhat nga adunay mahikap nga lawas, sama usab sa Iyang nabanhaw nga Anak, si Jesukristo. Bisan managbulag ang pagkatawo, Sila usa sa katuyoan. Kami nagtuo nga si Jesus mipasabut niining relasyon sa dihang Siya nag-ampo ngadto sa Iyang Amahan nga ang Iyang mga disipulo “mausa” sama nga si Jesus ug Iyang Amahan usa (Juan 17:11)—nagkahiusa sa katuyoan apan dili ang pagkatawo. Ang among lahi nga pagtuo nga “ang Amahan adunay lawas nga unod ug mga bukog nga mahikap ingon sa tawo; ang Anak usab; apan ang Espiritu Santo walay lawas nga unod ug mga bukog, apan usa ka personahe sa Espiritu” (D&P 130:22) mahinungdanon ngari kanamo. Apan, sama sa gipakita sa mga interbyu ni Garry Lawrence, kami wala pa hingpit nakapaabut niining pagtuo ngadto sa uban.⁵

Ang among pagtuo sa kinaiya sa Dios naggikan sa among gitawag nga Unang Panan-awon, nga misugod sa Pagpahiuli sa kahingpitan sa ebanghelyo ni Jesukristo. Si Joseph Smith, usa ka batang lalaki nga walay pormal nga edukasyon sa edad nga 14 nagtinguha sa pagkasayud asa nga simbahan siya moapil, nahatagan og usa ka panan-awon diin siya nakakita og “duha ka Personahe” nga dili mahulagway ang “kahayag ug himaya.” Usa Kanila mitudlo ngadto sa lain ug miingon, “Kini mao ang Akong Hinigugmang Anak. Paminaw Kaniya!” (Joseph Smith—Kasaysayan 1:17). Ang Dios nga Anak miingon sa batan-ong propeta nga ang tanang “mga tinuohan” sa mga simbahan niadtong panahona “mga salawayon sa iyang panan-aw” (Joseph Smith—Kasaysayan 1:19). Kining balaanong deklarasyon mikondenar sa mga tinuohan, dili ang matinud-anong mga tigpangita kinsa mituo niini.

Ang Unang Panan-awon ni Joseph Smith mipakita nga ang naglabaw nga mga konsepto sa kinaiya sa Dios ug sa Dios nga Kapangulohan dili tinuod ug dili makadala sa ilang mga sumusunod ngadto sa padulngan nga gitinguha sa Dios alang kanila. Ang sunod-sunod nga pagpagawas sa modernong kasulatan mipadayag sa kaimportante niining importanting kamatuoran ug mihatag kanato sa Basahon ni Mormon. Kining bag-o nga basahon sa kasulatan mao ang ikaduha nga saksi ni Jesukristo. Kini nagpamatuod sa mga panagna sa biblia ug sa mga pagtulun-an sa kinaiya ug misyon ni Kristo. Kini mopalapad sa atong pagsabut sa Iyang ebanghelyo ug sa Iyang mga pagtulun-an atol sa Iyang yutan-ong pagpangalagad. Kini nagsangkap usab og daghang mga pagtulun-an ug mga paghulagway sa pagpadayag diin kita mahimong masayud sa kamatuoran niining mga butanga.

Kini nga mga pagtulun-an nagpasabut sa among pagpamatuod ni Kristo. Wala kami mag-agad sa kaalam sa kalibutan o sa mga pilosopiya sa katawhan—bisan unsa pa kini ka dugay o karespetado. Ang among pagpamatuod kang Jesukristo gipasikad diha sa mga pagpadayag sa Dios ngadto sa Iyang mga propeta ug sa tagsa-tagsa kanamo.

Unsa man ang nahimo sa among pagpamatuod kabahin ni Jesukristo nga nakahimo kanamo sa pagpanghimatuod? Si Jesukristo Mao ang Bugtong Anak sa Dios ang Amahan sa Kahangturan. Siya mao ang Tiglalang. Pinaagi sa Iyang dili matupngan nga mortal nga pagpangalagad, Siya mao ang among magtutudlo. Tungod sa Iyang Pagkabanhaw, ang tanan nga nabuhi pagabanhawon gikan sa patay. Siya mao ang Manluluwas, kansang maulaong sakripisyo miabli sa pultahan alang kanato nga mapasaylo sa atong personal nga mga sala nga kita malimpyohan aron makabalik sa presensya sa Dios ang atong Amahan sa Kahangturan. Kini mao ang pinaka importante nga mensahe sa mga propeta sa tanang kapanahonan. Si Joseph Smith misulat niining talagsaong kamatuoran sa among ikatulo nga artikulo sa hugot nga pagtuo: “Kami nagtuo nga pinaagi sa Pag-ula ni Kristo, ang tanan nga mga katawhan mahimo nga maluwas, pinaagi sa pagsunod sa mga balaod ug mga ordinansa sa Ebanghelyo.”

Isip mga miyembro sa Ang Simbahan ni Jesukisto sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, kami mopamatuod uban sa propeta diha sa Basahon ni Mormon nga si Haring Benjamin “nga walay lain nga ngalan nga gihatag, ni lain nga mga agianan ni mga paagi diin ang kaluwasan modangat ngadto sa mga katawhan, lamang diha ug pinaagi sa ngalan ni Kristo, ang Ginoong Makagagahum” (Mosiah 3:17).

Nganong si Kristo mao lamang ang agianan? Sa unsang paagi nga Siya mobugto sa mga higot sa kamatayon? Sa unsang paagi nga nahimong posible alang Kaniya sa pagdala Mismo sa Iyang Kaugalingon sa mga sala sa tanang katawhan? Sa unsang paagi nga malimpyohan ang atong nahugawan ug makasasala nga kaugalingon ug mabanhaw pinaagi sa Iyang Pag-ula? Kini mao ang mga misteryo nga wala nako hingpit nga masabti. Alang kanako ang milagro sa Pag-ula ni Jesukristo dili hingpit nga masabtan, apan ang Espiritu Santo naghatag kanako og saksi sa pagkatinuod niini, ug ako nagmaya nga ako makagahin sa akong kinabuhi sa pagsangyaw niini.

Ang akong ikaduha nga importanting kapasikaran may kalabutan sa katuyoan sa mortal nga kinabuhi. Kini mosunod gikan sa atong pagsabut sa mga katuyoan sa Dios ang Amahan sa Kahangturan ug sa atong kapaingnan isip Iyang mga anak. Ang among teyolohiya nagsugod uban sa kasiguroan nga kita nagpuyo isip mga espiritu sa wala pa kita mianhi dinhi sa yuta. Kini nagsiguro nga kining mortal nga kinabuhi adunay katuyoan. Ug kini nagtudlo nga ang atong pinakataas nga tinguha mao ang mahimong sama sa atong langitnong mga ginikanan, nga makahatag kanato og gahum sa pagpadayon sa relasyon sa atong pamilya hangtud sa kahangturan. Kita gibutang dinhi sa yuta sa pag-angkon og pisikal nga lawas ug—pinaagi sa Pag-ula ni Jesukristo ug pinaagi sa pagkamasulundon ngadto sa mga balaod ug mga ordinansa sa Iyang ebanghelyo—mahimong takus alang sa mahimayaong celestial nga kondisyon ug mga relasyon nga gitawag og kahimayaan o kinabuhing dayon.

Kami tarung nga naila isip usa ka Simbahan nga nakasentro sa pamilya, apan ang wala lang kaayo masabti mao nga ang among pagkasentro sa pamilya wala lamang nakapunting ngadto sa mortal nga relasyon apan kini kabahin usab sa importanting teyolohiya. Ubos sa dakong plano sa mahigugmaong Tiglalang, ang misyon sa Iyang Simbahan mao ang pagtabang kanato sa pagkab-ut sa kahimayaan sa celestial nga gingharian, ug kana mahitabo lamang pinaagi sa mahangturong kaminyoon tali sa usa ka lalaki ug usa ka babaye (tan-awa sa D&P 131:1–3).

Ang akong matinud-anong biyuda nga inahan wala maglibug kabahin sa mahangturong kinaiya sa relasyon sa pamilya. Siya kanunayng mopasidungog sa posisyon sa among matinud-anong namatay nga amahan. Siya mihimo kaniya nga anaa ra sa among panimalay. Siya mihisgut sa mahangturong gidugayon sa ilang kaminyoon sa templo ug sa among padulngan nga mag-uban isip pamilya sa sunod nga kinabuhi. Siya kanunay nga nagpahinumdom kanamo kon unsa ang gustong ipabuhat sa among amahan kanamo aron kami mahimong takus alang sa saad sa Manluluwas nga kami mahimong usa ka mahangturong pamilya. Siya wala gayud maghunahuna sa iyang kaugalingon nga usa ka biyuda, ug wala gayud kini mosantup kanako nga siya ingon ana. Alang kanako, isip usa ka nagtubo nga batang lalaki, siya dili usa ka biyuda. Siya adunay usa ka bana, ug kami adunay usa ka amahan. Siya nahilayo lang sa makadiyot.

Kami mosiguro nga ang kaminyoon kinahanglanon alang sa pagtuman sa plano sa Dios sa pagsangkap sa giaprobahan nga kahimtang alang sa mortal nga pagkatawo ug sa pag-andam sa mga sakop sa pamilya alang sa kinabuhing dayon. Ang kahibalo sa plano sa Dios naghatag sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw og usa ka walay sama nga panglantaw sa kaminyoon ug mga anak. Kami naglantaw sa pagpanganak ug pag-amuma sa mga bata isip kabahin sa plano sa Dios ug sa sagradong katungdanan niadtong gihatagan og gahum sa pag-apil niini. Kami nagtuo nga ang labing nindot nga bahandi dinhi sa yuta ug sa langit mao ang atong mga anak ug atong kaliwat. Ug kami nagtuo nga kita kinahanglang motuboy sa matang sa mortal nga mga pamilya nga naghatag sa labing maayo nga kondisyon alang sa paglambo ug kalipay sa mga anak—tanang mga anak.

Ang gahum sa paglalang og mortal nga kinabuhi maoy usa ka nahimaya nga gahum nga gihatag sa Dios ngadto sa Iyang mga anak. Ang paggamit niining gahum sa paglalang gimando sa unang sugo sa “pagsanay ug pagdaghan” (Genesis 1:28). Ang laing importante nga sugo nagdumili sa sayop nga paggamit niini: “Dili ka manapaw” (Exodo 20:14), ug “kamo managlikay sa pakighilawas” (1 Mga Taga-Tesalonica 4:3). Ang balaod sa kaputli among gihatagan og gibug-aton pinaagi sa among pagsabut sa katuyoan sa gahum sa paglalang aron sa pagtuman sa plano sa Dios.

Adunay daghang politikal, legal, ug sosyal nga mga pagpamugos alang sa kausaban nga nakapalibog sa pagkalalaki o pagkababaye [gender], nakapaubos sa kaimportante sa kaminyoon o nakapausab sa kahulugan niini, o nakapalibug sa mga kalainan tali sa lalaki ug babaye nga gikinahanglan sa pagtuman sa dakong plano sa kalipay sa Dios. Ang among mahangturong panglantaw nakapahimutang kanamo nga supak sa ingon nga mga kausaban.

Sa katapusan, ang among pagsabut sa katuyoan sa mortal nga kinabuhi naglakip og pipila ka walay sama nga doktrina kabahin sa unsa ang mosunod sa mortalidad. Sama sa ubang mga Kristiyano, kami nagtuo nga kon kita mobiya niini nga kinabuhi, kita moadto sa langit (paraiso) o sa impyerno. Apan alang kanamo kining duha ka bahin sa pagtunga sa matarung ug dautan temporaryo lamang samtang ang mga espiritu sa patay nagpaabut sa ilang pagkabanhaw ug Katapusang Paghukom (tan-awa sa Alma 40:11–14). Ang mga kapaingnan nga mosunod sa Katapusang Paghukom mas nagkalain-lain, ug kini nagbarug isip ebidensya sa kadako sa gugma sa Dios alang sa Iyang mga anak—ang tanan kanila.

Ang gugma sa Dios dako kaayo nga Siya misugo sa Iyang mga anak sa pagsunod sa Iyang mga sugo tungod kay pinaagi lamang nianang pagkamasulundon sila molambo paingon sa mahangturong padulngan nga Siya nagtinguha alang kanila. Mao nga, sa Katapusang Paghukom kitang tanan ibutang ngadto sa gingharian sa himaya nga angay lang sa atong pagkamasulundon sa Iyang balaod. Sa iyang ikaduhang sulat ngadto sa mga Taga-Corinto, si Apostol Pablo misaysay sa usa ka panan-awon sa usa ka tawo nga “gisakgaw ngadto sa ikatulong langit” (2 Mga Taga-Corinto 12:2). Naghisgut kabahin sa pagkabanhaw sa patay, siya mihulagway sa “mga lawas” uban sa lain-laing mga himaya, sama sa mga himaya sa adlaw, bulan, ug mga bitoon. Siya mipasabut sa unang duha niini nga “mga lawas nga langitnon, ug mga lawas nga yutan-on” (tan-awa sa 1 Mga Taga-Corinto 15:40–42). Alang kanamo, ang kinabuhing dayon diha sa celestial, ang kinatas-an, nga himaya dili usa ka kahibulungan nga panaghiusa uban sa usa ka dili masabtan nga dios nga espiritu. Apan, ang kinabuhing dayon usa ka kinabuhi sa pamilya uban sa usa ka mahigugmaong Amahan sa Langit ug sa atong mga katigulangan ug sa atong mga kaliwat.

Ang teyolohiya sa gipahiuli nga ebanghelyo ni Jesukristo masabtan, alang sa tanan, may gahum, ug tinuod. Human sa gikinahanglan nga kasinatian sa mortal nga kinabuhi, ang tanang anak nga mga lalaki ug mga babaye sa Dios sa katapusan mabanhaw ug moadto sa usa ka gingharian sa himaya nga mas nindot kaysa mahunahuna ni bisan kinsa nga mortal. Gawas sa pipila lamang, bisan ang pinakadautan sa katapusan moadto sa usa ka talagsaon—hinoon mas ubos—gingharian sa himaya. Kining tanan mahitabo tungod sa dakong gugma sa Dios alang sa Iyang mga anak, ug kining tanan mahimong posible tungod sa Pag-ula ug Pagkabanhaw ni Jesukristo, “kinsa naghimaya sa Amahan, ug nagtubos sa tanan nga mga binuhat sa iyang mga kamot” (D&P 76:43).

Ang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw adunay dakong interes sa pagbaton og kahibalo. Si Brigham Young (1801–77) maayo kaayong misulti niini: “Ang [among] relihiyon … mag-aghat [kanamo] sa pagsiksik nga makugihon sa kahibalo. Walay laing katawhan nga nagpuyo nga labaw kaayo ang tinguha nga makakita, makadungog, makakat-on ug makasabut sa kamatuoran.”⁶

Sa lain nga okasyon siya mipasabut nga kami moawhag sa among mga miyembro “sa pagpalambo sa [ilang] kahibalo … sa matag bahin sa [pagkat-on], kay ang tanang kaalam, ug tanang mga art ug siyensya sa kalibutan nagagikan sa Dios, ug gihimo alang sa kaayohan sa iyang mga katawhan.”⁷

Kami nagtinguha sa kahibalo, ug amo kining gibuhat sa usa ka espesyal nga paagi tungod kay kami nagtuo nga adunay duha ka dimension ang kahibalo: materyal ug espiritwal. Kami nagtinguha og kahibalo sa materyal nga dimension pinaagi sa siyentipikong pagpangutana ug sa espiritwal nga dimension pinaagi sa pagpadayag. Ang pagpadayag mao ang pagpakigsulti sa Dios ngadto sa tawo—ngadto sa mga propeta ug kanatong tanan kon kita magtinguha niini.

Ang pagpadayag klaro nga mao ang usa sa walay kapareha nga karakter sa among tinuohan. Si Propeta Joseph Smith nadirektahan ug nalig-on pinaagi sa nagpadayong pagdawat og pagpadayag sa iyang tibuok kinabuhi. Ang hilabihan nga kadaghan sa iyang namantala nga mga pagpadayag, lakip na sa Basahon ni Mormon ug sa Doktrina ug mga Pakigsaad, makapadayon sa iyang walay sama nga calling isip Propeta niining katapusang dispensasyon sa panahon. Niining propetikanhon nga pagpadayag—ngadto kang Joseph Smith ug sa iyang mga manununod isip mga Presidente sa Simbahan—ang Dios nagpadayag sa kamatuoran ug mga sugo ngadto sa Iyang propeta nga mga lider alang sa paglamdag sa Iyang katawhan ug sa pagdumala ug pagdirekta sa Iyang Simbahan.

Kini mao ang matang sa pagpadayag nga gihulagway diha sa pagtulun-an sa Daang Tugon nga “ang Ginoong Dios dili magbuhat sa bisan unsa, gawas kong ang iyang tinago ipadayag niya sa iyang mga alagad, ang mga manalagna” (Amos 3:7). Si Joseph Smith mideklarar, “Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw natukod pinaagi sa laktud nga pagpadayag, isip tinuod nga Simbahan sa Dios sukad pa kaniadto.”⁸ Siya nangutana, “Kuhaa ang Basahon ni Mormon ug mga pagpadayag, ug asa man ang atong relihiyon?” Siya mitubag, “Wala kitay relihiyon.”⁹

Si Joseph Smith nagtudlo usab nga tungod kay ang pagpadayag wala mahunong uban sa unang mga Apostoles apan nagpadayon niining modernong mga panahon, ang matag tawo makadawat og personal nga pagpadayag alang sa iyang pagkakabig, pagsabut, ug paghimo og desisyon. “Kini usa ka pribilehiyo sa mga anak sa Dios nga moduol sa Dios ug makadawat og pagpadayag,” siya miingon. “Ang Dios walay pinalabi sa mga tawo; kitang tanan adunay susama nga mga kahigayunan.”¹⁰

Ang Bag-ong Tugon naghulagway sa ingon ka personal nga pagpadayag. Pananglit, sa dihang si Pedro misiguro sa iyang konbiksyon nga si Jesus mao ang langitnong Anak sa Dios, ang Manluluwas mideklarar, “Wala kini ipadayag kanimog tawo, kondili gipadayag kini kanimo sa akong Amahan nga anaa sa langit” (Mateo 16:17).

Ang personal nga pagpadayag—usahay gitawag og “inspirasyon”—moabut sa daghang paagi. Kasagaran kini pinaagi sa mga pulong o panghunahuna nga mosantup sa hunahuna pinaagi sa kalit nga paglamdag o pinaagi sa positibo o negatibong mga pagbati kabahin sa gisugyot nga planong mga buhaton [courses of action]. Kasagaran kini moabut isip tubag sa matinguhaon ug mainampoon nga pagpangayo. Si Jesus mitudlo, “Pangayo, ug kamo pagahatagan; pangita, ug kamo makakaplag; pagtuktok, ug kamo pagaablihan” (Mateo 7:7). Ang pagpadayag moabut kon kita mosunod sa mga sugo sa Dios ug sa ingon angay sa pagpakig-uban ug pagpakig-istorya sa Espiritu Santo.

Ang pipila natingala kon sa unsang paagi nga ang mga miyembro sa Simbahan modawat sa mga pagtulun-an sa modernong propeta sa paggiya sa ilang personal nga mga kinabuhi, usa ka butang nga dili sagad sa kadaghanan nga mga tradisyon sa relihiyon. Ang among tubag nianang pasangil nga ang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw mosunod sa ilang mga lider tungod sa “sunod-sunod lang nga pagkamasulundon” mao kining personal nga pagpadayag. Kami nagtahud sa among mga lider ug nagkuha og inspirasyon sa ilang pagpangulo sa Simbahan ug sa ilang mga pagtulun-an. Apan kaming tanan adunay pribelihiyo ug giawhag sa pagsiguro sa ilang mga pagtulun-an pinaagi sa mainampoon nga pagpangita ug pagdawat og kompirmasyon pinaagi sa pagpadayag gikan gayud sa Dios.

Kadaghanan sa mga Kristiyano nagtuo nga ang Dios misira sa kanon sa kasulatan—ang katungod sa pagkolekta sa sagradong mga basahon nga gigamit isip mga kasulatan—sa wala madugay human sa kamatayon ni Kristo ug wala nay susamang mga pagpadayag sukad niadtong panahona. Si Joseph Smith mitudlo ug mipakita nga bukas pa ang kanon sa kasulatan.¹¹ Sa pagkatinuod, ang kanon sa kasulatan bukas sa duha ka mga paagi, ug ang ideya sa padayong pagpadayag importante kaayo alang niining duha.

Una, si Joseph Smith mitudlo nga ang Dios mogiya sa Iyang mga anak pinaagi sa paghatag og bag-ong pagdugang ngadto sa kanon sa kasulatan. Ang Basahon ni Mormon mao ang ingon nga dugang. Mao usab ang mga pagpadayag diha sa Doktrina ug mga Pakigsaad ug ang Perlas nga Labing Bililhon. Ang padayon nga pagpadayag gikinahanglan aron sa atong pagdawat unsa ang gusto sa Ginoo nga atong masabtan ug buhaton sa atong panahon ug mga kahimtang.

Ikaduha, ang padayon nga pagpadayag mibukas sa kanon samtang ang mga tigbasa sa kasulatan, ubos sa impluwensya sa Espiritu Santo, makakaplag og bag-ong kahulugan sa kasulatan ug giya alang sa ilang personal nga mga kahimtang. Si Apostol Pablo misulat nga “ang tibuok nga kasulatan gituga sa Dios” (2 Timoteo 3:16; tan-awa usab sa 2 Pedro 1:21) ug nga “walay bisan usa nga makasabut sa mga hunahuna sa Dios, [gawas kon anaa kaniya] ang Espiritu sa Dios” (1 Mga Taga-Corinto 2:11; tan-awa sa footnote c, gikan sa Hubad ni Joseph Smith). Kini nagpasabut nga aron makasabut sa kasulatan, kita nagkinahanglan og personal nga pagpadayag gikan sa Espiritu sa Ginoo aron sa paglamdag sa atong mga hunahuna. Tungod niini, kami miawhag sa among mga miyembro sa pagtuon sa mga kasulatan ug mainampoon nga magtinguha og inspirasyon nga masayud sa mga kahulugan niini mismo sa ilang kaugalingon. Ang pinaka mahuluganong kahibalo nagagikan sa personal nga pagpadayag pinaagi sa Espiritu Santo.

Si Jesus mitudlo, “Maila ninyo sila pinaagi sa ilang mga bunga” (Mateo 7:20). Alang kanako, ngadto sa dili maihap nga lain pang mga tumutuo, ug sa daghang mga tig-obserbar, ang mga bunga maayo—maayo alang sa mga miyembro, maayo alang sa ilang mga pamilya, maayo alang sa ilang mga komunidad, ug maayo alang sa ilang mga nasud. Ang minilyong dolyares nga bili sa mga galamiton ug mga serbisyo sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw ug sa mga miyembro niini hilum ug paigo gayud nga nakahatag agi og tubag sa mga trahedya sama sa linog sa Haiti niadtong Enero 2010 ebidensya sa katinuod niana.

Isip usa ka Apostol gitawag ako nga mahimong saksi sa doktrina, buhat, ug katungod ni Kristo sa tibuok kalibutan. Niana nga kapasidad ako mopamatuod sa kamatuoran niining mga kapasikaran sa atong tinuohan.