Ang Makapahiuli nga Gahum sa Pag-ampo

Nakahinumdom gihapon ko sa akong mga pagbati sa panahon nga akong nakita ang mga luha sa paghinulsol nga midagayday sa nawong sa akong 10 anyos nga anak nga lalaki, si Arián.

Siya nagdula uban sa iyang magulang nga lalaki, si Joel, nga 12 anyos, sa kwarto, sa dihang kalit lang naglalis, ug kinahanglan kong mopatunga ug mopabalik sa kahusay. Tingali tungod sa ilang edad, ang panag-away nahimong kanunay tali kanila.

Agi og tubag, si Arián, nga klarong nagkurog ug naghilak human sa away sa iyang igsoong lalaki, mitubag kanako sa dili maayo nga paagi. Gibadlong nako siya og kaduha (karon ang iyang argumento diri na nako), apan ang sitwasyon nagkagrabe hinuon. Siya dili na mapugngan, namula ang iyang nawong, ug nagkurog. Hapit nako masuko, apan ako nasayud nga aduna pay paagi nga dili ko makasugod sa pagsinghag.

Ang baruganan sa pag-ampo dali nakong nahunahunaan. Oo, mao kadto ang tubag, ug busa ako siyang gidala sa kwarto, gisirado ang pultahan, ug miingon, “Arián, mangluhod ta, ug ako ang mohatag sa pag-ampo ngadto sa Langitnong Amahan.”

Nangluhod ming duha samtang ang iyang paghilak sa kalagot nagpadayon. Nag-ampo ko uban sa tumong nga matabangan ang akong anak nga lalaki. Sa tunga-tunga sa pag-ampo nabantayan nako nga ang iyang mga pagbakho nagkahinay. Ang mga luha nga midagayday sa iyang mga aping karon mga luha na sa paghinulsol.

Samtang among gitapos ang among pag-ampo, si Arián misud-ong ug nangutana, “Pa, makapasaylo ka nako?” Nagginaksanay kami, ug wala ko makapugong sa akong kaugalingong mga luha. Ang mga pagbati sa kalinaw ug gugma mipuno sa akong kalag. Si Arián mihilom na, apan nasayud ako nga siya nakasinati sa makapahiuli nga gahum sa pag-ampo ug ang Espiritu Santo midulot sa iyang kasingkasing.

Karon wala lamang siya nasayud kabahin sa gahum sa pag-ampo, apan siya nakabaton og pagpamatuod niini.