Nasilo sa Akong Higala

Ako adunay higala sa akong branch sa Simbahan sa Russia nga akong kauban sa tanang kalihokan sa Simbahan. Kami daghan og kapareha, malingaw ko kaayo kauban siya, ug ako malipayon nga adunay ingon nga maayong higala.

Apan adunay usa ka bati nga butang nga nahitabo. Sa walay rason nga akong matino, siya nakapasilo kanako pag-ayo. Wala siya nangayo og pasaylo, ug ako mihunong sa pagpakig-uban kaniya. Dili gani nako siya tagdon ma-Dominggo. Kana nagdapadayon sulod sa duha ka bulan. Ako nasakitan ug nagmagul-anon, apan siya walay gisulti.

Dayon akong nahibaloan nga siya mobiya na sa among siyudad. Wala ko maghunahuna nga ang among relasyon magpabilin nga sama kaniadto; naghunahuna ko nga kinahanglan mi nga mag-uli. Diha-diha dayon nakahinumdom ko og kasulatan gikan sa Basahon ni Mormon: “Lakaw ngadto sa inyong igsoon, ug makig-uli una sa inyong igsoon, ug unya duol ngari kanako uban sa bug-os nga kasingkasing, ug Ako modawat kaninyo” (3 Nephi 12:24).

Lisud alang kanako sa pagpaubos sa akong kaugalingon ug mohimo sa unang lakang, apan ako nag-ampo ug dayon mitawag kaniya. Wala ko masayud unsa ang iyang mahimong reaksyon, apan ako andam sa pinakabati nga mahitabo. Ang akong nadungog nakapatingala kanako.

Siya matinud-anong nangayo kanako og pasaylo, ug ako makaingon pinaagi sa iyang tingog nga siya nag-antus pag-ayo tungod sa iyang gibuhat—sama pud nako. Labaw sa tanan, nakahinumdom ko og usa ka han-ay sa mga pulong nga katulo niya gibalik-balik: “Natal’ya, salamat sa pagtawag!”

Malipayon kaayo ko! Sa wala madugay siya mibalhin, ug kami nagbulag isip labing suod nga higala.

Ang pagkat-on sa paghigugma ug pagpasaylo sa usag usa mao ang usa sa atong labing lisud nga buluhaton. Ang pagpasaylo—ilabi na nga kita dili mao ang sad-an—nagkinahanglan nga kita mopaubos ug mobuntog sa atong garbo. Nakakat-on ko nga ang paghimo sa unang lakang sa pagpasaylo ug pakig-uli angay gayud.