Ang Mensahe Nindot Kaayo

Bisan tuod nabunyagan na ko niadtong masuso pa sa usa ka simbahan ug nagtambong og panagsa ngadto sa lain niadtong bata pa ko, ang relihiyon dili gayud dako nga bahin sa akong kinabuhi. Samtang nagdako ko, ang akong pamilya kanunay nga mobalhin, ug kami mihunong sa pagsimba. Nagtuo ko sa Dios, apan wala ko maghunahuna bahin Kaniya o sa relihiyon sa kanunay.

Kanang tanan nausab niadtong 2006, sa dihang 14 pa ko. Ang akong tiyo nga si Billy namatay; siya diha pa lang sa tunga-tunga sa iyang pagka 30. Ang iyang sayo ra kaayo nga kamatayon nakapaamgo nako kon giunsa nako siya paghigugma ug nakapahimo kanako sa pagsugod og pangutana sa akong kaugalingon. Diin siya paingon sa dihang siya namatay? Magpadayon ba siya nga mabuhi ug adunay kaugmaon? Unsa man ang mahitabo sa iyang mga anak ug sa ubang mga sakop sa pamilya nga nahabilin? Unsa man ang kahulugan sa iyang kinabuhi? Unsa man ang kahulugan sa akong kinabuhi?

Kining mga panghunahuna kanunay nakong gihunahuna sa sunod nga pipila ka mga bulan. Usa ka gabii niadtong Septyembre 2007, ang akong inahan, akong tulo ka manghod, ug ako nanggawas sa usa ka cafe sa akong lungsod nga natawhan sa Haverhill, Massachusetts, USA, ug mihunong aron sa paglingkod sa usa ka bangko. Duha ka batan-ong mga lalaki nga nakaitom og suits, puti og mga polo, ug nagkurbata miduol kanamo. Usa kanila miingon, “Nasayud ko nga mora og nagpanagana og gamay nga makig-istorya ngadto sa duha ka mga tawo nga dili ninyo kaila, apan mahimo ba kaming mopakigbahin og mensahe kaninyo?”

Kami misugot. Nasayud ko nga sila maghisgot kanamo kabahin sa relihiyon, ug nakadayeg ko nga sila wala lang naghatag kanamo og kard o pamphlet ug molakaw dayon. Apan, kining batan-ong mga lalaki mora og tinuoray nga interesado kanamo ug naghinam-hinam kabahin sa ilang mensahe. Sa pagtapos sa ilang mensahe, sila mihangyo kon sila makabisita sa among pamilya. Ang akong inahan misugot ug nakigsabut og oras, mao nga mapasalamaton ko kaniya tungod sa nahimong dako nga kausaban alang sa kaayohan sa akong kinabuhi.

Kami nagsugod sa pagkat-on sa ebanghelyo. Sa wala madugay ang akong Mama nagkapuliki sa nagkalain-laing mga butang ug wala mopadayon sa pakigkita sa mga misyonaryo, apan ako nagpadayon.

Dali ra nakong nakasinabut sila si Elder Kelsey ug Elder Hancock. Tingali kabahin sa rason mao nga sila dili ra kaayo magulang nako. Mibati ko og dakong gugma gikan kanila ug alang kanila. Sa wala madugay mibati ko sa samang gugma gikan sa mga miyembro sa ward ug sa ubang kabatan-onan sa akong stake.

Ang mga misyonaryo mitudlo kanako sa plano sa kaluwasan, nga nagtubag sa akong mga pangutana kalabut sa akong tiyo ug kalabut sa akong kaugalingong katuyoan sa kinabuhi. Ang mga elder mipaila-ila usab kanako sa Basahon ni Mormon. Nakahinumdom ko nga nagbasa sa Alma 32 kabahin sa liso sa hugot nga pagtuo nga naglambo ug nagkalami (tan-awa sa bersikulo 28). Kana nga paghulagway mao gayud ang Basahon ni Mormon alang kanako. Kon unsa ang akong nabasa ug unsa ang gipangtudlo sa mga misyonaryo ngari kanako tinuod, nakapabati og sakto, ug nindot kaayo.

Ang akong mama misungog nako sa iyang gitawag nga “panahon sa akong pagka-ermitanyong kasag [hermit crab stage]” tungod kay ako mag-inusara sa akong kwarto ug mogahin og daghang oras sa pagbasa sa Basahon ni Mormon. Hinoon wala nako maila ang akong mga pagbati nga mao ang Espiritu Santo niadtong panahona, mibati ko nga kining dalan mao ang husto.

Sa dihang ang mga misyonaryo mihangyo kanako nga mabunyagan, sila miawhag kanako sa pag-ampo kabahin sa desisyon. Sa dihang nag-ampo ko aron sa pagpakisayud kon ang pagpamiyembro sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw mao ang angay gyud nakong buhaton, nakadawat ko og diretso gyud nga tubag, sa punto nga kini nakapatingala kanako. Ang direksyon klaro: padayon sa pagpabunyag.

Klaro gyud nakong nahinumduman ang adlaw sa akong pagbunyag—Disyembre 15, 2007. Samtang nagbarug ko sa bugnaw nga tubig uban ni Elder Kelsey ug iyang giisa ang iyang kamot ngadto sa eskwala, ang Espiritu misanap kanako; nga mora og milukop sa akong tibuok lawas. Makasulti ko nga ang akong pahiyum miabut sa dunggan, apan kana nga paghulagway layo ra kon unsa ang akong gibati.

Human sa akong bunyag mipadayon ko sa pagbati sa Espiritu. Mibati ko og pagkabalaan. Nasayud ko nga ang akong mga sala napasaylo. Nabati nako ang pagtugot sa Langitnong Amahan nga kini mao, sa pagkatinuod, ang dalan nga akong kinahanglang agian.

Usahay, kon gagmay nga mga pagduda ang moabut, mohinumdom ko niadto nga kasinatian ug mohinumdom unsa ang akong gibati niadtong adlawa. Ang paghinumdom sa akong gibati makatabang kanako sa pagwagtang sa bisan unsa nga pagduda nga akong maagian.

Bisan tuod walay usa kanato ang makabalik sa pagpa-unlod sa tubig sa bunyag aron pagsinati niadtong gamhanang mga pagbati pag-usab, makahinumdom kita niadtong mga pagbati kon atong bag-ohon ang atong mga pakigsaad pinaagi sa paghinulsol ug sa sakrament. Matag higayon nga ako maghinulsol, makasinati ko pag-usab niadto nga pagbati—usa nga nalimpyohan ug gihigugma.

Ang pagbati niadto nga gugma nakatabang kanako sa pag-ila sa gitudlo ni Joseph Smith: “Usa ka tawo nga puno sa gugma sa Dios, dili kontento nga mopanalangin sa iyang pamilya lamang, apan molakip sa tibuok kalibutan, naghinam-hinam sa pagpanalangin sa tibuok kaliwatan sa tawo.”¹ Ang pagkahibalo sa bili sa usa ka kalag nakatabang kanako nga maghinam-hinam kabahin sa mga oportunidad sa pagtudlo uban sa mga misyonaryo sa akong dapit. Naglaum pud ko niana nga adlaw nga ako makaserbisyo og full-time nga misyon ug mopakigbahin sa dakong kalipay nga nabati kanako gikan sa ebanghelyo ni Jesukristo.