Ang Pagpili ni Niya

Si Niya nagdula diha sa atubangan sa iyang balay sa dihang ang iyang tiya mitawag kaniya sa pagpasulod. “Niya, pwede ka moadto sa tindahan ug pagpalit og mga carrot alang sa panihapon?” sugo sa iyang tiya.

“Oo!” Malipayong mitando si Niya. Ganahan siyang moadto sa tindahan, ug ganahan siyang motabang sa iyang tiya.

Gikuha ni Niya ang kwarta nga gihatag sa iyang tiya kaniya ug mipaingon ngadto sa duol nga tindahan.

“Mopalit ko og mga carrot alang sa panihapon,” gisultihan ni Niya ang nagbantay sa tindahan.

Gisulod sa nagbantay sa tindahan ang mga carrot sa bag ni Niya ug giingnan siya kon pila kini. Gihatag ni Niya ang kwarta.

“Ania ang imong sukli,” miingon ang nagbantay sa tindahan samtang iyang gitunol ang pipila ka kwarta.

Mipasalamat si Niya kaniya ug mipauli. Samtang siya naglakaw, iyang gitan-aw ang kwarta nga gihatag sa nagbantay sa tindahan. “Sobra ang iyang gisukli nako,” siya naghunahuna. “Karon akoa na kining kwartaha!”

Apan mihunong si Niya sa paglakaw. “Ang Langitnong Amahan dili malipay kon akong tipigan kini nga kwarta,” naghunahuna siya. “Kinahanglang magmatinuoron ako sa akong mga pulong ug mga lihok.”

Mibalik si Niya ug mipaingon sa tindahan. “Sobra ang imong gisukli nako,” iyang giingnan ang nagbantay sa tindahan samtang iyang gitunol ang sobra nga kwarta.

Gidawat sa nagbantay sa tindahan ang kwarta. “Buotan ka nga batang babaye,” miingon siya. Dayon siya mibutang og mga mansanas sa bag ug gihatag ngadto ni Niya. “Salamat sa imong pagkamatinuoron. Dawata kining mga mansanas ug kan-a kini uban sa imong pamilya.”

Gibati ni Niya ang kainit ug kalipay sa kaugalingon samtang siya mipauli. Nasayud siya nga ang Langitnong Amahan nalipay nga siya mipili nga magmatinuoron.