Ako Anak ba sa Dios?

Isip usa ka 21 anyos ang panuigon nga estudyante sa kolehiyo, nangita ako sa kamatuoran ug naghinam-hinam nga madungog ang mensahe sa ebanghelyo gikan sa mga misyonaryo. Gidawat ko ang mensahe sa hinay-hinay apan sa kinasingkasing nga paagi. Mipasakop ako sa Simbahan, apan ako lamang ang miyembro sa akong pamilya ang mibuhat sa mao.

Human mahimo nga miyembro sa Simbahan sulod sa mga usa ka tuig, nakaamgo ako nga ang akong pagpamatuod nagtubo nga mas malig-on kada adlaw, apan usa ka butang ang kulang. Wala ako mahibalo nga ako anak sa Dios.

Kini tinuod nga ako midawat sa Dios isip ang Amahan sa tanan. Ako, wala bisan pa niana, makaamgo unsa ka sinati Niya nga nailhan ang Iyang matag mga nilalang. “Uban sa tanan niana nga ania niini nga kalibutan,” gipangutana ko ang akong kaugalingon, “unsaon kaha Niya sa personal nga paagi pag-ila kanako? Unsaon Niya paghunahuna kanako nga Iyang anak nga babaye? Unsaon Niya paghigugma kanako isip Iyang anak?”

Kini mao ang mga pangutana nga diha sa akong hunahuna nga ako midangop ngadto sa Langitnong Amahan diha sa pag-ampo. Wala madugay, sa panahon sa pagtuon sa kasulatan, akong napasiplatan ang 1 Cronicas 28:9. Misulti si Hari David sa iyang anak nga lalaki, “Ikaw, Salomon akong anak nga lalaki, ilhon mo ang Dios sa imong amahan, ug alagara siya uban ang usa ka hingpit nga kasingkasing ug usa ka masinugtanon nga salabutan: kay ang Ginoo nagsusi sa tanang mga kasingkasing, ug nakasabut sa tanang mga tinukod sa mga hunahuna: kon pangitaon mo siya, hikaplagan mo siya; apan kon biyaan mo siya, isalikway ikaw niya sa walay katapusan.”

Walay lain nga bersikulo sa kasulatan nga nagdala kanako nga mas maduol ngadto sa akong Amahan sa Langit kay niini. Kini mipamatuod ngari kanako nga dili lamang ako anak nga babaye sa Dios nga kon ako mangita Kaniya, ako makakaplag Kaniya. Mipamatuod kini kanako sa akong diosnong kinaiya. Wala kanako, diha sa akong kasingkasing, nga hingpit nga nakabig ngadto sa ideya nga ako anak sa Dios. Ako milaum nga kining mga butanga tinuod apan dili makakab-ot sa kahibalo sa ingon ka mahigugmaong Amahan sa Langit. Dili ako makatugkad sa usa ka Binuhat kinsa makaila sa akong kinailadmang mga hunahuna ug mga pangandoy. Dili ako makadawat sa Iyang gugma, nasayud sa akong mga kakulangan ug sa daghang mga kasaypanan nga akong nahimo.

Ang kasulatan mitudlo kanako og daghang mga butang. Una, si David, kinsa nakahimo og daghang mga kasaypanan nga iyang kaugalingon, nagtambag sa iyang anak nga lalaki nga si Salomon sa pagpangita sa Ginoo ug sa pag-alagad Kaniya uban sa hingpit nga katuyoan. Pinaagi niini makaplagan ni Salomon ang Ginoo. Ang pagbasa niini nga mga pulong mipahigmata kanako og usa ka lig-on nga tinguha sa pagpalambo og usa ka personal nga relasyon ngadto sa akong Amahan sa Langit. Nagkat-on ako og mas daghan mahitungod sa mahigugmaong mga paagi sa Langitnong Amahan. Nasayud ako nga, sama nila ni David ug Salomon, makakaplag ako Kaniya. Ang among relasyon naglambo. Kini nga kasulatan mihatag kanako og sundanan sa pagpuyo, ug akong napamatud-an nga kini tinuod.

Nadiskubrehan ko nga ang Langitnong Amahan personal nga nakaila kanako. Mipadayon ako sa pagtuon niini nga kasulatan hangtud ang hugpong sa mga pulong nga “ang Ginoo nagasusi sa tanang mga kasingkasing” napatik sa akong hunahuna. Sa matag higayon nga nagbasa ako niini, ang Espiritu Santo mihagawhaw sa akong kasingkasing nga ang Langitnong Amahan nasayud sa tanan, gani ang “tanang mga tinukod sa mga hunahuna.” Nasayud ako nga siya dili lamang ang akong Tiglalang apan nga Siya mao ang akong mahigugmaon nga Amahan ug ako mao ang Iyang hinigugmang anak. Sa katapusan miabut ako sa pagdawat nga Siya nakaila kanako. Nasayud Siya sa akong tinago nga mga hunahuna, mga pangandoy, mga damgo, mga tinguha, mga kahadlok, mga tumong, ug, ang labing importante ngari kanako, ang akong mga imahinasyon. Nakaila Siya kanako sama nga ang akong mga ginikanan dinhi sa yuta nakaila kanako apan gani labaw pa. Kini mao ang mga panabut nga akong naangkon ang usa ka pagpamatuod nga ako anak sa Dios.