Hlutverk og þjónusta Jesú Krists

Hlutverk hans var friðþægingin. Hann einn hafði það hlutverk. Fæddur af jarðneskri móður og ódauðlegum föður, var hann sá eini sem gat af fúsum vilja lagt líf sitt í sölurnar og tekið það aftur (sjá Jóh 10:14–18). Hinn dýrðlegi ávöxtur friðþægingar hans er óendanlegur og eilífur. Hann gerði að engu brodd dauðans, svo sorg grafarinnar varð tímabundin (sjá 1 Kor 15:54–55). Ábyrgð hans á friðþægingunni var kunn jafnvel fyrir sköpunina og fallið. Hún gerði ekki aðeins upprisu og ódauðleika að veruleika fyrir alla menn, heldur gerði hún okkur líka kleift að hljóa fyrirgefningu synda okkar—bundið skilyrðum hans. Þannig opnaði friðþægingin okkur leið til að sameinast honum og fjölskyldu okkar eilíflega. Í henni felst hið eilífa líf—sú gjöf er mest allra gjafa Guðs til mannsins (sjá K&S 14:7).

Enginn annar gat virkjað friðþæginguna. Enginn annar einstaklingur, jafnvel sá sem býr að mestum auði og valdi, fengi ekki frelsað eina sálu—jafnvel ekki sína eigin (sjá Matt 19:24–26). Og af engum öðrum einstaklingi verður krafist eða honum leyft að úthella blóði í þágu hjálpræðis annarrar manneskju. Jesús gerði það „í eitt skipti fyrir öll“ (Hebr 10:10).

Þótt friðþægingin hafi verið uppfyllt á tíma Nýja testamentisins, greina atburðir Gamla testamentisins oft frá mikilvægi hennar. Adam og Evu var boðið að færa fórn „í líkingu fórnar hins eingetna föðurins“ (HDP Móse 5:7). Hvernig? Með úthellingu blóðs. Af eigin reynslu staðfestu þau ritninguna um að „líf líkamans er í blóðinu“ (3 Mós 17:11).

Læknum er kunnugt að ætíð þegar blóðið hættir að flæða til líffæranna eru vandræði í nánd. Ef blóðflæði hættir til fótar, kemur drep í fótinn. Ef blóðflæði hættir til heilans, getur það orsakað heilabóðfall. Ef blóðflæði er ekki eðlilegt í kransæðum, getur það orsakað hjartaslag og blæðingar verða óstjórnlegar, veldur það dauða.

Adam, Eva, og kynslóðirnar eftir þau, komust að því að alltaf þegar dýrablóði var úthellt, lauk lífi dýrsins. Fórnarsiðir þeirra krafðist ekki aðeins einhvers dýrs. Það átti að vera frumburður hjarðarinnar og gallalaust (sjá til dæmis 2 Mós 12:5). Þessi nauðsynlega gjörð var líka táknræn um hina endanlegu fórn hins flekklausa lambs Guðs.

Adam og Evu var gefið boðorð: „Þess vegna skalt þú gjöra allt, sem þú gjörir, í nafni sonarins, og þú skalt iðrast og ákalla Guð í nafni sonarins að eilífu“ (HDP Móse 5:8). Frá þeim tíma til hádegisbaugs tímans, var dýrafórnum viðhaldið sem líking hinnar endanlegu friðþægingar sonar Guðs.

Þegar friðþægingin hafði verið framkvæmd, uppfyllti þessi mikla og síðasta fórn lögmál Móse (sjá Alma 34:13–14) og batt enda á iðkun dýrafórna, sem hafði kennt að „líf líkamans er í blóðinu“ (3 Móse 17:11). Jesús útskýrði hvernig þáttur hinnar fornu fórnar tengdist friðþægingunni, sem á táknrænan hátt er minnst með sakramentinu. Beinið athyglinni aftur að lífinu, líkamanum og blóðinu:

„Þá sagði Jesús við þá: Sannlega, sannlega segi ég yður: Ef þér etið ekki hold Mannssonarins og drekkið blóð hans, hafið þér ekki lífið í yður.

Sá sem etur hold mitt og drekkur blóð mitt, hefur eilíft líf, og ég reisi hann upp á efsta degi“ (Jóh 6:53–54).

Sökum friðþægingar Jesú Krists, mun allt mannkyn—já, jafn margir og það vilja—hljóta endurlausn. Frelsarinn hóf ekki úthellingu blóðs síns í þágu alls mannkyns á krossinum, heldur í Getsemanegarðinum. Þar tók hann á sig þunga syndabyrðarinnar fyrir alla sem lifa munu. Undir þeirri þungu byrði blæddi honum úr hverri svitaholu (sjá K&S 19:18). Angist friðþægingarinnar lauk á krossinum á Golgata.

Spámaðurinn Joseph Smith gerði samantekt á mikilvægi friðþægingarinnar. „Grundvallarreglur trúar okkar eru vitnisburður postulanna og spámannanna um Jesú Krist, að hann dó, var grafinn, og reis upp á þriðja degi og sté upp til himins; og allt annað í trúarbrögðum okkar er aðeins viðauki við það.“¹

Með þessu valdi og af innilegu þakklæti, kenni ég svo og ber vitni um hann.

Annað yfirgripsmikið viðfangsefni Drottins í jarðlífinu var að þjóna sem fyrirmynd fyrir okkur. Jarðnesk þjónusta hans er staðfesting á fyrirmynd hans. Hún felur í sér kenningar hans, dæmisögur og prédikanir. Hún felur í sér kraftaverk hans, kærleika og langlundargeð gagnvart mannanna börnum (sjá 1 Ne 19:9). Hún felur í sér samúðarfulla notkun prestdæmisvalds. Hún felur í sér réttláta reiði hans þegar hann fordæmir syndina (sjá Róm 8:3) og þegar hann hratt um borðum víxlaranna (sjá Matt 21:12). Hún felur líka í sér hugarangur hans. Hann var hæddur, hýddur og honum hafnað af eigin fólki (sjá Mósía 15:5)—jafnvel svikinn af einum lærisveini sínum og afneitað af öðrum (sjá Jóh 18:2–3, 25–27).

Svo dásamleg sem þjónustuverk hans voru, þá voru þau og eru ekki bundin við hann einan. Fjöldi þeirra sem gæti fylgt fordæmi Jesú á sér engin takmörk. Álíka verk hafa verið framkvæmd af spámönnum hans og postulum og fleirum meðal réttmætra þjóna hans. Margir hafa þolað ofsóknir fyrir hans sakir (sjá Matt 5:10; 3 Ne 12:10). Við þekkjum bræður og systur á okkar tíma sem hafa einlæglega reynt að fylgja fordæmi Drottins—og jafnvel goldið fyrir það hræðilega.

Það er eins og það á að vera. Það er von hans fyrir okkur. Drottinn bauð okkur að fylgja fordæmi sínu. Ákall hans er algjörlega skýrt:

• „Hvers konar menn ættuð þér því að vera? … Alveg eins og ég er“ (3 Ne 27:27; sjá einnig 3 Ne 12:48).

• „Komið og fylgið mér, og mun ég láta yður menn veiða“ (Matt 4:19).

• „Ég hef gefið yður eftirdæmi, að þér breytið eins og ég breytti við yður“ (Jóh 13:15) sjá einnig Jóh 14:6).

Þessar og álíka ritningargreinar voru ekki ritaðar sem tillögur. Þær eru guðleg boðorð! Okkur ber að fylgja fordæmi hans!

Til að auka þrá okkar til að fylgja honum, ættum við kannski að íhuga fimm þætti í lífi hans sem við getum haft að fyrirmynd.

Þessa fimm þætti, sem tengjast þjónustu hans, getum við hagnýtt í lífi okkar. Vissulega er besta staðfestingin á því að við tilbiðjum Jesú að við tökum hann okkur til fyrirmyndar.

Þegar okkur verður ljóst hver Jesús er og hvað hann hefur gert fyrir okkur, fáum við að einhverju leyti skilið það sem felst í fyrsta og æðsta boðorðinu: „Elska skalt þú Drottin, Guð þinn, af allri sálu þinni, öllum mætti þínum og öllum huga þínum“ (Mark 12:30). Með öðrum orðum, allt sem við gerum og segjum ætti að grundvallast á elsku okkar til hans og föður hans.

Spyrjum okkur sjálf: „Elska ég einhvern meira en Drottin?“ Berið síðan svar ykkar saman við þessa staðla sem Drottinn setti:

• „Sá sem ann föður eða móður meir en mér, er mín ekki verður.“

• „Sá sem ann syni eða dóttur meir en mér, er mín ekki verður“ (Matt 10:37).

Kærleikur til fjölskyldu og vina, hversu ríkulegur sem hann er, verður mun innilegri þegar hann er grundvallaður á kærleika til Jesú Krists. Sökum hans verðu kærleikur foreldra til barna þýðingarmeiri nú og eftir þetta líf. Öll kærleikssambönd verða háleitari í honum. Kærleikur föður okkar á himnum og Jesú Krists glæðir ljós, veitir innblástur og ástæðu til að elska aðra á háleitari hátt.

Helgiathafnir veita einbeitni til þjónustu af eilífu gildi. Foreldrar ættu að íhuga hvaða helgiathöfn hvert barn þeirra hefur þörf á næst. Heimiliskennarar ættu að íhuga hvaða viðeigandi helgiathöfn væri þörf á næst í hverri fjölskyldu sem þeir þjóna.

Fordæmi frelsarans hvað varðar bænina minnir okkur á að einkabænir, fjölskyldubænir og bænþrungið verkefnaferli í kirkju, ættu að vera hluti af lífi okkar. Að þekkja og gera vilja föðurins, veitir mikinn andlegan styrk og tiltrú (sjá K&S 121:45). Við viljum halda okkur Drottins megin.

Þekking „[á hlutum] eins og þeir í raun eru og eins og þeir í raun munu verða“ (Jakob 4:13) gerir okkur kleift að breyta að sönnum reglum og kenningum. Slík þekking mun breyta hegðun okkar til batnaðar. Breytni sem væri knúin af löngunum og tilfinningum, mun breytast og grundvallast á dyggðum byggðum á skynsemi og því sem rétt er.

Þrautseigja allt til enda merkir að við munum ekki biðja um aflausn frá köllun til þjónustu. Hún merkir að við munum þrauka í viðleitni okkar að verðugu markmiði. Hún merkir að við munum aldrei gefast upp á ástvini sem villst hefur frá. Og hún merkir að við munum ávallt varðveita okkar eilífu fjölskyldusambönd, jafnvel í gegnum erfiðan tíma sjúkdóma, fötlunar eða dauða.

Af öllu hjarta bið ég þess að umbreytandi áhrif Drottins megi gera mikinn gæfumun í ykkar lífi. Hlutverk hans og þjónusta megna að blessa sérhvert okkar nú og ævarandi.