Sama sa mga Kasulatan!

Ang nag-edad og diyes anyos bright kaayo. Ganahan mi nga mosulbad sa mga butang nga kami-kami ra.

Ang akong papa kanunay nga mosulti nako sa pagpahisama sa mga kasulatan sa akong kaugalingon. Pagpahisama nagpasabut nga kamo mosulay sa paggamit unsay inyong nakat-unan gikan sa mga kasulatan sa inyong kinabuhi. Busa, kon kami magbasa og dungan isip pamilya, ako usahay mosulti sa dili pa si Papa makapasabut ngari kanamo. Sama sa, “nasayud ko, Pa, kinahanglan kitang magpuasa ug mag-ampo, sama sa giingon sa mga kasulatan.”

Mopahiyom siya tungod kay kanunay kong makakuha sa saktong mensahe.

Apan usa ka higayon, akong nahibaloan nga ang mga kasulatan gayud mahimong mas sama sa akong kinabuhi! Kining tanan nahitabo sa dihang nanglakaw kami nga nagdala og backpack para sa reunion sa pamilya.

Akong gidala ang akong dako nga backpack ug sleeping bag, ug wala ako moreklamo. Hinoon, upat ra ka milya (6.5 km) ngadto sa linaw. Ako makahimo niini, walay problema.

Ang pag-hike dili kaayo lisud, apan nalipay ko nga mohunong aron makapahulay human sa duha ka milya (3 km). Dayon among nakita ang unang karatula sa agianan. Kini nag-ingon nga ang linaw unom pa ka milya (9.5 km). Dili na kinahanglan sa akong papa mosulti nako nga doble diay ang gilay-on sa among adtoon. Nakahibalo dayon ko niana. Kinahanglan hinoon niyang mopahinumdom namo nga hinahinayon pag-inom ang among tubig.

Ang tambag sa akong papa importante apan lisud sundon. Init kaayo nianang hapona, ug wala na kaayoy landong sa agianan. Ingon og dili kami makaabut sa linaw.

Ang mga hamtong maoy diha sa luyo uban sa mga bata, ug ang mas dagko nga mga ig-agaw nag-una. Diha ko uban sa tulo ka ig-agaw nga akong kaedad, ug diha kami sa tunga-tunga.

Sa dihang walay tawo sa unahan o luyo namo, nakulbaan mi. Ang among mga backpack nagkabug-at, ug among sudlanan sa tubig wala nay sulod. Layo pa ba ang among lakton?

Sa katapusan, nabalaka ug gikapoy mi pag-ayo nga mihukom kami nga mohunong ug mag-ampo.

Human sa pag-ampo, among gialsa ang among mga backpack ug mipadayon.

Pagkataud-taod nakadungog kami og tunob sa kabayo nga nagsingabot. Naghulat kami ug nakita ang usa ka tawo nga nagsakay sa kabayo nagpaingon namo.

Mihunong siya ug mihatag namo og tubig. Mipasabut siya nga ang mas dagko namo nga ig-agaw nagdali ngadto sa linaw aron makakuha og tubig nga dad-on ngari namo. Ang tawo nakadungog nga nagkinahanglan mi og tubig ug miuyon nga motabang. “Aduna bay nagkinahanglan ninyo og tabang sa inyong mga backpack?” nangutana siya.

Mitan-aw ko sa akong mga ig-agaw, ug mipahiyom sila nako. Sa tinuod ok ra mi!

“Mas maayo pa mopadayon ka ug motabang sa uban,” among giingnan ang tawo, “Ok ra mi.”

Ug kini tinuod! Among gibati nga morag dunay mga anghel ang mialsa sa among mga backpack padulong sa linaw ug nagtabang namo. Dihang gisultihan ko ang akong mga ginikanan mahitungod niini, misanag ang nawong ni Papa ug si Mama nakahilak.

Paglabay sa usa ka semana ang akong pamilya nagbasa sa Mosiah 24. Misiga ang akong mga mata sa dihang among gibasa kini nga mga pulong: “Ug ako usab mopagaan sa mga alantuson diin anaa gitungtong diha sa inyong mga abaga, gani kamo dili makabati kanila diha sa inyong mga buko-buko” (sa bersikulo 14).

“Kana mao ang nahitabo diha sa agianan,” misagbat ko. Dili nako maghunahuna unsaon sa paggamit niini nga kasulatan sa akong kinabuhi—kini nga kasulatan naghulagway na sa akong kinabuhi! “Kini kahibulongan.” Dili nako makapaabut sa pagpangita og uban pang mga kasulatan nga sama sa akong kinabuhi.

Ug mao kana giunsa nako pagkat-on sa pagpahisama sa mga kasulatan ngari nako, ug ako makapahisama nako ngadto sa mga kasulatan!