Maayo nga Paglahutay

Sa dihang ang among bugtong anak nga babaye, si Lindsay, bata pa, siya ug ako malingaw nga dungang magtan-aw og salida sa sine. Usa sa salida nga nalingaw ug nag-uban mi pagtan-aw mao ang kingkoy nga salida nga giulohan og Finding Nemo. Sa salida, si Nemo nadakpan sa usa ka scuba diver ug gibutang sa aquarium sa klinika sa dentista. Ang iyang amahan, si Marlin determinado nga pangitaon siya. Nakaila ni Marlin ang usa ka isda nga si Dory atol sa iyang pagpangita. Sila nag-atubang og sunod-sunod nga babag samtang naningkamot silang pangitaon si Nemo. Madako o magamay ang babag, ang mensahe ni Dory kang Merlin parehas ra: “Padayon lang sa paglangoy.”

Pipila ka tuig ang milabay si Lindsay miserbisyo og misyon sa Santiago, Chile. Lisud ang misyon. Daghang kasagmuyo. Matag semana sa katapusan sa akong email ako misulat, “Padayon lang sa paglangoy. Naghigugma, Papa.”

Sa dihang si Lindsay mabdos sa iyang ikaduhang anak, nahibaloan niya nga adunay lungag ang kasingkasing sa puya diha sa iyang tiyan ug adunay Down syndrome. Samtang nagsulat ko niya atol niining malisud nga panahon, akong tapuson akong mga email, “Padayon lang sa paglangoy.”

Moabut ang mga babag sa atong kinabuhi, apan sa pagsulbad niini ug pag-adto kon asa kita gustong moadto, kita kinahanglang magpadayon kutob sa mahimo aron molahutay ug mouswag.

Usa sa akong paborito nga kasulatan mao ang seksyon 121 sa Doktrina ug mga Pakigsaad. Kini talagsaon nga kasulatan diin si Propeta Joseph Smith nagsugod sa tumang kasagmuyo ug nahimong celestial nga kasinatian. Kini nga seksyon ug ang mga seksyon 122 ug 123 gikan sa sulat ni Joseph para sa Simbahan. Aron mas masabtan kining mahinungdanong pagpadayag, kinahanglang ihan-ay kini nato sa tukmang konteksto.

Sila si Joseph ug pipila sa iyang mga sumusunod mga binilanggo sa bilanggoan sa Liberty, Missouri, gikan Disyembre 1838 hangtud Abril 1839. Ang bilanggoan grabeng tugnawa, ug ang pagkaon hapit dili makaon. Anaa sila sa basement sa prisohan nga yuta ang salog ug ubos kaayo ang kisame nga hapit dili sila hingpit makabarug. Ang mga Santos, sa laing bahin, giabug gikan sa ilang mga panimalay. Taliwala niining mga kasamok, si Gobernador Lilburn W. Boggs miisyu sa iyang dili malimtan nga mando nga pamatyon silang tanan.

Si Joseph nangutana, “O Dios, hain ba ikaw? Ug hain ang imong gambalay nga nagsalipod sa imong tagoanan? (D&P 121:1). Mao gihapon kini nga Joseph Smith kinsa adunay langitnong mga pagbisita gikan sa Dios ang Amahan; Jesukristo; Moroni; Juan Bautista; Pedro, Santiago ug Juan; ug uban pa. Sa wala madugay human sa iyang mga pangutana sa sinugdanang mga bersikulo, gipahayag ni Joseph ang iyang kasagmuyo:

“Himoa nga mapukaw ang imong kasuko batok sa among mga kaaway, ug sa kaligutgut sa imong kasingkasing, uban sa imong espada ipanimalos kami sa mga kadautan nga gibuhat ngari kanamo.

“Hinumdumi ang imong mga santos nga nag-antus, O among Dios; ug sa imong mga sulugoon nga maglipay diha sa imong ngalan sa kahangturan” (mga bersikulo 5–6).

Ang Ginoo mitubag sa pangamuyo ni Joseph pinaagi sa pag-ingon, “Akong anak, kalinaw nganha sa imong kalag; ug ang imong kalisdanan ug ang imong mga kasakitan sulod lamang sa mubo nga higayon” (bersikulo 7).

Dayon Iyang gitudloan si Joseph og talagsaon nga baruganan: “Ug unya, kon ikaw molahutay pag-ayo, ang Dios mobayaw kanimo sa kahitas-an; ikaw magmadaugon ibabaw sa imong tanan nga mga kaaway” (bersikulo 8).

Ang mensahe yano ug mubo. Dili kita magdahum nga walaon sa Ginoo ang atong mga hagit tungod lang kay nagsaad kita Niya nga kita kanunay magmatinud-anon kon Iya kining buhaton. Hinoon, kita kinahanglang molahutay nga maayo, ug dayon kita mapanalanginan. Kini talagsaon nga leksyon sa kinabuhi alang kanatong tanan.

Dugang instruksyon anaa sa bersikulo 10, diin ang Ginoo miingon ni Joseph, “Wala pa ikaw mahisama ni Job; ang imong mga higala wala makigbatok kanimo, ni mipasangil kanimo og kalapasan, sama nga sila mibuhat ngadto ni Job.” Bisan unsa pa ka dako ang pag-antus ni Job, atong makat-unan nga, “Ang Anak sa Tawo mikunsad ubos [niining] tanan. Labaw pa ba ikaw kay kaniya?” (D&P 122:8).

Ang Seksyon 122 nagsuporta sa seksyon 121. Ako kining gitawag nga kon nga seksyon. Ang pulong nga kon nahisulat og 15 ka higayon. Sama pananglit, ang ikalima nga bersikulo miingon, “Kon ikaw gitawag sa pag-antus taliwala sa mga kalisdanan; kon ikaw anaa sa katalagman taliwala sa mga bakakon nga mga igsoon; kon ikaw anaa sa katalagman taliwala sa mga kawatan; kon ikaw anaa sa katalagman sa yuta o sa dagat” (D&P 122:5; emphasis gidugang).

Kon atong ilisan kadtong mga hagit sa mga hagit nga atong giatubang sa modernong kalibutan, tingali kita makakat-on og usa ka butang, sama sa kon may mitaliwan sa akong pamilya o kon gibuwagan ko sa akong oyab o kon naglisud ko sa pinansyal o kon mas kamao lang unta ko.

Human sa mga kon, ang Ginoo miingon, “Ikaw masayud, akong anak, nga kining tanan nga mga butang makahatag kanimo og kasinatian, ug alang sa imong kaayohan” (bersikulo 7). Sa laing pagkasulti, sa katapusan ang mga hagit sa atong kinabuhi makatabang ug gani mahinungdanon.

“Busa, minahal ug hinigugma nga mga kaigsoonan,” ang Propeta misulat, “kita magmalipayon sa pagbuhat sa tanan nga mga butang nga ubos sa atong gahum; ug unya kita magmalinawon, uban ang labing dako nga kasiguroan, nga makasaksi sa kaluwasan sa Dios, ug sa iyang mga bukton nga ipadayag” (D&P 123:17).

Ang kinabuhi puno sa mga babag, ingon og dili mapugngan. Kinahanglan nga kita molahutay niini sa malipayon ug matinud-anong paagi. Pinaagi sa pagbuhat niini, kita sa katapusan makabalik sa pagpuyo uban sa Dios sa kahangturan.

Ang atong pinakanindot nga ehemplo sa paglahutay mao ang kinabuhi sa Manluluwas. Ang Pag-ula nagkinahanglan nga Siya mokunsad ubos sa tanan nga mga butang ug mohalad sa Iyang hingpit nga kinabuhi alang kanato. Sa pagkunsad ubos sa tanan nga mga butang, Iyang giantus ang tanang kalisdanan ug mga sala sa kinabuhi, “kansang pag-antus nakapahimo sa akong kaugalingon, gani ang Dios, ang labing halangdon sa tanan, sa pagkurog tungod sa kasakit, ug sa pag-agas sa dugo sa matag lungag sa panit, ug sa pag-antus sa lawas ug sa espiritu” (D&P 19:18).

Si Jesus nasayud unsa ang gikinahanglan gikan kaniya, ug Siya miingon sa tawhanon kaayo nga paagi, “Amahan ko, kon mahimo man, isaylo lang kanako kining kopa: ngani dili sumala sa akong pagbuot, kondili sa imo” (Mateo 26:39). Bisan pa niana, Siya andam sa pagbuhat sa kabubut-on sa Iyang Amahan ug molahutay sa tanan nga mga butang.

Ang akong negosyo karon gisugdan sa akong amahan dul-an na sa 60 ka tuig ang milabay. Siya namatay niadtong 1980, nakapahimo nako sa pagdumala sa kompanya sa batan-ong edad nga 30.

Niadtong unang katuigan, adunay mga sitwasyon nga nagpugos nako sa pagdesisyon nga makaapekto sa umaabut sa among huyang nga negosyo. Naningkamot ko sa pagbuhat sama sa buhaton sa akong amahan, ug migahin ko og daghang panahon sa pag-ampo, naningkamot sa pagsayud kon unsay buhaton. Sa tanan niadto nga mga desisyon, wala gayud ko mobati og kalma nga impluwensya o bisan unsa nga direksyon. Sa katapusan akong gibuhat nga sa akong hunahuna mao ang pinakamaayo ug nagpadayon. Apan nasagmuyo ko nga wala ko mobati og bisan unsang kumpirmasyon sa akong mga gipangbuhat.

Usa ka gabii nagdamgo ko sa akong amahan. Misugod ko sa pagmahay niya nga wala ko niya tabangi kon unsay buhaton. Siya miingon nga siya nasayud sa akong sitwasyon apan siya busy kaayo kon asa siya ug ang iyang negosyo sa una dili na kaayo importante. “Chris, dili na importante ang negosyo dinhi,” miingon siya. “Ang importante gyud namo mao ang unsa ka mamahimo tungod sa imong negosyo.”

Kadto dako nga leksyon nga hinaut dili gyud nako makalimtan. Ang atong maangkon sa atong kinabuhi dili importante, apan kon unsa kita mamahimo sa kinabuhi mao ang pinakaimportante.