2014
Ik ben Hem altijd indachtig
Januari 2014


Voor de kracht van de jeugd

Hem altijd indachtig zijn

Afbeelding
Larry M. Gibson

De manier waarop we de sabbat heiligen is een uiterlijke manifestatie van ons verbond om Christus altijd te gedenken.

Afbeelding
bishop and deacon standing by the sacrament table

Illustratie Ben Sowards

Toen ik elf jaar was, werd ik door mijn bisschop eerbiedig de kapel van ons nieuwe wijkgebouw binnengeleid. We gingen samen voor de avondmaalstafel zitten. Hij zei: ‘Weet je, Larry, binnenkort word je tot het ambt van diaken in het Aäronisch priesterschap geordend. Snap je wat een bijzondere zegening en plicht dat zal zijn?’ Hij vertelde me dat ik de heilige opdracht zou krijgen om net als de Heiland de leden van onze wijk de symbolen van het avondmaal aan te bieden. Ik was overweldigd door de belangrijkheid van de priesterschapstaak die ik zou krijgen.

Mijn bisschop droeg me op de twee avondmaalsgebeden uit het hoofd te leren en te bedenken hoe ze voor mij van toepassing waren. Hij zei dat ik ernaar moest streven om de dingen te doen die in de avondmaalsgebeden gevraagd werden als ik in naam van de Heiland het avondmaal zou ronddienen. Toen ik thuiskwam, hielp mijn vader me om de gebeden in de Leer en Verbonden (20:76–79) en het Boek van Mormon (Moroni 4; 5) op te zoeken. Voor de eerste keer in mijn leven las ik ze aandachtig. Ik luisterde er aandachtig naar als ze in de kerk werden uitgesproken. Terwijl het brood werd rondgediend, dacht ik na over de woorden, maar de volledige betekenis van het avondmaalsverbond werd me pas duidelijk toen ik deze woorden hoorde tijdens de zegen over het water: ‘dat zij Hem altijd indachtig zijn.’ Ik vroeg me af: ‘Ben ik Hem altijd indachtig? Wat houdt altijd in? Hoe kan ik Hem altijd indachtig zijn?’ Elke keer als ik die avondmaalsgebeden hoor, denk ik opnieuw aan die vragen.

De manier waarop we de sabbat heiligen is een uiterlijke manifestatie van ons verbond met onze hemelse Vader om Christus altijd te gedenken. De sabbat dient het fundament te zijn waarop we de andere zes dagen bouwen om Hem indachtig te zijn.

Zondag is een dag om het kalm aan te doen, te rusten en te gedenken. We wonen onze kerkdiensten bij; denken na over onze zegeningen, onze sterke punten en onze tekortkomingen; bidden om vergeving; nemen van het avondmaal; en gedenken het lijden van de Heiland voor ons. We proberen Hem te aanbidden zonder afgeleid te worden, want de Heer heeft gezegd: ‘Gij zult op die dag niets anders doen’ (LV 59:13). In alles wat we tijdens de sabbatdag doen, horen we Christus te gedenken. Als er op zondag iets is wat ons ervan weerhoudt om aan de Heiland te denken of te dienen zoals Hij diende, moeten we ons misschien afvragen wat we aan het doen zijn. Bedenk dat de sabbat een dag is die ingesteld is ‘om van uw arbeid uit te rusten’ maar ook ‘om de Allerhoogste uw toewijding te betonen’ (LV 59:10).

We moeten ons leven zo indelen dat we niets afdoen aan de heiligheid van de dag van de Heer. Het is een dag waarop we zijn werk doen, een dag waarop ons leven door heilige ervaringen, persoonlijk of in gezinsverband, gezegend en hernieuwd kan worden. Het is een dag voor de verrijking van onze geest.

Stel vandaag een plan op om van de sabbat een heilige dag te maken. En voer dat plan uit.

Gedenk de prachtige belofte van de Heer aan hen die de sabbat eren: ‘En voor zoverre gij die dingen met dankzegging doet, met een opgewekt hart en gelaat, [is] de volheid der aarde de uwe’ (LV 59:15–16). Kunnen we het ons veroorloven om deze zegeningen in ons leven en dat van onze gezinsleden te laten schieten?

Ik geloof in het eren van de sabbatdag. Ik getuig moedig, maar nederig dat het eren van de sabbat een gebod is van God, die leeft en van ieder van ons houdt. Ik getuig dat als we de goddelijke opdracht om de sabbatdag te heiligen nakomen, de Heer ons zal zegenen, zal leiden en inspiratie zal geven voor onze problemen.