Καλοκαίρι υπηρέτησης

Κάποιο καλοκαίρι πέρασα χρόνο σε μία ξένη χώρα εργαζόμενη με παιδιά με ειδικές ανάγκες. Όταν για πρώτη φορά συνάντησα τα παιδιά, ήμουν απίστευτα νευρική. Δεν μιλούσα τη γλώσσα τους, αλλά ευελπιστούσα ότι το Πνεύμα θα με οδηγούσε στην επικοινωνία μου μαζί τους. Καθώς άρχιζα να γνωρίζω κάθε παιδί, συνειδητοποιούσα ότι η γλώσσα δεν είναι εμπόδιο στην αγάπη. Έπαιξα, γέλασα και έκανα χειροτεχνίες με τα παιδιά και δεν μπορούσα παρά μόνον να αισθάνομαι απόλυτη αγάπη για αυτά. Διέκρινα την αγάπη την οποία ο Επουράνιος Πατέρας έχει για τα τέκνα Του και η χαρά που γέμισε την καρδιά μου ξεπερνούσε κάθε περιγραφή.

Οποτεδήποτε υπηρετώ άλλους, αισθάνομαι αγάπη όχι μόνον για εκείνους τους οποίους υπηρετώ αλλά επίσης για τον Επουράνιο Πατέρα. Αληθώς έχω κατανοήσει ότι «όταν είστε στην υπηρεσία των συνανθρώπων σας είστε απλώς στην υπηρεσία τού Θεού σας» (Μωσία 2:17). Ο σκοπός της υπηρέτησής μου, είτε σε μεγάλα έργα υπηρέτησης είτε σε μικρές πράξεις καλοσύνης, ήταν για να δοξάσει τον Θεό (βλέπε Κατά Ματθαίον 5:16). Ελπίζω ότι καθώς υπηρετώ άλλους, οι άνθρωποι θα αναγνωρίζουν την αγάπη μου για τον Επουράνιο Πατέρα και το Φως του Χριστού το οποίο καίει εντός μου.