Boodschap van het Eerste Presidium
Stevig verankerd
Onlangs was ik in de gelegenheid om op een groot schip langs de prachtige kust van Alaska (VS) te varen. Toen de kapitein met het schip in een afgelegen, ongerepte baai voor anker wilde gaan, woog hij eerst zorgvuldig de locatie en omstandigheden af, zoals de eb- en vloedbewegingen, de diepte van het water en de afstand tot gevaarlijke obstakels. Toen hij dat had gedaan, liet hij het anker zakken zodat het schip veilig en stevig verankerd zou blijven. De passagiers kregen zo alle gelegenheid om de spectaculaire schoonheid van Gods scheppingen te bewonderen.
Terwijl ik de kustlijn in het vizier hield, begon ik te beseffen dat het schip bijna onmerkbaar met het kleinste zuchtje wind en de onderliggende stroming wegdreef. Toch bleef het schip steeds onherroepelijk binnen een bepaalde cirkel, die door de lengte van het ankertouw en de kracht van het anker bepaald werd.
De kapitein had het anker niet op het schip achter de hand gehouden om alleen bij een naderende storm te worden neergelaten. Nee, hij had het vaartuig als preventieve maatregel voor anker laten gaan, en er zo voor gezorgd dat het schip niet naar onveilige wateren kon afdrijven of aan de grond vast kon lopen terwijl de passagiers en de bemanning zich veilig waanden.
Terwijl ik over die situatie aan het mijmeren was, drong het tot mijn pilotenbrein door dat hierin een fraaie gelijkenis schuilging.
Waarom we een anker nodig hebben
Het doel van een anker is een schip veilig en vast op de gewenste plek te houden of het schip bij slecht weer onder controle te kunnen houden. Alleen een anker hebben is echter niet genoeg om die belangrijke doeleinden te verwezenlijken. Het anker moet solide en betrouwbaar zijn, en op de juiste manier op het juiste moment en de juiste plaats gebruikt worden.
Als individu en gezin hebben wij ook een anker nodig.
Tegenspoed kan ons, als een hevige storm, uit koers doen raken en op de rotsen stuk laten lopen. Maar soms zijn we ook in gevaar wanneer alles veilig lijkt — de wind zacht en het water rimpelloos. In feite kan het gevaar uitermate groot zijn wanneer we zo stilletjes afdrijven dat we het nauwelijks in de gaten hebben.
Het evangelie is ons anker
Een anker moet solide, sterk en in een goede staat van onderhoud zijn om gereed te zijn voor gebruik wanneer dat nodig is. Bovendien moet het aan een fundering bevestigd worden die het gewicht van tegengestelde krachten kan verdragen.
Uiteraard is het evangelie van Jezus Christus zo’n anker. Het is met een goddelijk oogmerk door de Schepper van het heelal bereid en biedt veiligheid en leiding aan zijn kinderen.
Wat is het evangelie, per slot van rekening, anders dan Gods plan om zijn kinderen te redden en in zijn tegenwoordigheid terug te brengen?
In het besef dat alle dingen geneigd zijn om af te drijven, moeten we stevig in het vaste fundament van evangeliewaarheid verankerd zijn. We moeten ons anker niet oppervlakkig op het zand van hoogmoed laten rusten of losjes aan het randje van onze overtuiging haken.
Deze maand kunnen wij in een algemene conferentie van de kerk naar Gods dienstknechten luisteren. Hun woorden, in combinatie met de Schriften en de influisteringen van de Geest, bieden een stevig en vast fundament van eeuwige waarden en beginselen waaraan wij ons anker kunnen bevestigen. Zo kunnen wij in de stormen en moeilijkheden van het leven standvastig en veilig blijven.
De aloude profeet Helaman zei: ‘Het is op de rots van onze Verlosser, die Christus is, de Zoon Gods, dat gij uw fundament moet bouwen; zodat, wanneer de duivel zijn krachtige winden zendt, ja, zijn pijlen in de wervelwind, ja, wanneer al zijn hagel en zijn hevige storm u zullen striemen, die geen macht over u zullen hebben om u neer te sleuren in de afgrond van ellende en eindeloos wee, wegens de rots waarop gij zijt gebouwd, die een vast fundament is; en als de mensen op dat fundament bouwen, kunnen zij niet vallen’ (Helaman 5:12).
Stevig verankerd zijn is van groot belang
In dit leven wordt ons anker meer dan eens op de proef gesteld en is er de verleiding om af te drijven. Maar als we op de juiste wijze in de rots van onze Verlosser zijn verankerd, zullen we standhouden — hoe krachtig de wind, hoe hevig het getij en hoe hoog de golven ook zijn.
Nu is een schip uiteraard niet bedoeld om in een haven stil te liggen, maar veeleer om het anker te lichten en de zeeën van het leven te bevaren. Maar die gelijkenis is voor een andere keer.
Op dit moment put ik troost uit de kennis dat het anker van het evangelie en de rots van onze Verlosser ons veilig op de plaats houden.
Een dergelijk anker voorkomt dat we gevaar en ongeluk tegemoet drijven. Het laat ons heerlijk genieten van de ongekende schoonheid van de steeds wisselende en sublieme facetten van het leven.
Het leven is prachtig en de moeite waard. Wind, storm en stromingen kunnen ons ertoe bewegen tot zichtbare en onzichtbare gevaren af te drijven, maar de evangelieboodschap en de goddelijke kracht ervan zullen ons op onze koers terug naar de veilige haven van onze hemelse Vader houden.
Laten we dus niet alleen naar de toespraken van de algemene aprilconferentie luisteren, maar die boodschappen ook als een stevig anker in ons dagelijks leven toepassen.
Moge God ons bij deze belangrijke en essentiële opdracht zegenen en leiden!
Lesgeven met deze boodschap
Bespreek desgewenst het belang van een anker met betrekking tot de oversteek van Lehi’s gezin naar het beloofde land (zie 1 Nephi 18). Wijs in het bijzonder op 1 Nephi 18:11–15, waarin Nephi is vastgebonden, de Liahona niet meer werkt en het schip een speelbal van hevige stormen is. Welke gevolgen kunnen ons treffen als we niet stevig in het evangelie verankerd zijn? Wijs ook op 1 Nephi 18:21–22 en bespreek hoe we veiligheid kunnen vinden door ons tot de Heiland te wenden.