Volg de profeet
Naar een toespraak op een haardvuuravond van de kerkelijke onderwijsinstellingen aan de Brigham Young University–Idaho op 5 mei 2013. Zie lds.org/broadcasts voor de volledige tekst.
Als we president Monson volgen en ernaar streven om meer op hem te lijken, worden we onvermijdelijk getrouwere discipelen van de Heer Jezus Christus.
Enkele jaren geleden leerde president Thomas S. Monson ons vlak voor de algemene conferentie een prachtige les. Deze keer betrof het de algemene autoriteiten die waren bijeengekomen, onder wie veel leden van gebiedspresidiums die uit de hele wereld naar Salt Lake City (Utah) waren gereisd. We waren samengekomen om instructies van het Eerste Presidium en de Twaalf Apostelen te ontvangen.
De bijeenkomst zou bijna beginnen en iedereen leek aanwezig, op president Monson na. Een paar minuten vóór de geplande aanvang van de bijeenkomst staakten we onze onderlinge gesprekjes en zaten we eerbiedig naar het preludium te luisteren, in de verwachting dat de profeet elk moment zou binnenkomen.
We wachtten geduldig tot de klok van negen uur kwam en verstreek. Iemand liep de zijdeur uit — klaarblijkelijk om te zien of er hulp nodig was. Toen hij weer binnenkwam, zei hij: ‘President Monson zal zich weldra bij u voegen.’
Ongeveer een kwartier later kwam president Monson de zaal binnen. Uit respect stonden we op toen hij binnenkwam. We waren blij om hem te zien en dat hij er goed uitzag. Er leek geen duidelijke reden waarom hij zo laat was.
President Monson liep direct naar het spreekgestoelte en zei: ‘Broeders, het spijt me dat ik aan de late kant ben, maar mijn vrouw had me nodig vanochtend.’
Ik was diep onder de indruk en nederig gestemd, en bleef maar denken aan zijn woorden.
Deze bijeenkomst was van groot belang. Alle hoge leiders van de kerk waren bijeen, maar president Monson gaf ons allen het voorbeeld. Zijn vrouw had hem nodig en hij had de tijd genomen om voor haar te zorgen. Dat was een geweldige boodschap. Ik ben verder alles vergeten wat er die dag is gezegd, maar niet die boodschap: ‘Mijn vrouw had me nodig.’
Het voorbeeld van de profeet volgen
Ik wil vijf suggesties doen waarmee wij het voorbeeld van president Monson kunnen volgen.
1. Wij kunnen positief en opgewekt zijn.
In de Parel van grote waarde beschrijft de profeet Joseph Smith zijn ‘opgeruimde aard’ (Geschiedenis van Joseph Smith 1:28). Die ‘opgeruimde aard’ geldt ook voor president Monson.
President Monson heeft eens gezegd: ‘We kunnen voor een positieve houding kiezen. We hebben geen invloed op de wind, maar we kunnen wel onze zeilen bijstellen. Met andere woorden, we kunnen ervoor kiezen om opgewekt en positief te zijn, wat ons ook overkomt.’1
Op een dag wachtte ik buiten de bestuurskamer van het Eerste Presidium. Ik was uitgenodigd om tempelzaken te bespreken. Ik zat daar stilletjes in mijn eentje. Ik dacht dat het Eerste Presidium al aan het vergaderen was en dat ze me over een paar minuten wel naar binnen zouden roepen.
Terwijl ik daar zat, hoorde ik iemand fluitend door de gang lopen. Ik dacht bij mezelf: iemand weet niet helemaal hoe het hoort. Je loopt niet fluitend rond bij het kantoor van de president van de kerk.
Een paar tellen later kwam de fluiter de hoek om lopen — het was president Monson. Hij was opgewekt en positief. Hij begroette me hartelijk en zei: ‘De vergadering zal over een paar minuten wel beginnen, denk ik.’
Zelfs met het gewicht van de hele kerk op zijn schouders is hij een toonbeeld van opgewektheid en heeft hij altijd een positieve houding. Zo behoren wij ook te zijn.
2. Wij kunnen vriendelijk en liefdevol zijn jegens kinderen.
Jezus sprak vaak over kinderen. Zijn profeet, president Monson, spreekt ook vaak over kinderen. In het bijzonder bij tempelinwijdingen heb ik gezien hoezeer hij van kinderen houdt en ons door zijn voorbeeld leert hoe we hen dienen te behandelen. Bij elke tempelinwijding trekt hij tijd uit voor de kinderen. Hij betrekt ze graag bij de hoeksteenceremonie en nodigt altijd een paar van hen uit om wat specie bij de hoeksteen aan te brengen als symbolische voltooiing van de tempel. Hij maakt het leuk voor ze. Hij maakt het gedenkwaardig voor ze. Hij heeft altijd een grote glimlach voor ze. Hij moedigt ze aan en prijst ze. Dat is prachtig om te zien.
Zijn hartelijke begroetingen gaan soms gepaard met high fives, het bewegen van zijn oren en de aansporing om een zending te vervullen en in de tempel te trouwen.
Een paar jaar geleden was president Monson volgens de planning degene die de Oquirrh Mountaintempel (Utah) op zijn verjaardag zou inwijden. Toen hij bij de tempel aankwam en naar de voordeur van de tempel liep, was daar een groep jonge mensen bijeengekomen. Ze wisten kennelijk dat president Monson jarig was, want ze begonnen een verjaardagsliedje voor hem te zingen. Hij hield stil en keek ze met een brede glimlach op zijn gezicht aan. Hij begon zelfs met zijn armen te zwaaien, alsof hij aan het dirigeren sloeg. Aan het einde zongen ze een extra refrein om hem nog vele jaren toe te wensen. Hij zei tegen mij: ‘Dat is mijn favoriete stukje.’
De kinderen en de jongeren van de kerk houden van hem en dat komt vast omdat ze weten dat hij ook van hen houdt!
3. Wij kunnen de ingevingen van de Geest volgen.
President Monsons toewijding aan de Heer en zijn vaste voornemen om gehoor te geven aan de influisteringen van de Geest zijn prachtig door hemzelf verwoord: ‘Het fijnste wat je in je leven kunt meemaken, is een ingeving krijgen en ernaar handelen en er dan later achterkomen dat je daardoor iemands gebed verhoorde of iemands behoefte vervulde. En ik wil dat de Heer weet dat Hij altijd op Tom Monson kan rekenen als Hij iets gedaan wil hebben.’2
Dat model zouden we allemaal moeten willen volgen.
4. Wij kunnen van de tempel houden.
President Monson zal de geschiedenis ingaan als een van de grote tempelbouwers van de kerk. Sinds hij in februari 2008 president van de kerk is geworden, heeft hij het grote werk van het bouwen van tempels voortgezet. In de zes jaar dat hij profeet is, heeft president Monson plannen voor de bouw van 33 nieuwe tempels aangekondigd.
President Monson heeft gezegd: ‘Ik hoop dat wij allemaal goed zullen leven, met reine handen en een zuiver hart, zodat de tempel ons leven en ons gezin tot zegen zal zijn.’3
Hij voegde daar deze geweldige belofte aan toe: ‘Naarmate wij de tempel en het tempelbezoek gaan koesteren, zal ons geloof zich in ons leven gaan weerspiegelen. Wanneer wij naar het heilige huis van God komen, en de verbonden die we daar sluiten indachtig zijn, zullen we alle beproevingen kunnen doorstaan en alle verleidingen weerstaan.’4
Laten wij het model volgen dat de profeet ons heeft gegeven voor onze liefde voor de tempel.
5. Wij kunnen vriendelijk en attent zijn en anderen liefhebben.
President Monson is een geweldig voorbeeld van anderen liefhebben. Zijn hele bediening is gevuld met het bezoeken van mensen thuis; de oplegging van zijn handen op hoofden en het geven van zegens; het plegen van onverwachte telefoontjes tot troost en bemoediging; het versturen van brieven ter aanmoediging, aanbeveling en waardering; bezoeken aan ziekenhuizen en verzorgingstehuizen; en het inruimen van tijd voor begrafenisdiensten en condoleancebezoeken ondanks een volle agenda.
Net zoals de Heiland dat zou doen, is Thomas Monson rondgegaan en heeft hij veel goeds gedaan (zie Handelingen 10:38) en is hij anderen tot zegen geweest en heeft hij hen liefgehad; dat is altijd de drijfveer in zijn leven geweest.
Een opmerkelijk voorbeeld van president Monsons vriendelijkheid deed zich in 2012 voor. De prachtige Brigham Citytempel (Utah) was bijna voltooid en ik overlegde met het Eerste Presidium de plannen voor de inwijding. Brigham City was maar een uurtje ten noorden van Salt Lake City, zodat president Monson er met alle gemak voor de inwijding naartoe kon reizen.
Maar president Monson zei: ‘Brigham City is de plaats waar president Boyd K. Packer is opgegroeid, die geweldige apostel die zo vele jaren naast mij in de Twaalf heeft gezeten. Ik wil dat hij de eer en de zegen krijgt om de tempel in zijn woonplaats in te wijden. Ik houd mij afzijdig en geef president Packer de opdracht om de Brigham Citytempel in te wijden. Ik wil dat het zijn dag wordt.’
Het was een fantastische dag voor president Packer en voor zuster Packer, die ook in Brigham City is opgegroeid. Ik was erg ontroerd door president Monsons vriendelijke en grootmoedige gebaar naar zijn medeapostel. Zo kunnen wij allemaal zijn. Wij kunnen met anderen delen en vriendelijk zijn en meer aan de mensen om ons heen denken.
Het model van een profeet
President Monson heeft ons door zijn geweldige en inspirerende boodschappen in de algemene conferentie geleerd hoe we moeten leven. Hij heeft ons door zijn opmerkelijke en geweldige persoonlijke voorbeeld geleerd hoe wij volgelingen van Jezus Christus moeten zijn. De Heer heeft ons waarlijk een model voor alle dingen gegeven, en een van de modellen die we dienen te volgen, is dat van onze geliefde profeet.
Ik getuig dat er een God in de hemel is die ons kent en liefheeft. Hij heeft ons een profeet gegeven — om ons in deze laatste dagen te leiden en te onderwijzen. Ik geloof dat de Heer van ons verwacht dat wij de profeet liefhebben, hem steunen en zijn voorbeeld volgen.
Ik beschouw het als een grote zegen dat ik mag leven in de tijd dat president Thomas S. Monson de profeet van de Heer is. Als we hem volgen en ernaar streven om meer op hem te lijken, worden we onvermijdelijk getrouwere discipelen van de Heer Jezus Christus.