Ako Adunay Daghang Ipaambit

Kanunay nakong gihunahuna ang pagpangandam sa emerhensya nga kabahin sa pag-atiman sa akong pamilya ug sa akong kaugalingon. Apan nausab ang akong panglantaw kabahin sa pagpangandam sa usa ka Dominggo sa buntag sa habagatang Florida niadtong 1992. Ang Bagyong Andrew, usa sa labing kusog ug nakahimo og dako nga kadaut nga bagyo miigo sa Estados Unidos, migusbat sa matahum nga ting-init sa Miami, Florida.

Temporaryong nagpuyo ko nga nag-inusara sa usa ka apartment duol sa baybayon, nagtambong sa tulo ka bulan nga orientation para sa akong trabaho. Sa dihang miabut ang pasidaan kabahin sa bagyo ug akong nasayran nga kinahanglan ming mobakwit gikan sa among apartment inigka udto, usa ka kauban ang nagpareserba og mga kwarto sa hotel sa usa ka dapit nga layo sa baybayon para sa among kaubanan sa trabaho ug nako. Akong gitabunan og plywood ang mga bintana ug gipahimutang ang akong personal nga mga butang.

Isip pagpangandam sa usa ka semana nga pagbisita sa akong asawa ug mga anak, nakapalit ko og igong pagkaon ug tubig para sa akong pamilya nga unom ka sakop. Nahupay ko sa pagkasayud nga anaa koy luwas nga dapit nga kaadtoan ug adunay igong pagkaon nga madala nga molungtad og pipila ka semana.

Samtang nangandam ko aron mobiya inigka alas-10:30 sa buntag, maayo ang akong gibati—ang tanan hapsay. Miluhod ko aron mag-ampo, nagpasalamat sa Langitnong Amahan sa akong mga panalangin ug nangayo sa Iyang panabang atol sa unos. Sa akong pagtapos sa akong pag-ampo, ang Espiritu midasig nako sa pag-ingon, “Kon adunay nagkinahanglan og tabang, tabangi ko sa pagpangita niya.”

Mga pipila ka minuto ang milabay, usa ka biyuda nga mga 80 anyos nanuktok sa akong pultahan. “Pasensya kaayo,” miingon siya. “Nasayop ko og kwarto. Nangita ko sa akong higala.”

Mora siya og nakulbaan. Dihang nangutana ko kon makatabang ko, naguol siya ug miingon nga wala siya masayud unsay buhaton ug asa paingon. Gipangutana nako siya kon asa siya nagpuyo, ug nagkuyog mi padulong sa iyang apartment, mitimbang-timbang sa iyang sitwasyon, ug naghisgot sa iyang mga opsyon.

Giingnan nako siya nga basin ang among kompaniya aduna pay luna sa usa sa among mga kwarto sa hotel, ug gidapit nako siya nga mouban sa among grupo. Nanghupaw siya sa kahupay. Dali mi nga nag-impaki ug gisiguro ang iyang apartment ug mga gamit, ug gisabut nako ang usa ka kauban nga modrayb sa iyang sakyanan padulong sa hotel.

Sa dihang andam nako nga mobiya, duha pa ka biyuda ang nangayo og tabang. Gitabangan nako nga makalma sila aron makahunahuna sila og tarung ug masayud asa mangita og kadangpan. Sa dihang akong gikuha ang bagahe sa usa sa akong kauban sa trabaho, laing tigulang nga biyuda nangayo og tabang. Gibutang namo ang iyang delikado nga mga butang sa luwas nga dapit ug gitabangan siya sa pagpangandam sa pagbiya.

Sa samang higayon, ang uban nakong mga kauban sa trabaho midapit og duha ka mga estudyante sa kolehiyo kinsa nagpuyo sa usa ka isla nga mokuyog sa among grupo sa hotel. Ang ilang pagkaon kay pipila lang ka snacks ug .95 L nga mineral nga tubig. Swerte lang, aduna koy igong ipaambit, dili lang para kanila apan para usab sa tanan.

Pagkadakong panalangin nga maandam ug magiyahan sa Ginoo. Kini nakapahimo nako nga makahatag og makakalma nga impluwensya atol sa panahon sa kabalaka ug sa paggahin hapit tanan sa akong panahon sa pagtabang sa uban nga dili mabalaka sa akong kaugalingon. Mas nakadayeg ko sa tambag sa mga lider sa priesthood kabahin sa pagpangandam.