Ipunting ang Inyong mga Mata diha sa Baybayon

Ang pagbiyahe gamit ang bangka ngadto sa usa ka isla sa usa ka duol nga national park ingon og maoy hingpit nga oportunidad nga mas maduol sa akong anak nga lalaki. Ang mga lider sa Aaronic Priesthood ug sa batan-ong mga lalaki sa among ward nagplano sa maong biyahe sulod na sa pipila ka bulan, ug nakahimo ko sa pagkuyog kanila.

Maayo ang kondisyon sa panglawas sa akong anak lalaki nga si McKay, nag-apil sa tulo ka sport sa high school. Mao tingali kana ang usa ka rason nga ang mga lider mibutang kanamo sa sama nga bangka—nasayud sila nga makabugsay siya og kusog kon gikinahanglan. Aduna akoy kasinatian sa paggiya og bangka, mao nga ingon og maayo kami nga team.

Naghinam-hinam usab ako nga adunay higayon diha sa lawa aron makig-istorya. Si McKay nakasinati og daghang problema sukad namatay ang iyang inahan, ug wala ko kanunay makaresponde sa pinakamaayong paagi sa iyang mga panginahanglan ug mga interes.

Aduna kamiy pagbansay, aduna kamiy mga life vest, kahibalo mi molangoy, ug sinati ang among mga lider nga naggiya kanamo.

Ang wala namo mapangandami mao ang hangin. Nakabugsay na kami og pipila ka kilometro, dayon mitabok sa tunga-tunga sa lawa ug nagkaduol na sa baybayon sa dihang dili kasarangang kusog nga hangin ang misugat kanamo.

Ang ubang mga bangka nakaabot gyud sa baybayon, apan si McKay ug ako anaa sa katapusang bangka. Nagkadagko ang mga balud, ug natipas mi sa among padulngan samtang padayon kami nga nagbugsay, naningkamot sa paghimo og bisan unsa nga pag-uswag sa unahan. Misugod ko sa pagkaluya ug nakulbaan. Mikabya ko ngadto sa tubig gamit ang tanan kong kusog, naningkamot sa paggiya sa bangka nga mabalik ngadto sa saktong padulngan, apan daw nagpabilin kami diha sa among nahimutangan.

Nameligro kami nga matikyaob sa dihang sa katapusan miangkon ko sa pagsulti nga wala ko masayud kon aduna pa ba koy kusog sa pagpadayon. Dayon miingon ang akong anak, “Nagtan-aw ka sa mga balud, Pa. Wala tay padulngan kon mao na ang imong buhaton. Kinahanglang ipunting nimo ang imong mga mata diha sa baybayon. Nakakita ka anang kahoy sa bungtod? Mao kana ang atong tumong. Pag-focus niana, ug maluwas ra ta ani. ”

Sakto gayud siya. Sa dihang nag-focus na ko sa kahoy, makagiya ko ngadto sa among padulngan. Ang akong mga bukton mibati og bag-ong kusog. Si McKay mimando sa among pagbugsay—“Bira. Pahulay. Bira. Pahulay.” Ug sa hinay-hinay, miuswag mi.

Miabut mi sa baybayon, ang uban miduol aron sa pagtabang, ug milingkod mi ug mipakalma sa among pagginhawa. Nianang gabii sulod sa among tolda nag-istorya mi, amahan ug anak, mahitungod sa among kasinatian.

Manag-uban, among nahinumduman unsay gitudlo ni Presidente Thomas S. Monson kabahin sa parola sa Ginoo: “Kini nagbanwag tadlas sa mga unos sa kinabuhi. Kini nagtawag, ‘Dinhi ang dalan paingon sa kaluwasan; dinhi ang dalan paingon sa panimalay.’”¹

Nianang hapona, usa ka kahoy didto sa baybayon maoy among parola. Sa dihang hapit na ko mawad-i sa paglaum, ang akong anak nga lalaki maalamong mitambag kanako nga dili motan-aw sa mga balud apan sa pagpunting sa akong mga mata ngadto sa baybayon. Ug nagtinabangay kami, sa daghang mga paagi.