Boodschap van het Eerste Presidium
Haal de eindstreep met een brandende fakkel
President Dieter F. Uchtdorf
Tweede raadgever in het Eerste Presidium
Foto Comstock/Stockbyte/Thinkstock
In het oude Griekenland deden hardlopers mee aan een wedren die lampadedromia heette.1 Daarbij hielden de hardlopers een fakkel vast en gaven die door aan de volgende hardloper totdat het laatste teamlid de eindstreep had gehaald.
De prijs ging niet naar het team dat het snelste liep, maar naar het eerste team dat de eindstreep haalde met de fakkel nog brandend.
Daar schuilt een belangrijke les in die profeten in de oudheid en in onze tijd ons hebben geleerd: hoewel het belangrijk is om aan de wedren te beginnen, is het nog belangrijker om de eindstreep te halen met de fakkel nog brandend.
Salomo begon goed
De grote koning Salomo is een voorbeeld van iemand die goed begon. Salomo had in zijn jeugd ‘de Heere lief, door te wandelen overeenkomstig de verordeningen van zijn vader David’ (1 Koningen 3:3). God was tevreden over hem en zei: ‘Vraag wat Ik u geven zal’ (1 Koningen 3:5).
In plaats van rijkdom of een lang leven, vroeg Salomo om ‘een opmerkzaam hart, om recht te kunnen spreken over Uw volk, om met inzicht onderscheid te kunnen maken tussen goed en kwaad’ (1 Koningen 3:9).
Dit behaagde de Heer zó dat Hij Salomo niet alleen met wijsheid zegende, maar ook met onmetelijke rijkdom en een lang leven.
Hoewel Salomo inderdaad erg wijs was en veel grote daden deed, haalde hij de eindstreep niet zoals het moest. Helaas ‘deed Salomo [in zijn latere leven] wat slecht was in de ogen van de Heere: hij volhardde er niet in de Heere na te volgen’ (1 Koningen 11:6).
Zelf de eindstreep halen
Hoe vaak zijn we niet aan iets begonnen dat we niet hebben afgemaakt? Een dieet? Een fitnessprogramma? Een voornemen om dagelijks in de Schriften te lezen? Een beslissing om een betere discipel van Jezus Christus te zijn?
Hoe vaak nemen we ons in januari iets voor en wijden ons er dan enkele dagen, enkele weken of zelfs enkele maanden met hart ziel aan om er in oktober achter te komen dat er van onze vlam van toewijding niets meer dan wat koude as over is?
Ik zag eens een grappige cartoon van een hond die naast een stuk papier lag dat hij verscheurd had. Er stond ‘Certificaat gehoorzaamheidstraining’ op.
Soms zijn wij net zo.
We hebben goede bedoelingen; we beginnen goed; we willen onszelf zoveel mogelijk verbeteren. Maar uiteindelijk worden onze voornemens verscheurd, afgedankt en vergeten.
Het is menselijk om te struikelen, te falen en soms de wedren te willen verlaten. Maar als discipelen van Jezus Christus hebben we ons niet alleen verplicht om aan de wedren te beginnen, maar ook om de eindstreep te halen — met onze fakkel nog helder brandend. ‘Maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden’ (Mattheüs 24:13).
Ik zal de belofte van de Heiland in onze tijd anders verwoorden: als we zijn geboden onderhouden en de eindstreep halen met onze fakkel nog brandend, ontvangen we het eeuwige leven, wat de grootste van alle gaven Gods is (zie LV 14:7; zie ook 2 Nephi 31:20).
Het licht dat nooit dooft
Soms raken we ontmoedigd doordat we struikelen, falen of zelfs opgeven. We menen dat ons licht gedoofd is en dat we de wedren verloren hebben. Maar ik getuig dat het licht van Christus niet te doven is. Het schijnt zelfs in de donkerste nacht en zal de vlam van ons hart opnieuw aanwakkeren als we ons hart op Hem richten (zie 1 Koningen 8:58).
Ongeacht hoe vaak of hoe diep we vallen, het licht van Christus blijft helder branden. En zelfs in de donkerste nacht verjaagt zijn licht de schaduwen en ontsteekt het de vlam van onze ziel opnieuw, als we maar in zijn richting lopen.
De wedren van het discipelschap is geen sprint, maar een marathon. En het maakt niet veel uit hoe hard we lopen. In feite kunnen we de wedren alleen maar verliezen als we ons uiteindelijk gewonnen geven of opgeven.
Zolang we blijven opstaan en tot onze Heiland blijven komen, winnen we de wedren met onze fakkel nog helder brandend.
Want die fakkel heeft niets met ons of met wat wij doen te maken.
Hij stelt de Heiland van de wereld voor.
En dat is een licht dat nooit te doven valt. Het is een licht dat de duisternis verzwelgt, onze wonden geneest en zelfs in de diepste ellende en onpeilbare duisternis nog helder brandt.
Het is een licht dat alle begrip te boven gaat.
Moge ieder van ons de eindstreep halen van de wedren waaraan we zijn begonnen. En mogen wij met de hulp van onze Heiland en Verlosser, Jezus Christus, vreugdevol die eindstreep halen, met onze fakkel nog brandend.