„Tak jak was kocham”

Wiele lat temu mój przyjaciel Louis opowiedział mi wzruszającą historię o swojej szlachetnej, dobrej matce. Nie pozostawiła synom i córkom góry pieniędzy lecz spuściznę wspaniałego przykładu, poświęcenia i posłuszeństwa.

Gdy dobiegły końca mowy pogrzebowe i ze smutkiem odprowadzono zmarłą do miejsca jej spoczynku, rodzina jej dorosłych dzieci przyjrzała się skromnej schedzie. Wśród niewielu rzeczy Louis znalazł liścik i klucz. W liście było napisane: „W narożnej sypialni, w dolnej szufladzie mojej toaletki znajduje się małe pudełeczko. Jest w nim mój najdroższy skarb. Można je otworzyć tym kluczem”.

Wszyscy zaczęli się zastanawiać, co tak cennego ich matka zdecydowała się schować w pudełku zamykanym na klucz.

Pudełeczko zostało wyjęte ze swej kryjówki i ostrożnie otwarte. Louis i pozostali członkowie rodziny odkryli, że w środku znajdowały się fotografie każdego dziecka z podanym imieniem i datą urodzenia. Louis wyjął wykonaną odręcznie kartkę walentynkową. Niezgrabnym pismem, które Louis rozpoznał jako swoje, były tam napisane 60 lat temu słowa, które odczytał: „Kochana Mamo, kocham cię”.

Serca wszystkich zmiękły, głosy się łamały, a oczy napełniły łzami. Skarbem ich matki była jej wieczna rodzina. Moc tego skarbu tkwiła w niezmiennym „Kocham cię”.

W dzisiejszym świecie nie ma miejsca, w którym siła miłości jest potrzebna bardziej niż w domu. I nie ma miejsca, w którym świat powinien widzieć lepszy przykład tej miłości niż w domach świętych w dniach ostatnich, dla których miłość jest rdzeniem rodzinnego życia.

Zbawiciel Jezus Chrystus udzielił tej doniosłej rady wszystkim, którzy mienią się Jego uczniami:

„Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali.

Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie”¹.

Jeśli mamy przestrzegać tego przykazania miłości, musimy odnosić się do innych ze współczuciem i szacunkiem, okazując miłość w codziennym życiu. Miłość oznacza miłe słowo, cierpliwą odpowiedź, bezinteresowny uczynek, chęć, by słuchać bądź z serca wybaczyć. We wszystkich relacjach z ludźmi te i inne czyny świadczą o miłości w naszych sercach.

Prezydent Gordon B. Hinckley (1910–2008) zauważył: „Miłość […] jest garncem ze złotem na końcu tęczy. Właściwie jest ona nie tylko na końcu tęczy. Jest także na jej początku i stąd maluje piękno na niebie burzliwego dnia. Miłość jest bezpieczeństwem, za którym płaczą dzieci, tematem westchnień młodzieży, spoiwem małżeństwa i substancją łagodzącą tarcia w domu; jest spokojem wieku dojrzałego, promieniem nadziei rzucającym światło poza śmierć. Jakimiż bogaczami są ci, którzy doświadczają miłości w rodzinie, wśród przyjaciół, w kościele i między sąsiadami”².

Miłość jest czystą esencją ewangelii, najszlachetniejszą cechą ludzkiej duszy. Miłość jest lekarstwem dla niedomagających rodzin, chorych społeczeństw i narodów. Miłość to uśmiech, gest dłoni, uprzejmy komentarz i komplement. Miłość to poświęcenie, służba i bezinteresowność.

Mężowie, kochajcie wasze żony. Odnoście się do nich z szacunkiem i uznaniem. Siostry, kochajcie swoich mężów. Szanujcie ich i bądźcie dla nich wsparciem.

Rodzice, kochajcie wasze dzieci. Módlcie się za nie, uczcie je i składajcie im świadectwo. Dzieci, kochajcie swoich rodziców. Okazujcie im szacunek, wdzięczność i posłuszeństwo.

Bez prawdziwej miłości Chrystusa, jak mówi Mormon, „[jesteśmy] niczym”³. Modlę się, byśmy poszli za radą Mormona i „[modlili] się do Ojca z całego serca, aby przelał w [nasze] serca tę miłość, którą obdarza wszystkich prawdziwie naśladujących Jego Syna, Jezusa Chrystusa, [abyśmy] stali się synami Boga i gdy się ukaże, abyśmy byli jak On”⁴.