Hoe je jezelf verandert

Als je gezondigd hebt en de ernst van je misstappen inziet, is je grootste uitdaging geloven dat je kunt veranderen, dat je anders kunt zijn. Daar niet in geloven is duidelijk een duivelse list om je te ontmoedigen en te verslaan. Bekering is geen onheilspellend woord. Na geloof is bekering het meest bemoedigende woord in het christelijk woordenboek. Je kunt veranderen! Je kunt alles zijn wat je maar wilt, in rechtschapenheid.

Als er één jammerklacht is die ik niet kan dulden, dan is dat wel de ellendige, zielige, beklagenswaardige uitroep ‘Zo ben ik nu eenmaal!’ Dat is een houding die mij ontmoedigt. Laat me dat excuus ‘Zo ben ik nu eenmaal’ nooit meer horen. Ik heb dat te veel mensen horen zeggen die zonde wilden begaan, en dat psychologie noemden. En met zonde bedoel ik: een zeer groot aantal gewoonten die ontmoediging, twijfel en wanhoop teweegbrengen.

Je kunt alles veranderen wat je wilt veranderen, en dat kun je bovendien erg snel doen. Het is de zoveelste duivelse leugen dat bekering jaren en eeuwigheden in beslag neemt. Bekering duurt precies zo lang als je nodig hebt om ‘Ik ga mij veranderen’ te zeggen — en het te menen. Natuurlijk zijn er problemen te overwinnen en bepaalde zaken te herstellen. Misschien moet je wel de rest van je leven — en dat zou ik maar doen ook — bewijzen dat je bekering permanent is. Maar verandering, groei, vernieuwing en bekering kunnen voor jou net zo plotseling komen als dat voor Alma en de zoons van Mosiah het geval was.

Begrijp me niet verkeerd. Bekering is niet makkelijk, pijnloos of aangenaam. Het kan een helse bittere beker zijn. Maar alleen Satan wil je doen geloven dat een noodzakelijke en vereiste erkenning van zonde weerzinwekkender is dan er permanent in te verblijven. Alleen hij zal zeggen: ‘Je kunt niet veranderen. Je zult niet veranderen. Verandering duurt te lang en is te moeilijk. Geef het op. Geef aan zonde toe. Bekeer je niet. Zo ben je nu eenmaal.’ Dat, beste vrienden, is een wanhopige leugen. Trap er niet in.