Sprawiedliwy z wiary żyć będzie

Istnieje stara żydowska opowieść o wytwórcy mydeł, który nie wierzył w Boga. Pewnego dnia przechadzał się z rabinem i powiedział: „Jest coś, czego nie mogę pojąć. Mamy religię od tysięcy lat, ale, gdzie się nie obejrzysz, widać zło, zepsucie, nieuczciwość, niesprawiedliwość, ból, głód i przemoc. Wygląda na to, że religia nie poprawiła świata ani trochę. Więc pytam cię, co z niej za pożytek?”.

Rabin nie odpowiadał przez jakiś czas, krocząc obok wytwórcy mydeł. Doszli do placu, na którym bawiły się dzieci, całe w kurzu i brudzie.

„Jest coś, czego nie pojmuję”, przemówił rabin. „Spójrz na te dzieci. Mamy mydło od tysięcy lat, a mimo to te dzieci są bardzo brudne. Jaki jest pożytek z mydła?”.

Wytwórca mydła odpowiedział: „Ależ rabinie, nie można winić mydła za te brudne dzieci. Jeśli mydło ma przynieść korzyść, musi być użyte”.

Rabin uśmiechnął się i odparł: „No właśnie”.

Apostoł Paweł, cytując proroka Starego Testamentu, podsumował, co oznacza być wierzącym: „Sprawiedliwy z wiary żyć będzie” (List do Rzymian 1:17).

W tym prostym zdaniu możemy wyczuć różnicę pomiędzy religią, która jest słaba i bezowocna, a tą, która ma moc przemiany życia.

Jednak, by zrozumieć, co oznacza życie wiarą, musimy zrozumieć, czym jest wiara.

Wiara to coś więcej niż przekonania. To całkowite zawierzenie Bogu poparte czynami.

To więcej niż pobożne życzenia.

To więcej niż tylko siedzenie, kiwanie głową i potwierdzanie, że się zgadzamy. Gdy mówimy „sprawiedliwy z wiary żyć będzie”, mamy na myśli kierowanie się wiarą. Zachowujemy się w sposób, który jest spójny z wiarą — nie przez bezmyślne posłuszeństwo, lecz z powodu ufnej i szczerej miłości do Boga, z powodu bezcennej wiedzy, którą On objawił Swoim dzieciom.

Wiara musi pociągać za sobą czyny, w przeciwnym razie jest martwa (zob. List Jakuba 2:17). W przeciwnym razie to w ogóle nie jest wiara. Nie ma ona mocy, by zmienić człowieka, a co dopiero świat.

Mężczyźni i kobiety wiary ufają miłosiernemu Ojcu Niebieskiemu — nawet w obliczu niepewności, wątpliwości czy przeciwności losu, gdy jest im trudno widzieć i rozumieć cel prób.

Mężczyźni i kobiety wiary sumiennie idą drogą ucznia i starają się naśladować przykład ich ukochanego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Wiara motywuje i zaiste pobudza nas do skłaniania serc ku niebu i czynnego odszukiwania, podnoszenia i błogosławienia naszych bliźnich.

Religia bez uczynków jest jak mydło, które pozostaje w opakowaniu. Może ono mieć wspaniałe właściwości, ale tak naprawdę niewiele zmieni, dopóki nie zostanie użyte w celu, dla którego zostało stworzone. Przywrócona ewangelia Jezusa Chrystusa jest ewangelią działania. Kościół Jezusa Chrystusa naucza prawdziwej religii jako przesłania nadziei, wiary i prawdziwej miłości, co oznacza pomoc naszym bliźnim w aspektach duchowych i doczesnych.

Kilka miesięcy temu uczestniczyliśmy z moją żoną, Harriet, i niektórymi naszymi dziećmi w rodzinnej wycieczce w rejonie Morza Śródziemnego. Odwiedziliśmy kilka obozów dla uchodźców i spotkaliśmy się z rodzinami przybyłymi z krajów rozdartych wojną. Ci ludzie nie wyznawali naszej religii, ale byli naszymi braćmi, siostrami i pilnie potrzebowali pomocy. Nasze serca były głęboko poruszone, gdy widzieliśmy na własne oczy, w jaki sposób żywa wiara członków naszego Kościoła przynosi pomoc, ulgę i nadzieję bliźnim w potrzebie, bez oglądania się na religię, narodowość czy stopień wykształcenia.

Wiara połączona z działaniem wypełnia serce dobrocią, umysł — mądrością i współczuciem, a duszę — spokojem i miłością.

Nasza wiara może błogosławić i w prawy sposób przemieniać ludzi wokół nas, jak i nas samych.

Nasza wiara może wypełnić świat dobrocią i pokojem.

Nasza wiara może przemienić nienawiść w miłość, wrogów w przyjaciół.

Sprawiedliwy zatem żyć będzie z uczynków wiary; będzie żył, ufając Bogu i krocząc Jego ścieżkami.

I to jest ten rodzaj wiary, który może przemienić pojedyncze osoby, rodziny, narody i świat.