Wojna nadal trwa

1. Pokusa. Diabeł zuchwale podsuwa naszym umysłom niegodziwe pomysły. Księga Mormona naucza, że Szatan szepcze nam do ucha nieczyste i nieżyczliwe myśli i zasiewa w nas ziarno zwątpienia. Nakłania nas, abyśmy ulegali zachowaniom, które prowadzą do nałogów oraz pielęgnowali uczucia takie, jak egoizm czy chciwość. Nie chce, abyśmy wiedzieli, że te idee pochodzą od niego, więc szepcze: „Nie jestem diabłem, bo nie ma diabła” (2 Nefi 28:22).

Jak możemy się oprzeć jego bezpośrednim pokusom? Jednym z najskuteczniejszych narzędzi jest po prostu odesłanie Szatana precz. Tak właśnie postąpił Jezus.

Wiedzy na ten temat dostarcza nowotestamentowy opis mówiący o Zbawicielu na górze kuszenia. Za każdym razem, gdy diabeł starał się skusić Jezusa, ten stosował dwustopniową technikę obrony: po pierwsze, nakazywał Szatanowi, by odszedł, po drugie, cytował pisma święte.

Podam wam przykład: „Idź precz, szatanie!” — nakazał Jezus — „albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu służyć będziesz” (Ew. Mateusza 4:10). Kolejny werset mówi: „Wtedy opuścił go diabeł, a aniołowie przystąpili i służyli mu” (Ew. Mateusza 4:11). Obrona Zbawiciela była niezwykle skuteczna!

Biografia Prezydenta Hebera J. Granta (1856–1945) pozwala nam zobaczyć, jak Prezydent Grant opierał się diabłu, będąc młodym chłopakiem. Kiedy Prezydent Grant uświadomił sobie, że Szatan szepcze mu do ucha i stara się zasiać w jego sercu wątpliwości, po prostu powiedział na głos: „Panie Diable, zamknij się pan”⁴.

Macie prawo nakazać Szatanowi, by odszedł, kiedy napotykacie pokusy. Pisma święte nauczają: „Przeciwstawcie się diabłu, a ucieknie od was” (List Jakuba 4:7).

Drugą częścią obrony Zbawiciela było cytowanie pism świętych. W uczeniu się fragmentów pism na pamięć, jak czynił to Jezus, tkwi ogromna moc. Wersety z pism mogą stać się całym arsenałem duchowej amunicji.

W chwili, kiedy jesteście kuszeni, możecie recytować przykazania: „Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić”, „miłujcie nieprzyjaciół waszych” czy „niechaj cnota nieprzerwanie ozdabia wasze myśli” (II Ks. Mojżeszowa 20:8; Ew. Łukasza 6:27; NiP 121:45). Moc pism świętych nie tylko pognębia Szatana, ale również sprowadza do serca Ducha Świętego, dodaje pewności i umacnia w walce z pokusami.

2. Kłamstwa i oszustwa. Pisma święte ujawniają, że Szatan jest „ojcem kłamstw” (2 Nefi 9:9). Nie wierzcie mu, kiedy szepcze wam rzeczy w rodzaju: „nigdy nie robisz nic jak należy”, „jesteś zbyt grzeszny, by otrzymać przebaczenie”, „nigdy się nie zmienisz”, „nikomu na tobie nie zależy” czy „nie masz żadnych talentów”.

Kolejnym oszustwem, którego często używa, jest: „Wszystkiego trzeba chociaż raz spróbować — tylko po to, by zdobyć doświadczenie. Jeden raz nie wyrządzi ci krzywdy”. Nie mówi wam tylko jednej drobnej rzeczy, że grzech uzależnia.

Innym kłamstwem, za pomocą którego Szatan będzie chciał was przekonać, jest: „Wszyscy to robią. To nie problem”. To jest problem! Powiedzcie więc diabłu, że nie chcecie iść do królestwa telestialnego, nawet jeśli wszyscy inni się tam udają.

Obraz

father teaching his family

Chociaż Szatan będzie was okłamywał, zawsze możecie liczyć na to, że Duch Święty powie wam prawdę. Dlatego właśnie dar Ducha Świętego ma tak ogromne znaczenie.

Diabeł został nazwany „[wielkim zwodzicielem]”⁵. Stara się przeinaczyć każdą prawdziwą zasadę daną przez Pana.

Pamiętajcie, że podróbki to nie to samo, co przeciwieństwa. Przeciwieństwem białego jest czarny, ale podróbka białego może być czymś pomiędzy białym a szarym. Podróbki mają pewne cechy przypominające oryginał, aby mogły zwieść niespodziewających się niczego ludzi. To poprzekręcane wersje czegoś dobrego, lecz — podobnie jak podrobione pieniądze — są nic niewarte. Pozwólcie, że podam wam przykład.

Jedną z podróbek, którą Szatan chce zastąpić wiarę, są przesądy. Zamiast miłości proponuje pożądanie. Chce zastąpić moc kapłaństwa fałszywymi kapłanami, a cuda czynione przez Boga podrabia przy pomocy czarów.

Małżeństwo między mężczyzną a kobietą jest wyświęcone od Boga, a małżeństwo osób tej samej płci jest jedynie jego podróbką. Nie zaowocuje ono ani potomstwem, ani wywyższeniem. Choć wiele osób może się nabrać na te imitacje, nie są one prawdziwe. Nie mogą przynieść trwałego szczęścia.

Bóg ostrzegał nas przed fałszerstwami w Naukach i Przymierzach. Powiedział: „A to, co nas nie wzmacnia, nie pochodzi od Boga, i jest ciemnością” (NiP 50:23).

3. Niezgoda. Szatan jest ojcem niezgody. Zbawiciel naucza: „Wzbudza [on] gniew w sercach ludzi i chęć spierania się” (3 Nefi 11:29).

Wieki doświadczenia nauczyły diabła, że tam, gdzie panuje niezgoda, tam nie ma Ducha Pana. Od czasów, kiedy przekonał Kaina, aby zabił Abla, Szatan nakłania rodzeństwa do sporów. Wywołuje też problemy małżeńskie, konflikty między członkami okręgów czy w parach misjonarskich. Raduje się, kiedy dobrzy ludzie się kłócą. Stara się doprowadzić do sporów w rodzinie tuż przed niedzielnym wyjściem do kościoła, w poniedziałki przed wieczorami rodzinnymi i zawsze kiedy para planuje wziąć udział w sesji w świątyni. Łatwo przewidzieć, kiedy zaatakuje.

Kiedy w waszym domu czy pracy dojdzie do konfliktu, natychmiast przerwijcie to, co robicie i starajcie się pogodzić. Nie ma znaczenia, kto zaczął.

Źródłem sporów często jest szukanie winy w ludziach. Józef Smith nauczał, że „diabeł pochlebia nam, że jesteśmy bardzo prawi, kiedy karmimy się błędami innych”⁶. Kiedy się nad tym zastanowicie, zrozumiecie, że przekonanie o własnej prawości jest w rzeczywistości jedynie podróbką prawdziwej prawości.

Szatan uwielbia siać niezgodę w Kościele. Jego specjalnością jest wytykanie błędów u przywódców Kościoła. Józef Smith ostrzegał świętych, że pierwszym krokiem ku odstępstwu jest utrata zaufania do przywódców Kościoła⁷.

Niemal wszystkie antymormońskie publikacje opierają się na kłamstwach dotyczących charakteru Józefa Smitha. Wróg ciężko pracuje nad zdyskredytowaniem Józefa, ponieważ przesłanie Przywrócenia opiera się na jego opisie wydarzeń w Świętym Lasku. Diabeł pracuje dziś pilniej niż kiedykolwiek wcześniej, by sprawić, że członkowie zaczną wątpić w swoje świadectwo o Przywróceniu.

We wczesnych dniach obecnej dyspensacji wielu braci w kapłaństwie, niestety, nie dochowało wierności Prorokowi. Jednym z nich był Lyman E. Johnson, który został ekskomunikowany za niegodziwe postępowanie. Żałował on później, że opuścił Kościół: „Poświęciłbym moją prawą rękę, jeśli tylko mógłbym na nowo uwierzyć. Wtedy odczuwałem pełnię radości i zadowolenia. Miałem miłe sny. Kiedy budziłem się rankiem, moją duszę przepełniała radość. W dzień i w nocy byłem szczęśliwy, wypełniony pokojem, radością i wdzięcznością. Ale teraz przyszły do mnie w ogromnym nasileniu ciemność, ból, smutek i nieszczęście. Od tamtej pory nie zaznałem ani chwili szczęścia”⁸.

Zastanówcie się nad tymi słowami. Są one przestrogą dla wszystkich członków Kościoła.

Jestem nawrócony do Kościoła. Zostałem ochrzczony, kiedy miałem 23 lata, byłem kawalerem i studiowałem medycynę w Arizonie. Z własnego doświadczenia wiem, jak Szatan oddziałuje na zainteresowanych, jak stara się ich omamić i odwieść od szukania prawdy.

W młodzieńczych latach podziwiałem przykład moich przyjaciół ŚwDO. Byłem pod wrażeniem ich postępowania. Zdecydowałem się dowiedzieć więcej o Kościele, ale nie chciałem, żeby ktoś wiedział, że interesuję się mormonizmem. Aby uniknąć nacisków ze strony znajomych, postanowiłem, że te poszukiwania będą moją prywatną sprawą.

Było to wiele lat przed nastaniem Internetu, więc poszedłem do biblioteki publicznej. Znalazłem tam egzemplarz Księgi Mormona oraz książkę zatytułowaną A Marvelous Work and a Wonder [Wspaniałe dzieło i cud] napisaną przez Starszego LeGranda Richardsa (1886–1983) z Kworum Dwunastu Apostołów. Zacząłem czytać te książki z wielkim entuzjazmem i stwierdziłem, że są niezwykle inspirujące.

Choć mój duch pragnął dowiedzieć się więcej, Szatan zaczął szeptać mi do ucha. Powiedział mi, że jeśli chcę być całkowicie obiektywny, muszę też przeczytać, co napisali o Kościele jego krytycy. Ponownie udałem się do biblioteki i zacząłem szukać. Oczywiście znalazłem książkę, która dyskredytowała Proroka Józefa.

Lektura tej antymormońskiej książki wprowadziła zamęt w mojej głowie. Utraciłem tego słodkiego ducha i uczucie, które prowadziło mnie w poszukiwaniach. Byłem sfrustrowany i niemal zrezygnowałem z poszukiwania prawdy. Modliłem się o odpowiedź, czytając publikacje oczerniające mormonizm!

Ku memu zaskoczeniu, zadzwoniła do mnie znajoma z liceum, która studiowała na Uniwersytecie Brighama Younga. Zaprosiła mnie, abym odwiedził ją w Utah i obiecała, że na pewno spodobają mi się krajobrazy po drodze. Nie miała pojęcia, że w tajemnicy poznawałem Kościół.

Przyjąłem zaproszenie. Koleżanka zaproponowała, żebyśmy pojechali do Salt Lake City i odwiedzili Plac Świątynny. Moje entuzjastyczne podejście do tego pomysłu chyba ją zaskoczyło. Nie wiedziała, jak bardzo chciałem poznać prawdę na temat Józefa Smitha i Przywrócenia.

Siostry misjonarki z Placu Świątynnego były niezwykle pomocne. Nie zdając sobie z tego sprawy, odpowiedziały na wiele moich pytań. Ich świadectwa sprawiły, że „[zwątpiłem] we własne wątpliwości”⁹, a moja wiara zaczęła wzrastać. Nie sposób przecenić siłę świadectwa, które płynie prosto z serca.

Moja koleżanka również podzieliła się ze mną swoim świadectwem i zachęciła mnie, żebym się modlił i zapytał Boga, czy Kościół jest prawdziwy. Podczas długiej drogi powrotnej do Arizony zacząłem modlić się z wiarą — po raz pierwszy modliłem się „w szczerości serca, z prawdziwym zamiarem” (Moroni 10:4). W którymś momencie tej podróży wydawało mi się, że cały samochód wypełniło światło. Na własne oczy przekonałem się, że światło ma moc, aby rozproszyć ciemność.

Kiedy zdecydowałem się przyjąć chrzest, diabeł przypuścił swój ostatni atak. Wpłynął na członków mojej rodziny, którzy zrobili wszystko, co w ich mocy, aby odwieść mnie od tego postanowienia i oświadczyli, że nie przyjdą na ceremonię.

Mimo wszystko zostałem ochrzczony, a ich serca stopniowo zmiękły. Zaczęli pomagać mi w pracy nad historią rodziny. Kilka lat później ochrzciłem mojego młodszego brata. Koleżanka, która zaprosiła mnie do Utah, jest dzisiaj moją żoną.

4. Zniechęcenie. Szatan skutecznie wykorzystuje to narzędzie przeciwko najwierniejszym ze świętych, kiedy już wszystko inne zawiedzie. Kiedy dopada mnie zniechęcenie, pomaga mi uświadomienie sobie, kto stara się wywoływać we mnie te negatywne uczucia. Tak mnie to irytuje, że aż się rozweselam — tak na złość diabłu.

Kilka lat temu Prezydent Benson wygłosił przemówienie zatytułowane „Do Not Dispair” [Nie traćcie nadziei]. W natchniony sposób ostrzegał wówczas: „Szatan coraz gorliwiej stara się pokonać świętych przy pomocy rozpaczy, zniechęcenia, przygnębienia i depresji”¹⁰. Prezydent Benson wzywał członków Kościoła, aby mieli się na baczności i podał 12 realnych sposobów na walkę ze zniechęceniem.

Obraz

family walking on Boston Massachusetts Temple grounds

Wśród jego propozycji znalazły się: służba bliźnim, ciężka praca i unikanie bezczynności, stosowanie zdrowych nawyków, czyli uprawianie sportów i jedzenie nieprzetworzonej żywności, zabieganie o błogosławieństwa kapłańskie, słuchanie natchnionej muzyki, pamiętanie o naszych błogosławieństwach oraz stawianie sobie celów. A nade wszystko, zgodnie z zaleceniem pism świętych, nauczał, że mamy się zawsze modlić, abyśmy mogli pokonać Szatana (zob. NiP 10:5)¹¹.