Powołani do pracy

Gdy Starszy Heber C. Kimball (1801–1868) został powołany przez Proroka Józefa Smitha do „otwierania drzwi zbawienia” w Anglii jako misjonarz, był przytłoczony poczuciem własnej niedoskonałości.

„O Panie”, napisał, „jestem jak jąkający się, całkiem niezdolny do tego zadania”.

Przyjął jednak to powołanie, mówiąc: „Te rozważania nie zawróciły mnie ze ścieżki służby. Gdy zrozumiałem wolę mojego Ojca Niebieskiego, poczułem się zdeterminowany do tego, by pójść za nią bez względu na przeciwności; pójść z wiarą, że On wesprze mnie Swą wszechmocną ręką i obdarzy mnie wszelkimi umiejętnościami, które będą potrzebne”¹.

Moi młodzi bracia i siostry, powołani do pełnoetatowej służby na misji, jesteście powołani do tej pracy, ponieważ, jak Starszy Kimball, pragniecie służyć Bogu (NiP 4:3) i jesteście do tego gotowi i tego godni.

Pary misjonarskie, jesteście powołane do tego dzieła z tych samych powodów. Wy, jednakże, ofiarujecie nie tylko pragnienie służby, ale też mądrość lat poświęcenia, miłości i doświadczenia, którą wasz Ojciec w Niebie wykorzysta, by poruszyć serca Jego synów i córek poszukujących prawdy. Bez wątpienia przekonaliście się, że nie możemy naprawdę kochać Pana, jeśli nie służymy Mu, pomagając innym.

Do pragnienia, by służyć jako misjonarze, dodacie wiarę i hart ducha, odwagę i pewność siebie, zdecydowanie i odporność, determinację i poświęcenie. Oddani misjonarze na polu misyjnym mogą zdziałać cuda.

Prezydent John Taylor (1808–1887) podsumował najważniejsze umiejętności misjonarskie w ten sposób: „Chcemy, aby mężczyźni [oraz kobiety i pary małżeńskie], którzy będą nieśli przesłanie tej ewangelii, byli [ludźmi], którzy mają wiarę w Boga i którzy mają wiarę w swoją religię; aby byli [ludźmi], którzy szanują swe kapłaństwo, [ludźmi], do których […] Bóg ma zaufanie […]. Chcemy, by byli [ludźmi], którzy są pełni Ducha Świętego i mocy Bożej […], pełni honoru, uczciwości, cnoty i niewinności”².

Pan powiedział:

„Oto pole dojrzało już do zbioru; i oto ten, co tnie sierpem z całej mocy, ten sobie zapewnia, że nie zginie lecz przynosi zbawienie swej duszy;

A wiara, nadzieja, miłosierdzie i miłość, z uwagą skierowaną jedynie na chwałę Boga, czynią go zdatnym do pracy” (NiP 4:4–5).

Wasze powołanie przychodzi poprzez natchnienie. Świadczę, że kogo Bóg powołuje, tego przygotowuje. Otrzymacie pomoc z nieba, jeśli będziecie pracować w winnicy Pana z modlitwą.

Na początku tej dyspensacji Pan złożył misjonarzom piękną obietnicę, zapisaną w Naukach i Przymierzach. Jest ona dana także wam: „Pójdę przed waszym obliczem. Będę po waszej prawicy i po lewicy, i Duch mój będzie w waszych sercach, i aniołowie moi wokół was, aby was podtrzymać” (NiP 84:88).

W trakcie waszej służby będziecie tworzyć piękne, wieczne wspomnienia i przyjaźnie. Nie znam takiej dziedziny, która dawałaby więcej szczęścia niż pole misyjne.

Teraz chciałbym skierować słowa do tych starszych, sióstr i par misjonarskich, którzy z różnych powodów nie mogą dokończyć swojej misji. Pan was kocha. Docenia wasze poświęcenie. Rozumie zawód, który odczuwacie. Wiedzcie, że On nadal ma dla was zadania. Nie pozwólcie, by Szatan wmawiał wam coś innego. Nie smućcie i nie zniechęcajcie się, nie wpadajcie w rozpacz.

Wkrótce po tym, jak zostałem powołany na przywódcę całego Kościoła, powiedziałem: „Nie lękajcie się. Bądźcie dobrej myśli. Przyszłość jest tak jasna, jak wasza wiara”³. Ta obietnica jest wciąż aktualna także dla was. Zatem nie traćcie wiary, Pan nadal w was wierzy. Bądźcie wierni zawartym przymierzom i idźcie naprzód.

Świat potrzebuje ewangelii Jezusa Chrystusa. Modlę się, by Pan dał wszystkim Jego świętym — bez względu na to, gdzie służą — misjonarskie serce.