Portrete Besimi
Ilir Dodaj
Durrës, Shqipëri
Iliri këqyr veglat e tij ndërkohë që i biri mat gjatësinë e vet.
Iliri dhe bashkëshortja e tij, Gjystina, gjunjëzohen në lutje me fëmijët e tyre.
Shërbimi i Ilirit si peshkop ka vendosur një shembull të mirë për të birin, i cili thotë: “Unë kam një dëshmi të fortë. E dua familjen time dhe lutem çdo ditë për njerëzit që kanë nevojë për ndihmë.”
Iliri dhe i biri ecin në rrugët e Durrësit.
Ilir dhe Gjystina kanë qenë anëtarë të Kishës për 10 vite.
Shërbimi nuk është gjithmonë i volitshëm por, si baba dhe peshkop, Ilir Dodaj është përpjekur që t’u tregojë fëmijëve të tij se ia vlen gjithmonë.
Cody Bell, fotograf
Një motër e moshuar në lagje kishte tumor në stomak dhe kishte nevojë për ndihmë çdo ditë, sepse nuk mund të lëvizte nga shtrati. Më në fund, ajo më pyeti nëse mund të shkoja vetëm unë, jo ndonjë mbajtës tjetër i priftërisë apo ndonjë person tjetër, ngaqë ajo ishte shumë e sëmurë dhe do të vdiste. Ajo u ndie e lehtësuar që peshkopi po e ndihmonte atë.
Një ditë bëra një operacion në zemër dhe për pak ditë nuk munda ta vizitoja atë. Kur shkova për ta takuar, ajo tha: “Peshkop, si mund të vini të më ndihmoni kur sapo keni bërë një operacion?”
I thashë asaj: “Thirrja ime është që t’u shërbej të tjerëve”.
Vdekja po i afrohej dhe trupi i saj kishte filluar të tretej. Ishte e vështirë ta shikoje në atë gjendje, por ajo nuk kishte frikë të vdiste. Ajo e donte Perëndinë dhe e dinte planin e shpëtimit. “E di se Perëndia ka një plan të mrekullueshëm për mua”, tha ajo.
Kur ndërroi jetë, mendova mbi përvojat që kisha pasur me të, dhe sa e mirë është thirrja ime si peshkop. Jam mirënjohës t’u shërbej të tjerëve, t’i dua të tjerët dhe t’i ndihmoj ata. Unë e dua ungjillin.