เรื่องเด่นจากการประชุมใหญ่สามัญกึ่งปีครั้งที่ 187

กว่า 50 ปีที่เรื่องราวส่วนตัวของประธานโธมัส เอส. มอนสันและพยานอันทรงพลังของท่านถึงพระเยซูคริสต์เป็นส่วนหนึ่งของการประชุมใหญ่สามัญ แต่เนื่องจากสุขภาพที่ทรุดลง ทั้งประธานมอนสันและเอ็ลเดอร์โรเบิร์ต ดี. เฮลส์แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองจึงไม่ได้เข้าร่วมการประชุมใหญ่

ไม่ได้เข้าร่วมแต่ไม่ได้ถูกลืม

แม้ว่าประธานมอนสันรับชมจากที่บ้านและเอ็ลเดอร์เฮลส์สิ้นชีวิตอย่างสงบสุขที่โรงพยาบาลก่อนการประชุมภาคสุดท้าย ทั้งสองท่านไม่เพียงอยู่ในความคิดของเราขณะที่เราสวดอ้อนวอนให้พวกท่านเท่านั้น แต่อิทธิพลของพวกท่านประจักษ์ชัดในคำปราศรัยต่างๆ ด้วย

มีผู้พูดมากกว่าสิบสองคนอ้างอิงคำพูดของประธานมอนสัน รวมถึงประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสัน (ดู หน้า 60) ผู้ที่อ้างอิงอย่างเฉพาะเจาะจงถึงคำเชื้อเชิญของประธานมอนสันในการประชุมใหญ่ครั้งที่แล้วที่ให้ “ศึกษาและไตร่ตรองพระคัมภีร์มอรมอนร่วมกับการสวดอ้อนวอนทุกวัน”¹

เอ็ลเดอร์นีล แอล. แอนเดอร์เซ็น ผู้พูดท่านสุดท้าย (ดู หน้า 122) แบ่งปันคำกล่าวที่เอ็ลเดอร์เฮลส์เตรียมไว้สำหรับการประชุมใหญ่แต่ไม่สามารถมาพูดได้: “เมื่อเราเลือกมีศรัทธา เราย่อมพร้อมยืนอยู่ในที่ประทับของพระผู้เป็นเจ้า” เอ็ลเดอร์เฮลส์เขียนไว้ แน่นอนว่าเอ็ลเดอร์เฮลส์เลือกศรัทธา

ไม่ได้เข้าร่วมแต่ไม่ได้ห่างหายไปไหน ประธานมอนสันกับเอ็ลเดอร์เฮลส์ไม่ได้อยู่ที่แท่นพูด แต่พวกท่านมีบทบาทสำคัญในการทำให้การประชุมใหญ่มีความหมายสำหรับหลายคน