ทิศทางใหม่สำหรับการประชุมฐานะปุโรหิตแห่งเมลคีเซเดคและการประชุมสมาคมสงเคราะห์

“ความท้าทายประการหนึ่งของหลักสูตรใหม่คือการไม่ให้คนของเราสอน ‘แบบเก่า’” อธิการบอยด์ โรเบิร์ตส์กล่าว “เราต้องหยุดการเผยแพร่ข้อมูล หลีกทาง และให้พระวิญญาณสอน”

“วิธีสอนแบบใหม่อาจจะยากสำหรับบางคน” ลิซา สมิธประธานสมาคมสงเคราะห์กล่าวขณะพูดถึง การสอนในวิธีของพระผู้ช่วยให้รอด “นั่นคือสาเหตุที่การจำลองวิธีสอนที่ดีและกระตุ้นให้ผู้นำเข้าร่วมการประชุมสภาครูกับครูอย่างสม่ำเสมอจึงเป็นเรื่องสำคัญ” เธอกล่าว

เดวิด มิกเคลสันครูกลุ่มมหาปุโรหิตกล่าวว่าประโยค “เจ้าจงสอนอย่างขยันหมั่นเพียร” ใน หลักคำสอนและพันธสัญญา 88:78 “เกี่ยวข้องกับการเตรียมล่วงหน้าและความสามารถในการทำตามพระวิญญาณอย่างขยันหมั่นเพียรขณะที่เราสอน ถ้าเราสอนอย่างขยันหมั่นเพียร พระคุณของพระผู้ช่วยให้รอดจะอยู่กับเราและเราจะได้รับการสอนอย่างสมบูรณ์ยิ่งขึ้น ผมคิดว่านั่นเป็นวิธีสอนที่สมบูรณ์แบบของพระเจ้า ครู—คนนำการสนทนา—ต้องเต็มใจให้พระวิญญาณสอน”

อดัม บุชแมน ครูโควรัมเอ็ลเดอร์เตรียมบทเรียนโดยทบทวนคำพูดการประชุมใหญ่สามัญที่เลือกไว้ จากนั้นจึงพิจารณาร่วมกับการสวดอ้อนวอนว่าแนวคิดใดสำคัญที่สุดสำหรับโควรัม “เพื่อช่วยให้ผู้ชายทั้งหลายมีเวลาไตร่ตรองมากขึ้น” เขาอธิบาย “เราจึงส่งอีเมลระหว่างสัปดาห์บอกว่า ‘นี่เป็นคำพูดที่เราจะสนทนากันและเราอยากให้คุณพิจารณาคำถามต่อไปนี้’”

“วันอาทิตย์ในสมาคมสงเคราะห์ไม่เป็นความรับผิดชอบของผู้นำอีกต่อไป” บรูค เจนเซ็นที่ปรึกษาในฝ่ายประธานสมาคมสงเคราะห์กล่าว “สมาชิกแต่ละคนมีบทบาทสำคัญ”

บราเดอร์บุชแมนรู้สึกว่าการนั่งเป็นวงกลมมีผลอย่างมาก “ผมชอบแบบนั้น” เขากล่าว “การนั่งแบบนั้นเปลี่ยนธรรมชาติของการสนทนา และเปลี่ยนความคาดหวังของผู้คน ตอนนี้มีส่วนร่วมเพิ่มขึ้นมาก แทนที่จะมีพี่น้องชายสองสามคนผู้ซึ่งตอบคำถามตามปกติอยู่แล้ว คนใหม่ๆ แสดงความคิดเห็นด้วย”

เมื่อรีเบกกา ซีบาคสตรีสมาคมสงเคราะห์ได้ยินเรื่องสภาครั้งแรก เธอนึกถึงเพื่อนๆ ที่แข็งขันน้อยทันที “ดิฉันรู้ข้อกังวลของพวกเขา” เธอกล่าว “พวกเธอเปิดใจเล่าให้ดิฉันฟังข้อกังวลและปัญหาที่ไม่อยากมาโบสถ์ และดิฉันคิดว่านี่เป็นโอกาสเหมาะที่จะช่วยเหลือพวกเธอและบอกว่า ‘เราต้องการคุณในสภาของเรา ได้โปรดมาแบ่งปัน!’”

“เมื่อดิฉันพูดอย่างไม่ปิดบังระหว่างการประชุมสภา’” ลอนามารี คุก ที่ปรึกษาในฝ่ายประธานสมาคมสงเคราะห์กล่าว “น่าทึ่งทีเดียว เมื่อมีคนยืนยันสิ่งที่ดิฉันกำลังคิดและเป็นส่วนหนึ่งของประชาคมนั้น”

“เรากำลังสร้างสภาพแวดล้อมให้พระวิญญาณทรงสอนและให้เราได้ยินและฟัง” อธิการโรเบิร์ตส์กล่าว “จากนั้นพระวิญญาณจะเป็นครู โดยแสดงให้เราเห็นสิ่งที่เราต้องทำในชีวิตส่วนตัว ครอบครัว และการเรียกของเรา สิ่งที่เราทำอันเป็นผลจากการกระตุ้นเตือนเหล่านั้นคือสิ่งที่นำเราให้เปลี่ยนใจเลื่อมใสอย่างแท้จริงและรับใช้”

ซูซาน ฟาร์ประธานสมาคมสงเคราะห์สามัญกล่าวว่า “วิธีนี้ผลักดันให้เราลุกขึ้นทำ ไม่ใช่แค่เดินออกจากบทเรียนพลางคิดว่า ‘บทเรียนนี้น่าประทับใจ’ แต่ไม่นานก็ลืม การหารือกันช่วยให้เราเห็นว่าการเรียนรู้และการปฏิบัติเป็นส่วนหนึ่งของเราทุกคน—ไม่เฉพาะครูเท่านั้น”

“เมื่อเราบันทึกความประทับใจของเราแล้วปฏิบัติตามนั้น เราแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงของใจและกลายเป็นผู้รับใช้ที่ดีขึ้นของพระเจ้า” ซูซาน มิทเชลล์ที่ปรึกษาในฝ่ายประธานสมาคมสงเคราะห์กล่าว

“การรู้ว่าท่านจะต้องรับผิดชอบบางอย่างและมีคนจะถามท่านว่าท่านรู้สึกอย่างไร” ซิสเตอร์สมิธกล่าว “ทำให้ท่านมีส่วนร่วมแข็งขันในการสร้างประจักษ์พยานของท่านเอง”

แลนเด็น ราวดี หัวหน้ากลุ่มมหาปุโรหิตกล่าวว่าข้อความอีเมลแจ้งว่าจะสนทนาเรื่องอะไรและมีแผนจะทำอะไร “ช่วยให้สมาชิกเห็นคุณค่าประสบการณ์ที่พวกเขามีระหว่างสัปดาห์ซึ่งพวกเขาอาจจะต้องการแบ่งปันในวันอาทิตย์ที่จะมาถึง”

“จากข้อความเหล่านั้น” อธิการโรเบิร์ตส์เสริม “ผมได้เห็นเจตนารมณ์ต่อเนื่องของการแบ่งปันและการเรียนรู้ตลอดสัปดาห์ขณะพี่น้องชายสนทนาความคิดและความรู้สึกเพิ่มเติมผ่านอีเมล ทำให้โควรัมของพวกเขาเข้มแข็งขึ้น”

“พระเจ้าทรงต้องการให้เราหันใจเราเข้าหากันและจะทำเช่นนั้นได้เมื่อเราประชุมกันโดยมีจุดประสงค์” ซิสเตอร์ซีบาคสรุป “หลักสูตรใหม่นี้ช่วยให้เราค้นพบหัวข้อน่าสนใจ ตั้งเป้าหมาย มองหาคำตอบจากแหล่งที่ถูกต้อง รับการเปิดเผยส่วนตัว และจรรโลงใจกันเมื่อเราหันไปหาศาสดาพยากรณ์ที่มีชีวิตเพื่อได้คำตอบที่เราต้องการในสมัยของเรา”