Poszukiwanie Chrystusa w czasie Świąt Bożego Narodzenia

Nie wiemy wiele o pasterzach — tylko tyle, że byli to ludzie „w polu czuwający i trzymający nocne straże nad stadem swoim”¹. Pasterze byli najprawdopodobniej dość zwykłymi ludźmi, jak wiele godnych pochwały dusz, których dni wypełnione są zapewnieniem sobie utrzymania.

Mogą reprezentować ludzi, którzy w tym czasie być może nie poszukiwali aktywnie Chrystusa, ale ich serca zostały przemienione, kiedy niebiosa się otworzyły i obwieszczono im Jego nadejście.

Są to ci, którzy po wysłuchaniu niebiańskich posłańców natychmiast poszli do Betlejem, chcąc Go ujrzeć².

Mędrcy byli uczonymi, którzy studiowali szczegóły związane z przyjściem Mesjasza, Syna Bożego. Dzięki temu, czego się dowiedzieli, rozpoznali znaki wskazujące na Jego narodziny. Kiedy to zrobili, opuścili swoje domy i udali się do Jerozolimy, pytając: „Gdzie jest ten nowo narodzony król żydowski?”³.

Ich wiedza o Chrystusie nie pozostała wyłącznie w sferze akademickiej. Po tym, jak ujrzeli znaki Jego narodzenia, zaczęli działać. Wyruszyli w poszukiwaniu Chrystusa.

Mędrcy mogą reprezentować tych, którzy szukają Chrystusa poprzez naukę i zdobywanie wiedzy. Ich oddanie prawdzie w końcu doprowadziło ich do Chrystusa i czczenia Go jako Króla królów, Zbawiciela ludzkości⁴.

Symeon i Anna mogą reprezentować tych, którzy szukają Chrystusa poprzez Ducha. Te wspaniałe dusze były bardzo religijne i poprzez post, modlitwę oraz życie w oddaniu i posłuszeństwie, oczekiwały dnia, kiedy pojawi się Syn Boży.

Dzięki wierności, pokorze i wierze cierpliwie wyczekiwali oni przyjścia Zbawiciela.

W końcu ich wierność została nagrodzona, kiedy Maria i Józef przedstawili im dzieciątko, które pewnego dnia weźmie na siebie grzechy całej ludzkości⁵.

Wzruszająca historia o tym, jak wierzący z Nowego Świata wyglądali znaków narodzin Zbawiciela, znajduje się w Księdze Mormona.

Pamiętacie, że ci, którzy wierzyli w Chrystusa, byli wyszydzani i prześladowani. Elity z tamtych czasów oskarżały wierzących o to, że wierzą w głupie przesądy. Tak naprawdę niewierzący byli tak hałaśliwi w swoich szyderstwach, że „podburzyli przeciw nim lud w całym kraju” (3 Nefi 1:7). Kpili z tych, którzy wierzyli, że Zbawiciel może się w ogóle narodzić.

Ich gniew i wściekłość były tak wielkie, że uciszenie wszystkich, którzy wierzyli w Zbawiciela, stało się ich obsesją. W Księdze Mormona znajduje się opis tych dramatycznych wydarzeń⁶.

Wierzący, którzy żyli w tamtych czasach, mogli reprezentować tych, którzy szukają Chrystusa nawet wtedy, kiedy inni ich wyśmiewają, drwią z nich i szydzą. Poszukują Chrystusa nawet wtedy, kiedy inni próbują przedstawić ich w krzywym zwierciadle jako nieokrzesanych, głupich lub naiwnych.

Jednak pogarda ze strony innych ludzi nie zniechęca prawdziwie wierzących do poszukiwania Chrystusa.

W czasie roku, a być może szczególnie w czasie Świąt Bożego Narodzenia, odniesiemy korzyść z zadania sobie ponownie pytania: „Jak poszukuję Chrystusa?”.

W trudnym okresie swojego życia wielki król Dawid napisał: „Boże! Tyś Bogiem moim, ciebie gorliwie szukam, Ciebie pragnie dusza moja; Tęskni do ciebie ciało moje”⁷.

Być może ta postawa szukania Boga była jednym z powodów, dla których Dawid został opisany jako mający Boga w sercu⁸.

Obyśmy szukali sercem i duszą naszego ukochanego Zbawiciela, Księcia Pokoju, Świętego Izraela, w czasie Świąt Bożego Narodzenia i przez cały rok. Pragnienie to bowiem definiuje w dużej mierze nie tylko to, kim jesteśmy jako członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, ale bardziej to, kim naprawdę jesteśmy jako uczniowie Chrystusa.