Liðsinna af samkennd

Ef þið fylgið fordæmi frelsarans um samkennd, munið þið vita að þið getið komið góðu til leiðar í lífi fólks.

Samkennd er að vita af neyð annarra og hafa löngun til að líkna og létta þeim lífið. Sáttmáli um að fylgja frelsaranum, er sáttmáli samkenndar um að „bera hver annars byrðar“ (Mósía 18:8). Að vera falið að vaka yfir fólki, felur í sér tækifæri til að þjóna eins og Drottinn gerði: Af „samkennd, til góðs“ (sjá Júd 1:22). Drottinn bauð: „Sýnið hver öðrum miskunnsemi og samúð“ (Sak 7:9).

Samkennd frelsarans

Samkennd var hið knýjandi afl í þjónustu frelsarans (sjá valmynd: „Samkennd frelsarans“). Samkennd hans með náunganum knúði hann ótal sinnum til að liðsinna þeim sem umhverfis voru. Hann greindi þarfir og þrár fólksins og gat því blessað og uppfrætt það á þann hátt sem því fannst mest um vert. Þrá frelsarans til að lyfta okkur ofar eigin neyð, leiddi til hinnar endanlegu gjörðar samkenndar: Friðþægingar hans fyrir syndir og þjáningar mannkyns.

Hæfni hans til að liðsinna fólki í neyð er nokkuð sem við getum keppt að í þjónustu okkar. Ef við lifum réttlátlega og hlustum á boð andans, hljótum við innblástur til að liðsinna öðrum á innihaldsríkan hátt.

Samkenndssáttmáli okkar

Himneskur faðir vill að börn sín búi yfir samkennd (sjá 1 Kor 12:25–27). Við þurfum að tileinka okkur og sýna samkennd með fólki til að verða sannir lærisveinar, einkum þeim sem búa við neyð (K&S 52:40).

Þegar við tökum á okkur nafn Jesú Krists með skírnarsáttmálanum, staðfestum við fúsleika okkar til að sýna öðrum samkennd. Henry B. Eyring forseti, annar ráðgjafi í Æðsta forsætisráðinu, kenndi að gjöf heilags anda hjálpi okkur að gera það: „Við erum sáttmálsfólk kirkju Jesú Krists. …

Það er ástæða þess að í okkur vaknar löngun til að liðsinna þeim sem reynist erfitt að halda áfram sökum þungrar byrðar sorgar og erfiðleika. Þið hétuð því að hjálpa Drottni við að létta þær byrðar og veita huggun. Þegar þið meðtókuð gjöf heilags anda, veittist ykkur kraftur til hjálpar við að létta þær byrðar.“¹

Systir nokkur í Rússlandi bjó til að mynda við erfiðar fjölskylduaðstæður, sem vörnuðu henni að fara í kirkju í rúmt ár. Önnur systir í grein hennar liðsinnti henni af samkennd sérhvern sunnudag, með því að hringja í hana og greina henni frá ræðum, lexíum, trúboðsköllunum, barnsfæðingum og öðru fréttnæmu í greininni. Þegar fjölskylduaðstæður þessarar systur breyttust og hún fór aftur að koma í kirkju, fannst henni hún enn tilheyra greininni, sökum þessara vikulegu samtala við vinkonu sína.

Fjórar ábendingar um að tileinka sér samkennd

Þótt samkennd þroskist oft með okkur þegar við upplifum eigin erfiðleika, er sumt sem við getum þegar gert til að auka okkur samkennd. Íhugið hvernig þið gætuð tileinkað ykkur þessar fjórar reglur:

Biðja um samkennd. Þegar þið ákallið himneskan föður, mun hann ljúka upp hjarta ykkar og „í ykkur mun vakna einlæg umhyggja fyrir eilífri velferð og hamingju samferðafólks ykkar“ (Preach My Gospel: A Guide to Missionary Service [2004], 118; sjá einnig Moró 7:48).
Iðka samkennd. Þið getið haft samkennd með því að hlusta og sýna skilning. Setið ykkur í spor fóks og íhugið hvernig því gæti liðið. Ef aðstæður eru viðeigandi og tími réttur, gætuð þið boðist til að hjálpa því við að lina sársauka, þjáningar eða armæðu.
Bregðast við innblæstri Drottinn getur opinberað okkur leiðir til að sýna samkennd, sem við sáum ekki fyrir. Þegar þið finnið andann bjóða ykkur að hjálpa öðrum, látið þá ekki bregðast að fylgja því strax eftir.
Verið sannir vinir. Að sýna samkennd, getur verið jafn yfirlætislaust og að sýna einlægan áhuga á lífi fólks. Lærið að hlusta vandlega (sjá “Ministering Principles: Five Things Good Listeners Do,” Liahona, júní 2018, 6–9). Kærleikur ykkar til fólks mun aukast og ykkur mun reynast auðveldar að finna leiðir til að sýna þann kærleika.